a
Πάντα έλεγα πως για να γράψεις καλή μουσική, πρέπει να τη ζεις λίγο, πολύ. Έτσι και οι Αθηναίοι death/doomsters DECEMBERANCE, φαίνεται ότι ακολουθούν αυτή τη λογική. Τα χρόνια κυλάν για τη μπάντα, όσο αργά είναι τα riffs τους. Γι αυτό άλλωστε κάναμε να δούμε νέα δισκογραφική δουλειά 8 χρόνια και συγκεκριμένα από το “Inside” του 2009. Η μπάντα του Γιάννη Φιλιππαίου (DAYLIGHT MISERY, IMMENSITY), κοντεύει τα 20 χρόνια ύπαρξης, αλλά παρόλα αυτά δεν έχουμε δει και πολλές κυκλοφορίες. Είμαι από αυτούς που ακούν τη μπάντα από το περίφημο demo “Just a Blacklad…”, το οποίο είχα πάρει φρέσκο στα χέρια μου, από ένα πρώην μέλος της μπάντας. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση ο ήχος τους και γενικά η ωριμότητα των συνθέσεων. Οι DECEMBERANCE αν ήταν πιο συνεπείς δισκογραφικά, θα έκαναν μεγάλη καριέρα στο συγκεκριμένο είδος. Αυτό φαίνεται έστω και από τα λίγα μουσικά πονήματα τους, τα οποία είναι σταθερά υψηλότατου επιπέδου.
Η καινούρια δουλειά της μπάντας, η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλιο, φέρει το τίτλο “Conceiving hell”. Εδώ η μπάντα ακολουθεί το ίδιο στυλ, όσο αφορά στη πληθώρα των τραγουδιών, αλλά και τη διάρκεια τους. Τέσσερα μόλις κομμάτια, τα οποία όμως είναι συνολικής διάρκειας 75 λεπτών! Ως death/doomsters δε κρύβουν την αγάπη τους στους πατέρες του είδους MY DYING BRIDE, έχοντας όμως προσωπικό ύφος. Εύκολα διακρίνεις, περισσότερο από ποτέ, prog επιρροές στον ήχο τους, κάτι που κάνει το αποτέλεσμα πιο… φαντασμαγορικό. Πάραυτα δε ξεχνούν τις ρίζες τους, με αρκετές oldschool doom πινελιές, αλλά και death metal ξεσπάσματα σε κιθάρες και drums. Υπάρχουν στιγμές, που φτάνουν black metal ταχύτητες και παγωμάρα, για να επιστρέψουν άμεσα σε αργόσυρτα ή mid tempo riffs. Γενικά, οι DECEMBERANCE είναι μπάντα που ξέρει να παίζει με το συναίσθημα… άλλοτε το απογειώνει και άλλοτε το ρίχνει στα τάρταρα. Στιβαρή παραμόρφωση, ωραίος ήχος χωρίς να γίνεται υπερβολικά digitalized και να χαλά το συναίσθημα. Ωραία μελωδική lead, με χαρακτηριστικά, κολληματικά riffs, όπως για παράδειγμα αυτό του “The blind lead the way”. Τα γρυλίσματα του Γιάννη, μοιάζουν σα να βγαίνουν από ένα πληγωμένο θηρίο. Από τα αγαπημένα μου φωνητικά στο είδος. Φυσικά, από το άλμπουμ δε λείπει το τσέλο, που συνοδεύει, την ήδη μαύρη κι άραχνη ατμόσφαιρα του δίσκου, κάνοντας τη ακόμα πιο πεσιμιστική. Σε ένα δίσκο με ισάξια τραγούδια, θα ξεχωρίσω το “Departures”, στο οποίο θα ακούσουμε samples από τη υπέρτατη ελληνική ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου “Ένα γελαστό απόγευμα” (1979), με την χαρακτηριστική, ανατριχιαστική φωνή του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, να λέει «Τη Κυριακή, ξοφλάς», συνοδευόμενο από το γλοιώδες γέλιο του!
Άλλη μια φορά λοιπόν οι DECEMBERANCE, μας παραδίδουν ένα άλμπουμ υψηλών προδιαγραφών, το οποίο θα φέρει το σκοτάδι στο καλοκαιράκι που μας έρχεται. Σκοτεινό, ζοφερό, πεσιμιστικά συναισθηματικό. Το Ελληνικό doom/death, μπορεί να μην έχει και πάρα πολλά συγκροτήματα να το αντιπροσωπεύουν, όπως του αξίζει, αλλά αυτά που έχει είναι μεγάλου βεληνεκούς!
8/10
Γιώργος Δρογγίτης
