“A blast from the past!!!”
Τελείωνε ο Ιούλιος κι έλαβα ένα μήνυμα από τον φίλο μου τον Γιώργο, ότι ο αυθεντικός ντράμερ των VENOM, o Abaddon, βρίσκεται στην Ελλάδα για διακοπές και δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον επισκεφθούμε στο σπίτι όπου διέμενε για μία face to face συνέντευξη, όπου είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε για οτιδήποτε έχει να κάνει με τους VENOM και να ακούσουμε σπαρταριστές ιστορίες από τα παλιά, σε μία συζήτηση που εξελίχθηκε σε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για νέους αλλά και για παλιούς οπαδούς του metal.
O Mantas έπαιζε ήδη με τον Tony στους MPIRE OF EVIL με άλλον drummer και αποφασίσατε να κάνετε τους VENOM Inc. Ενώ υπάρχουν ήδη οι VENOM ενεργοί, ποιος είναι ο λόγος πίσω από αυτή την απόφαση;
Δεν σκοπεύαμε να το κάνουμε αυτό. Ένας τύπος ο Oliver Weinsheimer που διοργανώνει το Keep It True Festival, ήρθε στο Newcastle στο Brοfest τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους όπου έπαιζαν οι ATOMKRAFT (η μπάντα του Tony) και κανόνισε με τον Jeff (Mantas) να παίξουν μαζί με τους ATOMKRAFT κάποια τραγούδια των VENOM. Εγώ ήμουν εκεί ως οπαδός αυτής της μουσικής και για να περάσω καλά. Κάπου εκεί που τα έπινα, ήρθαν δύο ευγενικοί τύποι με ραφτά VENOM (Black metal) και την στιγμή εκείνη ο Tony παρουσιάζει τον Jeff (Mantas) για να παίξουν το “Die Hard” των VENOM. Με κοιτάζαν σε φάση «Τι κάνεις εδώ κάτω εσύ, πήγαινε να παίξεις;» και εγώ ήμουν σε φάση «ήρθα απλά για να πιώ ουίσκι». Ο Oliver ήταν ένας από αυτούς που με πήρε τηλέφωνο ή έστειλε μήνυμα, δεν θυμάμαι, τις επόμενες μέρες και με ρώτησε « γιατί δεν παίζεις μαζί με τον Tony και τον Jeff;» Και του απάντησα «δεν μου το ζήτησαν» και συνέχισε «αν υποθετικά πάντα, σου ζητούσαν να το ξανακάνουν αλλά μαζί με εσένα θα ήθελες;» και απάντησα «φυσικά ναι, γιατί όχι και στο Brοfest αν μου έλεγαν να παίξω θα έλεγα ναι, θα ήταν πολύ ωραία» και εκεί μου λέει «θες να το κάνουμε στην Γερμανία» και απάντησα «ναι μέσα». Ο Oliver είχε ήδη κλείσει τους MPIRE OF EVIL για να παίξουν στο φεστιβάλ εκεί και ο Tony ήρθε και μου είπε ότι θα παίξουν οπωσδήποτε τραγούδια των MPIRE OF EVIL για 35 λεπτά και ίσως βγάζαμε κάποια τραγούδια από VENOM για να παίξουμε 4-5 από αυτά και του λέω «ναι κανένα πρόβλημα αλλά θα πρέπει να τα προβάρουμε» και μου λέει «αυτό δεν γίνεται» γιατί ο Jeff ζει μόνιμα Πορτογαλία , ο Tony στο Λονδίνο και εγώ στο Newcastle. Tου λέω τότε ότι δεν τα έχω παίξει τα τραγούδια για 10-15 χρόνια περίπου αλλά είπα εντάξει θα το δοκιμάσουμε. Ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος, σε φάση δοκίμασέ το, πέρνα καλά, διασκέδασε, πιες , γνώρισε νέο κόσμο. Όταν έγινε, μας ζητήθηκε αν θέλουμε να κάνουμε κάτι σαν Meet &Greet και να υπογράψουμε αυτόγραφα, υλικό των fan κτλ. Και είπαμε ναι φυσικά. Όλο το μέρος , όλοι όσοι ήταν εκεί, είχαν δίσκους των VENOM στα χέρια τους. Ξεκινήσαμε να γνωρίζουμε κόσμο και υπογράφαμε συνέχεια δίσκους, πράγματα από VENOM και κάναμε πολύ ώρα για να καταφέρουμε να φτάσουμε backstage που ήταν οι υπόλοιπες μπάντες καθώς μας σταματούσαν συνέχεια. Και όταν φτάσαμε ο John Parry που είναι ο ιδρυτής του Unofficial Fan Club των VENOM, μας έφερνε υλικό, δίσκους, μπλούζες οπαδών για να τις υπογράψουμε και τις επέστρεφε ξανά υπογεγραμμένες πίσω. Και ο Tony ενθουσιασμένος, ρώτησε αν θα το έκανα στην Κίνα, στην Ταϊβάν, στην Ιαπωνία, στην Αμερική ή σε λοιπές συναυλίες στην Ευρώπη και ήμουν θετικός φυσικά. Και έτσι από τις 24 Απριλίου και μετά, δεν σταματήσαμε στιγμή, είχαμε διαρκώς προσφορές για συναυλίες και για να εμφανιστούμε σε φεστιβάλ, ακόμα και στην Ελλάδα είχαμε μία πρόταση για ένα 2ήμερο φεστιβάλ κάπου τον Δεκέμβρη και κάπως έτσι ξεκίνησε.
Τι έκανες όλο αυτόν τον καιρό;
(γέλια) – Πολύ λίγα πράγματα. Είχα κουραστεί με την μουσική βιομηχανία γενικότερα. Είχα ένα studio ηχογραφήσεων, ήμουν tour manager, όμως κάποια πράγματα στράβωσαν με κάποιες προσωπικές σχέσεις που είχα, το θέμα με τους VENOM ήταν δύσκολο, κάποια άλλα πράγματα ήταν επίσης δύσκολα και η μουσική για εμένα είναι να περνάς καλά. Πάντα πίστευα ότι η Underground σκηνή του Metal είναι σαν οικογένεια. Ο ένας ξέρει τον άλλον. Είχα πάει σε ένα φεστιβάλ στην Ολλανδία και ερχόντουσαν άτομα που δεν τα ήξερα με μπλούζες Running Wild ή οτιδήποτε και μου μιλούσαν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια και παρόλο που δεν μιλούσα την γλώσσα τους ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα. Ο ένας ξέρει τον άλλον ή όλοι ξέρουν κάποιον που ξέρει κόσμο ή έχει κοινούς γνωστούς και πάει λέγοντας. Πάντα ένιωθα μέρος αυτής της οικογένειας αλλά για κάποια χρόνια έμεινα έξω από αυτό.
Έχετε σκοπό να βγάλετε κάποιο νέο δίσκο ως VENOM Inc; Μπορείς να μας αποκαλύψεις λεπτομέρειες σχετικά με αυτό;
Ναι και μάλιστα πολύ πρόσφατα ήμασταν σε ένα ξενοδοχείο στα πλαίσια μιας συνέντευξης και ο Jeff είπε ότι για να ακουστούμε σαν VENOM, έπρεπε να ξαναπαίξουμε μαζί. Και πολύ πρόσφατα στο keep It True νομίζω, ενώ παίζανε τραγούδια των VENOM γενικότερα, δεν ακουγόντουσαν ως VENOM, μέχρι την στιγμή που ανέβηκα και τα παίξαμε μαζί.
Έχει λογική. Είστε τα 2/3 των VENOM…
Ναι σωστά είμαστε τα 2/3 αλλά κατά κάποιο τρόπο, η καρδιά και η ψυχή πάει πολλά χρόνια πίσω. Ο Jeff παίζει με τον ίδιο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια τα τραγούδια, με τον ίδιο τόνο αλλά όταν παίζουμε μαζί, ακούγονται ως VENOM. Δεν θα έλεγα ότι ακούγονται καλύτερα, γιατί ο Marc Jackson είναι εξαιρετικός drummer και ένας από τους καλύτερους εκεί έξω αλλά δεν ακουγόντουσαν σαν VENOM όπως ακουγόμαστε όταν παίζουμε εμείς μαζί με τον Jeff.
Είναι η χημεία …
Ναι ακριβώς αυτό, είναι η χημεία και όταν τα παίζεις ζωντανά αυτά τα τραγούδια στον κόσμο μπροστά δεν μπορείς να κρυφτείς , ούτε να τα πειράξεις στο Studio , ούτε τίποτα. Απλά δουλεύει από μόνο του… Έτσι μας βγαίνει.
Το line-up των VENOM Inc. είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό της περιόδου των VENOM 1989-1991 που είχατε κυκλοφορήσει τα “Prime evil”, “Tear your Soul Apart” και “Temple of Ice”. Στις συναυλίες σας όμως επιλέγεται να παίζετε τραγούδια από την πρώτη περίοδο της μπάντας. Αυτό γιατί γίνεται λόγω μεγαλύτερης ζήτησης του κόσμου ή για κάποιο άλλο λόγο;
Λόγω μεγαλύτερης ζήτησης του κόσμου. Ξέρεις, όταν παίζεις μία ώρα και τριάντα λεπτά είναι ένα ερώτημα τι να παίξεις και τι να αφήσεις έξω από το setlist. Παίζαμε αρχικά το “Prime Evil” αλλά το σταματήσαμε και παίζαμε στην θέση του το “Carnivorous” και το “Blackened Are The Priests” και είναι ένα θέμα τι να αφήσεις εκτός. Αφήσαμε εκτός το “Schizoid” ένα τραγούδι που το θέλει πολύ ο κόσμος, βάλαμε μέσα το “Angeldust” ή το “Poison”. Για μία συναυλία μόνο, προβάραμε και παίξαμε το “Red light Fever”. Ποιο να αφήσεις έξω το “Die Hard”, το “Countess Bathory”, το “Black Metal” ή το “Witching Hour”; Και αν έρθεις και με ρωτήσεις σε ένα χρόνο ξανά και έχουμε κυκλοφορήσει νέο δίσκο, θα θέλω να παίξουμε έξι τραγούδια από αυτόν αλλά σίγουρα θα θες να ακούσεις και όλα τα παλιά τραγούδια.
Αυτή είναι η «κατάρα» της μπάντας που έχει τόσα πολλά τραγούδια hit που όλοι θέλουν να τα ακούσουν σε μία συναυλία…
Ακριβώς αυτό, και κάθε βράδυ φωνάζουν στο τέλος παίξτε το “Manitou” ή παίξτε το τάδε.
Και αν δεν το παίξεις στο τέλος θα φύγουν όχι απόλυτα ευχαριστημένοι. Αν τους ρωτήσεις πως ήταν η συναυλία , θα πουν ότι ναι μεν «παίξανε το “Die Hard”» αλλά δεν παίξανε το “Manitou”». Δεν μπορείς να «κερδίσεις» σε αυτή την περίπτωση (γέλια)
Έτσι ακριβώς, δεν μπορείς να βγεις «κερδισμένος» σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά ανεβάζουμε πάντα το setlist της εκάστοτε συναυλίας στο facebook και βλέπουμε σχόλια θετικά του κόσμου που λένε παίξτε τα ίδια στο Cleveland ή οπουδήποτε και έτσι προσπαθούμε να διατηρούμε ισορροπίες.
Ποια είναι η αίσθηση σου για τους τρεις δίσκους που βγάλατε με τον Tony στα φωνητικά, όταν ήσασταν στους VENOM. Γιατί δεν είχαν την ίδια επιτυχία όπως οι προηγούμενοι δίσκοι. Ήταν λόγω του ότι ο Cronos δεν συμμετείχε, δεν ήταν όντως τόσο καλοί ή η μουσική βιομηχανία άλλαξε σε κάτι διαφορετικό…
(διακοπή από Abaddon) Αυτή ακριβώς είναι η άποψή μου. Στην δεκαετία του ‘90, στα μέσα της δεκαετίας ειδικά, η μουσική βιομηχανία άλλαξε πάρα πολύ. Υπήρχαν πάρα πολλές μπάντες, πιο πολλές από ποτέ, το βινύλιο άρχισε να εξαφανίζεται, οι κασέτες το ίδιο, υπήρχαν τα CD που και αυτά άλλαζαν με την online πρόσβαση στα τραγούδια. Είναι πολύ δύσκολο πλέον να βρεις αυτούς τους τρεις δίσκους που είχαμε βγάλει τότε σε βινύλιο. Ο Tony είχε δύσκολο έργο αν και είχαμε πάρει πολύ θετικές κριτικές, καθώς όλοι θέλουν να δουν την αυθεντική σύνθεση μαζί. Αλλά ο Tony δεν προσπάθησε να αντικαταστήσει τον Cronos ως Cronos 2, αλλά ήταν ο εαυτός του. Είναι μεγάλος fan των VENOM, μεγαλύτερος από εμένα, ξέρει όλα τα τραγούδια , τις δομές τους και μάλιστα τελευταία προβάραμε ένα τραγούδι και θέλαμε να τα αλλάξουμε λίγο και λέει ο Jeff ας παίξουμε το “Red light Fever” και οι δύο μας κοιτάξαμε τον Tony και τον ρωτήσαμε «πως ξεκινάει το τραγούδι;» (γέλια)
Πιστεύω το “Prime Evil” είναι ο καλύτερος σας δίσκος από πλευρά απόδοσης, σύνθεσης και τεχνικής.
Και για μένα το ίδιο. Άλλοι πάλι, θα υποστηρίξουν το “Welcome To Hell” που ήταν ο πρώτος μας δίσκος.
To διευκρινίζω, το εννοώ καθαρά από άποψη απόδοσης και τεχνικής.
Στον “At War With Satan” βλέπεις μια πλευρά όπου τρία μέλη παίζουνε και γουστάρουν και είναι η πλευρά Lant-Dunn-Bray και στην άλλη πλευρά μόνο Lant-Dunn. Χάνεται τελείως η δυναμική του άλμπουμ. Και στον δίσκο “Possessed” που o Jeff ήθελε να φύγει, όλη η δυναμική των VENOM επίσης είχε χαθεί. Κάποιοι γουστάρουν τον “Possessed”και κάποιοι γουστάρουν τους ενδιάμεσους δίσκους μας, που για μένα προσωπικά αυτοί οι δίσκοι αλλά και για τους VENOM, ήταν δίσκοι με πτωτική πορεία. Στον “At War With Satan” η πρώτη πλευρά είναι εκπληκτική. Είναι δίσκος με δύο διαφορετικές τελείως πλευρές, είναι τρελό. Στον “Prime Evil” περάσαμε πολύ καιρό στο στούντιο, είχαμε χρόνο, δουλέψαμε αρκετά στην τεχνική μας ως μουσικοί.
Μιας και ανέφερες τον “At War With Satan” δίσκο, θυμάμαι ότι ήταν πολύ πρωτοποριακό αυτό που κάνατε τότε, καλύπτοντας την μία πλευρά του δίσκου με ένα τραγούδι μόνο, είχε γίνει αν δεν κάνω λάθος και από τους CITY στον δίσκο “Am Fenster” κάποια χρόνια πριν, αλλά εσείς γιατί το κάνατε; Θέλατε να αποδείξετε κάτι; Ότι είστε καλοί μουσικοί ας πούμε;
Η αλήθεια είναι ότι καιρό με καιρό γινόμασταν όλο και καλύτεροι όσο παίζαμε. Όταν βγάζαμε στην αρχή demos στην Neat Records είχαμε φοβερή αποδοχή από πολλά περιοδικά όπως το Kerrang! και το Sounds και το άτομο που έτρεχε την Neat Records έλεγε: «Δεν το πιάνω, η μπάντα είναι σκατά. Οι RAVEN είναι καλοί, οι TYGERS είναι καλοί, οι FIST είναι καλοί» που ήταν στην ίδια εταιρία. Και υπήρχε πολύ λίγος χώρος για αυτές τις μπάντες που ήταν σε μία μικρή ανεξάρτητη εταιρία. Και ήταν πολλές οι μπάντες. Από τους πιο μελωδικούς WHITE SPIRIT και τους TYGERS OF PAN TANG στους WARFARE, RAVEN, BLITZKRIEG, SATAN, VENOM. Όλες οι μπάντες κάναν ότι μπορούσαν για να ξεχωρίσουν και να εξελιχθούν μουσικά. Όλες οι μπάντες ακούστηκαν, παρόλα αυτά ο κόσμος ζητούσε πιο πολύ VENOM για κάποιο λόγο. Όλοι μας θέλαμε να εξελιχθούμε ως μουσικοί και ότι κάναμε ως VENOM φαινόταν να δουλεύει και για τις υπόλοιπες μπάντες. Μας φάνηκε φυσικό να δουλέψουμε εκείνη την στιγμή ένα 20λεπτο τραγούδι. Κανείς δεν μας είπε ότι αυτό είναι τρελό και ότι είναι για μπάντες σαν τους YES…
. . .Ή τους RUSH…
Ναι, τους RUSH ή τους EMERSON, LAKE & PALMER. Και είπαμε, “γιατί όχι”;. Έχουμε μία ιστορία ως μπάντα που κρατάει κάμποσο καιρό γιατί να το σπάσουμε σε κομμάτια και να μην το βγάλουμε αυτούσιο.
Νομίζω ο Cronos είχε πει κάποτε ότι ήταν επιρροή κατά κάποιο τρόπο από τους RUSH,
Ήταν μεγάλος οπαδός των RUSH.
Βέβαια δεν φαίνεται αυτό μουσικά (γέλια)
(γέλια) Φυσικά και δεν φαίνεται. Δεν μπορούμε να παίξουμε έτσι όπως οι RUSH αλλά μπορούσαμε εμείς τα τρία άτομα να παίξουμε και να γράψουμε μία ιστορία επηρεασμένοι από το βιβλίο του Armageddon κάτι που για την εποχή ήταν αφύσικο, καθόλου λογικό. Και μετά ήρθαν οι τύποι από την Νορβηγία και την Σουηδία προσθέτοντας στον ήχο πλήκτρα ή βιολιά και έκαναν την μουσική ακόμα πιο πομπώδη. Είχε τεράστια επίδραση αυτή η μουσική σύνθεση στο κίνημα του Black metal αναμφίβολα αλλά δεν το είχαμε προβλέψει. Βέβαια το δοκιμάσαμε μόνο μία φορά.
Βέβαια αν υπάρχει δυσκολία να αντικαταστήσεις στις συναυλίες ένα 3λεπτο τραγούδι με ένα άλλο ίδιας διάρκειας, για να προσθέσεις αυτό το 20λεπτο τραγούδι θα πρέπει να αφήσεις εκτός 5-6 τραγούδια τουλάχιστον (γέλια)
Ναι, αυτό είναι λίγο δύσκολο για να μπει σε setlist. Βέβαια αν το κάναμε μία φορά αυτό θα ήταν μία πολύ καλή έκπληξη. (γέλια)
Πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε συμβόλαιο εκείνη την εποχή στην “Prime Evil” περίοδο, μη έχοντας τον Cronos στην σύνθεση σας.
Είχα καλές σχέσεις με τον Martin Hooker από την MFN (Music For Nations) και του είπα να κυκλοφορήσουμε δίσκο και μου είπε «ως VENOM θα πουλούσε πιο πολύ κτλ» και του «λέω μπα, δεν είναι εύκολο» και μου λέει «ποιο είναι το πρόβλημα» και του απαντάω «όπως πάντα ο Cronos, ο Jeff δεν μιλάει με τον Cronos». Και μου λέει «βρείτε κάποιον άλλον.» Του είπα υπάρχουν κάποια τραγούδια που έχουμε σε μορφή demo και θα μπορούσαμε να δουλέψουμε και να κυκλοφορήσουμε, αλλά τραγουδάει σε αυτά ο Cronos. Και μου λέει «ακούγεται φοβερό. Προχώρα το, τέλεια». Πήγα βρήκα τον Tony και του είπα θα μιλήσω με τον Jeff, όπως και έκανα.
Πήγα στον Jeff του είπα ότι «έχω συμβόλαιο από την Music For Nations που είναι πολύ καλή εταιρία, έχω μιλήσει με τον Tony Dolan που τον ξέρεις ήδη και τον εμπιστεύεσαι και είναι και καλός τραγουδιστής, frontman και καλός μουσικός. Θες να το κάνουμε;» Ήταν διστακτικός και μου πήρε πέντε συναντήσεις για να μου πει να το δοκιμάσουμε. Την περίοδο εκείνη, εγώ και ο συνεργάτης μου αγοράσαμε ένα στούντιο από τον Brian Johnson των AC/DC, φανταστικό στούντιο στο Newcastle, πολύ κοντά και έτσι μπήκαμε μέσα και βγήκε το “Prime Evil”. Δεν χρειαζόταν να τραβιόμαστε σε άλλα μέρη, για να το ηχογραφούμε ή να παίζουμε τα τραγούδια και έτσι κάθε μέρα γινόταν όλο και καλύτερο και η όλη διαδικασία ήταν θετική.
Δεν είχατε και την πίεση των deadlines από τα στούντιο.
Ισχύει, ήταν πολύ ήρεμη και καθόλου πιεστική η όλη διαδικασία, επίσης μας είχε δώσει κάποια λεφτά και ο Martin για να κινούμαστε πιο άνετα, πήραμε καλύτερους τεχνικούς ήχου ή μηχανήματα, ήταν πολύ καλά.
Κυκλοφόρησε από την Noise Records ένας compilation tribute δίσκος με το όνομα “In The name of Satan”. Κατά την άποψη μου είναι ένα από τα καλύτερα tribute albums που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Ποιες διασκευές και ποιες μπάντες ξεχώρισες από εκείνο το tribute album;
Ναι το θυμάμαι, είχα παίξει τα drums σε αυτό το compilation. Για εμένα, ξεχωρίζει η διασκευή του Messiah, του Marcolin Messiah στο “Countess Bathory”. Την αγαπώ πραγματικά. Είχα παίξει τα drum σε όλα τα τραγούδια αυτού του δίσκου. Κάποιοι μου είχαν στείλει τις κιθάρες σε demo και άλλοι όπως ο Mille, o Tom (Angelripper) ήρθαν τα παίξαμε μαζί και ξαναφύγαν. Πήγα και εγώ στην Γερμανία στον Mille, ο Messiah επίσης ήρθε στο Newcastle και καθήλωσε το μέρος όλο, έχει πνευμόνια φάλαινας, τι φωνή!!! Δεν έχω ξανακούσει άνθρωπο να τραγουδάει έτσι.
Αφήνει το προσωπικό του σημάδι στο τραγούδι, το κάνει να ακούγεται σαν να είναι δικό του.
Όντως, ακούγεται σαν να είναι δικό του, ακούγεται πολύ περήφανος που το τραγουδάει δεν πήγε απλά να βγάλει το τραγούδι.
Ξέρω ότι δεν σου άρεσε η διασκευή των PARADISE LOST;
Όχι δεν μου άρεσε… Χμμ, δεν είναι δίκαιο. Ας πούμε ότι μου άρεσε λιγότερο από όλες τις άλλες και αυτό γιατί αλλάξαν πολύ το τραγούδι και την αισθητική αυτού. Ήταν και η εποχή που προσπάθησαν να αλλάξουν και τον προσωπικό τους ήχο. Δεν ήταν πολύ metal εκείνη την περίοδο οι PARADISE LOST. Αυτή είναι η σωστή απάντηση.
Έχετε και τραγούδια με μία χροιά industrial στον ήχο σωστά την περίοδο εκείνη,
Ναι, πάντα μου άρεσαν αυτού του είδους τα πράγματα. Πίστευα ότι οι VENOM μετά το black metal δεν θα μπορούσαν βέβαια να γίνουν industrial μπάντα αλλά ήθελα να υπάρχει αυτό το αίσθημα και στην παραγωγή γενικότερα αλλά και γύρω από τον ρυθμό των drums. Οι VENOM σίγουρα δεν θα μπορούσαν να είναι σαν τους RAMMSTEIN, αλλά κάτι σαν τους RAMMSTEIN, μία Industrial συναυλιακή μηχανή όπου θα παίζω drums, οι κιθάρες θα οδηγούν… το έχω στο κεφάλι μου, το ακούω. Όταν κάνω προσωπικό δίσκο, με τους κατάλληλους μουσικούς, ίσως έχει πολλά στοιχεία από αυτά που σου περιγράφω. Ήταν κάτι που πάντα μου άρεσε στην μουσική.
Και όλα αυτά 4-5 χρόνια πριν εμφανιστούν στο προσκήνιο οι RAMMSTEIN.
Ναι, σίγουρα πολύ καιρό πριν τους RAMMSTEIN. Ίσως και πριν από μπάντες όπως οι NINE INCH NAILS ή πριν τους MINISTRY.
Στις αρχές του ‘80 που ψάχνατε να υπογράψετε δισκογραφικό συμβόλαιο, είχατε την αρνητική απάντηση από την ΕΜΙ Records με την ατάκα “Dear VENOM, Fuck Off” που αποτελεί ένα από τα κλασικά σκηνικά πλέον στο χώρο και συζητιέται ακόμα στο Facebook.
Είχε πλάκα. Ξέρεις όλοι είχαν υπόψη τους VENOM τότε. Ασχέτως αν σου άρεσαν ή τους μισούσες. Δεν ήταν μία κοινή μπάντα. Ή τα μισούσες όλα ή τα αγαπούσες όλα που βγάζαμε, demos, δίσκους, τα πάντα. Οι VENOM ήταν πάντα black metal.
Και αυτό γιατί κάνατε κάτι καινοτόμο για την εποχή. Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια ειδικά, οι μπάντες που έχουν πετύχει είναι αυτές που κάναν κάτι καινούργιο ή κάτι πολύ προσωπικό. Μπάντες όπως οι SYSTEM OF A DOWN ή οι VOLBEAT. Αν δεν έχεις haters ή οπαδούς φανατικούς είναι δύσκολο να γίνεις τόσο μεγάλη μπάντα όπως οι VENOM. Το γράμμα της EMI ήταν telex αλλά σίγουρα δημιουργικό για την μπάντα (γέλια) έτσι;
Σίγουρα ήταν (γέλια), όμως δεν νομίζω ότι αυτό το γράμμα ήρθε από τον επικεφαλή της ΕΜΙ. (γέλια) Ήρθε από έναν τύπο που εργαζόταν για την εταιρία.
Ήταν ο αντίστοιχος photo shopper των 80’s.
Ναι, κανονικά. Πρώιμος photo shopper των 80’s.
Σας θύμωσε η απάντηση αυτή ή γελάσατε γιατί την περιμένατε. Είχατε σκοπό εκ των προτέρων να ενοχλήσετε και να δημιουργήσετε θόρυβο;
Γελάσαμε πολύ γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι , μεγαλώσαμε τη δεκαετία του ‘70, σ’ ένα μέρος του κόσμου όπου οι δουλειές λιγοστεύαν, ο πατέρας γύριζε σπίτι θυμωμένος, ο θείος θυμωμένος, οι μανάδες σε ένταση κι άγχος καθώς όλοι χάνανε τις δουλειές τους
Θυμίζει πολύ το τώρα, ε;
Ναι θυμίζει αυτές τις εποχές η αλήθεια είναι και αυτό έβγαλε πολλούς εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές και μουσικούς και συγκεκριμένα θυμωμένους μουσικούς.
Και θυμωμένους ποδοσφαιριστές λογικά.
(γέλια) Ναι, και θυμωμένους ποδοσφαιριστές όπως ο Γκασκόιν. Βγήκαν πολλοί καλοί και θυμωμένοι ποδοσφαιριστές εκείνη την εποχή όπως και κάμποσοι αλκοολικοί ποδοσφαιριστές.
Όταν αποφασίσατε ότι θα είστε η πιο «άσχημη», «βρώμικη» και θορυβώδης μπάντα εκείνη την εποχή πιστεύατε ότι θα τα καταφέρετε;
Παίρναμε γράμματα από μπάντες από Σκανδιναβία, Νορβηγία, Σουηδία και μας έλεγαν ότι οι VENOM δεν είναι black metal. Δεν το έπιαναν. Οι VENOM είναι black metal, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το black metal κι αυτό που κάνανε αυτοί είναι ότι το πήραν και το πήγαν κάποια βήματα πιο ακραία, το εξέλιξαν. Όταν έχεις ένα παιδί, θες να γίνει καλύτερο από εσένα, σε όλα. Καλύτερος καλλιτέχνης, αθλητής, οτιδήποτε κάνει το παιδί σου τελοσπάντων. Αυτό έγινε και με το black metal. Μιλούσαμε με κόσμο τώρα και μας λένε ότι όταν πρωτοακουσαν το “Black metal” είχαν χεστεί πάνω τους. Δεν θέλαμε να προκαλέσουμε φόβο. Ήμασταν βλάσφημοι προφανώς, θέλαμε να προκαλέσουμε ένα σοκ αλλά δεν θεωρούσαμε τρομακτικό να έχεις μία πεντάλφα στο εξώφυλλο. Σε εμάς ήταν σαν να μπαίνεις στο σπίτι του τρόμου σε παλιές κλασικές ταινίες με την τρομακτική σκιά στην γωνία. Αυτό ήταν για εμάς οι VENOM. Οι VENOM ήταν μία ταινία τρόμου που σόκαρε και ενέπνευσε κόσμο τότε, να γίνουν πιο σοκαριστικοί και πιο ακραίοι. Σκεφτόντουσαν: «Αν οι VENOM είναι άγριοι και σοκαριστικοί … Εγώ θα ονομάσω την μπάντα μου τάδε (κάτι πιο ακραίο από αυτό) και θα παίζω πιο ακραία από αυτούς» και έτσι το όλο θέμα εξελίχθηκε.
Η επιλογή των τίτλων των τραγουδιών σας ήταν ιδιαίτεροι. Όλα ήταν, ειδικά στα πρώτα 3-4 άλμπουμ, βλάσφημα και σοκαριστικά.
Ναι ήταν όπως σου είπα σαν ταινίες τρόμου.
Παρόλα αυτά, ζήσατε σε μία περίοδο όπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και το όλο θέμα με την PMRC στις ΗΠΑ, και πάντα με έκπληξη βλέπω πως πιο πολύ απασχόλησαν οι “Possessed” παρά οι δικοί σας 3 πρώτοι δίσκοι. Πιστεύεις ότι όλο αυτό αύξησε την δημοτικότητα σας, πως είδατε αυτό το κίνημα και πως σας επηρέασε εσάς;
Ήταν πολλές μπάντες που είχαν θέμα τότε ο Alice Cooper, οι KISS, οι SLAYER ακόμα και hair metal μπάντες όπως οι POISON ή οι MOTLEY CRUE. Κοίτα, γελούσαμε με όλα αυτά, μας φαινόντουσαν αστεία. Υπήρχε μία διάσημη φωτογραφία του Cronos που καίει μία αμερικάνικη σημαία και ήταν σε εξώφυλλο περιοδικού. Αν το έκανες αυτό τώρα, θα σε σκότωναν. Κάποιος είχε ρωτήσει: «γιατί το κάνατε, γιατί κάψατε την σημαία. Είναι έλλειψη σεβασμού στην Αμερική». Τους είπαμε: «όχι…καίμε τα πάντα. Δεν έχουμε θέμα με την Αμερική, έχουμε θέμα με όλους , δεν σεβόμαστε κανέναν». Ήμασταν νέοι μέσα στην τρέλα.
Ήταν ένας τρόπος ζωής. Θυμάμαι στο reunion tour που είχατε έρθει και Ελλάδα για πρώτη φορά, αυτό που μου έκανε εντύπωση και είπα ότι δεν θα κρατήσει πολύ αυτό το reunion, είναι ότι ήρθατε και φύγατε από την συναυλία με τρεις διαφορετικές λιμουζίνες. Προφανώς σήμαινε ότι δεν θέλατε να βλέπετε ο ένας τον άλλον
Όχι δεν θέλαμε. Ένα μέρος της συμφωνίας ήταν ότι, βασικά ο Cronos και ο Mantas, είχαν συμφωνήσει ότι αν υπήρχαν στο χώρο ναρκωτικά ή ένα τσιγάρο ο Mantas απλά θα έφευγε από το δωμάτιο. Δεν θα θύμωνε ή οτιδήποτε, απλά θα αποχωρούσε. Από την άλλη ο Cronos είναι πιο τρελός κάνει ότι θέλει, είναι καινοτόμος και μπορεί να κάνει και την μεγαλύτερη τρέλα για να διασκεδάσει. Εγώ είμαι στο μέσο. Καταλάβαινα και των δύο την οπτική. Όταν κάναμε το reunion αυτό, είπαμε ότι δεν μπορούμε ούτε στο ίδιο ξενοδοχείο να μείνουμε ή στον ίδιο δωμάτιο ή στον ίδιο όροφο. Εγώ θέλω να πίνω ή να αράζω σε ένα δωμάτιο με θέα.
Όταν είχατε έρθει στα πλαίσια του reunion tour, στο πολυτελές ξενοδοχείο που έμενε ο Cronos έκανε απίστευτες καταστροφές δημιουργώντας άθλια εντύπωση σε όλους μας, στο Metal Invader που έκανε εκείνο το φεστιβάλ. Αντίστοιχο σκηνικό έγινε και σε άλλο φεστιβάλ εδώ με τον Cronos ο οποίος είχε μία rock star διάθεση στα παρασκήνια του φεστιβάλ και έσπρωχνε κόσμο, ανάμεσα τους και μουσικούς, όπως ο Jon Oliva για να βρει μια μπύρα. Και την προηγούμενη νύχτα στο ξενοδοχείο τα έσπασε όλα πάλι.
Σε πιστεύω. Είμαι σίγουρος.
Τότε ο διοργανωτής του είχε πει ή πληρώνεις το ξενοδοχείο ή δεν παίρνεις φράγκο και σηκώνεσαι και φεύγεις από αυτή την πόλη. Τότε αναγκάστηκε να τα πληρώσει.
Αυτό έκανε πάντα ο Cronos. Είχε κόσμο γύρω του να συμμαζεύει τις ζημιές του και αυτός έφευγε. Ξέρω τον αδερφό του πολύ καλά και μου είχε πει για παρόμοιο σκηνικό και στην Αμερική όπου είχε προκαλέσει χαμό και σηκώθηκε και έφυγε και άφησε πίσω ρούχα, μουσικά όργανα και τρέχανε άλλοι να τα συμμαζέψουν και να βγάλουν άκρη. Πάντα αυτό έκανε ο Cronos.
Οι VENOM παίζαν πάντα ως headliners. Σε πολύ λίγα δεν ήταν headliners. Μόνο οι KISS δεν ήταν support. Και είχα διαβάσει ιστορία του Bruce Springsteen που έλεγε ότι για να του πάρεις συνέντευξη θα έπρεπε απαραίτητα να τον έχεις και στο εξώφυλλο. Κάτι τέτοια κάνουν τις μπάντες τεράστιες. Πιστεύεις ότι αυτή η απόφαση, την βοήθησε μαζί με την μουσική και το Image για να γίνει μεγαλύτερη μπάντα;
Ναι, όλα αυτά γύρω από την μπάντα. Ακόμα και το όνομα της μπάντας-το λογότυπο- που εγώ έφτιαξα που ήταν δύσκολο να διαβαστεί. Τώρα βλέπεις μπάντες με Logo που δεν καταλαβαίνεις καν τι λέει. Οι VENOM ήταν οι πρώτοι που το έκαναν αυτό. Κάναμε φωτογραφήσεις με τις μούρες μας να μην φαίνονται καν, σε νεκροταφεία ή οτιδήποτε και τώρα όλες οι Black metal μπάντες κάνουν το ίδιο στα δάση, στα βουνά. Ήταν όλα αυτά, αλλά δεν ήταν σχεδιασμένα. Όλα έγιναν φυσικά, αβίαστα. Ήταν μια συνέντευξη, καλή ώρα όπως τώρα, από το Kerrang! Και ρωτάει: «Δεν καταλαβαίνω την μουσική σας , ούτε την μπάντα σας τι θέλει να πει» του απαντάω «τι εννοείς». Και μου λέει «Είστε heavy metal μπάντα, τι είστε; Δεν ακούγεστε σαν heavy metal» Και λέμε οκ αυτή είναι η βίβλος του heavy metal το Kerrang!. Στο εξώφυλλο είχε τον Bon Jovi. Και του απαντάμε «Αν ο Bon Jovi είναι heavy metal- χωρίς να κρίνουμε την μπάντα- αλλά αν ο Bon Jovi είναι heavy metal, τότε εμείς δεν είμαστε. Αν όλα αυτά που κάνουν ή παίζουν μπάντες όπως ο Bon Jovi είναι heavy metal, τότε εμείς δεν είμαστε heavy metal σίγουρα. Είμαστε Black metal, speed metal, thrash metal όλα αυτά». Και βλέπεις μπάντες όπως οι PANTERA ή μπάντες από την Σκανδιναβία να έχουν τις ρίζες τους στους VENOM αλλά οι σκανδιναβικές μπάντες δεν μοιάζουν με τους PANTERA. Και αυτές οι ρίζες αν πάνε πιο βαθιά θα βρεις LED ZEPPELIN, DEEP PURPLE και άλλες πολλές μπάντες.
Δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο τότε σαν τους VENOM.
Το πιο κοντινό σε εμάς ήταν οι MOTORHEAD. Αν και ο Lemmy έλεγε πως δεν καταλαβαίνει το thrash metal ή το death metal. Έλεγε ότι οι MOTORHEAD είναι μια blues/rock n’ roll μπάντα. Οι VENOM ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από τους MOTORHEAD.
Είπες ότι ετοιμάζεις solo δίσκο. Θες να μας πεις κάτι για αυτό;
Ναι φυσικά. Είναι ένα πράγμα που ρώτησες πριν, τι έκανα όταν δεν ήμουν στους VENOM. Είναι αυτό που κάνω μόνος μου και συνέχεια. Φτιάχνω μουσική. Πειραματίζομαι συνέχεια. Δεν ξέρω πότε και αν θα κυκλοφορήσει το πρώτο Abaddon album αλλά θα είναι industrial, ρυθμικό και λίγο black ίσως. Κάποιος είπε πρέπει να κάνουμε ένα Abaddon δίσκο αλλά χωρίς πίεση, χωρίς δισκογραφικές από πίσω θα είμαστε κάποιοι τύποι που θα παίξουμε μουσική και θα περάσουμε καλά. Ο ένας από τα παιδιά είναι δάσκαλος μουσικής θεωρίας, ασχολείται με τα προγράμματα Cubase κτλ. και του πήγα 10 τραγούδια, riffs, στίχους, σε κάποια τραγουδάω εγώ πολύ χάλια και όσο τα δουλεύουμε τόσο καλύτερα ακούγονται. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται και γίνεται όλο και καλύτερος. Έχει πολύ πλάκα. Ίσως αν παίξουμε live να προστεθούν και samples ποιος ξέρει, θα δούμε.
Ναι αλλά ποιος αγοράζει μουσική; (γέλια)
Έλα ντε. Ελπίζω ότι ο κόσμος δεν θα σταματήσει να αγοράζει. Η αλήθεια είναι ότι το βινύλιο είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι κάτι απτό, το έχεις στα χέρια σου και είναι πολύ σημαντικό και για τον οπαδό, για εμένα, για εσένα, για τις εταιρίες, για τα περιοδικά και την μπάντα φυσικά. Τις προάλλες ήμουν με ένα φίλο, ο οποίος είναι πολύ νεότερος και είναι και στην προσωπική μου μπάντα. Ήμασταν στο αμάξι του και έβαλε να ακούσουμε το τελευταίο δίσκο των DEATH ANGEL αν θυμάμαι καλά και στα 20’’ άλλαζε τα τραγούδια και μου έλεγε «φοβερό τραγούδι» και του έλεγα «Τι κάνεις; Δεν έχω ακούσει ένα τραγούδι όση ώρα καθόμαστε να κάνει fade out. Δεν έχω ακούσει τα μισά solo, τα μισά riff. Αλλάζεις τα τραγούδια όλη την ώρα». Πως ακούν οι νεότεροι έτσι μουσικοί;
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πλέον η άνεση να ακούσεις 1000 δίσκους ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Ναι αλλά δεν συγκρίνεται με το να βάλεις τον δίσκο, να ανοίξεις τις μπύρες σου να έχεις τα ηχεία στην σωστή θέση και να απολαύσεις την μουσική.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
Εγώ ευχαριστώ πολύ.
Σάκης Φράγκος
(απομαγνητοφώνηση/πακέτο: Θάνος Κολοκυθάς)
