a
Όταν είσαι σε ένα σχήμα που πηγαίνει συνεχώς προς τα πάνω, ο απώτερος σκοπός είναι να παραμένεις πάντα εκεί και να μην πέφτεις ούτε ένα χιλιοστό. Όταν δε κατάγεσαι και από την Σουηδία, την χώρα που σχεδόν όλοι οι μουσικοί έχουν το «κοκαλάκι της νυχτερίδας», τότε επιβάλλεται να είσαι πάντα στο προσκήνιο με δουλειές που να μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο. Ένα από αυτά, οι ECLIPSE μας παρουσιάστηκαν δισκογραφικά το 2001, το μεγάλο «μπαμ» όμως έγινε 11 χρόνια μετά με τον τέταρτο τους δίσκο, “Bleed and scream”, ένα album που τους έβαλε σε δευτερόλεπτα στο θρόνο έτσι ώστε να θεωρούνται από τότε ένα εκ των κορυφαίων σχημάτων στο είδος τους.
Το εν λόγω άλμπουμ έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη στο συγκρότημα και το τι να περιμένουν οι οπαδοί από εκεί και μετά. Για όσους δεν το γνωρίζουν οι ECLIPSE είναι το πνευματικό παιδί του Erik Mårtensson, του αγαπημένου καλλιτέχνη του ιδιοκτήτη της Frontiers Records, αφού τα τελευταία χρόνια ο εν λόγω συνθέτης και κιθαρίστας «κρύβεται» πίσω από σημαντικές δουλειές της εταιρίας με συμμετοχές στους W.E.T., NORDIC UNION και AMMUNITION μεταξύ άλλων. Σίγουρα όμως θα είναι για πάντα ο mainman των ECLIPSE και εκεί δίνει όλη την προσοχή του.
Δύο χρόνια μετά το καταπληκτικό “Monumentum”, πολύ εύκολα και συνειρμικά σου έρχεται η σκέψη αν θα μπορέσουν να παραμείνουν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Πατώντας το play και ακούγοντας όλο το δίσκο, απλά ανακαλύπτεις ότι η ηχητική και συνθετική ποιότητα είναι σε εφάμιλλο επίπεδο, αν όχι σε καλύτερο, με το παρελθόν διαλύοντας κάθε επιφύλαξη ή αμφιβολία. Το εναρκτήριο “Viva La Victoria”, που πρώτο κυκλοφόρησε σαν single, δείχνει ένα μουσικό σχήμα που έχοντας φτάσει και πατήσει την κορυφή, έχει την ευκολία να γράφει τραγούδια που ακροβατούν αρμονικά στο hard rock και το μελωδικό heavy metal με ψήγματα Ευρωπαϊκού power metal. Τραγούδια που παράγονται έτσι απλά και άλλοι μπορεί να κάνουν χρόνια να δημιουργήσουν αντιγράφοντας τους εαυτούς τους. Ο οπαδός/ ακροατής για άλλον ένα δίσκο θα βιώσει μαεστρικά «γεμάτες» δομημένες ενορχηστρώσεις, με φοβερό ήχο στις κιθάρες, υπερδυναμικά ρυθμικά και lead κιθαριστικά μέρη που σου ανεβάζουν άμεσα την αδρεναλίνη και κολλητικά «πιασάρικα» ρεφρέν που θα τραγουδάς συνέχεια.
Οι ECLIPSE «αντιγράφοντας» τον εαυτό τους, μας χαρίζουν τραγούδια με τρομερή ηχητική αισθητική, με εξαιρετικές μελωδίες, ωραίους στίχους και μοντέρνα, σύγχρονη, συνθετική προσέγγιση, έχοντας τον ήχο του σήμερα αλλά τις επιρροές από το παρελθόν. Επιβεβαιώνουν ό,τι έχουν κάνει στα προηγούμενά albums τους, με την ποιότητα των συνθέσεων να είναι αδιαπραγμάτευτα ιδανική για ακόμα μια φορά, κάνοντας σε να μην μπορείς να πατήσεις το stop και να μην παίρνεις ανάσα, ακούγοντας μονομιάς όλο το δίσκο.
Το album παίρνει την σκυτάλη από κάθε τους δουλειά από το 2012 μέχρι και σήμερα με αυτό το χαρακτηριστικό στυλ των ενεργητικών mid tempo τραγουδιών, αποφεύγοντας τις γλυκανάλατες μελωδίες στις συνθέσεις με απλά χαζοχαρούμενα ρεφρέν και μπαλαντοειδή ύφος. Αντίθετα όλα τους τα τραγούδια για ακόμα μια φορά εκπέμπουν τρομερά vibes με άκρατο ηχητικό τσαγανό. Είναι καλοδουλεμένα στο 1000%, ξεχειλίζοντας από δυναμισμό, ενέργεια και τέτοια φρεσκάδα που σου δημιουργείται άμεσα και αβίαστα μια εσωτερική ευμάρεια και πολύ καλή διάθεση. Οι ECLIPSE δεν έχουν πρωτοπορήσει σε κάτι, παρουσιάζοντας μας στυλ τραγουδιών όπως ακριβώς μας έχουν συνηθίσει στο παρελθόν. Η σημαντική ειδοποιός διαφορά είναι όμως ότι είναι πάρα πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, και έτσι ότι εισπράττει ο οπαδός είναι άκρως καλογραμμένα μελωδικά hard rock τραγούδια με metal αύρα. Ακούστε τα “Blood wants blood”, “Delirious” (τραγούδι που θα ήθελαν να είχαν γράψει οι TALISMAN), “38 or 44”, “United” “Never gonna be like you” και “The masquerade” και απλά θα θαυμάσετε την ευκολία να γράφονται ανθεμικά τραγούδια που γίνονται άμεσα επιτυχίες που θα ακούγονται για χρόνια.
Όπως έχω ξαναγράψει, το σημαντικό σε έναν δίσκο μελωδικού hard rock που θα ξεχωρίσει από τους άλλους είναι τα τραγούδια του να σε κάνουν να έχεις συνεχή θέληση για ακρόαση. Όταν ένα άλμπουμ καταφέρνει να έχει την ακριβή έννοια της ηχητικής παρέας, έχει πετύχει τον σκοπό το, διασκεδάζοντας και κάνοντας σε να ξεφεύγεις από την καθημερινότητά σου. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους ρόλους της μουσικής και ο καλλιτέχνης «οφείλει» να στο δίνει. Τα μέλη των ECIPSE είναι από αυτούς, έχουν δώσει πνοή στον κορεσμένο χώρο του μελωδικού σκληρού ήχου και τους ευχαριστούμε στο έπακρο, έχοντας δημιουργήσει ένα από τα καλύτερα albums που θα ακούσεις φέτος.
8,5 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
