Ίσως η πιο δύσκολη κριτική που μπορούσα να έχω για φέτος. Είμαι τόσο αναποφάσιστος όσο ο Τσίπρας , μετά το δημοψήφισμα. Να πω Όχι, αλλά θα αδικήσω την αλήθεια, που με οδηγεί στο Ναι. Αυτό που θα ακούσετε είναι ένα σχήμα δίχως κανένα μέλος των αυθεντικών BLACKFOOT. Αυτό βέβαια ξανάγινε στην αναβίωση τους από τον Rickey Medlocke (με μόνο αυτόν από την αρχική σύνθεση) στη δεκαετία του ‘90 για τρία άλμπουμ, πριν επανέλθει επίσημα και μόνιμα στους LYNYRD SKYNYRD. Σήμερα, προφανώς εμπνευσμένος από το μοντέλο που θέλει για τους KISS ο Gene Simmons, μαζεύει μια παρέα νέων μουσικών γράφει μαζί τους τραγούδια, τα ηχογραφούν και βγαίνουν έξω ως BLACKFOOT. Κι εδώ έρχεται η δική μου και του κάθε «κριτικού» παρέμβαση, στο να παρουσιάσει βασισμένος στην καρδιά και να πει Όχι ή ως αντικειμενικός κριτής και να πει Ναι. Το άλμπουμ δεν είναι καθόλου κακό. Είναι καλύτερο από τις δουλειές των Rickey Medlocke’s BLACKFOOT στα 90’s, με σχετικά μοντέρνο ήχο, λιγότερο γρέζι στα φωνητικά, που είναι και το αδύναμο στοιχείο αφού σε άλλα σημεία αγγίζουν πιο μελωδικά ιδιώματα, σε άλλα πιο ανεξάρτητο ροκ και δεν είναι πχ οι BLACK STONE CHERRY, BLACKBERRY SMOKE, MOLLY HATCET, αλλά θυμίζει περισσότερο DOC HOLIDAY.
Αν τα πιο «μελωδικά» φωνητικά δεν σας χαλάνε, ή μουσική κατεύθυνση εδώ βρίσκεται μεταξύ «Tomcattin» και «Siogo», με ελάχιστα πλήκτρα, πολλές κιθάρες και τραγούδια αντάξια του παρελθόντος ως συνθέσεις σαν τα «Southern native», «Call of a hero», «Whiskey train», «Satisfied man» . Η διασκευή στο «Ohio» των CSNY, είναι καλή αλλά δείχνει για μένα προσωπικά το ολιγοβαρές του τραγουδιστή και δεν προσθέτει τίποτα σε ένα σχήμα που έχει τόσο μεγάλη δισκογραφία πίσω του.
Σαν άλμπουμ Νότιου rock / hard rock, θα το χαρακτήριζα πολύ καλό, και με το αλά Santana instrumental, «Diablo loves guitar» να δείχνει τις ικανότητες των μελών του σε latin rock ρυθμούς. Μια δουλειά πλούσια σε δυνατά τραγούδια και μικροεκπλήξεις. Όμως σαν άλμπουμ των BLACKFOOT, δεν μπορώ να το δεχτώ, γιατί εδώ έχουμε μια περίπτωση «Slaves and masters» ή «Seventh star», αν θέλετε τα ακούτε, αλλά πάντα δεν θα συγκριθούν με το αυθεντικό. Ειδικά όταν δεν συμμετέχει άμεσα κανένα αυθεντικό μέλος.
Αν το όνομα ήταν άλλο, θα μιλάγαμε για μια νέα ελπίδα στον Νότιο hard rock ήχο. Η επιλογή δική σας, σίγουρα δεν θα κλάψετε τα χρήματα σας και ακόμη περισσότερο τον χρόνο σας, ειδικά να έχετε άλμπουμ σαν τα «Rick Medlocke and Blackfoot», «Vertical smiles», στην δισκοθήκη σας.
7 / 10 σαν άλμπουμ
3 / 10 σαν BLACKFOOT
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
