a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sirens” – SAVATAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1983
ΕΤΑΙΡΙΑ: Par
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Danny Johnson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Jon Oliva
Κιθάρα – Criss Oliva
Μπάσο – Keith Collins
Τύμπανα – Steve Wacholz
Οι πρώτες αγάπες είναι παντοτινές. Διαρκούν στο διηνεκές. Και αν αυτό ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις, πως μπορεί να μην βρίσκει εφαρμογή στα ακούσματα που μας συνόδεψαν στα πρώτα μας βήματα στο heavy metal; Το “Sirens”, το ντεμπούτο άλμπουμ των SAVATAGE από την Florida αποτέλεσε όλως τυχαίως –εξαιτίας του εξωφύλλου που μου είχε τραβήξει την προσοχή- ένα από τα πρώτα εισιτήρια που “έκοψε” o γράφων στο μαγικό κόσμο του US metal. Και τι δίσκος αλήθεια! Πρωτόλειο heavy metal, βαρύ κι ασήκωτο, ατίθασο, με την φλόγα να καίει στα σωθικά του, το πάθος να ξεχειλίζει σε κάθε νότα, σε κάθε στίχο και μια παραγωγή εφάμιλλη του συγκεκριμένου πρώιμου ύφους του σχήματος. Σε κάτι λιγότερο από 36 λεπτά ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένα ανηλεές σφυροκόπημα που –νομίζω οφείλουμε όλοι να του το αναγνωρίσουμε- έχει πλήρως καλυμμένες τις επιρροές του και από τα γεννοφάσκια του επιχειρεί να καταγράψει την δική του αυτόφωτη πορεία στην δισκογραφία. Δύσκολο το εγχείρημα, άλλωστε δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις συνοδοιπόρων τους που δεν κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τους ήρωες των παιδικών τους χρόνων από την αρχή της σταδιοδρομίας τους.
Οι κινητήριοι μοχλοί της τετράδας, όμως, τα αδέρφια Oliva, διέθεταν το know how και διαχειρίστηκαν εξαιρετικά ώριμα –παρά το νεαρό της ηλικίας τους- το “στήσιμο” του “Sirens”. Δίχως φιοριτούρες και περιττές φανφάρες, κεφάλι κάτω, εργατικότητα και συνέπεια. Η παράσταση ανοίγει με τον ομώνυμο ύμνο, όπου ο ακροατής αντιλαμβάνεται από το πρώτο δευτερόλεπτο πως ο ήχος των SAVATAGE διακρίνεται από μία μοναδικότητα. Σφριγηλός, “μπετόν αρμέ” ήχος, με την κιθάρα του αλησμόνητου Criss να δίνει τον ρυθμό και τον Jon να βγάζει τα σωθικά του. Ακολουθεί το “Holocaust”, εύκολα μία απ’ τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της πρώιμης περιόδου ενώ στα ίδια επίπεδα κινούνται και τα “I believe”, “Rage” που κλείνουν την πρώτη πλευρά. Η συνέχεια μας επιφυλάσσει δύο εξαιρετικές συνθέσεις που αφήνουν τα ιδιαίτερα αξιόλογα “On the run”, “Twisted little sister”, “Living for the night” να τους προετοιμάσουν το έδαφος. Ο λόγος για το ανυπέρβλητο “Scream murder” που συνιστά το απόλυτο highlight όχι μόνο του δίσκου αλλά ίσως και ολόκληρης της δισκογραφίας τους (περί ορέξεως…) που μέσα σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά κατορθώνει να εξωτερικεύσει ιδανικά την διάθεση του κουαρτέτου για αγνό και ανόθευτο heavy metal. Το κεντρικό του ριφ, δε, η επιτομή του headbanging σε συνδυασμό με τις κραυγές του Oliva. Επίλογος με το πιο μελωδικό “Out on the streets” που πιστοποιεί την ενέργεια και την ποιότητα που διέπει το “Sirens” . Με το χέρι στην καρδιά και γνωρίζοντας ότι ελάχιστοι συμμερίζονται την άποψη μου, θα μνημονεύω το ντεμπούτο των Φλοριδιανών ως εκείνο που έχει παίξει –με διαφορά κιόλας- τις περισσότερες φορές στο στερεοφωνικό μου και σε επίπεδο σπουδαιότητας συγκαταλέγεται στα κορυφαία ντεμπούτα από Αμερικανικές metal μπάντες κατά την διάρκεια των 80s. Τόσο απλά!
Did you know that?
- Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Jon Oliva, τόσο το “Sirens” όσο και το “The dungeons are calling” EP, ηχογραφήθηκαν και μιξαρίστηκαν μέσα σε μια ημέρα εξαιτίας των πενιχρών οικονομικών μέσων που είχαν στην διάθεση τους…
- Γνωστή η ιστορία του αυθεντικού εξωφύλλου της Par Records με το καραβάκι, έκδοση όμως που δεν ίσχυε για τις βρετανικές εκδόσεις της Music For Nations και Combat όπου και επιλέχθηκε εκείνο του παιδικού βιβλίου “The borribles go for broke”…
- Shrieks of terror, Metalaxe, The bottom end, Barbaric cannons, οι ρόλοι που έδωσε το σχήμα αντί για να σημειώσει τι όργανο που παίζει ο καθένας. Φωνητικά, κιθάρα, μπάσο και τύμπανα με λίγα λόγια.
- Το “Out on the streets”, άγνωστο για ποιους λόγους, επαναηχογραφήθηκε το 1986 και συμπεριλήφθηκε στο παντελώς αποτυχημένο εμπορικό πείραμα του “Fight for the rock”… Προτιμήστε την αρχική του εκτέλεση.
- Για όσους αρέσκονται σε διασκευές, ακούστε το “Holocaust” από τους συμπατριώτες των SAVATAGE, SIX FEET UNDER σε πιο brutal –βεβαίως βεβαίως- ρυθμούς. Αναζητήστε το στο “Graveyard classics”.
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
