Το πρώτο πραγματικά ΑΚΡΑΙΟ συναυλιακό γεγονός της χρονιάς ήταν γεγονός και ο τρίτος ερχομός των ARCHGOAT στην αγαπημένη τους Ελλάδα, από το Bowel Of Noise, ήταν αιτία να μαζευτούν κάφροι και μη για να τιμήσουν τους ιδιαίτερους Φιλανδούς στην 30ή τους επέτειο. 30 χρόνια στο κουρμπέτι δεν είναι λίγα και παρά τα 10 χρόνια που είχαν μπει ηθελημένα στον πάγο από μόνοι τους, οφείλεις μία μπάντα ακόμα και 20 ετών να την σέβεσαι το λιγότερο, παρά τα ακούσματά σου. Οι ARCHGOAT ενέπνευσαν τόσο πολύ σεβασμό μέσα στα χρόνια, που είναι εκ των ελαχίστων που κατάφεραν να κρατήσουν το όνομα τους ζωντανό σε underground και μη κύκλους όντας ανενεργοί για πολύ μεγάλη περίοδο της ιστορίας τους. Η μπάντα με τα δύο τελευταία της άλμπουμ ειδικά, έχει δείξει ότι πέραν του πραγματικά ακραίου της μουσικού περιεχόμενου, μπορεί να εμπλουτίσει τη μουσική (ή θόρυβο αν θέλετε κάποιοι) με έξτρα στοιχεία, λίγο πιο ευκολοάκουστα για να μην μπουκώνει το αυτί με συνεχές κοπάνημα (όχι ότι μας πειράζει, αλλά να υπάρχει και λίγη μουσικότητα) και παρά το ιδιαίτερο της φύσης τους σαν μπάντα, καθότι συγκεκριμένης στάσης και νοοτροπίας, καταφέρνουν και έχουν κρατηθεί επίκαιροι εν έτει 2019 και κλείνοντας την τρίτη τους δεκαετία ζωντανοί ενώ άλλους τους έχει φάει το χρονοντούλαπο, πορεύονται με ψηλά το κεφάλι.
Αρχή στο τελετουργικό της υπόθεσης κάνουν οι πάντα ουσιώδεις, πάντα ποιοτικοί και ολοένα βελτιωμένοι συμπατριώτες μας, ΕΜBRACE OF THORNS. Το τελευταίο και 5ο μέχρι στιγμής άλμπουμ τους ‘’Scorn aesthetics’’, είναι σίγουρα ένα από τα κορυφαία άλμπουμ που βγήκανε πέρυσι, όχι μόνο από Ελληνικό συγκρότημα αλλά γενικότερα. Έχοντας δει τα παιδιά άλλες 3-4 φορές στο παρελθόν (ο ακριβής αριθμός μου ξεφεύγει διότι η μνήμη του εγκεφάλου αρχίζει κι έχει κενά με τα χρόνια και θέλει ανασυγκρότηση δίσκων), θεωρώ ότι κάθε φορά που τους βλέπω μέσα στα χρόνια, έχουν αποκτήσει ένα απίστευτο δέσιμο επί σκηνής κι αυτό βγαίνει στον ήχο και την απόδοση τους. Η οποία απόδοση ήταν επιπέδου φτασμένης μπάντας του εξωτερικού. Ο ήχος μπορεί να έκανε αυτό το κλασσικό echo που έχουν όλα τα γκροyπ που παίζουν λίγο πιο βαβουριάρικα (με την καλύτερη έννοια του όρου φυσικά), και η εμφάνιση τους κράτησε 52’ χωρίς να κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο. Πήραν το άξιο και ειλικρινές χειροκρότημα του κοινού και σίγουρα είναι οι άτυποι νικητές της βραδιάς αν το δούμε ψυχρά. Αυτός ο Maelstrom τι κάνει κάθε φορά… Ανθρώπινη μηχανή του κιμά πίσω από τα τύμπανα, παίζει 100 είδη με 100 τρόπους και ποτέ με την παραμικρή έκπτωση ξύλου (ακόμα και με τους SABOTER). Ηγετική εμφάνιση όλων, μπράβο στα παιδιά, άξιοι πέραν πάσας αμφιβολίας.
Η ώρα με τα πολλά έχει πάει 23:20, οι ARCHGOAT ανεβαίνουν στη σκηνή και δοκιμάζουν soundcheck εκείνη τη στιγμή, με την ανησυχία να είναι έκδηλη μήπως και η συναυλία τραβήξει σε μάκρος. Μετά από 5’ λουσίματος και αφού μαθαίνουμε ότι οι αποσκευές τους αγνοούνται κάπου στο άγνωστο και ότι ο κιθαρίστας Ritual Butcherer θα παίξει με κιθάρα που θα του παραχωρήσουν ευγενικά οι ίδιοι οι EMBRACE OF THORNS, στις 23:25 αρχίζει η συναυλία των ARCHGOAT λοιπόν και είναι αντιληπτό με τη μία ότι θα παρακολουθήσουμε ένα αγνό old-schoool χαοτικό οχετό όπως μόνο η μπάντα μπορεί να προσφέρει για όσο θα κρατήσει η συναυλία. Η οποία δυστυχώς δε θα κρατήσει πολύ, για την ακρίβεια μόλις 49’. 49’ μεν με πώρωση, πολύ αξιοπρεπή και τίμια εμφάνιση, χωρίς κοιλιά στη ροή, με τη μπάντα να δείχνει σίγουρη επί σκηνής και με τα θετικά να είναι περισσότερα από τα όποια αρνητικά. Από την άλλη, κατανοώντας πλήρως ότι μιλάμε για ακραίο live και ότι δεν βλέπουμε μία prog μπάντα που δεν κουράζεται όσο οι ARCHGOAT οι οποίοι βαράνε στο φουλ και μπορούν να παίξουν άνετα 2 ώρες, 49’ είναι ελάχιστα για την τέρψη του κοινού.
Βλέποντας τη μπάντα για πρώτη φορά μια και δεν είχα την τύχη να παραβρεθώ στις άλλες δύο εμφανίσεις τους, έμεινα καθ’ όλα ικανοποιημένος, αυτή η πολύ έντονη μπασαδούρα με το όργανο να είναι τόσο μπροστά λες και άκουγες NECROMANTIA σε σημεία, προσωπικά με βρήκε σύμφωνο. Τα αργά τους σημεία ως οξύμωρο της υπόθεσης, τους κάνουν στ’ αυτιά μου μεγαλειώδεις, πραγματικά θα ήθελα κάποια στιγμή να βγάλουν ένα mid-tempo δίσκο διότι πιστεύω ότι τους πάει περίφημα. Εξάλλου τους FROST πολλοί αγάπησαν αλλά τη FROST-ίλα, άπαντες! Πολλοί εξέφρασαν που τους είχαν δει παλιά ότι από τις τρεις εμφανίσεις τους ήταν η λιγότερο πλήρης και καλή απ’ όλες, δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη διότι δεν έχω μέτρο σύγκρισης όπως είπα, έμεινα ικανοποιημένος από την απόδοση και από το όλο σκηνικό, με ξένισε η διάρκεια κι εμένα φυσικά αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό, έχω δει πολύ χειρότερα στη ζωή μου, πιστέψτε με. Πιστεύω όμως ότι οι EMBRACE OF THORNS αυτή τη φορά βάλανε τα γυαλιά από πολλές απόψεις στους Φιλανδούς. Συνολικά πολύ όμορφη βραδιά με συγκεκριμένη μερίδα πιστών να τιμούν το γεγονός. Έρχεται συνολικά ανεβασμένη κάφρικη χρονιά σε όλα τα επίπεδα, καλό είναι οι οπαδοί του ακραίου ήχου να στηρίζουν τις συναυλίες με έργα και όχι μόνο με το μπλα-μπλα. Ο νοών νοείτω…
Άγγελος Κατσούρας
