a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “At the edge of time”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΚΡΟΥΠ:
Hansi Kursch – φωνητικά
Andre Olbrich – κιθάρα
Marcus Siepen – κιθάρα
Frederik Ehmke – drums
Επ, Hansi. Που ‘σαι αγόρι μου; Όλα καλά; Andre, Marcus, Frederik; Όλοι εντάξει; Πάντα καλά. Πάντα καλά να είστε χρυσοί μου άνθρωποι!
“At the edge of time” για σήμερα, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ή αλλιώς, το καλύτερο άλμπουμ των BLIND GUARDIAN της μετα-Stauch εποχής. Ένα άλμπουμ που ειδικά την περίοδο που βγήκε, μπορείς να το πεις ότι λειτούργησε και σαν ηλεκτροσοκ. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε ή θέλαμε να νομίζουμε.
Όταν έχεις να διαδεχθείς το χειρότερο άλμπουμ στην ιστορία των Βάρδων, ναι, το “A twist in the myth”, και πριν από αυτό έχεις χτίσει ένα σερί από δισκάρες που ναι μεν δεν συνεχίστηκε στο “A night at the opera”, αλλά διατήρησες τον πήχυ ψηλά και επιπροσθέτως, έχει πλέον φύγει ένα λατρεμένο στους οπαδούς της μπάντας μέλος (ο Thomen Stauch) που ήταν και μεγάλο μέρος της ψυχής του σχήματος και η σύνδεση με την «παλαιότερη», ας πούμε, συνθετική προσέγγιση, ε τα πράγματα είναι λίγο κάπως. Σαφώς και υπήρχε κόσμος που γούσταρε το “A twist in the myth” (λογικό αφού μιλάμε για γούστα… δεν θα σταματήσω ποτέ να το λέω) και ήταν ήδη η εποχή που οι BG αποκτούσαν τη δεύτερη φουρνιά, των νεότερων ηλικιακά οπαδών τους, αυτών που τους έμαθαν από το “Nightfall” και μετά (επομένως ο ήχος των μετέπειτα δίσκων τους ήταν πολύ πιο οικείος, σε σχέση με τους υπόλοιπους από εμάς, που είχαμε μάθει… αλλιώς). Όμως και πάλι, για πρώτη φορά στην ιστορία του σχήματος, υπήρχε διάσπαρτη μία αμφισβήτηση. Μία αμφιβολία. Ένα κάτι ρε παιδάκι μου (όχι αυτό το κάτι της Καιτούλας). Και το “At the egde of time” νομίζω κατάφερε να ενώσει σε ένα βαθμό το μεγαλύτερο κομμάτι των οπαδών του σχήματος. Κάτι που φάνηκε και από την απήχησή του σε charts. Και καθόλου άδικα, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Από την έναρξη του δίσκου και το μεγαλοπρεπές intro του “Sacred worlds”, φάνηκε η διάθεση της μπάντας για κάτι πιο μεγάλο και πιο πομπώδες. Και το γεγονός ότι το άλμπουμ ξεκινούσε, αλλά και έκλεινε με εννιάλεπτα τραγούδια, δείχνει και το πόσο πίστευαν οι ίδιοι στο δίσκο τους. Και κατάφεραν σε αυτόν το δίσκο να ενώσουν πολύ καλά τον παλαιότερο ήχο τους με τον πιο συμφωνικό που είχαν ακολουθήσει πλέον! Πολλά ωραία τραγούδια, ωραία ρεφρέν, λυρισμός, επιθετικότητα στα μέτρα της εποχής τους και όσο χρειάζεται, αλλά στο σύνολο μία ωραία GUARDIAN ατμόσφαιρα στο δίσκο. “Sacred worlds”, “Valkyries” και “Wheel of time” είναι τα τρία αγαπημένα μου από το δίσκο (ειδικά το τελευταίο) και μαζί με “A voice in the dark”, “Tanelorn” και “Ride into obsession”, εγγυώνται την ποιότητά του.
Το “At the edge of time” δεν είναι από τα άλμπουμ που έχουν πολλά παρασκήνια, πολλές ιστορίες ή που άλλαξε δραματικά κάτι στην πορεία μίας μπάντας. Είναι όμως ένα άλμπουμ, που θεωρώ ότι είναι καλύτερο από το status που έχει για πολύ κόσμο και οπαδούς του σχήματος. Ίσως γιατί το πήρε μαζί του η απογοήτευση πολλών από το “A twist in the myth”. Ακόμα και τώρα, επιμένω, πως είναι το καλύτερο άλμπουμ της μετα-Stauch εποχής του σχήματος.
Did you know that:
- 2η θέση στη Γερμανία για πρώτη φορά στην ιστορία τους, 4η θέση στην Ελλάδα όταν ακόμα υπήρχαμε στο χάρτη των πωλήσεων, αλλά και η υψηλότερη που είχε φτάσει ποτέ το σχήμα στην Αμερική. Αυτές είναι μερικές από τις αποδείξεις της εμπορικής απήχησης του δίσκου όταν βγήκε.
- Το κομμάτι “Sacred worlds” είναι μία νέα έκδοση του κομματιού “Sacred”, το οποίο είχε γραφτεί για το role-playing video game “Sacred 2: Fallen angel”. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, υπάρχει ένα quest που λέγεται Blind Guardian. Σε αυτό, ο παίκτης μιλάει με τον Hansi, ο οποίος του ζητάει να βρει όλα τα μουσικά όργανα της μπάντας, τα οποία έχουν κλέψει οι… απέθαντοι!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
