ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Suicidal tendencies” – SUICIDAL TENDENCIES
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1983
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Frontier Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Glen E. Friedman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Mike Muir
Κιθάρες – Grant Estes
Μπάσο – Louiche Mayorga
Drums – Amery Smith
Ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια στην ιστορία του Αμερικάνικου thrash ξεκινάει στο Venice Beach, στο Los Angeles της πολιτείας της California. Συγκεκριμένα του πιο hardcore punk παρακλαδιού του. Ο λόγος για τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ SUICIDAL TENDENCIES. Μετά τους D.R.I., η αγαπημένη μου μπάντα του υποείδους, ενώ αγκαζέ με τους Τεξανούς θα θεωρούνταν πρωτοπόροι σε αυτό που ονομάστηκε crossover thrash. Φυσικά, μέχρι και τα ντεμπούτα τους άλμπουμ, είναι hardcore punk με ελαφρώς πιο ογκώδη παραγωγή ενίοτε. Τα metal στοιχεία, εμφανίστηκαν αργότερα μετά από τις τριβές με τον χώρο φυσικά. Χώρια τα demos του ’82 (μια χρονιά μετά την ίδρυση τους), που ενισχύουν αυτό που προείπα. Κάπως έτσι, φτάνουμε στο ντεμπούτο τους, το θρυλικό ομώνυμο το οποίο κυκλοφόρησε μια μέρα σαν την σημερινή πριν 40 ολόκληρα χρόνια.
Μπαίνει “Suicide’s an alternative / you’ll be sorry” και όλη η εφηβική οργή και πώρωση, ξεχύνεται από τα ηχεία! Τι να λέμε τώρα, “I shot Reagan”, “Memories of tomorrow”, “Possessed” και “Two sided politics”…όλα αυτά, ολέθρια κομμάτια – σφηνάκια από μια πιο πρώιμη σύνθεση του συγκροτήματος, που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του thrash όσο λίγες μπάντες. Και αυτό διότι θα έδεναν το metal και το punk κοινό κάτω από τα κοινά που έχουν, παραμερίζοντας όλα όσα τους χωρίζουν. Πολιορκητικός κριός γι’ αυτό, μα και για την εμπορική επιτυχία των SUICIDAL TENDENCIES, θα αποτελούσε το θρυλικό “Institutionalized” (με το αθάνατο του video clip – περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω), που δείχνει πόσο ικανοί είναι οι κύριοι όταν το πόδι φεύγει ενίοτε από το γκάζι. Χώρια η ΤΙΤΑΝΙΑ ρεφρενάρα κόλαφος προς όσους απλά ήθελαν να περιθωριοποιήσουν όσα παιδιά δεν έμοιαζαν με τα άλλα, πετώντας τα σε ένα ίδρυμα. Σοβαροί προβληματισμοί από ένα παλικαράκι με το ζόρι 20 χρονών.
Οι υπέρτατες στιγμές “Suicidal failure”, “Ι want more”, “Subliminal” και “I saw your mommy”, όχι μόνο συμπληρώνουν ενισχύουν αυτό που είπα, αλλά αναδεικνύουν και την ιδιαίτερης φύσης φωνή του μπροστάρη Mike Muir, ο οποίος ξέφευγε από την τυπική γκαρίδα του είδους και είχε μια ιδιότυπη μελωδικότητα. Χώρια τα ψήγματα funk που θα γίνονταν σοβαρά στοιχεία του ήχου τους, πολύ αργότερα. Άλλο ένα στοιχείο που εμφανίζεται είναι το χιούμορ και η ειρωνεία ως όπλα για να πεις κάτι. Από το υπέροχο “Fascist pig” που περιγράφει το κάθε υπάνθρωπο πλάσμα που σκέφτεται (υπό συζήτηση αυτό) να σηκώσει το δεξί χεράκι και όλες του τις “αθλοπαιδιές”, στο “Won’t fall in love today” που είναι η επιτομή της εφηβικής καψούρας μπολιασμένης με αρκετή αδρεναλίνη για να βγάλει αφρούς από το στόμα. Το έχει φιλοσοφήσει ξεκάθαρα ο Cyco Miko και δεν χαρίζει κάστανα, ήδη. Και που να βλέπαμε και τη συνέχεια.
28 λεπτά περίπου χρειάστηκαν οι SUICIDAL TENDENCIES για να βροντοφωνάξουν ΠΑΡΩΝ στην νεογνή σκηνή της Αμερικής (όσον αφορά το thrash πάντα), πριν 40 χρόνια, με το άλμπουμ αυτό, να είναι η δήλωση που κάθε συγκρότημα θέλει να κάνει ιδανικά με το πρώτο του δίσκο, αφήνοντας πολλά πράγματα σαν “υποσχέσεις” για το μέλλον. Υποσχέσεις που έμελλαν να εκπληρωθούν στα επόμενα χρόνια, κάνοντας τους άμεσα αγαπητούς σε hardcore punk οπαδούς (ξεκάθαρα και λόγω πρώιμης εποχής), σε thrashers φυσικά, μεγαλώνοντας παράλληλα το όνομα τους. Τι άλλο θα μπορούσε άραγε να ζητήσει κάποιος από τη ζωή του σαν μουσικός; Πάμε τη ρεφρενάρα για κλείσιμο!
I’m not crazy (in an institution!)
You’re the one who’s crazy (in an institution!)
You’re driving me crazy (in an institution!)
They stuck me in an institution!
Said it was the only solution!
To give me the needed professional help!
To protect me from the enemy, myself!
Did you know that?
– Το “I shot Reagan”, έγινε “I shot the devil” κατόπιν επικοινωνίας του FBI μαζί τους, το οποίο τους ζητούσε να αλλάξουν το τίτλο του κομματιού. Οι ίδιοι βέβαια, μπορεί να έγραφαν αυτό απέξω, αλλά από μέσα, το είχαν κανονικά “I show Reagan”! Δεν ήταν η μοναδική μπάντα που είχε τόσο ακραίο τίτλο για τον τότε πρόεδρο των Η.Π.Α. την ίδια χρονιά, μια και οι επίσης Καλιφορνέζοι D.I. είχαν γράψει ένα κομμάτι που λεγόταν “Reagan der Fuhrer”. Τι άλλο κοινό έχουν οι δύο μπάντες; Αμφότεροι διασκευάστηκαν από τους SLAYER στο “Undisputed attitude!
– Στο θρυλικό video clip του “Institutionalized” κάνει cameo φυσικά, ο Tom Araya των SLAYER, σπρώχνοντας τον Mike Muir στην εισαγωγή. Γείτονες άλλωστε και πολύ καλοί φίλοι έκτοτε. Επίσης, αποτελεί ένα από τα λίγα hardcore punk videos που είχε τόσο έντονο airplay στο MTV. Όχι κι άσχημα για ντεμπούτο ε;
Γιάννης Σαββίδης
