O Blaze Bayley είναι μία κλασική “love him or hate him” περίπτωση. Είναι γνωστές (όσο και άδικες ή ανούσιες) οι συγκρίσεις που έχουν γίνει αναφορικά με το παρελθόν του Blaze στους MAIDEN. Ωστόσο, ο Blaze ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα αντιπαραθέσεων και κέρδισε, αν μη τι άλλο, την εκτίμηση του Steve Harris, του Dave Murray, του Rod Smallwood κτλ. ενώ κατάφερε να δημιουργήσει έναν μικρό αλλά ισχυρό πυρήνα οπαδών που τον στηρίζουν σε κάθε προσπάθειά του.
Το “Infinite entanglement” αποτελεί το πρώτο μέλος μίας τριλογίας που θα ολοκληρωθεί σύντομα και βασίζεται σε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο Blaze. Αυτή η κίνηση φέρνει αμέσως στο νου τις ανάλογες προσπάθειες που είχε κάνει ο Blaze (κυρίως) στο “Tenth dimension” ή και γιατί όχι στο “Silicon messiah”. Η αλήθεια είναι πως αμιγώς μουσικά το “Infinite entanglement” έχει ελάχιστα κοινά σημεία με το “Tenth dimension” αφού οι συνθέσεις αυτή τη φορά είναι σαφώς πιο μελωδικές, με τις κιθάρες να βρίσκονται μπροστά και τις δισολίες να φέρνουν στο νου κάτι από την ατμόσφαιρα του “Virtual XI” (ειδικά στο ομώνυμο κομμάτι και το “Independence”). Υπάρχουν συνθέσεις (π.χ. το “Human”) που θυμίζουν κάτι από “Promise and Terror” ή άλλες (π.χ. “What will come”) που θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν μία θέση στο EP “Russian holiday”. Το βασικό χαρακτηριστικό είναι όμως ότι το νέο άλμπουμ είναι σαφώς μελωδικότερο, πιο δουλεμένο σε σχέση με το απλά ΟΚ “King of metal” και τα κομμάτια σου μένουν με το πρώτο κιόλας άκουσμα.
Τα “Dark energy 256”, “A work of anger” και τα προαναφερθέντα “Infinite entanglement” και “What will come will come” είναι μερικές από τις καλύτερες συνθετικές στιγμές ενός πολύ καλόυ δίσκου από τον Blaze. Πιστεύω, μάλιστα, ότι είναι ό,τι ουσιαστικότερο έχει παρουσιάσει ο πρώην τραγουδιστής των MAIDEN από την εποχή του “The man who would not die”.
8 / 10
Σάκης Νίκας
