MONSTER MAGNET – “Mindfucker” (Napalm)

Το σχήμα που μαζί με τους KYUSS όρισε ουσιαστικά αυτό που ονομάζεται stoner rock, το σχήμα που τόλμησε να ενηλικιωθεί και να αφήσει πίσω του την παραφιλολογία της κάνναβης και να μιλήσει για την ουσία της μουσικής, την αναζήτηση, την ψυχεδέλεια, το χρώμα και τη σκιά, όπως τα διαμορφώνει η παραμόρφωση και η προσωπική αναζήτηση, οι MONSTER MAGNET είναι εδώ και πάλι.

Ο Dave Wyndorf τολμά να επιστρέψει στις ρίζες του. Στον ήχο που κοιτά κατάματα το proto punk/proto metal των 60’s, όπως το διαμόρφωσαν οι STOOGES/MC5. Τα αδέρφια Asheton οδηγούν τον Wyndorf στις νέες αναζητήσεις του. Αυτές είναι πιο γυμνές και από πρωταγωνίστρια σε ταινία του Σειρηνάκη (όχι του δικού μας). Είναι πιο σκληρές και από τάκλιν του Καλιτζάκη και πιο μεταλλικές από την παραγωγή ενός χρόνου της Χαλυβουργικής. Η μουσική είναι ίσως από τα πιο άμεσα, δυναμικά τραγούδια που έχει γράψει το σχήμα. Με την ψυχεδέλεια να ντύνει σαν γούνα το δέρμα που τσιτώνει το σχήμα και τους φορτίζει να κινούνται σαν δυναμό, που φωτίζει το σκοτάδι της βιομηχανοποιημένης ροκ μουσικής, οι MONSTER MAGNET κινούνται σε μια retro proto punk κατάσταση. Οι αιχμηρές σαν ξυράφια κιθάρες, «φτύνουν» riff που η τεχνική τους αρτιότητα είναι συζητήσιμη αλλά το δυναμικό τους ισοδυναμεί με πυρηνικές κεφαλές που διψάνε για έκρηξη. Το rhythm section ακολουθώντας την παράδοση του Ντιτρόιτ, των STOOGES, MC5 είναι λιτό, περιεκτικό αλλά ταυτόχρονα εκρηκτικό. Δεν υπάρχει έλεος για όσους έχουν μπερδέψει το ροκ, με την εικόνα. Οι MONSTER MAGNET έχουν παρατήσει μακριά την έρημο και τους αστρικούς προορισμούς. Γυρνάνε σαν συμμορία στους Warriors στα δρομάκια του Detroit, έτοιμοι για καυγά ακόμη και όταν ο αντίπαλος τους έχει υπερκεράσει σε αριθμό.

Από το εθιστικό, κλασικά πιασάρικο “Mindfucker”, το proto punk “Want some” στο επιθετικό, μεταλλικό ‘’I m God’’ μέχρι το «ταξιδιάρικο ‘’Brainwashed’ και το γεμάτο από ήχους και μνήμες των 60’s “All day midnight“ στο ταξιδιάρικο όσο και glam “When the hammers down“ με τις T-REX ρυθμικές επιρροές όσο και τις αναφορές στο “Spine of God“ χωρίς το ψυχεδελικό ταξίδι, ο ήχος των MONSTER MAGNET είναι εδώ. Είναι γυμνός και πρωτόλειος όσο και σφιχτός και δουλεμένος, αποτέλεσμα χρόνων περιοδείας και δυναμικής που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στα μέλη του σχήματος, όσο και της δημιουργικότητας που έχει ξαναβρεί στον Wyndorf έναν δίλαυλο για έκφραση. Την εικόνα συμπληρώνει η διασκευή στο ”Ejection” (HAWKWIND ) σε μια πιο γήινη rock n’ roll φόρμα, τραγούδι από το άλμπουμ τους. του 1992 με τίτλο “California brainstorm”.

Οι MONSTER MAGNET στο “Mindfucker” ξεγυμνώνουν τον ήχο τους και χωρίς να κοιτάνε πια σε αρένες και κλαμπ με πολύχρωμα χρώματα, δημιουργούν μια εγκαιροφλεγή βόμβα που εκρήγνυται δίχως προειδοποίηση σε όσους τολμήσουν να εντρυφήσουν στην καινούργια τους δουλειά. 

Το “Mindfucker” είναι μια μετωπική σύγκρουση με μια Dodge του ‘69, που οδηγά ο Wyndorf δίχως δίπλωμα, νύχτα, δίχως φώτα, φορώντας γυαλιά ηλίου και ακούγοντας το πρώτο άλμπουμ των STOOGES σε οκτακάναλο. 

Αν έχετε αναρωτηθεί πώς είναι το ξύρισμα με σαπούνι, παλιό πινέλο, στομωμένο μονό ξυράφι και παγωμένο νερό, σε υψόμετρο 700 μέτρων, Ιανουάριο, ενώ ένα 45αρι κολτ παίζει ρώσικη ρουλέτα στον κρόταφο σας, με χειριστή ένα ηλικιωμένο με άνοια και Πάρκινσον, ίσως νιώσετε, τι ακριβώς συμβαίνει με το “Mindfucker”. Δίχως στολίδια, δίχως φανφάρες, proto metal από ένα σχήμα, που είναι η κορυφή του είδους που αυτό δημιούργησε και οριοθέτησε και παίζει μουσική για το κέφι του και μόνο. Κάπου ψηλά οι Asheton χαμογελούν, τζαμάροντας με τον Hendrix, τον Lemmy και τον Keith Moon.

8 / 10

Στέλιος Μπασμπαγιάννης