Βρε καλώς τα παιδιά από τη γη των χιλίων λιμνών! Η είδηση της δισκογραφικής επιστροφής των CHILDREN OF BODOM με βρήκε επιφυλακτικό. Μπορώ να πω πως εδώ και αρκετά χρόνια ο Alexi Laiho και η παρέα του με έχουν χάσει και ο λόγος είναι πως έχω πιέσει τον εαυτό μου να βρω κάτι που να με ελκύει στη μουσική τους, αλλά δεν.. Και αναφέρομαι σε ένα συγκρότημα που άκουγα φανατικά μέχρι το “Are you dead yet?”. Από εκεί και μετά όμως ακολούθησε κατήφορος. Αν εξαιρέσω το “Halo of blood”, που ήταν απλά ένας ΟΚ δίσκος, στους υπόλοιπους, εκτός από μερικά διάσπαρτα τραγούδια, δεν άκουγα την μπάντα που με τρέλαινε στο παρελθόν. Να ήταν η έμπνευση του Laiho; Το κλίμα της Φιλανδίας; Η τρέλα που κουβαλάνε στο μυαλό τους; Ότι και να ήταν οι CHILDREN OF BODOM έχασαν μεγάλη μερίδα της δυναμικής τους, κυκλοφορώντας πολύ μέτριες δουλειές.
Η επιστροφή τους με το “Hexed” αλλάζει τα δεδομένα προς το καλύτερο. Το τραγούδι “Under grass and clover”, που ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε (και πρώτο video clip), ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη και μου δημιούργησε προσδοκίες για κάτι καλό. Το “Hexed” τελικά δεν αποδείχθηκε απλά καλό, αλλά μπόμπα! Για αρχή, το συγκρότημα θυμίζει εποχές “Hate crew death roll” και “Are you dead yet?”. Ανανεωμένοι με την προσθήκη του Daniel Freyberg (NAILDOWN, NORTHER) στην κιθάρα, οι CHILDREN OF BODOM σερβίρουν έναν εύπεπτο και πιασάρικο δίσκο, με έντεκα τραγούδια τα οποία κρύβουν στις συνθέσεις τους όλα τα καλούδια που θα θέλαμε να ακούσουμε από αυτούς. Στο “Hexed” ακούμε γρήγορα, thrash-άδικα και επιθετικά κομμάτια (“This road”, “Glass houses”, “Kick in a spleen”), μάχες στα solo μεταξύ του Wirman και του Laiho αλλά με μέτρο χωρίς να κουράζουν, ευκολομνημόνευτα riifs, πολύ όμορφες μελωδίες και σημεία που επαναφέρουν την κλασική μουσική στο ρεπερτόριο των CHILDREN OF BODOM.
Βέβαια δεν είναι όλα τα τραγούδια στο ίδιο επίπεδο. Από τις 11 συνθέσεις του “Hexed” μπορώ εύκολα να αφαιρέσω από την εξίσωση των καλών τραγουδιών τα κομμάτια “Hecate’s nightmare” (πραγματικά δεν ξέρω τι του βρήκαν) και το “Say never look back”. Η παρουσία τους όμως δεν αλλάζει καθόλου το πολύ δυνατό σύνολο που έχει δημιουργηθεί από τα υπόλοιπα κομμάτια. Τραγούδια όπως τo “Platitudes and barren words” (το καλύτερο μακράν του άλμπουμ) είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε.
Υπάρχει μία συνήθεια στα εξώφυλλα των άλμπουμ των CHILDREN OF BODOM, να κυριαρχεί ένα χρώμα. Το μωβ ήταν αυτό που έντυσε αυτή την φορά την μασκότ τους και αποδείχθηκε γουρλίδικο, καθώς μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο του συγκροτήματος μετά το “Are you dead yet?”. Ας ελπίσουμε με το “Hexed” να κλείνει μία κακή παρένθεση και να ανοίγει ένας νέος κύκλος για την μπάντα.
7,5 / 10
Δημήτρης Μπούκης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
