ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “One hour by the concrete lake” – PAIN OF SALVATION
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1998
ΕΤΑΙΡΙΑ: InsideOut
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: PAIN OF SALVATION και Anders “Theo” Theander
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Daniel Gildenlöw – φωνητικά, κιθάρα
Kristoffer Gildenlöw – μπάσο
Johan Hallgren – κιθάρα
Fredrik Hermansson – πλήκτρα, samplers
Johan Langell – ντραμς
Οι Σουηδοί progsters, PAIN OF SALVATION, είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, “Entropia”, αρχικά μόνο στην Ιαπωνία, από την Avalon Music. Κάτι βαρεμένοι τύποι, όπως εγώ, που ψάχναμε κάτω από τις πέτρες για να βρούμε σπουδαία προοδευτικά σχήματα, είχα έρθει σε επαφή μαζί τους και είχα ακούσει το άλμπουμ εκείνο και είχα μείνει χαζός, ακούγοντάς το σερί για αρκετές ημέρες. Ένα χρόνο αργότερα, βγήκε το “One hour by the concrete lake”, ενώ το “Entropia” κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά για πρώτη φορά στην Ευρώπη και στα καπάκια ήρθε και το υπεραριστούργημα “The perfect element part 1”. Πόσο θέλει ο άνθρωπος για να πάθει παράκρουση;
Με μία λέξη, θα χαρακτήριζα το “One hour…” ως το “Awake” των PAIN OF SALVATION. Βαρύ, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, με το concept να βοηθάει πολύ σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Η ιστορία γυρνά γύρω από έναν άνθρωπο που δουλεύει στη βιομηχανία των όπλων, ο οποίος συνειδητοποιεί πόσο η δουλειά του επηρεάζει πολλούς ανθρώπους στον κόσμο και αναρωτιέται για την ηθική της απασχόλησής του. Παίρνει λοιπόν την απόφαση να παρατήσει τη δουλειά του και γυρίζει στον κόσμο να δει τι συνέπειες έχει η χρήση των όπλων κι εκεί έρχεται αντιμέτωπος με μία σειρά άλλων, παράπλευρων συνεπειών, που έχουν να κάνουν με τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την πείνα, την έλλειψη νερού. Εντελώς αντιπολεμικό concept, πολύ σκοτεινό κι αυτό αντικατοπτρίζεται στην ατμόσφαιρα όλου του CD, που δεν έχει αυτές τις πιο funky στιγμές του “Entropia”.
Ο Daniel Gildenlow, μας χαρίζει δραματικές ερμηνείες, έχοντας γύρω του αυτό που ονομάζουμε «κλασικό PAIN OF SALVATION line-up», δηλαδή έχοντας στον αδερφό του Kristoffer, στο μπάσο, τον άρτι επανακάμψαντα Hallgren στην κιθάρα και τους Hermansson και Langell σε πλήκτρα και τύμπανα αντίστοιχα. Πραγματικά, ακούγοντας ύμνους όπως το “Inside” (που μοιάζει πολύ με το “Scarred” από το “Awake” των DREAM THEATER), το “The big machine”, το επικό “Inside out” που κλείνει το δίσκο, το “Black hills”, το “Home”, το “Handful of nothing”, δεν μπορείς παρά να απορήσεις με το ταλέντο που ξεχειλίζει από τα ηχεία σου. Ευτυχώς, το “One hour…” είχε ακόμα καλύτερη συνέχεια με άλμπουμ όπως τα “The perfect element part 1” και “Remedy lane”, στην πραγματικότητα όμως, στέκεται ελάχιστα πίσω τους, παρότι ο ίδιος ο Daniel, σε κουβέντες που έχουμε κάνει, δεν το θεωρεί στο ίδιο επίπεδο και το έχει αρκετά χαμηλά στην ιεραρχία του, εξ ου και δεν το τιμάνε ιδιαίτερα στις συναυλίες εδώ και χρόνια.
Ακούγοντάς το ξανά, μετά από αρκετά χρόνια, βρίσκω ότι μου λείπουν τα δεύτερα φωνητικά που υπάρχουν στο άλμπουμ, από τους ύστερους PAIN OF SALVATION. Κρίνεται απαραίτητο για τους οπαδούς του prog metal, χωρίς δεύτερη συζήτηση…
Did you know that:
– Μηχανικός ήχου ήταν ο Jonas Reingold, ο οποίος παίζει μπάσο σε σχήματα όπως οι FLOWER KINGS, TIME REQUIEM κι άλλους, έχει γράψει αρκετά κομμάτια για τους hard rockers, THE POODLES κι έχει το δικό του σχήμα, τους progsters, KARMAKANIC.
– Υπάρχουν δύο τραγούδια, που ήταν γιαπωνέζικα bonus tracks. Το “Beyond the mirror” και το “Time weaver’s tale”, τα οποία είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ και τα δύο, όμως δεν ταίριαζαν στο ύφος και το concept (απ’ όσο μπορώ να υποθέσω). Ιδιαίτερα το “Time…”, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι, στο ύφος των PSYCHOTIC WALTZ, με τον Gildenlow να ακούγεται για πρώτη και μοναδική ίσως φορά, σαν τον Buddy Lackey… Πλέον με τις επανακυκλοφορίες που έχουν γίνει, βρίσκονται αρκετά εύκολα, αλλιώς η λύση είναι απλή: YouTube!!!
– Για όσους απορούν τι σημαίνει ο τίτλος του δίσκου, έχει να κάνει με τη λίμνη Karachay στη Ρωσία. Εκεί έριχναν χημικά για πάνω από 50 χρόνια και τώρα είναι καλυμμένη με τσιμέντο. Λέγεται πως όποιος σταθεί κοντά σ’ αυτή τη λίμνη για μία ώρα, θα πεθάνει…
– Από το τραγούδι “Pilgrim”, πήρε τον τίτλο του το fan club του συγκροτήματος.
Σάκης Φράγκος
