Frank “Blackfire” Gosdzik. Ένας κιθαρίστας που υπήρξε βασικό γρανάζι σε πολυαγαπημένα άλμπουμ στα τέλη της δεκατίας του ’80 και τις αρχές των 90’s. Άλμπουμ – ευαγγέλια για το Τευτονικό –κι όχι μόνο- thrash metal, τα “Persecution mania”, “Agent orange”, “Coma of souls” είχαν την ενεργή συμμετοχή του. Ξάφνου, μετά το “Cause for conflict” των KREATOR το 1995, εξαφανίστηκε παντελώς. Στο βιογραφικό που μας έστειλε, διαβάζω ότι πήγε στη Βραζιλία όπου άρχισε να ασχολείται με άλλα μουσικά είδη και να διδάσκει κιθάρα.
Κάπου στα μέσα των 00’s είχε κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ κι ένα EP με τους MYSTIC, τα οποία δυστυχώς δεν έχω υπόψη μου και πέρα από την επετειακή εμφάνισή του με τους SODOM (που είχα τη χαρά να βιώσω δια ζώσης) στο Wacken του 2007 και στον φόρο τιμής στον Chris Witch Ηunter την επόμενη χρονιά, εξαφανίστηκε εκ νέου. Έτσι, ξαφνικά ήρθε στα χέρια μου το “Back on fire” κι έβαλα να το ακούσω αμέσως.
Πρώτο κομμάτι: Διασκευή στο βασικό θέμα της σειράς “Peter Gunn” του Henry Mancini (αυτού που είχε γράψει τρομερά θέματα τηλεοπτικών σειρών κι όχι μόνο, μεταξύ τους και τον «Ροζ Πάνθηρα»), που έγινε πασίγνωστο από την εκτέλεσή των BLUES BROTHERS… Ντόινγκ… Λείπεις τόσα χρόνια από το προσκήνιο και ξεκινάς με instrumental διασκευή; Στο δίσκο, εκτός από την κιθάρα έχει αναλάβει κι ένα μεγάλο μέρος των φωνητικών, αυτό όμως δεν κολακεύει την κυκλοφορία. Ιδιαίτερα στο “Insane human race”, όπου μοιράζεται ο Blackfire (ή ο μπασίστας του, John A.B.C. Smith, αυτό παραμένει άγνωστο) τα φωνητικά με τον Tom Angelripper των SODOM, η διαφορά ποιότητας είναι παραπάνω από αισθητή…
Μεγάλο μειονέκτημα επίσης, η πολύ μέτρια παραγωγή, που δεν αναδεικνύει το τελικό αποτέλεσμα, ενώ και τα γυναικεία φωνητικά στο “Beautiful world”, θα τα χαρακτήριζα παράταιρα… Εντύπωση μου προκάλεσε ότι τα περισσότερα φωνητικά, αλλά και η μουσική, περισσότερο μοιάζουν με τη εποχή του “Renewal” παρά με παλαιότερα άλμπουμ στα οποία έχει διαπρέψει. Ακόμα και στο “Warmonger” που η μουσική είναι πιο “Coma of souls”, τα φωνητικά ακούγονται επίσης παράταιρα, αφού έχουν την industrial χροιά του “Renewal”. Σχεδόν εκλείπουν οι SODOM αναφορές, παρά το γεγονός ότι guest στο δίσκο είναι ο Angelripper κι όχι (και) κάποιος από τους KREATOR, το θέμα είναι όμως ότι ενώ προσπαθεί να είναι thrash, το συνολικό αποτέλεσμα χωλαίνει αισθητά. Μάλλον το μεγάλο χρονικό διάστημα που έμεινε εκτός του χώρου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, εξ ου και είμαι επιεικής στο βαθμό. Περιμένω λοιπόν να δω αν θα βγάλει κι άλλο άλμπουμ.
Υ.Γ. Ακούγοντας την εισαγωγή του “Strange ways”, σιγοτραγουδούσα το “Afraid to shoot strangers”. Δεν υπάρχει λόγος για τόση ομοιότητα…
5 / 10
Σάκης Φράγκος
