Οι AYREON, του Arjen Lucassen, κυκλοφόρησαν το “Transitus” και αυτό μας έδωσε την αφορμή που ζητούσαμε για να γίνουν Band of the week. Ένα συγκρότημα που έχει βγάλει μερικούς εξαιρετικούς δίσκους προοδευτικού rock με πολλά στοιχεία rock όπερας, μπαίνει στο μικροσκόπιο της συντακτικής μας ομάδας, που εκφέρει την άποψή της και όλοι εσείς, μπορείτε να ψηφίσετε το αγαπημένο σας άλμπουμ.

Τους AYREON τους παρακολουθώ φανατικά από το “Into the electric castle” και σε εποχές πολύ πιο δύσκολες στην επικοινωνία, είχα κατορθώσει να αποσπάσω την άδειά τους για να βάλουμε σε συλλογή του Metal Invader το “Into the black hole”, όπου τα φωνητικά έκανε ο Bruce Dickinson. Στη συνέχεια, είχαμε το μεγαλειώδες “The human equation”, όπου ο Arjen Lucassen, με κάλεσε στο σπίτι του κάπου έξω από τη Breda, ακούσαμε τον δίσκο στο στούντιό του, έδειξε τα video με όλους τους καλεσμένους, και περάσαμε το βράδυ πίνοντας κρασί και ακούγοντας obscure prog rock δίσκους. Στον επόμενο δίσκο του, το “01011001”, ήρθε στην Ελλάδα, καλεσμένος του Rock Hard στο ακουστικό show της Anneke Van Giersbergen, ένα από τα ελάχιστα live που έχει παίξει εκτός AYREON (που και αυτά είναι μετρημένα στα δάχτυλα του χεριού). Μιλάμε για έναν χαρισματικό μουσικό, με καρδιά μικρού παιδιού, ενθουσιώδη, που μπορεί να μιλά για μουσική για ώρες, που έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να αναδεικνύει νέους μουσικούς, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να έχει κυριολεκτικά όποιο μεγάλο όνομα ήθελε. Κι εκεί που έδειξε μία κάμψη με το “Theory of everything”, ήρθε με αποστομωτικό τρόπο το “The source” να μας δείξει «τα δόντια του». Το “Transitus” μου άρεσε, αλλά όπως ανέφερα και στην παρουσίασή του, οι συνεχείς απαγγελίες στις αρχές των κομματιών, με κούρασαν περισσότερο απ’ όσο περίμενα, αφού μου χαλούσαν τη ροή του ακούσματος. Όπως και να έχει, ο Lucassen είναι ένας από τους αγαπημένους μου μουσικούς και οι AYREON λατρεία από τις λίγες. Το “The human equation”, το έχω άνετα στην πρώτη δεκάδα των prog metal άλμπουμ που έχω ακούσει στη ζωή μου.

Σάκης Φράγκος

Υπάρχουν τα συγκροτήματα, οι σόλο καλλιτέχνες και τα projects. Και υπάρχει και ο Arjen o Lucassen. Μια κατηγορία μόνος τους με τους AYREON (κυρίως) που έχει τερματίσει το θέμα της metal όπερας. Από την πρώτη κυκλοφορία πριν ακριβώς 25 χρόνια, ο Ολλανδός γίγαντας (μουσικά και σωματικά) έχει κερδίσει τους απανταχού φίλους του prog rock και progressive metal με τις υπερπαραγωγές του. Γράφω αυτές τις γραμμές ακούγοντας το ολοκαίνουργιο “Transitus” το οποίο είναι και η αφορμή της αναφοράς μας στους AYREON αυτή την εβδομάδα. Ένας δίσκος που για άλλη μια φορά συνδυάζει την αγάπη του Lucassen για μελωδικό, δαιδαλώδες και πολύπλοκο rock που θεματικά στηρίζεται σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, κυρίως μελλοντικές, αν κάποιες φορές αναμιγνύουν και μεσαιωνικά στοιχεία. Βέβαια οι προσπάθειές του δεν θα ήταν εξίσου εντυπωσιακές, αν δεν κατάφερνε να δελεάσει τόσους πολλούς μουσικούς και τραγουδιστές να συμμετάσχουν. Το να έχεις δεκάδες συμμετέχοντες σε κάθε κυκλοφορία είναι από μόνο του μια δύσκολη περιπέτεια, πόσο μάλλον όταν το κάνει σε 10 άλμπουμ μέσα σε 25 χρόνια. Οι GUNS N’ ROSES σε αυτό το διάστημα έχουν κυκλοφορήσει μόνο ένα!!! Η μαγεία των AYREON είναι πρωτίστως στις συνθέσεις τους και τον συνδυασμό των πλήκτρων, των φωνητικών σε ένα μεταλλικό υπόβαθρο. Δίχως να έχω καταφέρει να εμβαθύνω στην πλοκή των ιστοριών, έχω λατρέψει σχεδόν κάθε μία από τις κυκλοφορίες τους και ο Arjen Lucassen πρέπει να είναι περήφανος που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Τα περισσότερα τραγούδια του ακούγονται ευχάριστα αυτόνομα, έξω από την ροή του concept, αν και αυτό δεν ισχύει τόσο εύκολα στο “Transitus” λόγω των αφηγήσεων, αλλά ακόμα κι εδώ ξεπερνιέται. Οι AYREON είναι εντυπωσιακοί σε κάθε τους κυκλοφορία και τώρα που ο Lucassen άρχισε να πειραματίζεται και με – εξίσου εντυπωσιακές – ζωντανές εμφανίσεις, μπορούμε να ελπίζουμε πως θα το βιώσουμε συναυλιακά μια μέρα.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

Τουλίπες, ξύλινα τσόκαρα, VANDENBERG, VENGEANCE κι εν μία νυκτί AYREON. Θυμάμαι όταν διάβασα για το project Arjen Lucassen και αγόρασα τα άλμπουμ τους, τα πρώτα cd και αργότερα μου ζήτησε ο Ανδρέας Στασινόπουλος να τα παρουσιάσω στο Metal Invader. Είχα γράψει 800 λέξεις και ο τότε αρχισυντάκτης Α. Στασινόπουλος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. “Αυτές είναι οι παρουσιάσεις που θέλω” με πάθος να μιλάνε για την ιστορία πίσω από το άλμπουμ. Η αλήθεια είναι ότι το να διηγηθείς την ιστορία του άλμπουμ και να απαριθμήσεις τους βασικούς συντελεστές έφτανε άνετα στις 500 λέξεις.
Από τότε έως σήμερα οι AYREON μεγάλωσαν, θέριεψαν και αποτελούν τον ορισμό του concept άλμπουμ, της rock όπερας, του προοδευτικού δημιουργήματος, που μαζί με τους AVANTASIA θέλει να συμμετάσχει ο κάθε metal τραγουδιστής. Η μόνη διαφορά με όλα τα υπόλοιπα project του χώρου, είναι ότι ο βασικός δημιουργός, αρχηγός και οραματιστής είναι μια πολύ ισχυρή μουσικά προσωπικότητα, που καθοδηγεί τους καλεσμένους του για να συνδημιουργήσουν με σκοπό την εκπλήρωση του τελικού οράματος του δημιουργού.
Από heavy metal, hard rock, space rock, progressive rock, progressive metal, FM Rock, operatic rock, female fronted rock, female fronted metal, symphonic metal, melodic rock, μέχρι τραγούδια για την μικρή Ολλανδέζα, ο Arjen Lucassen είναι η κινητήριος δύναμη, ο Ντα Βίντσι που οι βοηθοί του βάζουν τις σημαντικές μεν, αλλά όχι καθοριστικές πινελιές, ενώ το κάθε έργο του, έχει την γοητεία και την αμφισημία της Τζοκόντα, αν και σε γλύκα ξεπερνάει (εύκολα) το γνωστό σοκολατάκι.
Από το “The final experiment” (1995) ” στο “Tranistus” (2020) , η μαγεία του μουσικού μυαλού του Arjen Lucassen είναι πανταχού παρούσα. Άλλοτε κοντά στο 10/10 άλλοτε κοντά στο 8/10 αλλά πάντα σε υψηλά επίπεδα. Ποιοτικό προοδευτικό rock/metal που συνεχίζει να εκπλήσσει τα τελευταία 25 χρόνια. Αν δεν τους έχετε ακούσει, στην επόμενη καραντίνα επωφεληθείτε, γιατί το κάθε άλμπουμ είναι μια ιστορία που θέλει τον χώρο και τον χρόνο της και όχι αποσπασματικές ακροάσεις. Εγώ προτείνω ανεπιφύλακτα όλα τα άλμπουμ και ενδιάμεσα να ακούτε VENGEANCE για ξεκούραση.

Στέλιος Μπασμπαγιάννης

Από τις πιο ιδιοφυείς μπάντες και από τις πλέον αγαπημένες, οι AYREON αποτελούν για μένα ιδανικούς εκφραστές του progressive ήχου με τον οποίο κιόλας δεν έχω σχέσεις πάθους. Αυτός ο τεράστιος όμως μουσικός νους που ακούει στο όνομα Arjen Lucassen, έχει βρει έναν μοναδικό τρόπο να δημιουργεί εκπληκτικές δουλειές, ντύνοντας τις concept οπερατικές ιστορίες του, με έναν μαγικό συνδυασμό, κλασικών rock επιρροών και metal στοιχείων  οι οποίες όχι μόνο καθηλώνουν τον ακροατή, αλλά τον ταξιδεύουν δημιουργώντας έντονες εικόνες και συναισθήματα. Σε αυτό θεωρώ ότι κάνει τη διαφορά και η συμμετοχή όλων αυτών των τόσο σπουδαίων φωνών, που με τις εναλλαγές τους δίνουν φοβερό χρώμα στις συνθέσεις αναδεικνύοντας τις ακόμα παραπάνω.
Ξεκίνησα πριν από αρκετά χρόνια να ψάχνομαι με το ολλανδικό σχήμα, πάνω από 10 σίγουρα κι εκτός του ότι με εντυπωσίασαν ευθύς εξαρχής με την πρωτοτυπία του στυλ τους, ο θαυμασμός μου για αυτούς και τον ηγέτη τους, παρέμεινε το ίδιο ακλόνητος στο πέρασμα των ετών. Πραγματικά, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία δουλειά τους που να μου πέρασε αδιάφορη ή να την βρήκα μέτρια, αλλά όλες τους τις ακούω το ίδιο ευχάριστα με την πρώτη φορά και όλες τους με συνεπαίρνουν.
Επειδή όμως μέσα από αυτήν την στήλη καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στους δίσκους της κάθε μπάντας, γι’ αυτό και μόνο θα καταλήξω χωρίς να είμαι σίγουρη για την επιλογή μου, στο “The human equation” του 2004, γιατί πέραν του ότι είναι ένας καταπληκτικός δίσκος ήταν και αυτός που άκουσα πρώτη φορά και μου έδωσε το έναυσμα να ψάξω όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες των AYREON, καταλήγοντας μεγάλη φαν τους.

Χαρά Νέτη

Η σχέση μου με τους AYREON πάει πίσω λίγο παραπάνω από είκοσι χρόνια όταν έπεσαν στα χέρια μου τα δύο “Universal migrator” άλμπουμ που με οδήγησαν σχεδόν αυτόματα στο “Into the electric castle”. Ξεκίνησα εν ολίγοις με τα ελαφριά ναρκωτικά που με οδήγησαν στα πιο βαριά δίχως επιστροφή και πιθανότητες απεξάρτησης. Είκοσι χρόνια μετά, η μπάντα και ο ιθύνων νους αυτού του μουσικού ensemble, Arjen Antony Lucassen, έχει χτίσει μια αξιοζήλευτη δισκογραφία και έναν μουσικό θησαυρό ειδικά για όσους, καλή ώρα, αυτοαποκαλούνται οπαδοί και γνώστες του progressive rock ιδιώματος. Κάθε δίσκος των AYREON είναι μια εγκυκλοπαίδεια τους είδους και ένας τόμος από μόνος του. Και αυτό είναι κάτι που λατρεύω σε μουσικούς όπως τον Ολλανδό – είναι όχι μόνο μουσικός με αστείρευτη έμπνευση αλλά και οπαδός, με τεράστια αγάπη για τα μουσικά του είδωλα πράγμα που δεν κρύβει και ούτε θέλει να κρύψει. Και δημιουργός αλλά και φίλος της μουσικής λοιπόν. Και δεν είναι μόνο οπαδός των ιστορικών μουσικών και συγκροτημάτων που τον γαλούχησαν, αλλά και νέων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών πράγμα που διαφαίνεται στο καινούργιο AYREON άλμπουμ, “Transitus”, όπου πρωταγωνιστεί η υπέροχη Cammie των OCEANS OF SLUMBER. Αν και δεν είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ του, θα ήθελα πολύ να το ακούσω ζωντανά όπως συνέβη πέρυσι με το “Into the electric castle and other tales” που είχα τη τύχη να ακούσω, δω και να ζήσω ζωντανά στο πανέμορφο Tilburg της Ολλανδίας. Εκεί ήταν που κατάλαβα πόσο επαγγελματίας είναι ο Lucassen αλλά  και πως οι AYREON είναι ο ορισμός της διεθνούς μπάντας που προσελκύει μουσικούς αλλά και οπαδούς από όλο τον κόσμο για ένα μόνο σόου όπου γνώρισα κόσμο από τις ΗΠΑ, Ινδία, Γερμανία, Μεξικό, Βραζιλία και Ελλάδα. Για κομμάτι σήμερα, αύριο και εις τον αιώνα των αιώνων, το αγαπημένο μου “Amazing flight”.

Φίλιππος Φίλης