Μπορεί να έχουμε ακούσει αμέτρητα άλμπουμ, να αναζητούμε τον επόμενο Μεσσία και να ετοιμαζόμαστε για αρνητική κριτική σε κάθε κυκλοφορία, αλλά είναι ελάχιστες οι φορές που γυρνάμε να παραδεχτούμε το λάθος μας. Δηλώνω περίτρανα, πως έκανα λάθος λοιπόν, ξεγράφοντας τους ALMANAC δίχως να ακούσω νότα από το ντεμπούτο τους. Όταν πάλι άκουσα, δεν ενθουσιάστηκα με αποτέλεσμα να ήμουν έτοιμος να… θάψω το “Kingslayer” από την στιγμή που έφτασε στα χέρια μου.
Η αλήθεια είναι όμως, πως το άλμπουμ μετά από 2 μόλις φορές, με έκανε να αλλάξω γνώμη. Ο Victor Smolski αφότου έφυγε/απολύθηκε από τους RAGE, ακολουθεί μια διαφορετική μουσική κατεύθυνση, με πιο ευθεία power metal προσέγγιση. Αυτό από μόνο του όμως δεν εγγυάται καλό αποτέλεσμα. Χρειάζεται καλή διάθεση και ο Smolski πλέον φανερώνει αρκετή από αυτή, αφού έχει πολλά να αποδείξει.
Οι μελωδίες του συχνά με έκαναν να νοσταλγήσω τις κυκλοφορίες των MIND ODYSSEY, την μπάντα με την οποία μας συστήθηκε. Παρότι, είχε μπολιάσει κάτι από αυτούς στους RAGE, εδώ έχει την ελευθερία και το πιο προσιτό ύφος, ώστε να πλησιάσει περισσότερο. Ακούγοντας το καταπληκτικό “Children of the sacred path” δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω. Το ίδιο με το “Guilty as charged”, όπως και ολόκληρο το “Kingslayer” έχει ένταση και ένα κολλητικό ρεφραίν, με συμφωνικό, πομπώδες ύφος, χορωδία και εξαιρετική φωνητική ερμηνεία. Όπως και στο “Tsar” συνεργάζονται τρεις για το ιδανικό αποτέλεσμα, με τον Andy B. Franck (BRAINSTORM) να έχει τον πρώτο λόγο, τον David Readman (PINK CREAM 69, ex-VOODOO CIRCLE) να προσθέτει μια άλλη πτυχή δεξιοτεχνικά, αλλά και την νεαρή Jeannette Marchewska που γνωρίζει ο κιθαρίστας από την συμμετοχή της στους LINGUA MORTIS ORCHESTRA.
Υπάρχουν συνθέσεις που θα ταίριαζαν σε έναν δίσκο των AVANTASIA όπως το “Kingdom of the blind” κάτι που όμως κολλάει υπέροχα με το σύνολο και κάνει τον Tobias να χαμογελά. Γενικά το συμφωνικό τους στυλ εύκολα συγκρίνεται, αλλά ευτυχώς δεν υστερεί σε ποιότητα. Αυτό το σχόλιο έρχεται από έναν έντονο υποστηρικτή του Sammet. Από την άλλη, εύκολα καταπίνουμε συνθέσεις όπως το “Losing my mind” για την ατμόσφαιρά του αν και δεν θα το προτιμούσα εγώ, αλλά και το επιθετικό “Headstrong” αν και παρα-είναι «Γερμανικό». Πάντως όταν το άλμπουμ ξεκινά με ένα τόσο πετυχημένο όσο το “Regicide”, με χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, αλλά δίπλα σε κλασικές power ιδέες και με έμφαση στο ρεφραίν, τότε η μισή δουλειά έχει ήδη γίνει.
Μετά από δυο άλμπουμ λοιπόν, σας προτείνω να παραβλέψετε κι εσείς το αστείο όνομα της μπάντας (διότι περί μπάντας πρόκειται, που έχει ήδη κάνει καμιά 50αριά συναυλίες με περισσότερες να έπονται) αφού δεν αντικατοπτρίζει την σοβαρότητα του εγχειρήματος. Όπως και οι στίχοι τους δεν είναι εμπνευσμένοι από το “Game of thrones”, όσο κι αν μας παραπέμπει εκεί ο τίτλος.
Λες και η Ελληνική παροικία της Γερμανίας έχει βαλθεί να προτείνει drummers σε νυν και πρώην μέλη των RAGE, έτσι και στους ALMANAC βρίσκουμε τον Athanasios Tsoukas, που είχα χάσει από το υπεραγαπημένο “The secret place” των ATTACK, πριν από σχεδόν 20 χρόνια! Αγνώριστος στο βίντεο.
Ολοκληρώνοντας τον σχολιασμό του “Kingslayer” πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στον Smolski, που άφησε για λίγο τα γρήγορα αυτοκίνητα για να γράψει έναν σπουδαίο δίσκο. Η κλασική του παιδεία, του επιτρέπει να γράψει με ποικιλία και διαφορετικά από πολλούς. Παράλληλα, η δική του αίσθηση της μελωδίας είναι ξεχωριστή και χαρακτηριστική, κάτι που οι μυημένοι ανακαλύπτουν σε κάθε τραγούδι των MIND ODYSSEY αλλά και σε κάθε ιδέα που έβαλε στους RAGE. Όσο κι αν δεν ήθελα να μου αρέσει το project του (αφού η αγάπη που τρέφω στον προηγούμενο εργοδότη του είναι έκδηλη) ο Victor Smolski με έκανε να ανακαλέσω και να τον παραδεχτώ δημοσίως. Δύσκολα θα βγει καλύτερο power metal άλμπουμ από την Γερμανία φέτος.
7,5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
