Με την έλευση του Internet στην καθημερινή μας ζωή εδώ και περίπου 20 χρόνια, έχουν προκύψει πολλών ειδών δραστηριότητες που θεωρούνται παράνομες. Από τις peer-to-peer εφαρμογές με πρώτο το Napster ανέκυψαν ζητήματα διαμοιρασμού αρχείων διώκονται ποινικά βάσει του διεθνούς δικαίου. Απ’ όλες αυτές, ελάχιστες θεωρούνται ως κακουργήματα, με πιο σημαντική την κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας. Κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει αμελητέα την δραστηριότητα αυτή και ορθώς παγκόσμια θεωρείται κακούργημα ακόμα και η απλή κατοχή φωτογραφιών ή πολυμεσικού υλικού με σεξουαλική δραστηριότητα ανηλίκων.
Το γιατί είναι τόσο κατακριτέο δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Ένας ενήλικας που μπαίνει στη διαδικασία να δει φωτογραφίες ή videos με σεξουαλική δραστηριότητα ανηλίκων, είναι προφανώς ψυχικά άρρωστος. Δεν εμπίπτει, όμως, αυτή η δραστηριότητα στην κατηγορία των ψυχικών διαταραχών, όσο κι αν προσπαθούν οι κατηγορούμενοι να πείσουν για το αντίθετο. Κι αυτό, γιατί όσοι ασχολούνται με αυτή την «ενασχόληση» είναι και εν δυνάμει παιδεραστές! Μπορεί σε μερικούς να φαίνεται απλοϊκή αυτή η συσχέτιση, αλλά μέσα της κρύβεται η πιο μεγάλη αλήθεια: Οι κάτοχοι πορνογραφικού υλικού είναι διεστραμμένοι εγκληματίες που δεν έχουν κανένα άλλοθι ψυχικής διαταραχής. Είναι άνθρωποι που έχουν χάσει κάθε είδους μέτρο στη διαστροφή και αναζητούν τη σεξουαλική διέγερση, βλέποντας μικρά παιδιά, ακόμα και βρέφη να υποκύπτουν σε βιασμό από ενήλικες. Για το μέγεθος της εγκληματικής τους δραστηριότητας υπάρχει κλιμάκωση. Η διακίνηση και ανταλλαγή ανάλογων αρχείων είναι ακόμα πιο πολύ ποινικά κολάσιμο. Ακόμα περισσότερο είναι όταν προβαίνει ο εγκληματίας στην κίνηση αγοράς τέτοιου υλικού με χρήματα! Αν προβαίνει σε τέτοια κίνηση, τότε είναι κυριολεκτικά επικίνδυνος για την κοινωνία, γιατί διαθέτει χρήματα γι’ αυτό το σκοπό! Και τα χρήματα δεν του είναι εμπόδιο για να πετύχει αυτό που θέλει: Να αποπλανήσει έναν ανήλικο για τις διαστροφικές του ορέξεις.
Ως πραγματογνώμονας στα Πρωτοδικεία Αθήνας και Πειραιά έχω ακούσει αρκετές ιστορίες τέτοιων εγκληματιών. Σε εμένα έτυχε μόνο μία περίπτωση πριν περίπου 10 χρόνια, όπου ο εγκληματίας κατέβαζε από το DC++ πολλά τέτοια videos παιδικής πορνογραφίας. Λόγω κακής γνώσης χρήσης τέτοιων peer-to-peer προγραμμάτων, θεώρησε ότι αυτό το υλικό ήταν για ιδιωτική χρήση. Όμως ο φάκελος που κατέβαιναν αυτά τα αρχεία ήταν κοινόχρηστα στο DC++, με αποτέλεσμα να υποκύπτει και στο αδίκημα της διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας και όχι απλώς κατοχής. Αυτό το παραθέτω ως παράδειγμα του πως μπορεί κάποιος να θεωρηθεί και διακινητής τέτοιου υλικού χωρίς να το πάρει χαμπάρι.
Εν έτει 2018, όλοι οι άνθρωποι με τέτοια διαστροφή γνωρίζουν ότι είναι εγκληματίες. Όμως το κάνουν γιατί απλά είναι διεστραμμένοι άνθρωποι! Οι πιο «έξυπνοι» ψάχνονται σε sites που έχουν αναρτημένα streaming videos και φωτογραφίες και δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν την πιστωτική τους κάρτα για να τα βλέπουν.
Όπως και να έχει, δυστυχώς, θα παθαίνουμε σοκ όταν κατηγορούνται αγαπημένοι μας καλλιτέχνες όπως ο Karl Logan των MANOWAR και ο Dagon των INQUISITION. Σαν κοινότητα οφείλουμε να διαχωρίζουμε τη θέση μας από τέτοιες πράξεις, αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι που δεν είναι διεστραμμένοι. Χωρίς καμία δικαιολογία, λοιπόν, όποιος έχει τέτοια δραστηριότητα να επιδείξει, είναι εγκληματίας και εν δυνάμει παιδεραστής.
Λευτέρης Τσουρέας – Πραγματογνώμονας σε θέματα Πληροφορικής στα Πρωτοδικεία Αθήνας και Πειραιά
