a
Χαράς ευαγγέλια για τους Έλληνες οπαδούς του μελωδικού death metal. Οι ανερχόμενοι Φινλανδοί WOLFHEART (με σταθερό μέλος τον δικό μας Βαγγέλη Καρζή), επισκέπτονται τη χώρα μας ένα κρύο βράδυ Δεκεμβρίου, στο Temple, 5 χρόνια μετά τη τελευταία τους επίσκεψη. Με ένα “King of the north” να προσθέτει άλλη μια ποιοτική δουλειά στο κατάλογο των WOLFHEART, η βραδιά προμηνύεται υπέροχη. Δουλειά μας να κατηφορίσουμε αγκαζέ με τον συνάδελφο και φίλο Δημήτρη Μπούκη (λείπει άραγε ο Μάης από τη Σαρακοστή; ), για να σας μεταδώσουμε το τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ. Στις 9:35, στο σανίδι ανέβηκαν οι δικοί μας AMONGRUINS.
Ο Βόρειος μελωδικός death metal ήχος τους, όπως αυτός παρουσιάστηκε σε πρώτο χρόνο στο “Bring out your dead” (2013) και σε δεύτερο στο “No light” (2016 – άνετα ανώτερο του ντεμπούτου) με πείθει και γουστάρω τις μοντέρνες πινελιές μα και το πως εξελίσσονται σαν μπάντα. Η απόδοση τους ήταν ιδανική σαν ζέσταμα για τη βραδιά, ενώ ο ίδιος ο Tuomas Saukkonen των WOLFHEART, όχι μόνο τους έκανε παραγωγή στο “No light”, αλλά τραβούσε και βίντεο καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Έτσι γίνεται σωστά! Ακούσαμε κομμάτια από το “No light” (“Sear sacrifice”, “No light” – αφιερωμένο σε εμάς, “The last day”) και κομμάτια από τον επερχόμενο τρίτο δίσκο τους (“Tear me apart”, “Shattered times”, “End of my fall”), που αποδεικνύει με χαρακτηριστική ευκολία ότι η μπάντα ανεβαίνει επίπεδα παικτικά μα και συνθετικά. Και φυσικά, έχει βρει τον ήχο της.
Μάλιστα, το βίντεο του επερχόμενου δίσκου (πάλι σε παραγωγή του Tuomas) για το “Wells of war”, γυρίστηκε επί τόπου από τον ίδιο τον Tuomas, και θα κυκλοφορήσει τη χρονιά που μας έρχεται, ως ορεκτικό του δίσκου. Αναμένουμε με ανοιγμένη την όρεξη, αυτά μας αρέσουν! Ηχητικά/παικτικά, με κέρδισαν παρότι είχα μια δεκαετία να τους δω. Κατά πως φαίνεται, αυτή η δεκαετία ήταν δεκαετία σημαντικών αλλαγών για τους ίδιους. Αυτά τα ολίγα από εμένα, πάσα στο κενό χώρο για τον Δημήτρη Μπούκη να σας εξηγήσει τα περί της εξαίρετης εμφάνισης των WOLFHEART.
Γιάννης Σαββίδης
Ως δηλωμένος melodeath-άκιας δεν θα μπορούσα να απουσιάζω από το live των WOLFHEART, ειδικά από την στιγμή που στις προηγούμενες δύο επισκέψεις τους ήμουν αδικαιολογήτως απών. Τρέφοντας μεγάλη αγάπη για τα έργα του Tuomas Saukkonen, η απόφασή μου να κατηφορίσω στο Temple ήταν μονόδρομος, χωρίς βέβαια να έχω ιδέα για το τι να περιμένω καθώς δεν γνώριζα πως αποδίδει το συγκρότημα ζωντανά και με φόβο για την προσέλευση του κόσμου, καθώς μιλάμε για ένα συγκρότημα που δεν έχει μεγάλο κοινό στην Ελλάδα και η ανακοίνωση της συγκεκριμένης συναυλίας έγινε μόλις έναν μήνα πριν αυτή πραγματοποιηθεί.
Ευτυχώς, η προσέλευση ήταν πολύ ικανοποιητική δεδομένων των συνθηκών. Το Temple δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτο αλλά είχε αρκετό κόσμο, με ένα μικρό κενό μπροστά από τον χώρο που στήνεται συνήθως το merch. Έχοντας βρει φίλους και γνωστούς και λαμβάνοντας θέση δίπλα από τον ηχολήπτη, με άψογη θέα προς την σκηνή, ήμουν έτοιμος να απολαύσω μία πολύ καλή και μεστή εμφάνιση του Φινλανδικού συγκροτήματος.
Όπως ανέφερε το πρόγραμμα, στις 22:35 οι WOLFHEART ανέβηκαν στην σκηνή, με την προηχογραφημένη εισαγωγή του “Skyforger” να ακούγεται από τα ηχεία, από το φετινό τους άλμπουμ “King of the north”. Με το που ξεκινάει το συγκρότημα να παίζει το τραγούδι, η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα για τον ήχο ήταν πολύ θετική, αν και στην συνέχεια της συναυλίας, ειδικά προς το τέλος, σε κάποια σημεία δυστυχώς οι κιθάρες χάθηκαν και η υψηλή ένταση είχε ως αποτέλεσμα να μου δημιουργήσει ένα βουητό στα αυτιά που άργησε να σβήσει.
Οι WOLFHEART έπαιζαν το ένα τραγούδι μετά το άλλο, με ελάχιστα διαλείμματα στο ενδιάμεσο για να γίνει κάποια προσφώνηση των τραγουδιών. Για την ακρίβεια ο Tuomas δεν μίλησε καθόλου στο κοινό, πλην ενός “thank you” πριν την αποχώρηση τους στο τέλος της συναυλίας, με την ανάληψη της ευθύνης για την οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ συγκροτήματος και κοινού να την έχει αναλάβει αποκλειστικά ο μπασίστας Lauri Silvonen (κιθαρίστας στους BLOODRED HOURGLASS) και μπορώ να πω ότι αυτό από μόνο του είναι αρκετά περίεργο, δηλαδή όταν ο main frontman δεν επικοινωνεί καθόλου με τον κόσμο. Με την επιβλητική όμως παρουσία και όρεξη του Βαγγέλη Καρζή, όπως και την θετική διάθεση του Lauri, το συγκρότημα έβγαζε την ενέργεια που χρειαζόταν για να ταρακουνήσει τον κόσμο, καλύπτοντας τη νωχελικότητα του Tuomas.
Λαμβάνοντας αυτόν τον αρνητικό πόντο στο κομμάτι της επικοινωνίας, κατά τα’ άλλα η απόδοση των WOLFHEART ήταν σούπερ, με τον κόσμο να μην διστάζει να ανοίγει pits (το πρώτο μακελειό έγινε στο “Breakwater”) και να συμμετέχει τραγουδώντας. Φυσικά η στιγμή του “The hunt” ήταν μία εκ των κορυφαίων, όπως επίσης και του “Aeon of cold”. Επίσης στο “The king”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια του “King of the north”, η απόδοση του Βαγγέλη στα φωνητικά ήταν εξαιρετική και κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη ήταν η συμμετοχή της Ruby Bouzioti στο τραγούδι “Ancestor”, όπου στον δίσκο “King of the north”, τα μέρη που τραγούδησε η Ruby, αποδίδονται από τον Jesse Leach (KILLSWITCH ENGAGE). Το συγκρότημα μετά το αναμενόμενο encore μας αποχαιρέτησε με τα “Boneyard” και “The hammer”, έπειτα από ένα live μίας ώρα και κάτι ψηλά.
Ομολογουμένως, ήταν μία καλή εμφάνιση από την αγέλη του Tuomas, με μοναδικά παράπονα την ενέργεια του frontman και το setlist που θα μπορούσε να είναι λίγο μεγαλύτερο. Να έχεις στην φαρέτρα σου τραγούδι όπως το “Routa pt.2” και να μην το επιλέγεις στο setlist σου είναι εγκληματικό. Το κρατάμε σαν εκκρεμότητα για την επόμενη φορά.
Δημήτρης Μπούκης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
