Για όσους δεν γνωρίζουν, ένα μικρό εισαγωγικό info αντί προλόγου: Οι MIRROR μας έρχονται από την Κύπρο, είναι το «πνευματικό παιδί» του μπασίστα Τάσου Δανάζογλου (ELECTRIC WIZARD, SATAN’S WRATH) και κυκλοφορούν την δεύτερή τους δισκογραφική δουλειά, μετά το ομότιτλο ντεμπούτο τους το 2015. Μαζί του, συνοδοιπόροι, «παλιές καραβάνες» και «γερά ονόματα» της κυπριακής σκηνής. Στη φωνή ο Τζίμι Μαυρομάτης (ARMAGEDDON REV 16:16), κιθάρες οι Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου (BLYND) και Νικόλας “Sprits” Μουτάφης (SOLITARY SABRED, HARDRAW) και στα τύμπανα ο Danny Γεωργίου (STAINLESZ, WINTER’S VERGE). Το πρώτο τους άλμπουμ είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση όχι μόνον εντός συνόρων του νησιού, αλλά είχε εξαιρετικά θετικό αντίκτυπο και εκτός αυτών, με αποτέλεσμα όπως είναι φυσιολογικό σε τέτοιες περιπτώσεις, να αναμένεται ο διάδοχός του με την δέουσα ανυπομονησία.
To ομώνυμο κομμάτι που «ανοίγει» τον δίσκο ανταποκρίνεται στον ρόλο του στο έπακρο. Γρήγορη και άκρως δυναμική, λυρική σύνθεση, με εξαίσιο refrain, το «ψυχοπαίδι» του Mark Reale και του Ritchie Blackmore δίνει το στίγμα της μπάντας εξαρχής και προμηνύει μια εξίσου καλή συνέχεια. Τα “Secrets of time (Hypnos – Gnosis)” και “Apollo rising” θα έπρεπε να είχαν την σφραγίδα των RAINBOW πάνω τους, το δε “Running from the law” δεν θυμίζει RIOT μόνο στον τίτλο. Το φαντάζομαι άνετα στο “Fire down under” ή στο “Born in America” να πρωταγωνιστεί. Το “Master of the deep” είναι ένα πολύ δυναμικό, «σκληρό» και επικό hard rock κομμάτι, στα χνάρια του “Egypt” του R.J.DIO, ενώ το “Black magik tower” κάνει βουτιά στο NWOBHM κοιτάζοντας τους SATAN και ANGELWITCH ευθέως στα μάτια. Δεν περίμενα τέτοια «στροφή» με βάση όσα είχα ακούσει ως τότε, και μπορώ να πω πως δίνει και αυτή με την σειρά της πολλά στο τελικό αποτέλεσμα. Το “Nitocris” που ακολουθεί στην συνέχεια ανοίγει τις Πύλες της Βαβυλώνας, για να παρελάσει υπέρλαμπρο το βέρο hard rock των DEEP PURPLE/RAINBOW αντάμα με μια απόλυτα ταιριαστή doom metal αισθητική πρώιμων CANDLEMASS. Έπος… έπος! Οι RIOT με το “The last step down”, έρχονται να κλείσουν ιδανικά έναν δίσκο ο οποίος είναι…
…η Γη της Επαγγελίας για τον κάθε λάτρη του vintage hard rock και heavy metal. Μα δείτε και το εξώφυλλο, τι άλλο να πω; Δύο λεπτομέρειες μου έκαναν ειλικρινά τεράστια εντύπωση όμως, και θέλω να τις αναφέρω: η πρώτη είναι οι καταπληκτικές κιθάρες. Τέτοιο φόρο τιμής στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Mark Reale δεν ακούς συχνά… είναι λες και με το χέρι του, «ευλόγησε» το κιθαριστικό δίδυμο των MIRROR, κατεβαίνοντας για λίγο από τον Παράδεισο. Το δεύτερο, είναι η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ερμηνεία του Μαυρομμάτη. Μόνο όταν (όχι αν, ΟΤΑΝ, θα το ακούσετε όλοι τούτο δω το έπος οπωσδήποτε) τον ακούσετε, θα καταλάβετε τι εννοώ. Και ο Τζίμι δεν είναι κανένα νιάνιαρο, έτσι; Από τα παραπάνω, είμαι σίγουρος πως καταλάβατε πλήρως τι «παίζει» εδώ. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς, μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της. Over and out, που λένε.
Υ.Γ.: 90’ με το αεροπλάνο είναι η διαδρομή Λεμεσός – Αθήνα. ΑΣ ΤΟΥΣ ΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.
8,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
