Δεν χρειάζεται και πολύ μεγάλη ανάλυση για να δούμε το πόσο μεγάλοι είναι οι AMON AMARTH. Με μια μικρή ματιά στις πωλήσεις των δίσκων τους, στις sold-out συναυλίες τους αλλά και στο stage show που παρουσιάζουν σε αυτές, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι Σουηδοί Vikings παίζουν μπάλα επιπέδου Champions League εδώ και πολλά χρόνια. Tο τελευταίο τους live album “Pursuit of Vikings” (όσοι δεν το έχουν δει θα πάθουν την πλάκα τους), είναι ένα τρανό παράδειγμα για το που ήταν η μπάντα και που έχει φτάσει. Όντας όμως ένα death metal συγκρότημα, για να μπορέσουν να αποκτήσουν αυτή την αναγνώριση έπρεπε να αλλάξουν, έστω εν μέρη, την μουσική τους κατεύθυνση.
Με την άκρως επιτυχημένη συνταγή του “Twilight of the thunder god”, οι AMON AMARTH, άλλοτε πιο επικοί και άλλοτε πιο ευθείς και πειραματικοί, έχτισαν ένα όνομα που είναι πλέον πολύ εμπορικό και λειτουργεί ως πόλος έλξης για κοινό πιο κλασικής heavy metal κατεύθυνσης. Στην ίδια νοοτροπία λοιπόν κινείται και το νέο τους πόνημα ονόματι “Berserker”, το οποίο μπορούμε να πούμε ότι είναι μία φυσική συνέχεια του “Jomsviking”.
Ο δίσκος αποτελείται από δώδεκα τραγούδια στο ύφος που μας έχει συνηθίσει η μπάντα τα τελευταία χρόνια. Μία ποικιλία από γρήγορα αλλά και mid-tempo κομμάτια, με κλασσικές heavy metal επιρροές από ACCEPT και IRON MAIDEN, που είναι πλέον αδύνατον να καμουφλαριστούν πίσω από τα growl vocals του Johan, αλλά και με τα χαρακτηριστικά riff των Σουηδών που κρατούν την ταυτότητα της μπάντας ζωντανή. Όπως και στο “Jomsviking” έτσι και στο “Berserker”, υπάρχουν αυτά τα 4-5 τραγούδια που δίνουν το κάτι παραπάνω και κάνουν τον δίσκο να λάμπει. Στην προκειμένη περίπτωση τα “Mjolner, hammer of Thor”, “Shield wall”, “Valkyria”, Raven’s flight”, “When once again we can set our sails” και “Into the dark” (τα δύο τελευταία τα βρίσκω εξαιρετικά και είναι τα αγαπημένα μου στον δίσκο), είναι τα τραγούδια που ξεχωρίζουν και που σε προκαλούν ανελέητα να τα ξανακούσεις.
Τα υπόλοιπα κομμάτια όμως δεν ακολουθούν στον ίδιο βαθμό. Ενώ συνθετικά δεν υπάρχει κάτι κακό να αναφερθεί, τα τραγούδια είναι απλά ΟΚ. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα με τους AMON AMARTH των τελευταίων δύο δίσκων, ότι τα τραγούδια είτε λόγω έμπνευσης, είτε λόγω της επιτηδευμένης προσπάθειας να ακουστούν διαφορετικοί και πιο κλασικοί, είναι σαν ένα αναμάσημα παλιών ιδεών που το έχουμε ξανακούσει άλλες τόσες φορές. Εντάξει, υπάρχουν και τα διπέταλα και οι μελωδίες και η καφρίλα, αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά για να είναι ωραίο ένα τραγούδι.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ούτε μία αμφισβήτηση για το ότι το “Berserker” θα πετύχει τον σκοπό του. Και πολύ καλά θα πάει με τις πωλήσεις και πιασάρικο είναι και ένα μεγάλο μέρος των οπαδών τους θα το γουστάρει (για τους παλιούς οπαδούς τους είναι μια άλλη ιστορία). Εξάλλου για τους AMON AMARTH ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Με το συγκρότημα πρόσφατα να δηλώνει ότι θέλει να γίνει μία arena band, γίνεται αμέσως κατανοητός ο λόγος για τον οποίο τείνει να γίνει εξολοκλήρου μία heavy metal μπάντα. Κάτι που δεν είναι κακό αλλά σίγουρα έχει το τίμημα του. Και στο “Berserker”, όπως και στο “Jomsviking”, το τίμημα δεν είναι μεγάλο γιατί υπάρχουν ακόμα τα κομμάτια που κρατούν ζεστή την φλόγα.
6,5 / 10
Δημήτρης Μπούκης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
