Η εταιρεία Death Wish Coffee Co. δημιούργησε ένα ιδιαίτερο χαρμάνι καφέ με το όνομα “Valhalla Java Odinforce Blend”, ειδικά για τον θρυλικό κιθαρίστα Zakk Wylde (BLACK LABEL SOCIETY, OZZY OSBOURNE)! Σύμφωνα με την εταιρία, το “Valhalla Java Odinforce Blend” “σφυρηλατήθηκε” από τα ηφαιστειακά εδάφη της Ινδονησίας και τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά εδάφη της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής για να έχει τη μέγιστη γεύση και ποσότητα καφεΐνης. 

Μπορείτε να παραγγείλετε συσκευασίες του καφέ κατευθείαν από τον παραγωγό ή από εδώ.

Μετά το “The enemy inside” και λίγες ημέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του νέου, ομώνυμου album τους, οι DREAM THEATER έδωσαν πριν λίγες ώρες στη δημοσιότητα το νέο τους single “Along for the ride” το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω, αλλά και να διαβάσετε και τη συνέντευξή τους στο ROCK HARD εδώ.

Να υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά το track listing του “Dream Theater”:

“Illuminating and cinematic”

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί ο δωδέκατος, ομώνυμος, δίσκος των DREAM THEATER και το συγκρότημα έδωσε συνεντεύξεις σε επιλεγμένα μέσα απ’ όλον τον κόσμο, όταν βρέθηκε ο John Petrucci και ο James LaBrie στο Λονδίνο για να μιλήσουν σε δημοσιογράφους απ’ όλον τον κόσμο. Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, λίγο πριν το μεσημέρι και αφού μόλις είχα τελειώσει τον καφέ, ο James LaBrie, για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερες από είκοσι μέρες (σ.σ. υπενθυμίζω ότι είχαμε κάνει και συνέντευξη για τον σόλο δίσκο του), με κάλεσε στο σπίτι αυτή τη φορά, έχοντας μόνο 15’ χρόνο… Ο δύστυχος ο Ινδονήσιος που είχε συνέντευξη μετά από εμένα, πρέπει ακόμα να με βρίζει, αφού προφανώς του έφαγα τον χρόνο της συνέντευξης. DREAM THEATER και 15’ μόνο, δεν υπάρχει περίπτωση… Αφού τράβηξα τα χρονικά περιθώρια στα άκρα, ιδού τι είπαμε με τον James LaBrie για το “Dream Theater”, αλλά και τον Mike Portnoy, αφού ο τραγουδιστής του γκρουπ, δείχνει να έχει πραγματικά κακές σχέσεις μαζί του και οι μπηχτές πήγαιναν σύννεφο…

Στο νέο σας άλμπουμ, για μία ακόμα φορά την παραγωγή ανέλαβε ο John Petrucci. Μηχανικός ήχου είναι ο Richard Chycki, φίλος σου από την εποχή των WINTER ROSE… Τι θέλατε να πετύχετε με αυτήν την κίνηση;

Ο Richard τα τελευταία χρόνια έχει δουλέψει με πάρα πολλούς και σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι RUSH στα τελευταία άλμπουμ τους, ενώ έκανε και τη μίξη στο live DVD τους αλλά και η Pink, ο Seal, ο Mick Jagger, οι AEROSMITH. Έχει πολύ μεγάλη εμπειρία λοιπόν και γνωρίζει πολύ καλά όλες τις παραμέτρους της δουλειάς αλλά και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός που συνεργάζεται μαζί του. Από τη στιγμή που μπήκα τους DREAM THEATER, ο Richard γνωρίζει και αγαπά πολύ τη μουσική του γκρουπ, όλα αυτά τα χρόνια έχει γνωρίσει προσωπικά όλα τα μέλη κι έχει πολύ καλή σχέση. Θέλαμε να κερδίσουμε πράγματα από την εμπειρία του, αφού ηχητικά γνωρίζει απίστευτα καλά πως τα πράγματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και πως πρέπει να ακούγονται. Ακόμα και ο τρόπος που έστηνε τα μικρόφωνα στο στούντιο, ήταν μοναδικός και φάνηκε ότι ήταν μέρος της δουλειά από την αρχή. Είναι μουσικός και ο ίδιος κι έχει βαθιά γνώση. Μας διαφώτισε σε σχέση με τον τρόπο που δουλεύουμε μεταξύ μας και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να έχουμε στο τιμόνι, να είναι μηχανικός ήχου αλλά και να κάνει τη μίξη.

Ξαναϋπογράψατε με τη Roadrunner, παρότι ήταν ευρέως γνωστό ότι η εταιρία αυτή έχει πολλά προβλήματα κι έκλεισε πολλά γραφεία της στην Ευρώπη… Γιατί το κάνατε αυτό; Δεν φοβηθήκατε μήπως μείνετε ξεκρέμαστοι;

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες και ότι υπήρξαν πολλές αλλαγές στη Roadrunner. Το θέμα είναι ότι μας διαβεβαίωσαν ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι-κλειδιά με τους οποίους δουλεύαμε και είχαμε χτίσει μία καταπληκτική σχέση θα παρέμεναν στη θέση τους στη Roadrunner και ότι, παρά τις αλλαγές που συνέβαιναν, θα παραμέναμε προτεραιότητα για την εταιρία και δεν θα είχαμε συμβιβασμούς σε κανένα επίπεδο. Καταλήξαμε λοιπόν να υπογράψουμε μαζί τους και είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με όλα όσα έχουν ήδη κάνει για εμάς, αφού τήρησαν στο ακέραιο όλα όσα μας είχαν πει.

Πριν λίγες μέρες (σ.σ. η συνέντευξη έγινε ανήμερα του δεκαπενταύγουστου), δώσατε στη δημοσιότητα το “The enemy inside”, μέσα από το site του USA today, ενός από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά site του κόσμου και ο server κράσαρε από τις επισκέψεις. Περιμένατε τέτοιου είδους ανταπόκριση;

Περιμέναμε πολύ καλή ανταπόκριση, αλλά όχι και σ’ αυτό το επίπεδο. Ακόμα και οι άνθρωποι του site έπαθαν πλάκα και μας είπαν ότι είχαμε σπάσει όλα τα ρεκόρ πρώτης μετάδοσης είτε σε μουσική είτε σε οτιδήποτε άλλο στο usatoday.com!!! Σε καμία των περιπτώσεων δεν περιμέναμε, ούτε εμείς ούτε οι άνθρωποι του site, να κρασάρει το σύστημα!!!

Χρησιμοποιήσατε ορχήστρα στο δίσκο;

Υπάρχει σε δύο τραγούδια. Στο κινηματογραφικό “False awakening” που ανοίγει το δίσκο, του οποίου οι soundtrack επιρροές, ανοίγουν την πόρτα για κάτι που είναι πιο συμφωνικό. Το άλλο τραγούδι, είναι το “Elimination theory”, το μεγάλο, επικό τραγούδι που κλείνει το δίσκο. Στη μέση του τραγουδιού, τα όργανα ακούγονται σαν να λιώνουν, να εξαφανίζονται και ο Jordan, για μία ακόμη φορά, χρησιμοποιεί τα πλήκτρα του για να δημιουργήσει ένα απίστευτο ηχοτόπιο, για να καταλήξει σ’ ένα ακόμη συμφωνικό μέρος. Είχαμε κι έναν εξαιρετικά ταλαντούχο μουσικό, ένα παιδί-θαύμα, τον Eren Basbug, που έκανε τις ενορχηστρώσεις να ακούγονται όπως ακριβώς πρέπει για να καλυτερεύσουν ακόμα αυτά τα συγκεκριμένα μέρη των τραγουδιών. Λειτούργησε πάρα πολύ καλά, κατά τη γνώμη μου, το να έχουμε ορχήστρα σ’ αυτά τα μέρη.

Τι σας έκανε να ξαναβάλετε στο δίσκο το “Enigma machine” ένα instrumental κομμάτι, το πρώτο μετά το “Train of thought”;

Για τον λόγο που μόλις είπες! Υπήρχαν τρία πράγματα που θέλαμε να συμπεριλάβουμε σ’ αυτό το δίσκο. Θέλαμε να έχουμε ένα κινηματογραφικό κομμάτι και το κάναμε με το “False awakening”, το οποίο είναι εκπληκτικό και θα ανοίγει κάθε βράδυ τις συναυλίες μας στην περιοδεία. Θέλαμε επίσης να συμπεριλάβουμε κι ένα instrumental, επειδή είχε περάσει αρκετός χρόνος από την τελευταία φορά. Το συζητούσαμε τους τελευταίους μήνες και από τη στιγμή που υπήρχε εκτός από τη διάθεση και η έμπνευση, προέκυψε αυτό το γεμάτο ενέργεια κομμάτι. Επίσης, θέλαμε να γράψουμε ένα ακόμα τεράστιο σε διάρκεια, επικό τραγούδι, κάτι που είχαμε καιρό να κάνουμε επίσης, που να εμπεριέχει όλα τα συστατικά της μουσικής μας, να είναι πομπώδες, συμφωνικό, progressive, ατμοσφαιρικό και δυναμικό. Αυτά τα τρία συστατικά που σου περιέγραψα έπρεπε να υπάρχουν στο δίσκο. Όλα τα τραγούδια που υπάρχουν, θέλουμε να φαίνονται ότι σηματοδοτούν μία νέα αρχή, μία νέα προσέγγιση και νέα κατεύθυνση για τη μπάντα, χωρίς προφανώς να χάνουμε την ταυτότητά μας. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι είναι ένα κλασικό άλμπουμ των DREAM THEATER.

Παρότι ένα ιδρυτικό μέλος σας έφυγε, οι DREAM THEATER φαίνεται να είναι πιο δημοφιλείς από ποτέ (ου μην και πιο ακριβοί στις συναυλίες τους). Πως το καταφέρατε αυτό, παρά το κρίσιμο σημείο που είχατε στην καριέρα σας με τη φυγή του Mike Portnoy;

Όταν συμβαίνει μία τόσο σημαντική αλλαγή σ’ ένα συγκρότημα, όταν δηλαδή, όπως είπες, ένα ιδρυτικό μέλος φεύγει σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ σοβαρά όλα όσα έχεις κάνει και όλα όσα πρόκειται να κάνεις. Αναλύεις διεξοδικά όλα αυτά που αντιπροσωπεύεις σαν συγκρότημα ή σαν ξεχωριστό μέλος. Το σημαντικότερο όλων, ήταν ότι οι βασικοί συνθέτες παρέμεναν στο γκρουπ, οπότε δεν θα χάναμε την ταυτότητα ή τον ήχο μας και να γίνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι περισσότερες ιδέες προέρχονται από τον John Petrucci και τον Jordan Rudess και όλοι οι υπόλοιποι, εγώ, ο John Myung και ο Mike Mangini συνεισφέρουμε. Μπορέσαμε λοιπόν να επανενωθούμε με το πνεύμα της μπάντας, με αυτό που είμαστε και η ελεύθερη σκέψη ξαναήρθε στην επιφάνεια και κάναμε κάποιες προσαρμογές, αλλά ήταν για το καλύτερο. Νομίζω ότι αυτό το κλίμα, το ένιωσαν οι οπαδοί μας με το “A dramatic turn of events”. Στον καινούργιο μας δίσκο, υπάρχει και πάλι, πολύ έντονα, ο φρέσκος αέρας, η ενέργεια, ο ενθουσιασμός. Η μουσική μιλά από μόνη της και υπάρχουν πραγματικά πολύ καλά τραγούδια. Πέρα απ’ αυτά και στα live, όπως έχεις δει και ο ίδιος, υπάρχει ένα νέο πνεύμα, μία νέα έννοια ελευθερίας της έκφρασης, μία συντροφικότητα και αλληλόδραση ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ, που δεν υπήρχε για αρκετό καιρό…

Μισό λεπτό… Εννοείς ότι δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση της συντροφικότητας πριν έρθει ο Mike Mangini;

Γινόμασταν πιο απομονωμένοι. Ο καθένας έκανε το «κομμάτι» του, δεν ήμασταν κοντά ο ένας με τον άλλο και δεν υπήρχε σεβασμός. Και αυτό δεν είχε να κάνει με τη σχέση που είχα –για παράδειγμα- εγώ με τον John Petrucci ή με τον Jordan Rudess ή με τον John Myung (σ.σ. τους είπε όλους εκτός από τον Portnoy). Υπήρχε μία εξαναγκασμένη κατάσταση και τα πράγματα παρέμεναν στάσιμα ανάμεσα στις σχέσεις μας. Όλα έχουν να κάνουν με τα διαφορετικά μέρη και κάποια μέρη γίνονταν ολοένα και πιο «παρτάκηδες» και πιο χωρισμένοι σ’ αυτά που κάναμε και στο πώς προσεγγίζαμε κάθε περίσταση. Όταν τις αποφάσεις δεν τις παίρνει πια το συγκρότημα, αλλά ένα μόνο άτομο, αυτή είναι η αρχή ενός χωρισμού. Αυτό είναι καταστροφικό για κάθε συγκρότημα κι όχι μόνο για τους DREAM THEATER.

Να πιστέψω ότι δεν έχεις πλέον καμία απολύτως σχέση κι επαφή με τον Mike Portnoy…

Προσωπικά, όχι. Δεν έχω μιλήσει με τον Mike από τη μέρα που ήμασταν όλοι στο τηλέφωνο, στο conference call και μας είπε ότι ήθελε να φύγει από το συγκρότημα. Εντάξει, όλα είναι καλά. Φαίνεται ότι είναι εντάξει, ότι έχει προχωρήσει σε άλλα πράγματα, ότι περνάει καλά…

Αλλά κι εσείς φαίνεστε εντάξει και ότι περνάτε καλά…

Βεβαίως και αυτό είναι πολύ καλό. Ήταν ένα πολύ μεγάλο μέρος της ιστορίας των DREAM THEATER. Εμείς όμως προχωράμε, βρισκόμαστε ακριβώς εκεί που θέλουμε να είμαστε σαν συγκρότημα, κάνουμε αυτό που θέλουμε, παίζουμε τη μουσική που θέλουμε, ήμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που κάνουμε, περνάμε φανταστικά και αυτό είναι που μετρά.

Πως ήταν να δουλεύετε στο στούντιο με τον Mike Mangini;

Ήταν καταπληκτικά. Άλλωστε η φήμη του προηγείται… Έχω δουλέψει σε τρεις ακόμα δίσκους μαζί του και γνωρίζω καλά πόσο ικανός ντράμερ είναι. Είναι απίστευτος στο να ερμηνεύει τη μουσική. Το να τον έχουμε μαζί μας από την αρχή των ηχογραφήσεων, ήταν πολύ σημαντικό. Πάντα ακούει πράγματα πριν απ’ όλους μας, σχετικά με το που θέλει να πάει το κομμάτι ρυθμικά, με το πώς ερμηνεύει τη ρυθμική σχέση της μουσικής με τους στίχους. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία του Mike Mangini σ’ αυτό το άλμπουμ, καθώς αναμίχθηκε από την αρχή κι έβαλε το μοναδικό του στυλ με έναν τρόπο, που προσέδωσε πολλά στο συναίσθημα που βγαίνει. Από το προηγούμενο κιόλας άλμπουμ, έδωσε στον κόσμο να καταλάβει ότι μιλάμε για το ίδιο συγκρότημα, το οποίο όμως μπορεί να πάει ακόμα παραπέρα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος τεχνικά είναι ικανός να κάνει οτιδήποτε, αλλά έχει ΚΑΙ μουσικότητα (σ.σ. τίγκα στις μπηχτές…). Είναι πολύ θετική η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, όπου έχει έρθει νέο μέλος στο συγκρότημα και είναι σταρ!!!

Από την άλλη, ο τίτλος “Dream Theater”, που δώσατε στο άλμπουμ, ακούγεται υπερβολικά απλός σε σχέση με τους ευφάνταστους τίτλους που είχατε στο παρελθόν. Θέλατε να δείξετε ότι κάνετε ενός είδους restart;

Θα μπορούσε να το δει κανείς κι έτσι. Για εμάς, είναι μία επιτομή του ποιοι ήμασταν στο παρελθόν και ποιοι είμαστε τώρα. Αλλάξαμε την ταυτότητά μας, πηγαίνοντάς την όμως σε συναρπαστικές, καινούργιες περιοχές και συνεχίζοντας τον πειραματισμό. Έχω την εντύπωση ότι το άλμπουμ «φώναζε» ότι έπρεπε να έχει ως τίτλο το όνομά μας και νομίζω ότι θα αποδειχτεί ότι ήταν η σωστή απόφαση.

Τι έγινε τελικά με το “Live at Luna Park” DVD; Γιατί τόση μεγάλη καθυστέρηση;

Υπήρχε τόσο πολύ υλικό… Μιλάμε για έξι ώρες live υλικό από 17 κάμερες που μας τραβούσαν… Όπως καταλαβαίνεις, υπήρχε μία τεράστια ποσότητα υλικού, που έπρεπε να επεξεργαστεί, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι τέτοιο, που να μην έχουν ξαναδεί κάτι παρόμοιο οι οπαδοί των DREAM THEATER. Θέλουμε αυτό το DVD, να είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει και να αποτυπώνει ποιοι ακριβώς είμαστε στις ζωντανές μας εμφανίσεις. Υπάρχει ένα documentary, υλικό από την περιοδεία μας στη Ν. Αμερική, behind-the-scenes στιγμιότυπα, πολλές αστείες στιγμές, τόσα πολλά πράγματα… Στην αρχή είχαμε στο μυαλό μας να το κυκλοφορήσουμε την άνοιξη, αλλά στην πορεία αποδείχτηκε ότι αν κάναμε κάτι τέτοιο, θα αφήναμε πολλά καλά πράγματα απ’ έξω, κάτι που θα ήταν μία ατυχής επιλογή. Τελικά, πιστεύω ότι θα είναι το πιο απίστευτο DVD που έχουν βγάλει οι DREAM THEATER.

Πέρυσι, είχατε προταθεί για το βραβείο Grammy. Πόσο σημαντικό ήταν αυτό για εσάς;

Ήταν μία πολύ καλή κίνηση για εμάς, από τη μουσική βιομηχανία και την Ακαδημία των Βραβείων Grammy. Ήταν σπουδαίο. Μας έβαλε σε μία κατάσταση, στην οποία γίναμε γνωστοί σε ανθρώπους που δεν μας είχαν ακούσει ποτέ ή ποτέ δεν θα μας άκουγαν με άλλο τρόπο. Ήταν πολύ cool γεγονός από τη μία, αλλά και μία αναγνώριση από ένα πιο mainstream άκρο της μουσικής βιομηχανίας από την άλλη. Όπως και να το κάνεις, αυτή η υποψηφιότητα των DREAM THEATER, προσθέτει κάτι ακόμα σε όλα αυτά που έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα.

Η special edition του δίσκου περιέχει μόνο ένα 5.1 mix του δίσκου. Σε παλιότερες δουλειές σας, προσθέτατε κομμάτια, βάζατε διασκευές κτλ. Επιπλέον η συνολική διάρκεια του δίσκου, είναι μάλλον η μικρότερη που είχατε ποτέ. Θέλατε απλά να επικεντρωθείτε και να γράψετε τα εννιά καλύτερα κομμάτια που μπορούσατε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;

Απολύτως. Θέλαμε το νέο μας άλμπουμ να δηλώνει ότι είναι μία καινούργια αρχή κι αυτός είναι ο λόγος που το ονομάσαμε “Dream Theater” και να επικεντρωθούμε ΜΟΝΟ στο υλικό που γνωρίζαμε ότι θα μπει στο δίσκο. Θέλαμε να επικεντρωθούμε μόνο στα συγκεκριμένα τραγούδια και δεν σκεφτήκαμε καθόλου για bonus υλικό ή διασκευές, επειδή θα μας αποπροσανατόλιζε. Βέβαια, θεωρώ ότι η 5.1 μίξη του δίσκου, θα είναι κάτι πολύ καλό για τους οπαδούς μας, οι οποίοι γουστάρουν ιδιαίτερα τα τεχνικά θέματα και θα απολαύσουν το ηχητικό αποτέλεσμα που τους προσφέρεται με αυτή τη μίξη.

Για το τέλος, επειδή έχουμε κρατήσει περισσότερο από το επιτρεπτό τη συνέντευξη, θα ήθελα να σε ρωτήσω για την επερχόμενη περιοδεία σας. Μετά από πολλά χρόνια, κάνετε περιοδεία του τύπου “An evening with…” όπου θα παίζετε τρίωρο set, χωρίς support. Σας έλειψε κάτι τέτοιο και βρήκατε την ευκαιρία να το κάνετε τώρα με τον Mike Mangini;

Απολύτως. Το συζητούσαμε ήδη από την προηγούμενη περιοδεία. Ήμαστε ενωμένοι σαν μπάντα και θεωρούμε ότι είναι η καλύτερη στιγμή για να ξανακάνουμε κάτι τέτοιο. Το “An evening with…” είναι η τέλεια πλατφόρμα για να παρουσιάσουμε τη μουσική μας στους οπαδούς μας, αφού τα τραγούδια μας είναι μεγαλύτερα σε διάρκεια από το συνηθισμένο. Ο μόνος τρόπος για να παρουσιάσουμε τη μουσική μας όπως θέλουμε λοιπόν, είναι να μην υπάρχει περιορισμός στο χρόνο. Αυτού του είδους η περιοδεία, θα μας δώσει την ευκαιρία να δείξουμε ποιοι είναι οι DREAM THEATER σε live περιβάλλον. Το περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία και νομίζω ότι θα δώσει χαρά και ικανοποίηση στους οπαδούς μας σε όλον τον κόσμο.

Νομίζω ότι δεν έχουμε άλλο χρόνο, παρότι θα ήθελα να σε ρωτήσω πάρα πολλά πράγματα ακόμα… Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.

Εγώ ευχαριστώ. Είναι πάντα πολύ ωραίο να μιλάμε μαζί. Ευχαριστούμε για τη συνεχή υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια κι ελπίζω να σε δω στην επερχόμενη περιοδεία.

Σάκης Φράγκος

www.dreamtheater.net

Line-up:

James LaBrie – φωνητικά

John Petrucci – κιθάρες

John Myung – μπάσο

Jordan Rudess – πλήκτρα

Mike Mangini – ντραμς

Δισκογραφία:

“When dream and day unite” (1989)

“Images and words” (1992)

“Awake” (1994)

“Falling into infinity” (1997)

“Metropolis 2: Scenes from a memory” (1999)

“Six degrees of inner turbulence” (2002)

“Train of thought” (2003)

“Octavarium” (2005)

“Systematic chaos” (2007)

“Dark clouds and silver linings” (2009)

“A dramatic turn of events” (2011)

“Dream Theater” (2013)

To ½ των DARKTHRONE, Nocturno Culto (κατά κόσμο Ted Skjellum) ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του νέου του project, GIFT OF GODS, που θα ονομάζεται “Receive”. Το mini album πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 28 Οκτωβρίου από την Peaceville, με τον ήχο να στρέφεται προς το μελωδικό heavy metal περασμένων δεκαετιών. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν από τον Nocturno Culto και τον συνεργάτη του στη μπάντα K.A. Hubred, στο προσωπικό studio του Nocturno, με τον ίδιο ν’ αναλαμβάνει όλα τα όργανα, ενώ η μίξη και το mastering έγιναν στα Enormous Door με τη βοήθεια του Jack Control. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το εξώφυλλο και το tracklist, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και μία διασκευή του “Looking for an Answer”, από τη Σουηδική obscure 80’s heavy metal μπάντα, UNIVERSE.

Receive tracklist:

01. Intro

02. Enlightning Strikes

03. Receive

04. Looking For An Answer [UNIVERSE cover]

05. Last Solstice

06. Outro

Το 2011 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τους CHIMAIRA. Μετά την εθελούσια έξοδο του ιδρυτικού τους μέλους Rob Arnold αλλά και του Matt DeVries  μετά από μια μακροχρόνια θητεία (αμφότερων) πίσω από την θέση του κιθαρίστα, το συγκρότημα βρέθηκε όσο ποτέ άλλοτε κοντά στο σημείο μηδέν. Προσπαθώντας ο Mark Hunter να θέσει ξανά στα πόδια του αυτό το γιγάντιο μυθικό τέρας που πρόσφερε στην ακραία σκηνή δίσκους όπως το “Resurrection” (2007) ή το “Chimaira” παλιότερα (2005), κατάφερε να μείνει εντός της διετής δισκογραφικής συνέπειας και να μας προσφέρει έναν ολόφρεσκο δίσκο, βασισμένο πάνω στο καλά δομημένο ήχο της μπάντας.

Ήδη από τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος με τα νέα μέλη, ο Mark δέχθηκε μια σωρεία επιθέσεων από τους οπαδούς, που θεωρούσαν ότι το όνομα των CHIMAIRA θα εξέπιπτε σε ένα cover band του παρελθόντος του. Η ανακοίνωση όμως της νέας κυκλοφορίας του “Crown of Phantoms”  ήρθε να ανατρέψει το όλο σκηνικό, μιας και ένα ευρύτερο κοινό εκδήλωσε ενδιαφέρον για το αν η μπάντα θα κατάφερνε τελικά να ανατρέψει την καθοδική πορεία που είχε αποκτήσει στους δύο τελευταίους δίσκους της (“The Infection”, “The Age of Hell”). Και ευτυχώς μπορούμε να πούμε ότι το “Crown… ” είναι η αφορμή να ασχοληθεί κανείς ξανά με αυτή τη μπάντα. Το κιθαριστικό δίδυμο των Emil Werstler (DÅÅTH) και Matt Szlachta (DIRGE WITHIN) δίνουν νέα πνοή στο ύφος που μας είχαν συνηθίσει οι Arnold και DeVries. Ειδικά η δουλειά του Matt Szlachta (για όσους γνωρίζουν το παίξιμό του από τους DÅÅTH) στα σόλο είναι πραγματικά εξαιρετική, ενώ ο Austin D’amond στα drums δίνει μια εντελώς διαφορετική προοπτική στο μέχρι πρότινος μονότονο παίξιμο των προκατόχων του. Το παίξιμο του Austin είναι κάτι που αξίζει να σταθεί κανείς, καθώς ανήκει στην κατηγορία των drummer που δεν συμβιβάζονται με τις απλές groovάτες πατέντες, αλλά ακολουθούν τις δικές τους απρόβλεπτες φόρμες, προσαρμόζοντάς τες κάθε φορά σε διαφορετικό κομμάτι με αποτέλεσμα σχεδόν κανένα σημείο των ντραμς μέσα στον δίσκο να μην είναι ίδιο.

Κατά τα άλλα ο Mark Hunter παραμένει τόσο ο φυσικός όσο και ο δημιουργικός συνδετικός κρίκος των CHIMAIRA, διατηρώντας εκείνα τα στοιχεία που έκαναν αυτή τη μπάντα να αποκτήσει το αξιοσέβαστο όνομά της. Πολλοί είναι αυτοί που αναφέρουν ότι στο “Crown of Phantoms” ο Mark εναπόθεσε κάποια djent στοιχεία, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής. Σε επίπεδα παραγωγής αυτό μπορεί να επαληθεύεται έως ένα σημείο, ωστόσο δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι CHIMAIRA ήταν πάντα μια groove μπάντα που δεν τσιγκουνευόταν τα breakdowns ή τα στακάτα ρυθμικά riffs. Ωστόσο το μόνο μεμπτό που παρατηρείται στον δίσκο είναι οι αργές στροφές που παίρνει το album στο δεύτερο μισό, κι ιδιαίτερα μετά το “Kings of the Shadow World”, φέρνοντας τα επίπεδα βαρεμάρας σε υψηλό επίπεδο.

Το “Crown of Phantoms” είναι σίγουρα ότι καλύτερο έχουν να επιδείξουν οι CHIMAIRA τα τελευταία πολλά χρόνια. Δεδομένων των συνθηκών είναι ίσως ο δεύτερος πιο σημαντικός δίσκος στην καριέρα τους μετά φυσικά από το “Resurrection”, αφού ο δίσκος δικαιώνει το βαρύ όνομα του συγκροτήματος, που κομίζει αποκλειστικά πλέον ο Mark Hunter (αποφεύγοντας ταυτόχρονα να χαρακτηριστεί ως one-man-band), με την δεινή εκτελεστική τεχνική των μελών του αλλά και με το γνήσια ανανεωμένο ήχο του.

7 / 10

Νίκος Ζέρης

Όσοι παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια τις επιλογές του Ken Golden, αρχηγού της Sensory Records και τα σχήματα που υπογράφει, θα γνωρίζουν τους Βρετανούς ΗΑΚΕΝ. Ο τύπος είναι απίστευτός prog rock γνώστης και μέσω της εταιρίας του έχει δώσει βήμα σε πάμπολλα νέα σχήματα, αρκετά από τα οποία είχαν την τύχη να μεταπηδήσουν σε μεγαλύτερες εταιρίες και να διαγράψουν μια σπουδαία πορεία. Ένα από αυτά είναι και οι Πολωνοί RIVERSIDE.

Ακούγοντας τον νέο – τρίτο- δίσκο των HAKEN και παρακολουθώντας την εξέλιξη τους από το ντεμπούτο τους “Aquarius” , ένα σχήμα που θα μπορούσα να παραλληλίσω τον ήχο τους, είναι οι RIVERSIDE. Οι Βρετανοί θυμίζουν με τον ήχο τους τόσο το προαναφερθέν σχήμα αλλά διαθέτουν και στοιχεία από DREAM THEATER, PORCUPINE TREE, SPOCK’S BEARD.

Με την μεταγραφή τους στην Inside Out, οι HAKEN θα καταφέρουν να τραβήξουν τα βλέμματα της prog κοινότητας πάνω τους και κρίνοντας από το νέο τους δίσκο και τις μέχρι τώρα αντιδράσεις φαίνεται ότι αυτήν την φορά οι κόποι τους θα έχουν και εμπορικό αποτέλεσμα και ευρύτερο ακροατήριο. Έχουν καταφέρει να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα και προσφέρουν συνθέσεις συναισθηματικές, τεχνικές και κυρίως ουσιώδεις πάνω απ’ όλα.

Tόσο οι δεκάλεπτες συνθέσεις σαν τα “Pareidolia”, “Somebody”και “Falling back to earth” όσο και τα πιο “φυσιολογικής” διαρκείας “Atlas stone” ,“In Memoriam”, “As death embraces” είναι ικανές να ενθουσιάσουν τους πολυπληθείς prog rock/metal  οπαδούς ανά τον κόσμο με την φρεσκάδα και την οπτική ματιά που διαθέτουν οι HAKEN στο είδος που υπηρετούν. Αυτήν την φρεσκάδα, την νέα ματιά και το νέο αίμα είναι που χρειάζεται το prog metal σήμερα για να μπορέσει να πάει παρακάτω τα επόμενα χρόνια.

Έχω την πεποίθηση ότι από εδώ και στο εξής οι HAKEN θα θεωρούνται σαν μια από τις σοβαρά υπολογίσιμες prog δυνάμεις και οι φίλοι του progressive metal καλό θα είναι να τους τσεκάρουν σοβαρά αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους στο είδος του για το 2013. 

8 / 10

Γιάννης Παπαευθυμίου 

Πενήντα πέντε λεπτά αδυσώπητου ακραίου death metal έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι οπαδοί των ULCERATE στο Soundcloud που υπάρχει παρακάτω. Ο τέταρτος δίσκος των Νεοζηλανδών, “Vermis” πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 17 Σεπτεμβρίου από την Relapse και έρχεται να διαδεχθεί το επίσης εκπληκτικό “The Destroyers of All”. 

Χρυσός έγινε στη Σουηδία ο πρώτος δίσκος των CIVIL WAR, “The Killer Angels”, ξεπερνώντας τα 20.000 αντίτυπα μέσα σε περίπου 3 μήνες. Το πρόσφατα δημιουργημένο συγκρότημα απαρτίζεται από πρώην μέλη των SABATON, όπως οι Rikard Sundén (κιθάρα), Daniel Mullback (drums), Daniel Mÿhr (πλήκτρα) και Oskar Montelius (κιθάρα), αλλά και τον τραγουδιστή Patrik Johansson (ASTRAL DOORS, LION’S SHARE) και τον μπασίστα Stefan “Pizza” Eriksson (VOLTURYON). 

Στο κλιπ από κάτω μπορείτε να δείτε τους HEAVY METAL ENSEMBLE του Πανεπιστημίου Lawrence (HMELU) να εκτελούν κομμάτια από τους BLIND GUARDIAN, FINNTROLL, IMMORTAL, METAL CHURCH, TESTAMENT και VENOM στις 2 Μαΐου στο Lawrence University Memorial Chapel στο Appleton του Wisconsin.

Οι HMELU είναι μία συγκέντρωση μουσικών του Πανεπιστημίου που ξεκίνησε το 2006, ενώ τη χρονιά 2011-2012 πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. Τα όργανα που έχει η ομάδα είναι σαξόφωνα (bass, tenor και soprano), 2 Γαλλικές κόρνες, 2 τρομπέτες (συμπεριλαμβανομένης και piccolo τρομπέτας), tuba, πλήρες τομέα με τρομπόνια, 2 κιθάρες, 2 cellos, μπάσο, drums, κρουστά και φυσικά φωνητικά.

Απολαύστε τους.

Οι PRO-PAIN θα κυκλοφορήσουν το νέο τους άλμπουμ, “The final revolution”, στις 25 Νοεμβρίου μέσω της SPV/Steamhammer.

Αυτή είναι η 14η κυκλοφορία της μπάντας και σύμφωνα με τον τραγουδιστή/μπασίστα της, Gary Meskil, είναι επιστροφή στον παλιά μορφή της. “Η μουσική είναι αρκετά σκοτεινή, και τα groove και τα tempos θυμίζουν αρκετά το κλασικό ύφος των PRO-PAIN, σε αντίθεση με το τελευταίο μας άλμπουμ, ‘Straight to the dome’, το οποίο ήταν λίγο περισσότερο thrashy”.

Το άλμπουμ θα περιέχει 12 κομμάτια στην κανονική του έκδοση, ενώ θα υπάρχουν και έξτρα εκδόσεις, όπου θα περιλαμβάνεται και μία διασκευή στος UK SUBS.