ΟΝΟΜΑ ALBUM: ”G-force” – G-FORCE / Gary Moore
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: Jet Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Gary Moore – Mark Nauseef – Willie Dee – Tony Newton
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρες, Lead & backing φωνητικά, πλήκτρα – Gary Moore
Lead & backing φωνητικά, Πλήκτρα – Willie Dee
Μπάσο – Tony Newton
Τύμπανα, κρουστά – Mark Nauseef
Έχω εκφράσει αρκετές φορές κατά το παρελθόν την τεράστια εκτίμηση και λατρεία που νιώθω για τον καλλιτέχνη και κιθαρίστα Gary Moore, όχι μόνο για τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του και την επιδραστικότητα του παιξίματος του μέσω της εξάχορδης θεάς, αλλά και για το γεγονός πως ποτέ δεν φοβήθηκε να πειραματιστεί και να εξερευνήσει διάφορα μουσικά μονοπάτια. Το πείραμα μπορεί να ήταν άλλοτε πετυχημένο κι άλλοτε αποτυχημένο, όμως σε κάθε περίπτωση αυτό που μέτραγε ήταν το γεγονός πως πάντα άφηνε κάποιο αποτύπωμα μικρό ή μεγάλο, δε έχει σημασία. Νομίζω πάντως πως αυτό για τον ίδιο δεν είχε ποτέ σημασία. Αυτό που είχε σημασία για το ανήσυχο πνεύμα του Moore τελικά ήταν η εξερεύνηση, ο πειραματισμός και η διάθεση που είχε την εκάστοτε στιγμή, βάσει της οποίας πορευόταν από την αρχή μέχρι το, δυστυχώς, πρόωρο τέλος της ζωής του στα 58 του χρόνια.
Ας μπούμε όμως στο θέμα μας, για να βρούμε τον ήρωά μας 40 χρόνια πριν να κυκλοφορεί την τρίτη επί της ουσίας προσωπική δουλειά του, έστω και αν, θεωρητικά πάντα, αυτό κυκλοφόρησε υπό την μορφή σχήματος που λέγονταν G-FORCE. Η ιστορία ξεκινάει έναν περίπου χρόνο πριν, όταν κάπου στα 1979 ο Gary Moore αποχωρεί από τους μεγάλους THIN LIZZY κατά την διάρκεια της Αμερικάνικης περιοδείας τους μετά το εκπληκτικό ”Black rose: A rock legend”. Ο λόγος ήταν πως ήθελε να φτιάξει κάτι δικό του, γι αυτό και πηγαίνει στο Λος Άντζελες και σχεδόν αμέσως του δίνεται η ευκαιρία να ακολουθήσει ως solo καλλιτέχνης την περιοδεία των VAN HALEN ως support. Έτσι αρχίζει να βρίσκει μουσικούς που θα τον υποστηρίξουν κατά την διάρκεια αυτής της περιοδείας, αλλά και θα συγκροτήσουν ένα σχήμα μαζί του. Η πρώτες επιλογές ήταν ο ντράμερ Mark Nauseef (ELF, THIN LIZZY, Ian Gillan Band) παλιός γνώριμος του από τους THIN LIZZY και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ”The voice of rock” τραγουδιστής και μπασίστας Glenn Hughes. Το project θα ονομαστεί G-FORCE, υπό την σκέψη πως πρόκειται για μια Ιρλανδό-Βρετανό-Αμερικανική ένωση.
Ενώ η μπάντα όμως ήδη έγραφε και προβάριζε κομμάτια για τον δίσκο, ο Glenn Hughes αποφάσισε να αποχωρίσει, καθώς λόγω των μεγάλων προβλημάτων του με το αλκοόλ εκείνη την περίοδο είχε συχνές συγκρούσεις με τον Moore, που με την σειρά του κάποια θεματάκια με το αλκοόλ τα είχε. Σχεδόν αμέσως όμως μπήκαν 2 νέα μέλη στο σχήμα. Ο πρώτος ήταν ο εξαιρετικός session μπασίστας Tony Newton, που είχε συνεργασίες με τεράστια ονόματα από διάφορους μουσικούς χώρους όπως οι Aretha Franklin, Tony Williams, Stevie Wonder, John Lee Hooker, MAMAS & THE PAPAS κ.α. Ο δεύτερος ήταν ο τραγουδιστής και πολυοργανίστας Willie Dee με θητεία στους Αμερικανούς psychedelic prog rock CAPTAIN BEYOND και PIPEDREAM. Με αυτή την τετράδα θα προχωρήσουν και θα ολοκληρώσουν τον δίσκο ”G-force”. Έχοντας ως βασικό συνθέτη και στιχουργό τον Gary Moore αλλά και με την σημαντική βοήθεια των υπολοίπων, το άλμπουμ θα έχει 9 συνθέσεις συνολικής διάρκειας κάτι λιγότερο από 41 λεπτά.
Η ηχητική προσέγγιση θα έχει ως βάση μια hard rock δομή, όμως ξεκάθαρα πιο radio friendly, που σε φάσεις φλερτάρει έντονα προφανώς με τον AOR ήχο λόγω του πολύ έντονου pop-rock στοιχείου που υπάρχει, μιας και ο Moore, ως ανήσυχο πνεύμα, είχε αποφασίσει να δοκιμάσει άλλα ηχητικά μονοπάτια. Φυσικά μέσα στις συνθέσεις του δίσκου θα βρει κανείς και πολλά άλλα στοιχεία, όπως R&B, jazz, progressive, blues-rock, κάτι λογικό άλλωστε μιας και κατά βάση στον δίσκο φαίνεται αρκετά καθαρά η διάθεση πειραματισμού κι αναζήτησης μιας κατεύθυνσης. Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του, μιας και κάποιες συνθέσεις, ενώ έχουν ωραία στοιχεία και πολύ άρτιο παίξιμο τεχνικά από την μπάντα, μοιάζουν να ‘χάνονται στην μετάφραση’ και να μην φτάνουν κάπου. Παρόλα αυτά όμως, ο δίσκος έχει 4 πραγματικά εξαιρετικές συνθέσεις που εύκολα κάποιος μπορεί να τις ονομάσει και underrated διαμαντάκια: το εναρκτήριο ”You”, που ήταν και ανάμεσα στα singles του δίσκου, το ”She’s got you”, που ξεκινάει με χαμηλές στροφές για να κορυφωθεί από την μέση και μετά, το ”Because of your love” με τα έντονα hard rock / pop-rock δεδομένα του και το, προσωπικά αγαπημένο μου από τον δίσκο, ”You kissed me sweetly”, με το υπέροχο riff που φέρει την υπόσχεση του άμεσου μέλλοντος ”Corridors of power”. Στα υπόλοιπα, καλές σε γενικές γραμμές στιγμές μπορούν να θεωρηθούν το μπαλαντοειδές ”I look at you” που δείχνει πως στο μέλλον ο ήρωας μας θα γράψει υπέροχες μπαλάντες αλλά και το ”White knuckles/Rockin ‘n’ rollin” που ξεκινάει ως instrumental στο πρώτο μέρος για να μπει σε μια πιο καθαρόαιμη χορευτική Rock ‘n’ roll-άδικη πλευρά στο δεύτερο μέρος, να πούμε ότι και αυτό ήταν στα singles του δίσκου. Οι τελευταίες τρεις συνθέσεις του άλμπουμ είναι μάλλον οι πιο μέτριες και αρκετά ‘χαμένες στην μετάφραση’, όπως είπαμε, Αυτές ήταν το τρίτο single ”Hot gossip”, το ”The woman’s in love” και το ”Dancin”, που είναι και εντελώς αταίριαστο θα έλεγα με τον υπόλοιπο δίσκο.
Ο δίσκος δεν πήγε και άσχημα, μολονότι ως σχήμα οι G-FORCE δεν ευδοκίμησαν, καθώς έδωσε την δυνατότητα στο project να περιοδεύσουν ως support μπάντα στην περιοδεία των WHITESNAKE για το ”Ready an’ willing”. Μετά από αυτήν όμως θα διαλυθούν και ο Moore, αφού κάνει μια βόλτα από το φιλαράκι του Greg Lake για να βοηθήσει στο πολύ ωραίο ομώνυμο ντεμπούτο του, θα επικεντρωθεί στην solo καριέρα του πλέον για να συνεχίσει να γράφει ιστορία.
Φτάνοντας στο τέλος, να πούμε πως το γενικό συμπέρασμα για αυτόν τον δίσκο είναι πως δεν βρίσκεται σίγουρα ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές της μεγάλης καριέρας του Gary Moore, όμως σίγουρα όχι και στις χειρότερες. Μπορεί, νομίζω, να θεωρηθεί ένας σχετικά καλός σε γενικό πλαίσιο δίσκος, δεδομένης και της ηχητικής ταυτότητας που προσπαθεί να οριοθετήσει ο καλλιτέχνης όντας στο στάδιο της αναζήτησης. Αυτή βέβαια θα λήξει σύντομα, καθώς η πιο hard n’ heavy κατεύθυνση που θα ακολουθήσει δυο χρόνια μετά ο Μέγας Moore θα μας δώσει το υπέροχο ”Corridors of power” αλλά άλλη ιστορία για άλλο κείμενο, όταν, με το καλό, έρθει η ώρα του. Κλείνοντας, αν με ρωτάτε τί ξεχωρίζει από τον δίσκο αυτόν, πέρα από τα κομμάτια και στοιχεία που ήδη έχουμε αναφέρει, θα πω ότι, ξεκάθαρα, είναι τα μαγευτικά δάχτυλα ενός εκ των τριών κορυφαίων για μένα guitar heroes όλων των εποχών, καθώς, είτε στα καλά είτε στα μέτρια σημεία του δίσκου, τα δάχτυλα του είναι ικανά να σε μαγέψουν.
Did you know that:
– Η μπάντα ηχογράφησε επίσης τη σύνθεση των Newton και Dee “Trust Your Lovin'”, το οποίο κυκλοφόρησε μόνο ως B-side στο 7″ single “You”.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
