Άργησε λίγο, αλλά επιτέλους το πολυαναμενόμενο τρίτο full-length των ACRIMONIOUS είναι πλέον γεγονός, 5 χρόνια μετά από εκείνο το θεϊκό “Sunyata” -μια από τις λαμπρότερες στιγμές στο ακραίο metal για την τρέχουσα δεκαετία-, με την W.T.C τελικώς να βρίσκεται πίσω από την κυκλοφορία και όχι την Daemon Worship όπως φαινόταν αρχικά.
Έχοντας ήδη αποδείξει πως απεχθάνονται την στασιμότητα, οι ACRIMONIOUS δεν επαναπαύονται μουσικά και ως απόλυτα λογικό αποτέλεσμα, το “Eleven Dragons” ως το επόμενο βήμα/στάδιο δεν θα μπορούσε να υστερεί σε σχέση με αυτά που είχαμε μέχρι στιγμής ακούσει από την μπάντα. Η μοναδική προσέγγιση του “Sunyata”, που συνέστησε πολλά νέα στοιχεία στον ήχο του γκρουπ, με σημαντικότερα την ενσωμάτωση πολλών πιο παραδοσιακών metal επιρροών και την καθαρή/ευθεία μελωδία, έχει αφήσει τα ίχνη της στην ηχητική ταυτότητα του διαδόχου του, αφήνοντας όμως περισσότερο χώρο σε μια σκοτεινή και καθόλου άμορφη αύρα.
Το να θεωρήσουμε πως το “Eleven Dragons” βρίσκεται ηχητικά και από άποψη ατμόσφαιρας κάπου ανάμεσα στα δύο προηγούμενα άλμπουμ δεν είναι απολύτως ακριβές, αλλά αυτή είναι μια αδρή εντύπωση που σχηματίζεται με τις αρχικές ακροάσεις. Πιο μελωδικό από το “Purulence” και πιο επιθετικό όσο και μοχθηρό από το “Sunyata”. Το γεγονός είναι ότι στα 67 λεπτά που διαρκεί, ξεδιπλώνεται μια αξιοσημείωτη μουσική ποικιλομορφία, σε συνδυασμό με την καλύτερη παραγωγή που έχουμε ακούσει ποτέ σε κυκλοφορία των ACRIMONIOUS και την έμπνευση, αλλά και την εκτελεστική αρτιότητα που διακρίνει την μπάντα, με μπάσο και τύμπανα που δημιουργούν εντύπωση και μεγαλειώδεις κιθαρισμούς. Δεν θα ήταν εξάλλου υπερβολή να πούμε πως το δίδυμο των Cain Letifer και Semjaza εδραιώνεται πλέον ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους και άξιους κιθαρίστες/συνθέτες στο σημερινό black metal. Το χτίσιμο και η εξέλιξη των κομματιών πιστοποιούν κάτι τέτοιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το εναρκτήριο “Incineration Initiator”.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα πάντως είναι η αφοσίωση και η ψυχή που βγαίνουν στον δίσκο και δημιουργούν έναν ήχο προσωπικό, που δεν αφήνει το περιθώριο να σκεφτείς, για παράδειγμα, «α, αυτό το σημείο είναι SLAYER» ή «εδώ ακούγονται σαν WATAIN». Το “Eleven Dragons” φέρει την ίδια μαγεία όπως ο προκάτοχός του και άλλα κλασικά Black Metal δημιουργήματα, που είναι ο πυρήνας του είδους και ο λόγος που το κάνει τόσο συναρπαστικό στην υπόληψη αυτών που το αγαπήσαμε ως κάτι παραπάνω από ένα ακόμη είδος μουσικής που ακούγεται όμορφο στ’ αυτιά μας ή μια απλή ακολουθία από νότες.
8.5/10
Νίκος Χασούρας
