a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Back from the grave” – GRAVE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ola Lindgren/Tomas Skogsberg
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες – Ola Lindgren
Κιθάρες – Jonas Torndal
Μπάσο – Fredrik Isaksson
Drums – Jensa Paulsson
Τρίτη φορά μέσα στο χρόνο που γράφω για την αγαπημένη μου Σουηδική death metal μπάντα. Μετά το αγαπημένο μου “You’ll never see” (1992) και το δίσκο – γνωριμίας μαζί τους “Endless procession of souls” (2012), βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας μιλήσω για το δίσκο που τους επέστρεψε στις επάλξεις. Το ”Back from the grave” (2002). Αλλά ας γυρίσουμε το ρολόι πίσω, περί τα 20 χρόνια. Βρισκόμαστε στη στροφή της χιλιετίας. Τα πράγματα συνθετικά δεν ήταν ρόδινα για τους GRAVE, μια και το “Hating life” (1996) κρίνεται όπως το είχα γράψει και σε άλλο κείμενο μου “κυλάει προς τιμήν του όμορφα, είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα, όχι στις καλύτερες στιγμές των GRAVE ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ”. Κάποιοι δεν το έχουν τόσο να παίζουν ala MACHINE HEAD, πως να το κάνουμε; Ως εκ τούτου, ακολούθησε κενό 6 ολόκληρων ετών, το μεγαλύτερο στη δισκογραφία τους. Μόνη κυκλοφορία, το “Extremely rotten live” (1997). Κυκλοφορία που δυσαρέστησε πολύ τον Ola Lindgren που θεώρησε ότι η Century Media δεν πήρε υλικό από τις καλές βραδιές της περιοδείας του δίσκου.
Ώσπου κάποια μέρα, μεταξύ Μαρτίου – Ιουνίου 2002, οι Σουηδοί μακελάρηδες μπήκαν στα περίφημα Sunlight studios, με Lindgren/Skogsberg στη παραγωγή και λίγους μήνες μετά, μια μέρα σαν τη σημερινή, κυκλοφορούν ένα δίσκο που έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία! “Back from the grave” κυρίες δεσποινίδες και κύριοι! Μετά από μια εισαγωγή ίσα κάτω από ένα λεπτό, με κεραυνούς με καταιγίδες, μπαίνει το θεόρατο “Rise” και δίνει το σύνθημα “Rise my troopers rise again, full of hope for another feast! Centuries has passed since you last tasted the sweet blood of the living! Better beware when daylight breaks, the spell of killing spree is reversed!”. ΡΕ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΦΑΓΑΜΕ ΛΕΜΕ! Καιρός να θυμίσουμε σε όλους (ακόμα και στους εαυτούς μας) ποιοι είμαστε και γιατί το κάνουμε όλο αυτό. Όγκος και ωμότητα σε ένα σώμα, και η μπάντα έχει επανέλθει με τσαμπουκά όπως άλλοτε, με μοντέρνο περίβλημα, δείχνοντας ένα δίσκο που ζει στο σήμερα.
Αυτό κάνει “ζευγαράκι” με το “Behold the flames” που αποτελούν τη πιο αργόσυρτη/doom/γκρουβάτη πλευρά των GRAVE, η οποία κυριαρχεί έναντι της ταχύτητας σε αυτό το δίσκο. Κομμάτια απειλητικά, σαν γίγαντες που έρχονται κατά πάνω σου, για να σε συνθλίψουν. Χώρια που στο δεύτερο ακούγεται για λίγο μόνο του το μπάσο, που πάντα μου κάνει καλή εντύπωση, όταν αναπνέει και λίγο το κομμάτι κατ’ αυτό το τρόπο. Οι GRAVE αποτελούν από τις ελάχιστες μπάντες εκεί έξω στον ακραίο ήχο, που όταν είναι mid-tempo ή όταν γκρουβάρουν, δεν είναι ούτε βαρετές ούτε επ’ ουδενί ανιαρές. Αντλώντας επιρροή από τη μήτρα της χώρας τους (λέγε με CANDLEMASS), από το παρελθόν τους στο “Soulless” αλλά και απ’ όπου αλλού έχει υπάρξει γκρούβα (κάνοντας το σωστά), φέρνουν έναν ήχο, στο σήμερα, που πέρασε περίεργες φάσεις με την άνοδο του μελωδικού death metal τέλη του ‘90 αρχές του ‘00. Κάποιες μπάντες της παλιάς φρουράς του Σουηδικού death metal, στη προσπάθεια που πήγαν να κάνουν ώστε να προσαρμοστούν, τα κατάφεραν και εμπλούτισαν τον ήχο τους (ENTOMBED, DISMEMBER), ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα αποτελέσματα ήταν μικτά.
Αλλά είναι το ρίσκο του καλλιτέχνη που προσπαθεί να προσαρμοστεί στις νέες εποχές. Θα υπάρξουν και δίσκοι τύπου “Hating life” προκειμένου να βρεις το πάτημα στο νέο έδαφος που στρώθηκε σε ένα μουσικό τοπίο. Και όταν το βρεις, τότε θα βγάλεις οδοστρωτήρες τύπου “Deceiver”, “No regrets” ή το φοβερό και τρομερό “Below”, και θα κρατήσεις το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο για 43 ολόκληρα λεπτά, έχοντας και 6,5 λεπτών κομμάτι )”Thorn to pieces”) να κλείνει το δίσκο σου. Γιατί απλά μπορείς και έχεις τη δυνατότητα! 20 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, το “Back from the grave” αποτελεί ένα δίσκο που συνέχισε τη μπάντα από εκεί που την άφησε η φυγή Sandstrom μετά το “Soulless”. Περνάει σαν σταματημένο το “Hating life” καθόσον πιο μερακλίδικο, σοβαρό και αρχοντικό, ακολουθεί μια λογική που προσιδιάζει αυτής των SLAYER στο “South of heaven”, όταν πανέξυπνα κατεβάσανε ταχύτητες, με τη διαφορά ότι οι Σουηδοί, δεν επιτάχυναν στιγμή, μα μετουσίωσαν την ενέργεια που θα έβγαζαν στα γκάζια, σε εμπνευσμένα mid-tempo και αργόσυρτα κτήνη, που βιδώνουν πόδια στο έδαφος και γυρνούν το σβέρκο πάνω – κάτω – δεξιά – αριστερά…και το κεφάλι καταλήγει, να κατρακυλάει προς κάποια πλαγιά!
Did you know that?
– Κυκλοφόρησε σε ειδική έκδοση διπλού CD, με το δεύτερο CD να περιέχει τα 3 demos της μπάντας: “Sick disgust eternal” (1988), “Sexual mutilation” (1989), “Anatomia corporis humani” (1989). Όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα!
– Τελευταία δουλειά με τον Skogsberg στη παραγωγή, που τους είχε αναλάβει από το “Into the grave”. Ο Lindgren θα αναλάμβανε χρέη παραγωγού από το “Fiendish regression” (2004) (εδώ τη μοιράζεται με τον “πολύ” Peter Tagtgren) και πέρα.
– Εξώφυλλο, εδώ, στο “Fiendish regression” (2004), στο “As rapture comes” (2006) αλλά και στο “Enraptured” DVD, ο υπέροχος Jacek Wiśniewski.
– Για αδιευκρίνιστο λόγο, στην Αμερική ο δίσκος βγήκε πάνω από 4 μήνες μετά, στις 28 Γενάρη του 2003.
Γιάννης Σαββίδης
