Μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο το γεγονός ότι οι JADED HEART θα γιορτάσουν την επόμενη χρονιά 25 έτη αδιάλειπτης δισκογραφικής παρουσίας. Και λέω «απίστευτο» γιατί μου είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από την κυκλοφορία των πρώτων τους δίσκων, τότε που τους χαρακτηρίζαμε σαν τη μεγάλη ελπίδα του γερμανικού hard rock των 90’s. Δεν κρύβω ότι το ενδιαφέρον μου για τους JADED HEART ατόνησε μετά την αποχώρηση του Michael Bormann αλλά η αλήθεια είναι ότι και οι επόμενες τους δουλειές ήταν αξιοσημείωτες (αν και κατά τη γνώμη μου, κατώτερες της κλασικής περιόδου 1999-2004).
Το “Devil’s gift” είναι το δεύτερο άλμπουμ των JADED HEART με τη Massacre και το αποτέλεσμα είναι κατά το μάλλον ή ήττον αναμενόμενο. Δηλαδή, έχουμε ένα δυνατό heavy power δίσκο με ευδιάκριτη αίσθηση της μελωδίας και με έναν «γεμάτο» ήχο που κάνει την όλη ακρόαση ακόμη πιο ευχάριστη. Σίγουρα η δουλειά που έχει κάνει ο Erik Martensson στη μίξη και το mastering έπαιξε σημαντικό ρόλο και νομίζω ότι δεν θα απογοητεύσει κανένα fan του ιδιώματος. Κλασικά, οι JADED HEART μπαλανσάρουν ανάμεσα στο κλασικό, ευρωπαϊκό hard rock και το μελωδικό metal δίνοντάς σου την αίσθηση ότι πότε κινούνται στα μονοπάτια των PINK CREAM 69 & FAIR WARNING και πότε σε αυτά των EDGUY. Σπουδαία δουλειά έχει γίνει στις κιθάρες αφού το δίδυμο Ostros-Eto παίζουν παπάδες χωρίς να κουράζουν με αποτέλεσμα οι συνθέσεις να ακούγονται ακόμη πιο δυνατές! Ο Johan Fahlberg είναι αξιόλογος και πολύ καλός πίσω από το μικρόφωνο αλλά με τίποτα δεν έχει τον αέρα του Bormann.
Συνολικά, θα έλεγα ότι το “Devil’s gift” συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το “Guilt by design” έχοντας σαν υπερατού τον καλύτερο ήχο και τις πιο δουλεμένες κιθάρες. Κατά τα λοιπά, το όλο αποτέλεσμα μπορεί αν μην εντυπωσιάζει (σε απόλυτο βαθμό) αλλά σίγουρα αποτιμάται με θετικό πρόσημο.
7 / 10
Σάκης Νίκας
