ΟΝΟΜΑ ALBUM: “4-Way Diablo” – MONSTER MAGNET
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dave Wyndorf & Matt Hyde
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Ρυθμική Κιθάρα: Dave Wyndorf
Κιθάρα: Ed Mundell
Μπάσο: Jim Baglino
Τύμπανα: Bob Pantella
To 2007 o Dave Wyndorf κυκλοφόρησε το “4-Way Diablo”. Ένα άλμπουμ που έριξε παραπάνω «λάδι» στη δυσαρέσκεια και κόντρα ανάμεσα στους οπαδούς τους, σχετικά με την πορεία που έχουν πάρει οι MONSTER MAGNET. Από τη μία λοιπόν είχαμε τους «πρωτοψυχεδελοδισκάκιδες» της μπάντας που θεωρούσαν ότι οι MONSTER MAGNET “τελείωσαν” στο“Dopes To Infinity” γιατί μετά «ξεπουλήθηκαν» (πολλή μόδα στα 90’s ο όρος “ξεπουλήθηκαν»), από την άλλη τους οπαδούς της μπάντας που προτιμούσαν κυρίως τους δίσκους μετά το “Powertrip” που ήταν εμπορικοί με πολλά hits, αν και από το “Monolithic Baby” κάπου χάλασε η συνταγή και γι’ αυτούς και τέλος αυτούς που αγαπάνε όλες τις περιόδους της μπάντας. Στο “4-Way Diablo” δεν άλλαξε κάτι αφού για τους περισσότερους, απλά προστέθηκε ένας δίσκος ακόμα για το ποιος από τους δύο (“Monolithic Baby”,“4-Way Diablo”) είναι ο χειρότερός τους.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία που αγαπάω και ακούω με την ίδια ευχαρίστηση όλους τους δίσκους της μπάντας. Σαφώς και εγώ έχω κάποια προτίμηση παραπάνω στη «Άγια Τριάδα» της δισκογραφίας τους, αλλά η εμπορική περίοδος τους, συμπεριλαμβανομένων των “Monolithic Baby”,“4-Way Diablo” όπως και η μετέπειτα δισκογραφία τους, έχει πολλά στοιχεία που σε κερδίζουν και καταφέρνουν να σου «Γ@**σουν το μυαλό». Κάποιοι κριτικοί σε περιοδικά και site το 2007 είχαν δηλώσει ότι ήταν μια επιστροφή της μπάντας στον πρώιμο ήχο τους, βάζοντας το λιθαράκι τους να προκληθεί περαιτέρω δυσαρέσκεια στους fan της πρώτης περιόδου, γιατί δημιούργησαν προσδοκίες… χωρίς ανταπόκριση. Θεωρώ ότι ο τότε χαρακτηρισμός για επιστροφή στον πρώιμο ήχο τους δεν ήταν ακριβής και σωστός. Υπήρχαν τραγούδια όπως το έπος “Cyclone”, “Wall of Fire” και η διασκευή στους ROLLING STONES (“2000 Lightyears from Home”) που είχαν μία σχετική αύρα της πρώτης περιόδου αλλά επουδενί δεν χαρακτηρίζουν ως ψυχεδελικό ή συνέχεια της πρώτης περιόδου το “4-Way Diablo”.
Όμως σε σχέση με όλους τους άλλους δίσκους της μπάντας αυτός είχε μια ιδιαιτερότητα η οποία αποπνέεται στην γενικότερη ατμόσφαιρα του δίσκου αλλά και στους στίχους των τραγουδιών. Ο διάδοχος του “Monolithic Baby” ήταν να κυκλοφορήσει το 2006. Όμως παραμονή της ευρωπαϊκής περιοδείας τους (Φεβρουάριος 2006),, ο Dave Wyndorf βρέθηκε σε overdose κατάσταση από συνταγογραφημένα υπνωτικά χάπια. Όλη αυτή η κατάσταση έβαλε σε ανησυχία τους οπαδούς του σχήματος για την υγεία του Dave Wyndorf αλλά και για το μέλλον των MONSTER MAGNET. Εν τέλει μέσα του 2007, ήρθε και η ενημέρωση ότι ο Dave επανέρχεται δριμύτερος, με τον δίσκο να κυκλοφορεί τον Νοέμβριο του 2007 τελικά. Ο δίσκος από την μία έχει την «αιώνια εφηβική» sex-drugs-rock n’ roll βουτηγμένη στην ψυχεδέλεια διάθεση και από την άλλη τραγούδια με μία ιδιαίτερη ωριμότητα, προβληματισμό και εσωστρέφεια. Τραγούδια που σε κάποια οι στίχοι είναι χαοτικοί- ψυχεδελικοί όπως στο “Cyclone” (Your Soul Can Blow me Away”), τραγούδια με μπόλικη δόση συναισθήματος όπως το “Solid Gold” (“You really are the rising Sun/Goddamn you’re a sight to see…I ain’t felt this before”) ή τραγούδια με σκοτεινή-μελαγχολική διάθεση όπως τα “I’m Calling You” (“The World is Dead/ What’s crazy shit is inside your head?”), το “Little bag of gloom” (Take your little bag of gloom/and I’m Lost and I’m through/ and I’m cryin’ out of truth”) ή το “You’re Alive” (You’re alive, You’re Alive, You’re Alive….You are still Alive”). Η ατμόσφαιρα του δίσκου, τα τραγούδια όπως και η προσέγγιση του Wyndorf στην θεματολογία των στίχων του είναι εμφανώς επηρεασμένα από την περιπέτεια της υγείας του.
Το “4-Way Diablo” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, με τις χαρακτηριστικές μουσικές πινελιές των MONSTER MAGNET και με τους στίχους-ποίηση του Wyndorf να είναι σταθερά σε υψηλό επίπεδο. Προσωπικά, θεωρώ ότι γενικότερα στο χώρο της Rock/Metal μουσικής, ο Dave Wyndorf ανήκει στο πάνθεον των καλλιτεχνών που έχουν γράψει κάποιους από τους πιο δυνατούς στίχους, που έχουν γραφτεί ποτέ. Καταπιάνεται με το sex, τα ναρκωτικά, το Rock N’ Roll και τους παιδικούς τους ήρωες με την «αφέλεια» και διάθεση 18χρονου, ενώ την ίδια στιγμή μιλάει για πράγματα πολύ βαθιά, χρησιμοποιώντας λέξεις με τέτοια δύναμη, που σου «γ@*άνε την ψυχή». Η παραγωγή του δίσκου είναι εξαιρετική και έχει τραγούδια όπως το κορυφαίο “Cyclone” που είναι ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα στην δισκογραφία τους γενικότερα, το “I’m Calling You”, το “Solid Gold”, το “Wall of Fire”, “A Thousand Stars” ή το δίλεπτο “Little bag of gloom” που διαθέτουν εξαιρετική ποιότητα και αναιρούν χωρίς «πολλά-πολλά», τον ισχυρισμό ότι ο δίσκος έχει «filler songs». Οι MONSTER MAGNET έχουν ΜΟΝΟ ΚΑΛΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να κυκλοφορούν εξαιρετικής ποιότητας δουλειές ενώ το “4-Way Diablo”, συνυπολογιζόμενων των όσων μεσολάβησαν με την υγεία του Dave Wyndorf, ήταν μίας πρώτης τάξεως «ευκαιρία», να κυκλοφορήσει η τεράστια αυτή μορφή τον πιο προσωπικό, «μελό» και σκοτεινό δίσκο, της μετα-ψυχεδελικής φάσης του συγκροτήματος.
Did You Know That:
– Ο δίσκος “4-Way Diablo” ηχογραφήθηκε σε 4 διαφορετικά στούντιο από το 2006 μέχρι το 2007.
– Το πρόβλημα που οδήγησε τον Dave Wyndorf να λάβει τα συνταγογραφημένα χάπια ήταν η αϋπνία. Το συγκρότημα πέρασε μεγάλα διαστήματα περιοδεύοντας και με τον καιρό, ο ίδιος αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα. Την συγκεκριμένη μέρα ένιωθε απελπιστικά αδύναμος και επιζητούσε να κοιμηθεί με κάθε τρόπο. Αυτό, τον έκανε (εις γνώση του) να πάρει δόση υπνωτικών χαπιών, αρκετά μεγαλύτερη από την συνταγογραφημένη.
– Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, οι MONSTER MAGNET βγήκαν σε περιοδεία. Το χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου ήταν ότι δεν παίχτηκε κανένα τραγούδι live. Ο λόγος ήταν ότι ήταν αρκετά “μελό” για να δέσει με το υπόλοιπο set τραγουδιών. Ο ηγέτης τους όμως δήλωσε ότι στο μέλλον κάποια στιγμή θα το κάνει.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε πάρει ο Λευτέρης Καλοσπύρος για το έντυπο Rock Hard, από τον –άρτι επανακάμψαντα τότε- Dave Wyndorf, καθώς και η παρουσίαση του Στέλιου Μπασμπαγιάννη.
MONSTER MAGNET interview (Dave Wyndorf)
“The resurrection of Dave Wyndorf”
Πεθαίνουν οι εφτάψυχοί, ωρέ; Τον Βόσπορο τίγκα στα χημικά να κατεβάσει ένας τύπος σαν τον Wyndorf, όχι μόνο δεν παθαίνει τίποτα αλλά επανακάμπτει εκκωφαντικά μέσα σε ένα κομφούζιο από ντεσιμπέλ, πιο δυνατός και ακμαίος από ποτέ. Το νέο άλμπουμ των MONSTER MAGNET είναι μια ευχάριστη έκπληξη, μια κυκλοφορία που ανήκει στις καλές στιγμές της μπάντας, όχι όμως και στις καλύτερές της, ωστόσο οι προβολείς είναι στραμμένοι πιο πολλή ώρα στον δημιουργό παρά στην ίδια την μουσική του, ειδικά μετά από την απίθανη περιπέτεια που είχε με την υγεία του πριν από δυο χρόνια. Ο Dave Wyndorf, άρρωστος ή υγιής, νεκρός ή ζωντανός, θα είναι πάντα ένας από τους πιο ευχάριστους συνομιλητές, ένας μουσικός που έχει τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα να διηγηθεί, ένας άνθρωπος με ένα λοξό μα διεισδυτικό βλέμμα πάνω και μέσα σε όσα συνιστούν τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Αναλογικά με τις περιπέτειες της υγείας σου τα τελευταία δυο χρόνια, θεωρώ την ολοκλήρωση αυτού του άλμπουμ άθλο.
Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να ολοκληρώσω το άλμπουμ αυτό. Πριν από δυο χρόνια εθίστηκα άσχημα στα υπνωτικά χάπια. Έτσι ήταν πολύ δύσκολο να κάνω αυτό το άλμπουμ, όμως το συνέθεσα τελικά, το ηχογράφησα, και τώρα το παραδίδω στο κοινό. Το “4 way diablo” λειτουργεί και σαν ημερολόγιο της κατάστασης που βίωσα αυτά τα χρόνια. Δείχνει που ήμουν τότε και που είμαι τώρα.
Παρόλα αυτά το “4 way diablo” συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο από εκεί που σταμάτησες με το “Monolithic baby”. Ο ήχος δεν είναι πια διαστημικός όπως τα πρώτα χρόνια της καριέρας σου αλλά περισσότερο γήινος, κλασικοροκάδικος.
Έτσι είναι περίπου, αλλά όχι από πρόθεση. Όταν ξεκινάω να γράφω ένα άλμπουμ δεν σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω το ένα η το άλλο, πρέπει το άλμπουμ να ακούγεται έτσι ή αλλιώς. Σκέφτομαι απλώς πως θέλω να γράψω ένα άλμπουμ που να είναι ολοκληρωμένο. Δεν θέλω να είναι σκέτο ψυχεδελικό άλμπουμ ή space rock άλμπουμ. Ο όρος rock n’ roll μου αρέσει πιο πολύ, ταιριάζει πιο πολύ σε αυτό το πολύπλευρο στυλ που μου αρέσει πάνω απ’ όλα. Τα στάνταρτ που θέτω έχουν να κάνουν κυρίως με το ρυθμό. Υπάρχει ένας συγκεκριμένο τρόπος που πρέπει να μπαίνει το μπάσο κτλ. Αν ακούσεις τα μεγάλα κλασικά rock άλμπουμ θα δεις ότι η επιτυχία τους στηρίζεται κατά βάση στον ρυθμό.
Πώς σου ήρθε η ιδέα να κάνεις διασκευή στο “2000 light years from home” των ROLLING STONES;
Ήταν ιδέα του Jim του μπασίστα μας. Ήμαστε στο στούντιο και ηχογραφούσαμε κι έριξε την ιδέα να κάνουμε μια διασκευή και σκέφτηκα πως ήταν πολύ καλή ιδέα. Καταλήξαμε στο τραγούδι των STONES παρότι είχαμε γνώση πως θα δοκιμάζαμε κάτι δύσκολο και φιλόδοξο λόγω της τεράστιας ιστορίας της μπάντας, με τον κίνδυνο να ρεζιλευτούμε αν δεν μας έβγαινε καλά. Τώρα όμως που το ακούω, κάθε φορά που το ακούω είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη δουλειά που κάναμε. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα φανταστεί πως οι MONSTER MAGNET θα έκαναν διασκευή σε κομμάτι των ROLLING STONES. Βέβαια, είναι ίσως το μόνο τραγούδι που θα μπορούσαμε να διασκευάσουμε από αυτούς.
Γιατί το έβαλες μέσα στη ροή του άλμπουμ και όχι σαν bonus track στο τέλος;
Γιατί όπως είπα και πιο πριν αυτό το κομμάτι ταιριάζει τέλεια στη φιλοσοφία της μπάντας και προτιμώ να το εκλαμβάνουμε σαν κάτι παραπάνω από μια απλή διασκευή.
To προηγούμενο άλμπουμ σας “Monolithic baby” θεωρήθηκε από πολλούς ως η ένδοξη αποτυχία στην καριέρα της μπάντας. Σε επηρέασε η χλιαρή υποδοχή του άλμπουμ;
Όχι βέβαια και δεν συμμερίζομαι τα σχόλια αυτά. Εγώ πέρασα πολύ καλά καθώς το έγραφα και το ηχογραφούσα. Εκείνη την περίοδο ήθελα να γράψω όπως κι έκανα τελικά, ένα κλασικό rock n’ roll άλμπουμ, ένα φιλόδοξο κλασικό άλμπουμ με στίχους που θα σχολίαζαν τη ζωή στις αρχές του 21ου αιώνα – διάφορα θέματα όπως το life style στο L.A. και άλλα. Εντάξει, ξέρω πως πολλοί άνθρωποι δεν το γουστάρουν, ωστόσο εγώ ήμουν πολύ χαρούμενος τον καιρό που κυκλοφόρησε. Ακόμη αγαπάω πολύ αυτό το άλμπουμ.
Ο Matt Hyde επέστρεψε στην παραγωγή της μπάντας. Θέλω ωστόσο μια ειλικρινή απάντηση: Πόσες πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει ένας παραγωγός κάνοντας δουλειά για ένα συγκρότημα σαν τους MONSTER MAGNET που διαθέτει έναν αρχηγό που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα;
Κι όμως είναι σημαντικός. Ο συμπαραγωγός κάνει όσα δεν μπορώ να κάνω επειδή είμαι απλώς ένας μουσικός. Δεν είμαι μηχανικός ήχου, μουσικός είμαι. Όταν συνθέτω μουσική έχω ανάγκη στο τέλος κάποιον να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους τάξη και σειρά. Στο “Monolithic baby” είχα τρομερό πρόβλημα με τον τύπο που έκανε την παραγωγή γιατί έκανε ότι να ‘ναι. Είναι πολύ σημαντικό να έχω στο πλάι μου έναν παραγωγό τον οποίο εμπιστεύομαι, που προτείνει ιδέες, που θα πει «ας κάνουμε αυτό» ή «ας κάνουμε το άλλο», με τον οποίο θα συνεργαζόμαστε στενά. Ο Matt τυχαίνει να είναι ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους μου κι εκτός των άλλων είναι πολύ καλός μου φίλος. Είναι ο κορυφαίος ανάμεσα στους παραγωγούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί.
Πριν κάτι χρόνια πήρες το ρίσκο να μεταπηδήσεις σε μια ευρωπαϊκή εταιρία και δη γερμανική, την SPV. Η κίνηση αυτή μπορεί να ήταν πανέξυπνη όσον αφορά την ευρωπαϊκή αγορά, τι έγινε όμως με την αμερικάνικη αγορά; Μπορεί η SPV να κρατήσει ψηλά την δημοτικότητά σας σε μια δύσκολη, αχανή αγορά σαν την αμερικάνικη;
Όταν στα τέλη των 90’s έβλεπα τη μια μεγάλη εταιρία να κλείνει μετά την άλλη ή κάποιες να συγχωνεύονται μαζί σε κολοσσιαίες αλλά πολύ λιγότερες αριθμητικά εταιρίες, κατάλαβα πως η rock μουσική έπνεε τα λοίσθια στην Αμερική. Οι μεγάλες πολυεθνικές έκαναν τρελές πωλήσεις για pop συγκροτήματα, ελάχιστες για rock μπάντες. Έβλεπα λοιπόν τι γινόταν γύρω μου κι έλεγα στον εαυτό μου πως αυτό δεν θα είναι καθόλου αστείο σε λίγο καιρό. Αντίστοιχα, γνώριζα πως η Ευρώπη είναι μια ήπειρος στην οποία το κοινό διψάει για rock μουσική και η αλήθεια είναι πως οι MONSTER MAGNET σημειώνουν σήμερα στην Ευρώπη μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ άλλοτε. Στην Ευρώπη ο κόσμος διαβάζει περιοδικά, ασχολείται πολύ με το αγαπημένο του συγκρότημα όλα είναι διαφορετικά.
Έχω την αίσθηση πάντως, πως η αγορά για την rock στην Αμερική δεν έχει συρρικνωθεί. Απλώς τα πράγματα σήμερα είναι πιο underground από ποτέ και γι αυτό οι τάσεις και οι δείκτες μέτρησης δεν βγαίνουν εύκολα προς τα έξω.
Ναι. Αυτό είναι πολύ σωστό. Το άσχημο είναι πως δεν ξέρεις ποιοι είναι αυτοί που αγοράζουν το CD σου στην Αμερική. Δεν υπάρχουν πια πολλά μέρη για έναν πιτσιρικά για να ακούσει rock στην έξοδό του. Οι rock μπάντες επίσης συναντούν μεγάλες δυσκολίες και καταλήγουν να κάνουν περιοδείες σε pubs. Κοίτα, με λίγες λέξεις… Είναι όλα γαμημ***! Σιχαίνομαι την κατάσταση στην Αμερική. Είναι σαν να έχει δημιουργηθεί ένα anti-rock κίνημα. Είναι σίγουρα μια αντί-rock εποχή για την Αμερική.
Φαντάζομαι πως θα ξέρεις ήδη πως το νέο άλμπουμ σας έχει «ανεβεί» σε sites στο internet από όπου ο καθένας έχει δωρεάν πρόσβαση σε αυτό…
Υπάρχει η μια λύση όπου μπορώ να φωνάξω: Σας μισώ όλους! Είστε όλοι άθλιοι και κλέφτες! Υπάρχει και η πιο σοφή λύση να αποδεχτείς τη νέα κατάσταση. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο τριάντα χρόνια πίσω, να πήγαινα στις δισκογραφικές να τους πω να μην κάνουν τα λάθη που θα κάνουν, ώστε να απέτρεπαν αυτό που συμβαίνει σήμερα. Είμαι πολύ απαισιόδοξος διότι η έννοια της μουσικής, η αξία της μουσικής έχουν αρχίσει να φθείρονται. Η γενιά που κατεβάζει μουσική πατώντας ένα κουμπί στον υπολογιστή για να κατέβει το άλμπουμ είναι μια γενιά που είναι ανίκανη να δείξει σεβασμό σε αυτή. Για τους νέους που κάθονται μέρα νύχτα στα κομπιούτερ τους η όλη φάση είναι «Ε, γαμ*, σε ένα λεπτό θα έχω το αρχείο με τα mp3 στο pc μου.» Δεν θα υπάρχει από δω κι εμπρός κανένας σεβασμός στην μουσική καθαυτή.
Δεν υπάρχει σεβασμός στο άλμπουμ ως έργο τέχνης. Οι πιτσιρικάδες που κατεβάζουν μέρα νύχτα δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει εξώφυλλο ενός δίσκου…
Πως μπορώ να μην συμφωνήσω μαζί σου; Για σένα και για μένα που λατρεύουμε την rock μουσική, υπάρχουν πολλά πράγματα σε ένα άλμπουμ που θεωρούμε σημαντικά. Το εξώφυλλο ενός άλμπουμ βοηθάει στην ανάπτυξη μιας πιο άμεσης, προσωπικής σχέσης με το άλμπουμ, τον καλλιτέχνη. Τι είδους σχέση μπορείς να αναπτύξεις με την μουσική όταν πατάς ένα κουμπί κι έχεις το άλμπουμ δικό σου; Τι είδους σεβασμό μπορεί να έχεις απέναντι στην μουσική όταν της φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο;
Πάντα κάποιοι θα ξεφεύγουν από το γενικό κανόνα αλλά αυτοί δυστυχώς θα είναι πολύ λιγότεροι σε σύγκριση με τους rock οπαδούς των περασμένων εποχών…
Αυτοί οι ακροατές θα γίνονται ολοένα καλύτεροι, θα είναι πιο έμπειροι, παιδευμένοι και ώριμοι στα ακούσματά τους. Το πάθος τους θα προκύπτει μέσα από την αντίδρασή τους για την υποβάθμιση της τέχνης. Αυτοί θα είναι οι φίλοι μου, κι έτσι όλοι μαζί θα κάνουμε μια καλή παρέα. Όλα τα άλλα είναι μάταια. H χρυσή εποχή της rock έφτασε στο τέλος της. Είναι τελειωμένη υπόθεση, Jack, που λένε και στις ταινίες. (γέλια)
Ονόμασε μου τρεις μουσικούς/ μπάντες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς κι εξήγησε μου τους λόγους για κάθε επιλογή σου.
Υπάρχει μια μπάντα που λέγεται “THE KNIFE”. Πολύ μυστήρια περίπτωση μπάντας. Οι τύποι είναι τελείως ψυχάκηδες, θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους. Θα ήθελα πολύ επίσης να συνεργαστώ με τον Tom Waits, τον θαυμάζω και τον εκτιμώ απεριόριστα. Ο τρίτος καλλιτέχνης δεν είναι μουσικός, αλλά μουσικός παραγωγός και λέγεται T-Bone Burnett. Δεν ασχολείται πολύ με την rock σήμερα, παλιότερα βέβαια ήταν ροκάς. Ο τύπος αυτός έκανε το soundtrack της ταινίας “O brother where art thou”
Είναι από τα πολύ αγαπημένα μου…
Ναι, ο τύπος έχει πολύ ιδιαίτερο στυλ, βλέπει τα πράγματα από εναλλακτική γωνία. Και νομίζω πως θα ήταν τεράστια εμπειρία αν τύχαινε και διασταυρώνονταν οι δρόμοι μας.
Τι θα ήταν χειρότερο για σένα, να είσαι κουφός roadie στους HAWKWIND ή πεζοναύτης του Μπους στο Ιράκ; (credit στο Μπασμπαγιάννη που σκαρφίστηκε την ερώτηση μέσα σε δευτερόλεπτα)
(γέλια) Σίγουρα πεζοναύτης στο Ιράκ. Δεν υπάρχει χειρότερη δουλειά στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Ίσως αυτή τη στιγμή να ήμουν νεκρός.
Θα βγεις περιοδεία μέσα στο επόμενο διάστημα;
Εξαιτίας όσων έγιναν στην προηγούμενη περιοδεία δεν θα βγω στο δρόμο προς το παρόν. Το πρόβλημα με τα υπνωτικά δημιουργήθηκε λόγω της εξάντλησης που ένιωθα στις περιοδείες, οπότε για την ώρα θα αποφύγω τις περιοδείες. Αν κάνω κάτι αυτό θα γίνει αργότερα μέσα στο 2008.
Σκοπεύεις κάποια στιγμή στο μέλλον να κυκλοφορήσεις ένα official live άλμπουμ των MONSTER MAGNET;
Με ρωτάνε συχνά για αυτό το θέμα. Ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να κάτσω να ξεδιαλέξω τις καλύτερες στιγμές μας από τις κασέτες των ηχογραφήσεων για να συνθέσω ένα live όσο πιο αντιπροσωπευτικό της μπάντας.
Λευτέρης Καλοσπύρος
MONSTER MAGNET – “4way Diablo” (SPV)
Η επιστροφή του τελευταίου μεγάλου rocker της γενιάς του stoner είναι γεγονός. Μετά το αδύναμο προηγούμενο άλμπουμ τους, ξαναβουτάνε στα νερά της ψυχεδέλειας και του garage που είχαν αφήσει πίσω τους από την εποχή του “Superjudge”. Αφήνουν το heavy metal πίσω στους διάφορους METALLICA, το θυμό και τη γκρίνια στους διάφορους TRIVIUM και SOILWORK όλου του κόσμου και κάνουν αυτό που πραγματικά ξέρουν. Παίρνουν μια σωστή δόση ψυχεδέλειας της Ανατολικής ακτής, λίγο garage, British invasion rock, HAWKWIND, MOTORHEAD, BLACK SABBATH, STOOGES και παράγουν έναν πραγματικά μεγάλο δίσκο, σε διάρκεια, σε συναισθήματα, σε ένταση. Με στιγμές που “χάνεται” και μαλακώνει, στιγμές που απογειώνεται. Αν οι διάφοροι ISIS, MASTODON, TOOL όλου του κόσμου είχαν την ικανότητα του Wyndorf να εκφράζονται μέσα από τετράλεπτα τραγούδια, θα είχαν τέτοιο ήχο. Τραγούδια σαν τα “I’m calling you”, “Blow your mind”, “A thousand stars” αξίζουν την προσοχή σας. Πρόκειται απλά για ένα μάθημα ιστορίας του heavy metal. Χωρίς μόδες, ακρότητες κι εντυπωσιασμούς, έτσι όπως το μάθαμε, έτσι όπως παίζεται από ευφυείς ανθρώπους για ευφυείς φίλους της μουσικής. Αφήστε τα υπόλοιπα για τους οπαδούς.
8,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
