a
Τα «μεγαλεία» των συνεχόμενων listening sessions στο εξωτερικό την προηγούμενη δεκαετία, έχουν παρέλθει προ πολλού και πλέον όταν κάποια εταιρία θέλει να προωθήσει κάποιον δίσκο στην ελληνική αγορά, απλά στέλνει ένα link με υδατογραφημένα mp3. Οι ROTTING CHRIST όμως, δεν είναι ένα απλό συγκρότημα. Είναι το μεγαλύτερο ελληνικό μουσικό σχήμα διαχρονικά, με πάμπολλους οπαδούς στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, ένα ιερό τοτέμ που δύσκολα πλέον μπορείς να αμφισβητήσεις, ακόμα κι αν δεν σου πολυαρέσουν κάποιοι δίσκοι τους. Το ίδιο έχει συνειδητοποιήσει και στην εταιρία τους, τη Season Of Mist, η οποία έκανε την πολύ τιμητική πρόσκληση στο Rock Hard, να δώσει το παρόν, ως το μόνο online μέσο της Ελλάδας, στην προακρόαση του επερχόμενου δίσκου των ROTTING CHRIST, που έγινε στην pub, The World’s End, στην περιοχή Camden του Λονδίνου, με την παρουσία και του ιθύνοντα νου του σχήματος, του Σάκη Τόλη, ο οποίος ξεπερνώντας τις κακοτυχίες με την ακύρωση της πτήσης του την προηγούμενη μέρα, παρά την καθυστέρηση που είχε στη νέα του πτήση, κατάφερε να δώσει το παρόν και μάλιστα στην ώρα του, ανακουφίζοντας τους παρευρισκόμενους και φυσικά το προσωπικό της εταιρίας του, που τον περίμενε…
Από το αεροδρόμιο στην pub λοιπόν, χωρίς ενδιάμεση στάση, αρχίσαμε να γεμίζουμε τα ποτήρια μας με διαφόρων ειδών μπύρες, περιμένοντας το «εναρκτήριο λάκτισμα». Στο μεσοδιάστημα, παραλάβαμε τα χαρτιά μας με τις δέουσες πληροφορίες για τον δίσκο, δυστυχώς όμως, δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε πολλές λεπτομέρειες γι’ αυτόν, αφού δεν μας επιτράπηκε να δημοσιευτεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου ούτε ο τίτλος του δίσκου, ούτε οι guests που υπάρχουν, ούτε οι τίτλοι των τραγουδιών!!! Θα αρκεστείτε λοιπόν στις εντυπώσεις μας από τα τραγούδια που ακούσαμε (τουλάχιστον ακούσαμε ολόκληρο το δίσκο) και στο γεγονός ότι οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Pentagram Studios στην Αθήνα, με παραγωγό τον Σάκη Τόλη και μηχανικό ήχου τον κιθαρίστα του σχήματος, Γιώργο Εμμανουήλ, ενώ η μίξη έγινε για μία ακόμη φορά από τον Jens Bogren στα Fascination Studios, στη Σουηδία. Η κυκλοφορία του, ορίστηκε για τις 15 Φεβρουαρίου 2019.
Κάπου εδώ, θα πρέπει να πούμε, ότι ο ήχος που παρήγαγαν τα ηχεία του μαγαζιού, ήταν επιεικώς απαράδεκτος, οπότε λάβαμε ένα link με τον δίσκο, ώστε να μπορέσουμε να τον εμπεδώσουμε και να τον ακούσουμε με τον «πραγματικό» του ήχο κι όχι με τη μουντάδα που εξέπεμπε όταν τον πρωτακούσαμε, κάτι που προκάλεσε την απογοήτευση και του Σάκη, με τον οποίον καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλούμε ακούγοντας το άλμπουμ και να ανταλλάξουμε απόψεις σε πραγματικό χρόνο, αφού και ο ίδιος, άκουγε ουσιαστικά για πρώτη φορά τον δίσκο σε περιβάλλον εκτός στούντιο!
Το τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο, είναι ένα κλασικό κομμάτι ROTTING CHRIST των τελευταίων ετών. Με έμφαση στο βασικό riff και τον ρυθμό, θα μπορούσε να είναι στο «Κατά τον Δαίμονα εαυτού». Θα ήταν έκπληξη αν άκουγα κάτι διαφορετικό για «εισαγωγή».
Τραγούδι #2, το οποίο έχει γυναικεία φωνητικά (όχι τύπου Diamanda Galas), τα οποία ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος του, με τον Σάκη να τραγουδά με πιο μπάσα φωνή απ’ ότι συνήθως. Η ευχάριστη έκπληξη είναι ότι υπάρχουν εμφανείς επιρροές από την περίοδο του “A dead poem”, ενώ στη μέση υπάρχει ένα φρενήρες blastbeat.
Τραγούδι #3, με όλα τα trademarks των ROTTING CHRIST από το “Theogonia” κι έπειτα. Όμως, υπάρχουν και πάλι πινελιές από το “A dead poem” κι ένας ήχος που σαφέστατα παραπέμπει σε κλασικομεταλλικά σχήματα. Το κλου, είναι το σόλο, που είναι –νομίζω- μακράν το πιο τεχνικό που έχει παιχτεί σε δίσκο τους. Ήδη μπήκε αστερίσκος για να το ακούσουμε με μεγαλύτερη προσοχή μόλις βγει το άλμπουμ και είμαι βέβαιος ότι θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του setlist τους.
Το τέταρτο τραγούδι, έχει μία εισαγωγή με αργό tempo στα τύμπανα και τίτλο τραγουδιού των IRON MAIDEN (θα έσκαγα αν δεν το έλεγα!!!). Συνολικά, έχει ένα τελετουργικό, αργόσυρτο vibe, στο ύφος του “666”. Αν με ρωτούσε κανείς, θα το είχα είτε ως intro tape, είτε ως εναρκτήριο τραγούδι στις συναυλίες τους, αφού θεωρώ πως είναι ιδανικό να σε βάλει στο κλίμα μίας συναυλίας των ROTTING CHRIST.
Φτάνουμε στη μέση του δίσκου (συνολικά περιέχονται 10 τραγούδια), με μία ψαλμωδία σ’ έναν πολύ γνωστό καθολικό ύμνο του Πάσχα. Με όλη την ατμόσφαιρα να μας δείχνει “Rituals”. Αν λάβω υπόψη ότι είναι πολύ χαρακτηριστικό του concept που υπάρχει στον δίσκο, είναι πολύ πιθανό να είναι και το πρώτο κομμάτι που θα «διαρρεύσει» επίσημα, με κάποια μορφή lyric video ή επίσημου audio. Κλασικό ROTTING τραγούδι των τελευταίων ετών.
Στο έκτο τραγούδι, έχουμε μία απαγγελία, βασισμένη πάνω σ’ έναν ηπειρώτικο ρυθμό. Όλα αυτά the ROTTING CHRIST way, έχοντας όμως και βοήθεια από φίλους.
Ξεκινά το τραγούδι #7 και νομίζω ότι βλέπω την εισαγωγή κάποιας Viking ταινίας. Κοιτάζω τον τίτλο και δεν νομίζω ότι λαθεύω!!! Απαγγελία κι εδώ, πλήρως αντιπροσωπευτικό RC κομμάτι, ξανά με εξαιρετικό κιθαριστικό σόλο.
Αραβικούς στίχους έχει το όγδοο τραγούδι, όπου υπάρχει κι ένας guest.Τους κλασικούς ROTTING CHRIST ρυθμούς, συνοδεύουν, για μία ακόμη φορά, κλασικές heavy κιθάρες, ένα feeling που υπάρχει σε πολλές στιγμές στον δίσκο.
Το ένατο τραγούδι, νομίζω ότι θα το γουστάρουν πολύ οι οπαδοί του γκρουπ, παρόλο που πιστεύω ότι κάτι τέτοια, τα έχει ο Σάκης για πρωινό. «Εμπορικό», με την καλή έννοια, σου κολλάει στο μυαλό.
Ο δίσκος κλείνει μ’ έναν πολύ επικό τρόπο, θα τον παραλλήλιζα με το “For a voice like thunder”, το κομμάτι του “Rituals”που τραγουδάει ο Nick Holmes. Αργό, επικό, με πολύ μελωδικά θέματα (ρε άτιμε Σάκη, τι μελωδίες είναι αυτές που γράφεις), ιδανικό για τελείωμα του άλμπουμ.
Είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και το bonus track του δίσκου, ένα τραγούδι πραγματικά εκπληκτικό, γεμάτο με κλασικές ROTTING CHRIST μελωδίες, που θυμίζει πολύ τις εποχές της Century Media και για μένα, θα έπρεπε να παίζεται σε κάθε live τους. Είναι σε διαφορετικό ύφος βέβαια από τον υπόλοιπο δίσκο, εξ ου –προφανώς- και ότι μπήκε ως bonus track. Από την πρώτη στιγμή που το άκουσα όμως, μπήκε σε repeat mode!!!
Οι ROTTING CHRIST, είναι εδώ και κάποια χρόνια, ένα συγκρότημα με ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα. Το atmospheric dark metal που παίζουν, είναι μοναδικό και σήμα κατατεθέν. Παρότι με το “Rituals”, μου έδωσαν την εντύπωση ότι ακούγονται «κουρασμένοι» κι εγκλωβισμένοι στο ύφος που οι ίδιοι δημιούργησαν και μεγαλούργησαν (και συνεχίζουν να μεγαλουργούν), δεν πρέπει να παραβλέπουμε, ότι η ανταπόκριση του κόσμου στο συγκεκριμένο άλμπουμ, υπήρξε συγκλονιστική. Θα ήταν ιστορικό λάθος του Σάκη, να αποποιούνταν τον ήχο που ο ίδιος δημιούργησε για να κάνει κάτι διαφορετικό, το οποίο όμως ίσως να μην ήταν και τόσο πετυχημένο (για να μην πω, τι διαφορετικό μπορεί να κάνει πια κανείς στον ακραίο ήχο και όχι μόνο, μετά από 30 χρόνια καριέρας;). Αυτό, μπορεί να μην ακούγεται «υγιές» στα αυτιά μας, αλλά είναι η στυγνή πραγματικότητα. Όμως, ο Σάκης, μπόρεσε στο νέο άλμπουμ, να μας παρουσιάσει μία πιο «εμπλουτισμένη» εκδοχή των ROTTING CHRIST όπως τους γνωρίσαμε από το “Theogonia” και μετά, τον δίσκο που αποτέλεσε την απαρχή μίας νέας, δημιουργικής περιόδου κατά την οποία γνώρισαν και εμπορική επιτυχία, εκτός από τις διθυραμβικές κριτικές σ’ όλον τον κόσμο. Ποια είναι αυτή η εκδοχή; Αρκετά μελωδικά στοιχεία που παραπέμπουν στους πρώτους τους δίσκους στη Century Media, ιδιαίτερα στο “A dead poem”, ένας άλλοτε υποβόσκων, άλλοτε επικρατών κλασικομεταλλικός ήχος στις κιθάρες, κάποια σόλο του Εμμανουήλ που είναι σχεδόν shredding και δεν υπήρχαν ποτέ σε προηγούμενο δίσκο του γκρουπ, ένας εκπληκτικός ήχος στα τύμπανα. Μικρές προσθήκες, που κάνουν όμως ουσιαστική διαφορά. Φυσικά όλα τα trademark στοιχεία του ήχου τους τα τελευταία χρόνια, συνεχίζουν να υπάρχουν και να κυριαρχούν. Η μπάντα όμως δεν ακούγεται «κουρασμένη» και ίσως τόσο «διεκπεραιωτική», όσο μου ακούστηκε στο “Rituals”. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τόσο μεγαλειώδες όσο το “Aealo” ή το “Theogonia”, άλμπουμ-μνημεία της τελευταίας δεκαετίας, κατά τη γνώμη μου, μετά το πέρας της ακρόασης όμως, ένιωσα ένα αίσθημα σχεδόν απόλυτης ικανοποίησης, αφού οι ανησυχίες μου αποδείχτηκαν ψευδαίσθηση. Δεν πρόκειται για αριστούργημα, το τοποθετώ όμως στο ίδιο ραφάκι με το “Κατά τον Δαίμονα εαυτού”. Κι ο δίσκος εκείνος μου άρεσε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Περισσότερα στην κανονική παρουσίαση του δίσκου, σε μερικούς μήνες και μετά από πολύ περισσότερες ακροάσεις!
Σάκης Φράγκος
