ACHELOUS. Το όνομα του θεού – ποταμού Αχελώου, στα Αγγλικά. Το όνομα και μιας δικής μας μπάντας. Πέντε παιδιά (οκ, μικρά και μεγαλύτερα) την απαρτίζουν. Ο Χρήστος και ο Chris (ο ηγετικός πυρήνας), ο Γιώργος, ο Χάρης και ο Γιάννης. Έχοντας κυκλοφορήσει με άλλη σύνθεση ένα ep (“The Cold Winds of Olympus”) το οποίο είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση στο ελληνικό underground (“Myrmidons” και τα μυαλά πουρέ), έχουν δημιουργήσει ένα πυρήνα φίλων που τους ακολουθεί σε κάθε live. Τώρα, ο πυρήνας αυτός θα μεγαλώσει. Γιατί έφτασε η στιγμή για το πρώτο τους άλμπουμ. Το full length ντεμπούτο τους. Είχα παραβρεθεί στην προακρόασή του και σας είχα περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια τα κομμάτια του, ένα προς ένα. Η άποψή μου από τότε όχι απλά δεν άλλαξε, αλλά ο ενθουσιασμός μεγάλωσε. Ναι, μιλάμε για έναν δίσκο που άξιζε την αναμονή. Άξιζε και με το παραπάνω.
Η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως την Ινδία, η κατάλυση της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, οι μάχες, τα γεγονότα, δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε νότες και λόγια, ούτε σε τρεις δίσκους. Οι ACHELOUS διαλέγουν κάποιες σημαντικές σελίδες από το έπος εκείνο, και τις παρουσιάζουν στο “Macedon” με πίστη στις αρχαίες, αυθεντικές πηγές. Ο Γόρδιος Δεσμός, τα Γαυγάμηλα, η Περσέπολις, η Σογδιανή Πέτρα, ο Ηφαιστίων, το τέλος του μεγάλου στρατηλάτη, μέσα από έντεκα κομμάτια γεμάτα ορμή, ένταση, ίσως και ένα συναίσθημα λυτρωτικό, αφού η μπάντα πέρασε πολλές δυσκολίες αλλά μέσω αυτών βγήκε πιο δυνατή. Αυτά είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν στο δίσκο. Το US power απλώνει το χέρι του στο κλασσικό heavy και το ταξίδι ξεκινά, περνώντας μέσα και από την ελληνική μουσική παράδοση (υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Στάθης Παυλάντης (REFLECTION), που υπογράφει εκτός από το παίξιμο της Ποντιακής λίρας στο “Gaugamela” και την υποδειγματική παραγωγή), το επικό συναίσθημα και κάποιες, πολύ έντεχνα και «κρυφά» δοσμένες, πινελιές από πιο ακραία είδη όπως death και black, που πρέπει να δώσεις ιδιαίτερη προσοχή για να τις ακούσεις.
Ως μονάδες, οι πέντε ACHELOUS δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ λίγο παραπάνω στις τρομερές κιθάρες του Γιώργου και του Χάρη (με παρελθόν στους DESTINY DENIED και DECEMBERANCE αντίστοιχα, με τον πρώτο να έχει και εξαιρετική μουσική παιδεία ως καθηγητής κιθάρας, πράγμα που φαίνεται στο παίξιμό του και στις «φράσεις» που ακούγονται συνέχεια μέσα στα κομμάτια) και στο συντριπτικό drumming του άλμπουμ. Πονάνε τα δέρματα τα άτιμα, κύριε Ρούσση (OBDUKTION), πονάνε! Τα φωνητικά του Χρήστου διακατέχονται από περίσσιο πάθος, πράγμα που αντισταθμίζει το γεγονός πως δεν είναι ο κλασσικός heavy-power τραγουδιστής (κορώνες, τσιρίδες και φωνή από το ωδείο) και είναι ταιριαστά με τον ήχο του γκρουπ. Θα πρότεινα δε, να χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο τις «τραχιές», χαμηλές του οκτάβες. Επίσης περιμένω να αυξηθούν οι επιρροές από τα black metal ακούσματα του Chris (o οποίος στο μπάσο είναι βράχος) καθώς ξέρω πως θα μπορούσαν να δώσουν έναν ιδιαίτερο τόνο στη μουσική των ACHELOUS. Extra «κανονάκια» οι συμμετοχές σημαντικών μουσικών της εγχώριας σκηνής (Μαζαράκης, Μπερτσάτος, Θωμαΐδης, Κασαπίδης, Λυμπερτός, Καζάνης, Ρεκλείτης, Καλτσίδου) συν αυτή του Leo Stivala (FORSAKEN) και ένα μόνο μείον, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον: το μέτριο εξώφυλλο. Το έχω πει και κατ’ ιδίαν στα παιδιά, θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερο. Αλλά από πότε μας ενδιαφέρει το περιτύλιγμα, και όχι το γλυκό;
Πλέον, μετά από πραγματικά δεκάδες ακροάσεις από την αρχή του καλοκαιριού που πήρα στα χέρια μου το promo, μπορώ να διαλέξω και αγαπημένα κομμάτια. Επιλέγω λοιπόν τη τετράδα “Macedon” (τρομερή σφαλιάρα με το καλημέρα σας) – “Warriors with Wings” (οι RUNNING WILD ρίχνουν άγκυρα στις Η.Π.Α) – “Blood” (οι JAG PANZER είναι πολύ μεγάλη μπάντα) – “Al Iskandar” (έπος), χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν φυσικά. Τώρα πια, ανυπομονώ να τους δω στη σκηνή. Και ανυπομονώ, όχι για να δω αν παίζουν καλά. Αυτό το ξέρω. Ανυπομονώ διότι θα γίνει της μουρλής. Λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που συντελούν στη τελική βαθμολογία, οι ACHELOUS θα παίξουν μπάλα σε ψηλά …πατώματα. Μπράβο σας παιδιά. Μπράβο σας!
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
