Έχοντας φτάσει στο σημείο της καριέρας τους που μια νέα κυκλοφορία τους χαίρει άμεσης αποδοχής από έναν πυρήνα οπαδών και με το πεδίο δράσης ανοιχτό χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το πως αυτή θα ακούγεται, οι ORANSSIS PAZUZU μας προσφέρουν το “Värähtelijä”.
Στα “Kosmonument” και “Valonielu” σχεδόν ψυχαναγκαστικά τους παρατηρούσαμε υπό ένα black metal πρίσμα με αποτέλεσμα να χρειαστούν αρκετές ακροάσεις για να αντιληφθούμε επακριβώς το όραμά τους κι ενώ πολλοί ίσως θεωρούσαν ότι στο “Värähtelijä” θα χανόταν η μπάντα, τους ακούμε πιο δεμένους και προσανατολισμένους από ποτέ. Ενώ δείχνουν να πατούν ακόμη περισσότερο στην πιο ψυχεδελική τους πλευρά, ταυτόχρονα αισθάνεσαι την μπάντα να παίζει ακριβώς μπροστά σου ξεχωρίζοντας τα όργανα κι όχι απλά ένα νεφέλωμα ήχων. Δεν ξέρω τι έπαιξε πιο σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσέγγιση, πχ η συναυλιακή τους δραστηριότητα ή ο ρόλος τους παραγωγού Julius Mauranen, αλλά αυτό που ακούω είναι εντυπωσιακό και φανερώνει ένα συγκρότημα που ξέρει τι θέλει και το αποτέλεσμα την δικαιώνει.
Βαριά ατμόσφαιρα, χωρίς να είναι αποπνικτική, συμπαγής ήχος με τα μπάσα να τεστάρουν τα ηχεία σου, μελωδίες με υπνωτική υποβολή και το βασικότερο τραγούδια που απαιτούν συνθετική ευφυΐα και όχι απλά ταλέντο. Ενώ δείχνουν ότι παίρνουν περισσότερα ρίσκα απ’ότι στο παρελθόν, ο τρόπος εκτέλεσης είναι αυτός που ξεχωρίζει το “Värähtelijä” στο σύνολό του, χωρίς να προσπαθούν να τιθασεύουν τον ήχο τους κι αν σε όλα αυτά προσθέσετε ότι το black metal background τους βγαίνει πιο συχνά-πυκνά στο προσκήνιο, καταλαβαίνετε ότι έχουμε να κάνουμε με το πιο ολοκληρωμένο και ίσως αρτιότερο άλμπουμ της καριέρας τους.
8 / 10
Κώστας Αλατάς
