ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Risk” – MEGADETH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dann Huff
ΕΤΑΙΡΙΑ: Capitol Records
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Dave Mustaine – κιθάρα, φωνητικά
Marty Friedman – Κιθάρα
David Ellefson – Μπάσο
Jimmy DeGrasso – τύμπανα
Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για το “Risk” που κλείνει σήμερα τα είκοσι χρόνια και θα το πω τώρα, για να φύγει από τη μέση, πως όσο και αν λέω στον εαυτό μου πως αυτό το πράγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό των MEGADETH, όσο και αν ήθελα πριν από είκοσι χρόνια αλλά και σήμερα να μισήσω το “Risk” για να μη με κράξουν και μένα, άλλο τόσο θέλω να το φωνάξω πως πραγματικά μου αρέσει πολύ το πείραμα αυτό των MEGADETH. Για εκείνους που ακούνε heavy metal αλλά δεν είναι σκληροπυρηνικοί οπαδοί, το “Risk” είναι ένας καλός δίσκος άσχετα ότι δημιουργήθηκε για το αμερικάνικο alternative rock radio του 1999. Όταν μια μουσική σε αγγίζει εντελώς ενστικτωδώς, τότε οι ταμπέλες πάνε κατευθείαν στο κάδο των αχρήστων.
Το 1999 λοιπόν μπήκαν πολλά άλλα στο κάδο πέρα από ταμπέλες. Καταρχάς το λογότυπο ήταν ας πούμε πιο προσιτό με τις λειασμένες και πιο στρογγυλές γωνίες, σαν μια πιο ανώδυνη εκδοχή του αυθεντικού λογότυπου. Το μινιμαλιστικό εξώφυλλο έδειχνε απλά μια φάκα σε ανοιχτόχρωμο ξύλινο φόντο. Καθόλου metal εξώφυλλο. Εκείνο της επανακυκλοφορίας του 2004 είναι σίγουρα πιο σκοτεινό και ιδιαίτερο αν και πάλι σε προϊδεάζει για κάτι που απέχει πολύ από αυτό που ο τίτλος MEGADETH εκπροσωπεί. Ίσως μπορείς, ενίοτε, να κρίνεις έναν δίσκο από το εξώφυλλο του.
Το 1999 ήταν μια χρονιά αλλαγών στις επάλξεις της μπάντας. Καταρχάς, το “Risk” ήταν ο τελευταίος δίσκος με την Capitol, ο τελευταίος με τον – κορυφαίο στην ιστορία της ανθρωπότητας – κιθαρίστα Marty Friedman ο οποίος ήθελε διακαώς να αφοσιωθεί στη σόλο καριέρα του και να εξερευνήσει άλλα είδη και στυλ μουσικής. Ήταν ο πρώτος δίσκος με τον τότε ντράμερ Jimmy DeGrasso, έναν από τους πολλούς που ήρθαν μετά τη φυγή του θρύλου Nick Menza (R.I.P). Δεν ήταν όμως μόνο ο Friedman που καιγόταν να κάνει κάτι πιο pop/alternative αλλά ακόμα και ο Mustaine που άκουγε πολύ FLEETWOOD MAC, και 70’s ντίσκο μουσική τη περίοδο εκείνη! Όταν ο DeGrasso έφτασε, με μεγάλη κάψα να παίξει σ’ έναν MEGADETH δίσκο, δεν περίμενε με τίποτα ΑΥΤΟ. Τα πράγματα για εκείνον θα αλλάξουν προς το καλύτερο με τον επόμενο δίσκο, το “The world needs a hero” και μια παγκόσμια περιοδεία αλλά φανταστείτε για μια στιγμή το σοκ ενός metal ντράμερ και τη χαρά του να παίξει σε έναν MEGADETH δίσκο. Δεν ήταν βέβαια μια ξεκάρφωτη απόφαση να γράψουν έναν alternative δίσκο (εγώ θα το παρομοίαζα στο γαλλικό βαριετέ μιας και εδώ θα βρεις heavy κομμάτια, industrial, pop/country και δυναμικά ροκ κομμάτια, ένα ποτ πουρί εν ολίγοις). Ήδη με το πολύ αμφιλεγόμενο (και πάλι πολύ αγαπημένο σε μένα για προσωπικούς λόγους) “Cryptic writings” οι MEGADETH απέκτησαν περισσότερο χρόνο στο mainstream ραδιόφωνο και με τις πολύ καλές πωλήσεις του δίσκου, το επόμενο βήμα στην εμπορική τους κατάκτηση ήταν αν μη τι άλλο το “Risk” που, όπως φυσικά προϊδεάζει ο τίτλος, ήταν ένα ρίσκο. Ρίσκο που δε τους βγήκε σε καλό τελικά πράγμα που οφείλεται στον ήχο και την παραγωγή. Ένας λόγος ίσως που ακόμα και τα σχετικά pop κομμάτια του “Cryptic writings” άρεσαν σε μια μεγαλύτερη μερίδα οπαδών είναι ο trademark heavy metal ήχος, πράγμα που δεν συμβαίνει με το “Risk”. Δεν είναι τυχαίο ότι το “Trust” πάντα παίζεται ζωντανά παρόλο που δεν μοιάζει καθόλου σε ό,τι είχαν βγάλει οι MEGADETH παλιότερα. Εδώ, οι κιθάρες είναι σε φάσεις θαμμένες, ενίοτε πολύ πιο καθαρές απ ό,τι αρμόζει, τα σόλο λίγα και ομολογουμένως τεμπέλικα, ειδικά όταν αναλογιστεί κανείς πως παίζει ο κορυφαίος βιρτουόζος Marty Friedman. Τα riff επίσης είναι λιγοστά με μελωδίες και lead περάσματα αντ’ αυτών. Ίσως δεν σας πείθω, αλλά ειλικρινά άκουσα το δίσκο πάλι πρόσφατα και μου άρεσε όσο και πριν 20 χρόνια!
Παρόλη την γενικά ρηχή υποδοχή, τα single “Crush ‘em” με το AC/DC ριφ και το mellow pop ρεφραίν και το “Breadline”, το πιο ίσως εμπορικό και απαλό ροκ κομμάτι στην ιστορία της μπάντας (με ολίγη PEARL JAM αισθητική που κολλάει στο 90’s αμερικάνικο πνεύμα), μπήκαν στο τοπ 10 του Mainstream Rock Chart. Κοιτώντας πίσω είκοσι χρόνια, σίγουρα δεν έχει γεράσει καλά το “Risk”. Αποτελεί ένα μάλλον ξεχασμένο και σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία των MEGADETH που οπαδοί και ο Dave Mustaine έχουν αφήσει κάπου στο έρεβος του ιππόκαμπου. Κομμάτια του δεν μπαίνουν ποτέ σε σετλιστ και, από το 1999, μόνο το ανοσιούργημα (ναι το βρίσκω χειρότερο από το “Risk”) “Super collider” (ειδικά το ομώνυμο κομμάτι που είναι το χείριστο daddy rock που έχει γραφτεί) μπορεί να συγκριθεί. Αυτά.
Did you know that:
– Υποτίθεται πως ο τίτλος “Risk” προέρχεται από τη προτροπή του Lars Ulrich προς τον Mustaine να παίρνει περισσότερα ρίσκα με τη μουσική που γράφει.
– Το single “Breadline” θα διασκευαστεί από τον Friedman στον έβδομο σόλο δίσκο του “Future addict”. Το συγκεκριμένο κομμάτι υπήρξε και ο λόγος που έφυγε ο Friedman από το συγκρότημα και αφορμή ήταν το σόλο του, που κατά τον ίδιον κόπηκε από την τελική version που μπήκε στον δίσκο.
– Κάπου στο 1999 ο Dave Mustaine θα μυηθεί στο Χριστιανισμό και μερικοί κριτικοί θα εξηγούσαν την πιο alternative στροφή στην νεοαποκτηθείσα πίστη του frontman των MEGADETH.
Φίλιππος Φίλης
