a
Η κλασική, πλην όμως θυμόσοφη, παροιμία του «κάλλιο αργά παρά ποτέ», ταιριάζει γάντι στην περίπτωση των KORSIKOV. Όταν άλλωστε έχεις συμπληρώσει παραπάνω από μία δεκαετία στο κουρμπέτι και έχεις στα συν σου μία αξιόλογη συναυλιακή παρουσία στην underground πιάτσα της Αθήνας, είτε παρέα με κάποιο σχήμα της sludge συνομοταξίας σου, είτε support-άροντας ονόματα σαν τους WEEDEATER, το λογικό σενάριο είναι η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη κυκλοφορία ενός δίσκου. Αντ’ αυτού όμως, οι ίδιοι προτίμησαν να μην εκβιάσουν τις καταστάσεις και να δουλέψουν απερίσπαστοι πάνω στο υλικό τους, μέχρι αυτό να ωριμάσει αρκετά ώστε να βγει στην επιφάνεια.
Το ομώνυμο παρθενικό τους EP καταδεικνύει πως η συγκεκριμένη «αργοπορία» τελικά τους βγαίνει σε καλό. Μπορεί η σχετικά μικρή διάρκειά του (μόλις 26 λεπτά) και η απουσία του μερακλήδικου “Liqweedator” – που γνωρίσαμε μέσα από την συλλογή “Miss Fortune was a Henhouse Manager” της Spinalonga Records πριν από πέντε χρόνια – να μην σε προϊδεάζουν για κάτι το τρομερά ελκυστικό ή πρωτότυπο, παρόλα αυτά, η τριμελής μπάντα ιδρώνει πραγματικά τη φανέλα, βγάζοντας προς τα έξω συνοχή και συγχρόνως ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας.
Οι doom και οι sludge επιρροές είναι το σημείο αναφοράς, ήδη από τα φουριόζικα “Kruella” και “Pariah”, ωστόσο εκείνο που νοστιμίζει την όλη συνταγή και δίνει το έξτρα σπρώξιμο, τόσο στις έτσι κι αλλιώς ασυγκράτητες κιθάρες, όσο και σε ένα λαρύγγι που μοιάζει σαν να έκανε ολονύχτια εξάσκηση κάτω από το εικόνισμα του τιτάνιου Matt Pike, είναι αναμφίβολα οι πρωτόλειες punk γκρούβες και η MOTORHEAD-ική βρωμιά, που βρίσκουν ιδανική έκφραση στο αλητήριο “The Ballad (of the Blackout) Romantic”, στο οποίο συμμετέχει στα φωνητικά και ο Μπάμπης των PLANET OF ZEUS. Εξίσου εντυπωσιακό όμως, είναι και το “Rolling Stoned”, όπου η παρουσία του Σταύρου από τους SADHUS τονίζει κάτι παραπάνω από άψογα την EYEHATEGOD υπόσταση του κομματιού, καθώς και το “22:03”, το οποίο σε προκαλεί να καπνίσεις μέχρι τα πνευμόνια σου να ξεράσουν όλη τη λάσπη της Νέας Ορλεάνης.
Το “Korsikov” συνιστά, εν τέλει, ένα τίμιο και άκρως παντελονάτο πρώτο βήμα. Δεδομένα το αθηναϊκό σχήμα δεν έχει σε υπεραφθονία το πηγαίο ταλέντο που λίαν συντόμως θα το κάνει πρώτο όνομα στην μαρκίζα της συνομοταξίας του, δείχνει όμως πως έχει το τσαγανό και τη θέληση για να το πάει όσο το δυνατόν πιο μακριά. Είναι αυτονόητο, βέβαια, πως τα πράγματα αναμένονται να γίνουν πιο ξεκάθαρα με ένα άλμπουμ. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, ανυπομονούμε να τους ξαναπετύχουμε σε κάποιο από τα επόμενα live τους.
Πάνος Δρόλιας
