Τα σύγχρονα πουλέν του heavy/power επιστρέφουν! Και πουλέν όχι τόσο επειδή έβγαλαν συνεχείς υπερ-δισκάρες, αλλά επειδή ότι είναι αυτό που κάνουν, που συνήθως είναι στα όρια του να τους καλέσει o heavy metal εισαγγελέας για οργάνωση σπείρας που ληστεύει άλλες metal μπάντες, το κάνουν έτσι που ακούγοντας τα άλμπουμ τους, αν μη τι άλλο, περνάς μια χαρά!
Το “War of dragons” είναι το 7ο άλμπουμ που κυκλοφορούν στα 12 χρόνια ύπαρξής τους, κάτι πολύ σημαντικό, αν αναλογιστούμε ότι δεν έχουνε κυκλοφορήσει κάποιο κακό δίσκο. Τι έχει λοιπόν να προσφέρει αυτός ο δίσκος; SABATON!
Και μπορεί το εισαγωγικό του δίσκου να λέγεται “A new era begins”, αλλά μουσικά οι Σουηδοί συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν στο “Stormborn” (2014), όμως με τα στοιχεία των SABATON να είναι ακόμα πιο μπροστά και σε στιγμές ξεδιάντροπα, καθώς κομμάτια όπως τα “Fallen heroes” και “Guardian’s at Heaven’s gate” σηκώνουν και μήνυση. Όσοι ακούτε SABATON και τα ακούσετε, θα καταλάβετε άμεσα το γιατί… μην τα θέλετε και όλα στο πιάτο.
11 κομμάτια heavy/power metal, με βάση τους SABATON της μεσαίας περιόδου τους κυρίως, με πολλές δόσεις AVANTASIA των “Metal operas”, αλλά και EDGUY του “Hellfire club”, καθώς και κάτι διάσπαρτες από σοβαρούς HAMMERFALL. Δίσκος με πατημένο το γκάζι στη συντριπτική πλειοψηφία της διάρκειάς του, είτε με καθαρά power metal τραγούδα, είτε με groove-άτα, είτε με εξάρια. Ένας συνδυασμός του καλού power metal των τελών των 90s και αρχών των 00s, με τα πιο «κοντινά» στο 2017 στοιχεία να είναι καρφωμένα SABATON. Και έχουν και πάλι μερικά πάρα μα πάρα πολύ καλά κομμάτια! Άλλωστε αυτό το είχαν πάντα. Όσο και αν αντιγράφουν στο μέγιστο βαθμό σε σημεία, το κάνουν καλά πανάθεμά τους. Πραγματικά, υπάρχουν κομμάτια που το “ρε κάπου το ξέρω αυτό” θα σας έρθει στο μυαλό με τη μία. “War of dragons” (κάτι σαν “Wishmaster” από NIGHTWISH με SABATON εννοείται μέσα), τα δύο που ανέφερα πριν, αλλά και πολλά άλλα σημεία. Αλλά είπαμε: το κάνουν καλά και πάλι… απλά αυτή τη φορά όχι καθόλη τη διάρκεια του δίσκου. Και αυτό είναι το πρόβλημα εδώ. Στο τέλος, το άλμπουμ χάνει παντελώς το ενδιαφέρον του και περνάει τελείως αδιάφορο, πράγμα άδικο, καθώς μέχρι να φτάσουμε στο «κρίσιμο» “Symphony santa” που είναι το πρώτο από τα τρία σερί αδιάφορα κομμάτια που είναι και τα τελευταία του άλμπουμ, τα πράγματα κυλάνε μια χαρά, στα επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει οι Σουηδοί. “Battle in the sky” (βίντεο και από τα πιο ωραία power metal κομμάτια που έχω ακούσει τον τελευταίο αρκετό καιρό), “Tears of a dragonheart”, “Silver wings” (με πολύ ωραίο folky ρεφρέν), “King of swords” (με τα PRIEST-ικά κουπλέ και γέφυρα και το HELLOWEEN/AVANTASIA ρεφρέν) και “Fallen heroes” είναι τα κομμάτια που ξεχωρίζουν και εύκολα από το δίσκο και σε κάνουν να προσπερνάς το θέμα της έλλειψης προσωπικότητας. Απλά αυτή τη φορά, έχουν και 4 αδιάφορα. 4 στα 11 είναι αρκετά, δεν είναι;
Όπως και να έχει, οι BLOODBOUND κυκλοφορούν για ακόμη μία φορά ένα δίσκο που κάθε οπαδός του heavy/power metal μπορεί να απολαύσει ΑΝΕΤΑ. Ούτε δισκάρα, ούτε κάτι συνταρακτικό, όμως με κάποια εξαιρετικά τραγούδια, έχοντας τις αρκετές αδυναμίες τους, δημιουργώντας ένα σύνολο που καλώς ή κακώς, έστω κι έτσι, δεν το ακούμε πολύ συχνά σε αυτό το χώρο.
Το “concept” του άλμπουμ, το προσπερνάμε πάντως… δυστυχώς σε κάποιους τομείς δε θα αλλάξουν ποτέ από ότι φαίνεται.
6.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
