Tuesday, March 11, 2025
Home Blog Page 2676

BATTLEFIELD 3 (Electronic Arts)

By
Rock Hard
-
0

 

2 Δεκεμβρίου, 2011 – 00:00

Το action game BATTLEFIELD επιστρέφει, το τρίτο κατά σειρά του πετυχημένου τίτλου. Ένα παιχνίδι που σε βάζει με το καλύτερο δυνατό τρόπο στο virtual χώρο των μαχών και ανεβάζει την αδρεναλίνη από το πρώτο λεπτό. Η νέα έκδοση είναι σαφέστατα πολύ καλύτερη από τις δύο προηγούμενες με μεγάλη ποικιλία στο οπλοστάσιο σας, με έξι καλύτερες cooperative αποστολές και υψηλότερο δείκτη δυσκολίας όπου η ικανότητά σας θα δοκιμαστεί πάμπολλες φορές. Όμως εκεί που το παιχνίδι «απογειώνεται» είναι στο multiplayer πεδίο, έχοντας μεγαλύτερη ποικιλία!! Ένα ακόμη θετικό τα μαγευτικά τοπία που βοηθούν στο να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ενώ οι πολλές επιλογές σε οχήματα δεν θα σας κάνουν να βαρεθείτε το παιχνίδι. Στα αρνητικά μπορεί να πει κάποιος ότι το single campaign, σε σύγκριση με το multiplayer, στερείται φαντασίας!! Επίσης το εκπληκτικό jet flight δεν είναι διαθέσιμο πέρα από το multiplayer. Σε γενικές γραμμές θα ευχαριστήσει τους φίλους τόσο της σειράς όσο και τους φίλους των action παιχνιδιών. Θα ξοδέψετε αρκετές ώρες μπροστά στις παιχνιδομηχανές σας. Το BATTLEFIELD 3 είναι διαθέσιμο στη χώρα μας για PC, Playstation και XBOX. Μην περιμένετε, αρπάξτε το όπλο της αρεσκείας σας, ένα από τα πολλά οχήματα και «γαζώστε» τις προκλήσεις που σας προσφέρει!!

8,5 / 10

Παναγιώτης Δημητρόπουλος

 

 

BOB KATSIONIS: Blog #2

By
Rock Hard
-
0

Few Against Many: Λίγοι και καβ**μένοι!

The new album…through my words.

 

firewind 12 -121 Μαΐου. Με τις τόσες ευχές που δέχθηκα εγώ στο Facebook για να μεταβιβάσω στον Gus για την ονομαστική του εορτή, ξέχασα τα γενέθλια της μάνας μου!

Σήμερα όμως, εμείς στους FIREWIND γιορτάζουμε και κάτι άλλο: Το νέο μας άλμπουμ… Είναι εδώ! Το “Few Against Many” μόλις κυκλοφόρησε και είμαστε παραπάνω από ενθουσιασμένοι!(κάνει και ρίμα, χμ!). Μακριά από τις ταμπέλες του power και οτιδηποτε, είναι απλα…τα νέα μας κομμάτια!

Όσοι έχουν αγοράσει το CD θα έχουν ήδη προσέξει ότι το δικό μου μερίδιο στο songwriting είναι πλέον μικρότερο, όμως έχω να πω ότι είμαι πολύ περήφανος που έχω βάλει την υπογραφή μου σε δυο πολύ σημαντικά -θέλω να πιστεύω- κομμάτια της μπάντας.

Το ένα είναι το “Another Dimension” το οποίο αποτελεί και το πιο γρήγορο κομμάτι που έχουμε γράψει ποτέ, κάνοντας ακόμα και χρήση “σουηδικού ντουπα ντουπα” στην εισαγωγή του, ενώ κατά τη διάρκειά του θα ακούσετε πολλές αλλαγές ρυθμού, τονικότητας, feeling και μια τρελή ανταλλαγή από solos! Και βέβαια μην ξεχάσω να αναφέρω το εισαγωγικό riff που είναι -σύμφωνα με τον Gus- το πιο δύσκολο που έχει γράψει ποτέ!

firewind 12-2Το άλλο τραγούδι είναι η μπαλάντα” του δίσκου, με τίτλο “Edge Of A Dream”. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Είναι σίγουρα κάτι νέο, μια μπαλάντα μόνο για πιάνο και φωνή που η κιθάρα έρχεται για να φέρει… την λύτρωση, χωρίς όμως -όπως συνηθίζεται- η υπόλοιπη μπάντα να μπαίνει στο τέλος. Είναι ένα κομμάτι που γράψαμε μέσα στο κατακαλόκαιρο στο home studio μου όταν φιλοξενούσα τον τραγουδιστή μας Apollo. Λίγο πριν φύγει για το αεροδρόμιο, άρχισα να παίζω κάποια ακόρντα στο πιάνο και αυτός απλά άρχισε να το τραγουδάει! Χωρίς καμία προετοιμασία ή σκέψη. Με κάποιους στίχους για “οδηγό” κάναμε στα πολύ πρόχειρα ένα demo και το στείλαμε στον Gus. Αυτός στην αρχή ήταν κάπως διστακτικός με το να έχουμε ένα τέτοιο τραγούδι στο νέο μας -και πλέον πιο heavy- άλμπουμ μας, όμως πολύ σύντομα άρχισε να το γουστάρει! Μέχρι που κάποια στιγμή πετάει την ιδέα “ρε Bob, δε βάζουμε τους ίδιους τους APOCALYPTICA να παίξουν τα cellos που έχει μέσα;”

– “Ναι ρε, να φέρουμε και τον Jimi Hendrix να παίξει κανα σολάκι μήπως;” Είπα εγώ.

– “Καλά, κορόιδευε εσύ”.

firewind 12-3Και λίγες μέρες μετά, σκάει τηλέφωνο και μου λέει ότι το management μας επικοινώνησε με το δικό τους, άκουσαν το κομμάτι, τους άρεσε και… είναι ήδη στο studio ηχογραφώντας!

Καλά, εδώ που τα λέμε, δεν μου έκανε και τρελή εντύπωση… Νταξ, το παλικάρι παίζει κιθάρα στον Ozzy, τίποτα δε μου κάνει εντύπωση μετά απ’ αυτό, χαχαχα!!!

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό και πιστεύω ότι το κομμάτι έχει τη δική του θέση στο άλμπουμ άλλα και στην ιστορία μας πλέον.

Όσον αφορά στον υπόλοιπο δίσκο… Δεν μπορώ να πω εγώ τίποτα, από το να ξεχωρίσω κάποια όπως το “Losing My Mind” με τις τρελές αλλαγές και solos του, το ομώνυμο για τους στίχους και την “σύγχρονη επικότητά” του,το “The Undying Fire” για το πως βγαίνει όταν το παίζουμε live, το “Glorious” για το uber-chorus του Apollo και… εδώ σταματάω γιατί μάλλον δεν είμαι και ο πιο αντικειμένικός κριτής της δουλειάς μας! Προφανώς!

Αυτό το αφήνουμε σε όλους εσάς που μας στηρίζετε τόσα χρόνια και μας δείχνετε την αγάπη σας αλλά και σε εσάς, τους “άλλους”, που ίσως δεν μας γνωρίσατε ή δεν σας δείξαμε το “σωστό” μας πρόσωπο. Ίσως αυτό το άλμπουμ να έχει κάτι και για εσάς.

 

“What about Life?

What about those who died in vain?

What about the fight?

…For we are Few Against Many”

 

Bob Katsionis

Brotherhood of Steel Vol. 2

By
Rock Hard
-
0

Εξαιτίας της πληθώρας νέων δισκογραφικών προτάσεων -και μέχρι νεωτέρας-, οι παρουσιάσεις που θα φιλοξενούνται στην στήλη θα υποστούν μερικό ρετουσάρισμα προς όφελος της ποσότητας… Η αλήθεια είναι πως μέσα από ένα κυκεώνα άλμπουμ, singles, EPs, πάντα θα βρίσκονται μικρά διαμαντάκια που αξίζουν την υποστήριξη και την προσοχή μας…

 

AgincourtAGINCOURT – “Angels of mons” (Pure Steel)

Νοσταλγικό NWOBHM που εν έτει 2011 θέλει να συσπειρώσει στο ντεμπούτο μίας μπάντας που υφίσταται από το 1991 (διαλύθηκε το 1997 για να επιστρέψει τι 2008!) όσους αναπολούν τις ένδοξες ημέρες του κινήματος! Η αρχική έκπληξη από τον ήχο των AGINCOURT, σύντομα έδωσε την θέση της στο άνευρο επίπεδο των περισσοτέρων συνθέσεων που δεν διατηρούν σε υψηλά standard την διάθεση μας να δούμε με θετικό μάτι τους Βρετανούς. Κατανοώ απόλυτα πως αυτή η μουσική κυλάει στις φλέβες του κουαρτέτου αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν το κολακεύει ιδιαίτερα…

 

 

 

 

BEEHLER - Messages to the Dead CDLP - ArtworkBEEHLER – “Messages to the dead” (High Roller)

Ο Dan Beehler έγραψε το όνομα στην ιστορία του παγκόσμιου heavy metal, ως ο ντράμερ/τραγουδιστής των θρυλικών Καναδών EXCITER κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτα… Το τιμημένο του παρελθόν, δυστυχώς, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το προσωπικό του όχημα και την μουσική κατεύθυνση που επέλεξε να του δώσει… Thrashαριστοί ρυθμοί και ακραία έκφραση στις χαρακτηριστικές του τσιρίδες, σίγουρα το πρώτο άλμπουμ των BEEHLER δεν απευθύνεται σε όσους λάτρεψαν τα “Heavy metal maniac”, “Violence and force” μεταξύ άλλων αλλά σ’ αυτούς που γαλουχήθηκαν με το Αμερικανικό thrash… Προσπεράστε, εκτός κι αν ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία…

 

 

high-spirits-another-night-cover-300x300

 

HIGH SPIRITS – “Another night” (High Roller)

Ένα ακόμα Αμερικανικό σχήμα που τα μέλη του γαλουχήθηκαν με τον Βρετανικό μεταλλικό ήχο και φέρνουν ξανά στο προσκήνιο τις ημέρες που το NWOBHM ως συνέχεια του hard rock (του heavy metal δηλαδή των 70’ς για να μην ξεχνιόμαστε…) συνιστούσε την πιο τίμια πρόταση στον ευρύτερο χώρο της σκληρής μουσικής. Αγνές οι προθέσεις τους στην πρώτη τους full length κυκλοφορία, αξιοσημείωτη η προσήλωση τους στην μελωδία και τις διπλές κιθαριστικές αρμονίες και σαφώς ηχούν αρκετά ενδιαφέροντες για τους παροικούντες του Undergound… Οι HIGH SPIRITS δεν είναι όμως η μπάντα που θα κάνει πάταγο με τα ηχητικά της επιτεύγματα… Κάποιοι θα ικανοποιηθούν, κάποιοι άλλοι θα στρέψουν αλλού την προσοχή τους, ούτε κρύο, ούτε ζέστη εν ολίγοις…

 

 

noctum-the-fiddler-mlpNOCTUM – “The fiddler” EP (High Roller)

Το πρώτο άλμπουμ των NOCTUM (“The seance”) από την Upssala της Σουηδίας δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη μου και μοιραία το “The fiddler” EP λειτούργησε ως συστατική επιστολή της τετράδας. Έντονα doomy rock ήχος, συμπλέει με τις ξεκάθαρες NWOBHM επιρροές των DIAMOND HEAD και WITCHFINDER GENERAL και φυσικά αποδίδει τον δέοντα σεβασμό στους πρώιμους BLACK SABBATH αλλά και τους PENTAGRAM (διόλου τυχαία η διασκευή του “Lazy lady” των τελευταίων)… Αν οι WITCHCRAFT αποτελούν την επιτομή όλων των παραπάνω, θα είναι αμαρτία να μην συμπεριλάβετε στην λίστα σας τους NOCTUM! Κι επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα λαγωνικά της Metal Blade φρόντισαν ήδη να τους εντάξουν στο δυναμικό τους…

 

 

 

ram under the scytheRAM – “Under the scythe” 7’ single (High Roller)

Εν αντιθέσει με την πλειονότητα των συμπατριωτών τους, που υποβάλλουν εδώ και χρόνια τα σέβη τους στους IRON MAIDEN και MERCYFUL FATE, οι RAM ανέκαθεν έτρεφαν τεράστιο θαυμασμό στον ήχο των JUDAS PRIEST! Με το “Death” να συνιστά μία από τις πλέον αναμενόμενες Underground κυκλοφορίες, τα Σουηδόπουλα μας βάζουν στην πρίζα με το παρόν single, το οποίο περιέχει το ομώνυμο κλασικής RAM τεχνοτροπίας κομμάτι, στακάτο και καλοεκτελεσμένο αλλά και την δική τους εκδοχή στο “Evil” των MERCYFUL FATE. Προβλέψεις για το κυρίως πιάτο δεν μπορούν να γίνουν παρά το νόστιμο ορεκτικό που μας σέρβιρε η πεντάδα, οπότε κάνουμε υπομονή για το επερχόμενο τρίτο τους full length χτύπημα!

 

 

R.U.S.T.-Forged-in-the-Fire-of-MetalR.U.S.T. – “Forged in the fire of metal” (Pitch Black)

Η εξαγωγή heavy metal ποτέ δεν ήταν στο φόρτε των Κυπρίων, την τελευταία πενταετία όμως, το νησί της Αφροδίτης βγαίνει ολοένα και περισσότερο από το καβούκι του. Το νεότερο δισκογραφικά σχήμα που ξεπήδησε, είναι οι R.U.S.T. και όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του ντεμπούτου τους, το πατροπαράδοτο h.m. είναι η αγαπημένη τους ενασχόληση. Όπως όμως και στην περίπτωση των LETHAL SAINT, θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα προκειμένου να δούμε τις καλές τους ιδέες να μετουσιώνονται σε κάτι πραγματικό ξεχωριστό… Η εποχή μας είναι ιδιαιτέρως απαιτητική, ο ανταγωνισμός τεράστιος και απαιτείται υπερπροσπάθεια από τους μουσικούς ώστε να κερδίσουν τον σεβασμό μίας μεγάλης ομάδας κοινού… Διαθέτουν την δυναμική, στο χέρι τους είναι να την αξιοποιήσουν κατά το δοκούν.

 

 

screamerSCREAMER – “Adrenaline distractions” (High Roller)

Διαρκώς αυξανόμενο προκύπτει το club των Σουηδικών κλασικομέταλλων… Μετά τους RAM, ENFORCER, IN SOLITUDE, PORTRAIT, KATANA, ξεπετάγονται και οι SCREAMER να μας υπενθυμίσουν ποιά είναι η χώρα που κρατά τα σκήπτρα του heavy metal σε παγκόσμιο επίπεδο. Αφού έκαναν γνωστή την παρουσία τους ως demo μπάντα απ’ άκρη σ’ άκρη της Σουηδίας, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το ντεμπούτο τους… Το φάντασμα των IRON MAIDEN για πολλοστή φορά δίνει το στίγμα του, NWOBHM τεχνοτροπία (άρα και επιμεταλλωμένα 70’s – βλ. UFO), “χύμα” παραγωγή, με τις up tempo συνθέσεις να φέρνουν κάτι από την μαγεία των Καναδών STRIKER, πάθος, θράσος και τσαμπουκαλίδικο attitude από τους νεαρούς, που θεωρώ πως στο άμεσο μέλλον θα μας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό! Για την ώρα πάντως, το “Adrenaline distractions” κρίνεται ως πολύ θετικό πρώτο βήμα και αρμόζει της προσοχής μας ενώ καλό θα είναι ν’ αναφερθεί πως κυκλοφορεί και σε βινύλιο από την ΗIgh Roller! Βουρ στο ψαχνό!!!

 

 

ZANDELLE-SHADOWS OF THE PASTZANDELLE – “Shadows of the past” (Pure Steel)

Πόσες και πόσες φορές έχουμε αναφωνήσει με την επανακυκλοφορία κάποιου σκονισμένου δίσκου πως η αδικία αποκαθίσταται; Πάμπολλες… H περίπτωση των ZANDELLE είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές… Οι πρώτες αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές των Αμερκανών, με τον Ελληνικής καταγωγής μπασίστα/κιθαρίστα George Tsalikis (πρώην GOTHIC KNIGHTS) “Zandelle” EP και “Shadows of the past”, συνιστούν την επιτομή του US epic/heavy metal ήχου του δεύτερου μισού των 90’s και κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει το σχήμα μέχρι στιγμής! Δίχως να παραβλέπω τα μεταγενέστερα άλμπουμ τους που τους έφεραν πιο κοντά στις Ευρωπαικές power φόρμες, συνθέσεις όπως τα “Ecstasy”, “Medieval ways”, “Evil entity”, “Angel”, “Darkness of the night”, “Bringer of doom”, “Son of darkness”, “The warrior” δύσκολα ξαναγράφονται! Η Pure Steel σ’ αυτό το χορταστικό διπλό CD, συγκέντρωσε δέκα από τις κορυφαίες στιγμές των δύο πρώιμων ηχογραφήσεων, επανεκτελεσμένες με το υφιστάμενο line up και τεχνοτροπία που είναι πολύ κοντά στα πρωτότυπα και ως bonus έβαλε τα πολύ καλά “Unleashed” (outtake από το “Vengeance rising”), “Scream my name” (ολοκαίνουργια σύνθεση) καθώς και μία αχρείαστη διασκευή στο “Bad boys” των WHITESNAKE… Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις ή δεν πρόλαβαν να παρακολουθήσουν το ξεκίνημα του σχήματος, το δεύτερο cd περιέχει και τις αυθεντικές εκτελέσεις! Καθόλου άσχημα! Απαραίτητη επένδυση!

 

 

Γρηγόρης Μπαξεβανίδης

BOB KATSIONIS: ΒΡΑΖΙΛΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 1 – 1

By
Rock Hard
-
0

edu falaschi1Με αφορμή το εντυπωσιακότατο βίντεο με τις δηλώσεις του φίλου μου Edu Falaschi των ANGRA/ALMAH και βλέποντας ότι πολύς κόσμος βρήκε πάτημα και άρχισε και έλεγε τα δικά του και αφού ήδη σπατάλησα ένα βράδυ να απαντώ με τις γνωστές μου αναλύσεις/κατεβατά στο Facebook, είπα και γω σαν αμφιλεγόμενος μεταλοσελεμπρίτης ή απλά σαν ένας επαγγελματίας μουσικός που ζει ΑΠΟ ΜΕΣΑ αυτές τις καταστάσεις να μαζέψω τις σκέψεις μου και να πω την άποψή μου για το φαινόμενο.

“Πείτε μας κύριε Τραμπάκουλα… Τι έχετε;”

“Έχω, έχω να πω πολλά”.

Θα ασχοληθώ πρωτίστως με το βίντεο αυτό καθ’ αυτό.

Δε γνωρίζω τι συμβαίνει στη Βραζιλία, αλλά καταλαβαίνω. Ο Edu τα είχε πάρει κρανίο που ο κόσμος δεν μαζεύτηκε στο Samba Metal Festival.

Και καλά έκανε. Όμορφη, λαϊκού χαρακτήρα κίνηση που ο κόσμος αγαπάει να ακούει όμως, ποτέ δε θα στηρίξει. Είναι ψυχολογία της μάζας, παιδιά. Δεν τα λέω εγώ.

Βλέπε Αλέφαντος. Βλέπε Λεβέντης.

Ξεσκεπάζουν το σκουπιδαριό, ο κόσμος σίγουρα απολαμβάνει και συμμερίζεται την έκφραση “Καρκίνο στις οικογένειες τους” όμως… Στο τέλος, ψηφίζουν τις… οικογένειες αυτές.

Κατά τη γνώμη μου, η δήλωση αυτή ήταν τόσο βαριά που σε βάθος χρόνου ο Edu θα βγει κερδισμένος. Όπως ο Κορκολής ρε παιδί μου, που έφυγε κατατρεγμένος σαν παιδεραστής και γύρισε μετά από χρόνια με sold out συναυλία!

angra with MatosΕίχε όμως δίκιο ο Edu;

Θα προσπαθήσω να μπω λίγο στην ψυχολογία του, μιας και έτυχε να περιοδεύσουμε μαζί κάποτε, κρατήσαμε μια επαφή και περισσότερο απ’ όλα είμαι και ακόλουθος της μουσικής των Brazileiros από το πρώτο τους demo “Reaching horizons”, το 1993.

Καταρχάς, ο Edu για πρώτη φορά βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση από τον μεγάλο του Εφιάλτη…τον άνθρωπο που ότι και αν κάνει, θα βρίσκεται πάντα στην σκιά του. Τον Andre Matos.

Δείτε πως χρησιμοποιεί το γεγονός ότι οι Si(n)fonia (Tolkki/Matos Inc) έπαιξαν σε 100 άτομα και αργότερα αυτοί σε 200-300!!! Μέσα λοιπόν στα πλαίσια της διαμαρτυρίας, ο Edu κάνει και τη δήλωση αυτή λοιπόν. Σαν να λέει «οι ANGRA πέσαμε, αλλά o Matos ακόμα περισσότερο».

Εγώ έτσι το εκλαμβάνω. Και πέρα από αυτό… Λέει ότι οι ANGRA έπαιζαν 200 dates στη Βραζιλία με 2.000 άτομα το καθένα και οι ALMAH… Τίποτα! ΤΙ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΡΕ ΦΙΛΕ?!?!

Οι fans θέλουν να ακούσουν ΜΟΥΣΙΚΗ. Άμα δεν τους πείσεις με τη μουσική σου, δε θα τους τραβήξεις από το αυτί με το ζόρι για να σε υποστηρίξουν. Όταν ένα live έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα… Αυτό μάλιστα. Στα live πας για να τραγουδήσεις, να χτυπηθείς, να γουστάρεις.

SepulturaΔε πας επειδή ΠΡΕΠΕΙ! Ειδικά σε χώρες που το χρήμα δε ρέει και άφθονο. Όπως εκεί. Και εδώ. Στην Αγγλία, Αμερική, Γερμανία ο κόσμος βγαίνει και πάει στο local stage να δει ποιοί παίζουν σήμερα, να πιει ένα pint και να πάει σπίτι. Αυτό θέλουν τα συγκροτήματα; Τότε να παίξουν διασκευές να έχουν στάνταρντ κόσμο.

Είπε επίσης ότι η Βραζιλία είχε όλες και όλες ΔΥΟ μπάντες και τώρα πια όλοι τους κράζουν και τους έχουν πεταμένους στη γωνία και τους κλωτσάνε. ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ. Ας πρόσεχαν οι SEPULTURA μην τρωγόντουσαν ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ μεταξύ τους όταν έσκασε η επιτυχία που χωρίστηκαν σε 42 στρατόπεδα και μετά να παίζουν τα τραγούδια τους με 15 διαφορετικά μέλη, με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ας βγάζανε δίσκους που να άντεχαν στον χρόνο, ας έβαζαν ξανά όλη εκείνη την κά*λα και angra--imgτην δύναμη που προέρχονταν μέσα από τα προβλήματα και τα σκατά που ζούσανε στα στενάκια του Bello Horizonte και θα σου πω εγώ αν θα είχαν τώρα κόσμο. ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ FANS ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΜΠΑΝΤΑ?!?!?!

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση των ANGRA. Δυστυχώς. Στην περιοδεία που κάναμε τότε, είχαμε απέναντί μας, μια μπάντα σε αποσύνθεση. O Edu, ο Felippe και ο Achilles ήταν όλη μέρα μαζί μας στο καμαρίνι και μας έλεγαν τα προβλήματά τους με τους δυο «αρχηγούς», τον Kiko και Rafael. H μπάντα με το ζόρι μιλιόταν μεταξύ τους, για οικονομικούς και προσωπικούς λόγους.

kafeneioΣτη συνέχεια ακολούθησαν δίσκοι μέτριας ποιότητας, πάντα σε σχέση με τους προκατόχους τους και το αποτέλεσμα ήταν όπως και στη Χώρα του Καφέ, έτσι και εδώ, στη Χώρα Του Καφενείου να πέσουν από τα 1.500 άτομα και τρελό sold out (Ρόδον Club 1997) στα 200 (Ρόδον 2006). Τυχαίο; ΔΝΜΖ! Τι να φταίει άραγε!?!?!? Ότι ο Kiko το έχει γυρίσει στα κιθαριστικά του κόλπα, βλέπε πετάλια, κιθάρες, σεμινάρια, ο Rafael ακολουθεί πιστά από πίσω και αυτός με το project του και το μόνο που δεν ακούμε είναι καλή μουσική.

Και μετά πάμε στο φαινόμενο της… «Ξενομανίας». Εκεί θα συμφωνήσω με τον Edu.

FirewindΚαι ελπίζω να μη σας χαλάει που θα χρησιμοποιήσω την δική μου εμπειρία σαν παράδειγμα, αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που κλήθηκα να σχολιάσω! Δεν είμαι ο Ζουράρις να σχολιάζω… by default! Πρόσφατα ανακοινώσαμε ένα live με τους Firewind στην Αθήνα με τιμή εισιτηρίου 18 ευρώ (ταμείο 20). Κάποιοι εξυπνάκηδες σχολίασαν την τιμή ως «ακριβή για Ελληνικό συγκρότημα»!!!!

Την ίδια στιγμή που πάνε και ακουμπάνε 30-35ρια σε ΚΑΘΕ live στο Fuzz ή το Gagarin και βλέπουν μπάντες να βαριούνται, να κάνουν ξεπέτες, να μην έχουν το παραμικρό stage show και να παίζουν 70 λεπτά σετ και να φεύγουν!!! Δε θα επεκταθώ στο τι κόστος έχει ένας χώρος σαν το Fuzz για ενοικίαση και ανάλογα τι μηχανήματα πρέπει να φέρεις για να τον καλύψεις και τους τεχνικούς και βέβαια…τα εισιτήρια μιας και μπορεί να είμαστε Ελληνική μπάντα αλλά ο ένας θα έρθει από Σουηδία, ο άλλος από Βέλγιο, ο Gus από την Αμερική και το crew μας από τη συμπρωτεύουσα!

Κανένας λοιπόν δεν έχει πρόβλημα και δεν απορεί γιατί άλλα συγκροτήματα (που έσκασαν μύτη με το tour bus στα πλαίσια περιοδείας- δηλαδή κόστος ελάχιστο!) είχαν πάνω από 30 ευρώ(!!!!) εισιτήριο, το σκάλωμα θα το φάνε με εμάς! Είναι λοιπόν στους… λαούς του Νοτίου ημισφαιρίου; Σίγουρα φταίει και η νοοτροπία του κόσμου, για μένα όμως φταίνε ΠΡΩΤΑ οι μπάντες. Άμα βλέπεις ότι δε σε πάει το «ποτάμι» μην πας ενάντια στο ρεύμα και ύστερα κατηγορείς τον κόσμο.

Πάω σε ένα τελευταίο point που τσούζει περισσότερο από τα άλλα.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ UNDERGROUND LIVE

ouloudΕκεί που οι μπάντες, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ωρύονται εναντίον του κόσμου που «δεν υποστηρίζει την Ελληνική σκηνή και δεν έρχεται στα live ακόμα και αν το εισιτήριο είναι 5-8 ευρώ»…

Πριν σκεφτείτε οποιαδήποτε βλακεία του στυλ «τώρα μιλάει και ο Κατσιώνης για underground live» παρακαλώ μην ξεχνάτε ότι ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΑ σε underground συγκροτήματα όταν ήμουν μικρότερος αλλά και ΑΚΟΜΑ βρίσκομαι στα «μικρά» stages με τους OUTLOUD. Οπότε οι εξυπνάδες κομμένες. Κι επειδή λόγω της δουλειάς μου με το στούντιο και τα videoclips όντως πηγαίνω και μάλιστα συχνά σε live, έχω να πω ότι δεν παρεξηγώ καθόλου τον κόσμο που δεν πάει.

Πρώτον: αν ρωτήσεις μια μπάντα, κανείς δε θα σου πει ότι παίζει για τα λεφτά, όμως Ο-Λ-Ο-Ι ΜΑ Ο-Λ-Ο-Ι δηλώνουν στις συνεντεύξεις τους ότι «προσπαθούμε να είμαστε επαγγελματίες στις ζωντανές μας εμφανίσεις», «κάναμε επαγγελματική παραγωγή» κλπ. Λοιπόν ή δεν ξέρουν ΟΛΟΙ καλά Ελληνικά, είτε απλά τα λένε για να τα λένε.

rockstarΕπαγγελματίας σημαίνει ότι βγάζεις λεφτά από αυτό που κάνεις. Άσχετο αν το αγαπάς ή όχι, βγάζεις λεφτά. Γι’ αυτό βάζεις και εισιτήριο. Για να βγάλεις λεφτά. Και όταν έχεις μια μπάντα από την Αθήνα που παίζει στην πόλη της χωρίς έξοδα, τότε γιατί βάζεις εισιτήριο; Γιατί κοστολογείς το performance σου και αυτό που θα δώσεις στον κόσμο. Δεν ήρθε κόσμος; Sorry φίλε, τότε μάλλον δεν αξίζεις ΟΥΤΕ τα 5 ευρώ. ΔΕΞΟΥ ΤΟ!

Δεύτερον: Άντε και ήρθε ο κόσμος στο live. Για να στηρίξει τη φάση. Βλέπω ΠΑΝΤΑ να στραβώνει ο headliner όταν κάθονται όλοι μακριά από τη σκηνή, όταν δε τραγουδάνε η όταν δεν συμμετέχουν στο “hey-hey” που την προηγούμενη μέρα είδαν σε κάποιο DVD της αγαπημένης τους μπάντας. Και φυσικά τα σχόλια “Έλα ρε, τι είναι αυτά; Ελάτε μπροστά ρε” δίνουν και παίρνουν.

Πριν κράξετε, θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ζήσει αυτό. Και παρατηρήστε το από σήμερα κιόλας.

Μα είναι δυνατόν να απαιτήσεις από τον κόσμο κάτι;

Firewind live 2Οτιδήποτε! Η δουλειά σου είναι να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ και όχι να ζητάς από τον κόσμο να σε κάνει μάγκα και rock star για ένα βράδυ και την επόμενη μέρα να γυρίσεις στο Facebook σου να κάνεις φιγούρα.

Πάνω από όλα είναι η γαμ**ένη η ΜΟΥΣΙΚΗ. Καταλάβετέ το αυτό όλοι.

Γίνε rock star, πάρε λιμουζίνες και πέτα τηλεοράσεις από τα παράθυρα.

Πρώτα όμως ΠΑΛΕΨΕ να κάνεις τον κόσμο να δακρύσει, να φωνάξει, να τραγουδήσει, να πιάσει ένα όργανο και να γρατζουνίσει το τραγούδι σου.

Αυτό ισχύει για όλους.

Και για σένα Edu, και για σένα Bob (:-p) και για σένα που ΧΤΕΣ έκανες το πρώτο σου live και ήδη άρχισες να κράζεις ότι δε σε υποστηρίζουν.

ΠΑΙΞΤΕ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!! ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ/ΣΑΣ!!!

 

Bob Katsionis

AMORPHIS: “Elegies, Magic and Mayhem”

By
Rock Hard
-
0

Όταν μιλάμε για τους AMORPHIS, μιλάμε αρχικά για μια τεράστια αδυναμία μου. Ίσως τη μεγαλύτερη. Μιλάμε για τη σημαντικότερη ίσως Φιλανδική metal μπάντα της τελευταίας εικοσαετίας και για ένα σχήμα που το λιγότερο που μπορεί να πει κάποιος για το σύνολο της δισκογραφίας τους, ανεξαρτήτως προσωπικού γούστου, είναι ότι σφύζει από ποιότητα και μουσικότητα.

Στις μέρες μας, οι AMORPHIS είναι (τουλάχιστον στο εξωτερικό) ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα της heavy metal σκηνής. Εξώφυλλα, περιοδείες, εμφανίσεις στις ψηλότερες θέσεις των billing μεγάλων φεστιβαλ και αναγνώριση. Τόσο από τους οπαδούς, όσο όμως και από τους ίδιους τους συναδέλφους τους, ειδικά στη Σκανδιναβία. Τα πράγματα δεν ήταν όμως πάντα έτσι… Άσχετα αν κατά την ταπεινή μου άποψη αυτή η αναγνωρισιμότητα και φήμη θα έπρεπε να είχαν έρθει 15 χρόνια πριν. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως.

Με την ευκαιρία των επερχόμενων εμφανίσεών τους στην Ελλάδα στις 12 και 13 Νοεμβρίου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα, πάμε να δούμε την ιστορία και την πορεία των AMORPHIS μέσα από τη δισκογραφία τους.

 

Όλα ουσιαστικά ξεκίνησαν το 1988, όταν ο Tomi Koivusaari (κιθάρα), έφυγε από μια thrash metal μπάντα, τους VIOLENT SOLUTION για να δημιουργήσει μια άλλη, death metal αυτή τη φορά, με το όνομα ABHORRENCE. Την επόμενη χρονιά, οι Jan Rechberger (drums) και Esa Holopainen (κιθάρα), οι οποίοι επίσης έπαιζαν στους VIOLENT SOLUTION, φεύγουν και δημιουργούν κι αυτή μια νέα death metal μπάντα. Σε αυτή μπαίνει και ο Tomi σαν τραγουδιστής, αλλά και ο Oppu Laine στο μπάσο. Ταυτόχρονα, οι ABHORRENCE διαλύονται και έτσι όλων πλέον η προσοχή είναι στραμμένη σε αυτή τη νέα τους death metal μπάντα… τους AMORPHIS. O Timo Tolkki (STRATOVARIUS) τους ηχογραφεί το πρώτο τους demo με τίτλο “Disment of soul” και κομμάτια στην ουσία των ABHORRENCE και το δισκογραφικό συμβόλαιο με τη Repalse Records είναι γεγονός.

 

Μετά από αρκετές αλλαγές μελών και μέσα από μια δισκογραφική πορεία με τα (πολύ) πάνω και τα (πολύ) κάτω της, οι AMORPHIS έχουν καταφέρει μετά από 10 πλέον δίσκους να είναι μέσα στα κορυφαία ονόματα του heavy metal γενικότερα. Και προς αποφυγήν γκρίνιας κλπ, απλά αφήστε την ελληνική πραγματικότητα και δείτε το status μιας μπάντας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εκεί είναι το κριτήριο και όχι το (κατά τα άλλα υπέροχο) μικρό Γαλατικό χωριό μας!

 

Amorphis2011d webΟι AMORPHIS είναι μια μπάντα περίεργη. Είναι σε πολλές περιπτώσεις love or hate. Φυσικά και είναι δικαίωμα του καθενός να γουστάρει ή όχι μια μπάντα. Γι’ αυτό άλλωστε και το heavy metal έχει τόσα είδη και τόσες μπάντες… Για να μη μένει κανείς παραπονεμένος. Αυτό που δε μπορεί όμως να προσάψει κανείς στους AMORPHIS, ακόμα και αυτοί που δεν τους γουστάρουν, τους θεωρούν «φλώρους» (τεστοστερόνη ικανή να αφήσει γκαστρωμένο πληθυσμό σε ακτίνα 1 χλμ), που τους βαριούνται στην τελική, είναι η έλλειψη μουσικότητας, προσωπικότητας και συνθετικής ικανότητας. Αυτός που ακούει AMORPHIS τους ακούει για κάποιους συγκεκριμένους λόγους… Και πιστεύω ότι ο κυριότερος είναι ότι αυτή η μπάντα έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει με τα κομμάτια της με έναν μοναδικό και ξεχωριστό καθαρά δικό της τρόπο. Και αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να ακούγεται! Πόσες άλλες «παρόμοιες» με τους AMORPHIS μπάντες ξέρετε άλλωστε;

 

Πρώτη περίοδος: “Karelian” / “Tales” / “Elegy”

 

Amorphis - The Karelian Isthmus 1992“The Karelian isthmus” (1993, Relapse Records)

Όποιος έμαθε τους AMORPHIS με τις μεταγενέστερες δουλειές τους και ειδικά από το “Tuonela” και μετά, σίγουρα θα βρεθεί προ εκπλήξεως ακούγοντας το “Karelian”. Στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, οι Φιλανδοί παίζουν απλά και όμορφα death metal. Με πολύ groove, αρκετά ατμοσφαιρικά σημεία και επικές αναφορές τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά και με τη νεανική ορμή να ξεχειλίζει. Μπορεί το άλμπουμ να μην έχει την τελειότητα των δύο επόμενων ειδικά κυκλοφοριών τους, όμως παραμένει πολύ καλό και σε αυτό συντελούν κομμάτια όπως τα “Warriors trial”, “Exile of the sons of Uisliu”, “The lost name of God”, “Sign from the north side” και “Vulgar necrolatry” (διασκευή ουσιαστικά σε ABHORRENCE). Με την είσοδο του Tomi Joutsen στη μπάντα τα τελευταία χρόνια, στα live των AMORPHIS ακούμε περισσότερα κομμάτια από αυτό το άλμπουμ. Και αυτό το γεγονός λέει πολλά. Γιατί μιλάμε απλά για το πιο διαφορετικό άλμπουμ της ιστορίας τους, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα τωρινά. Αδυναμία προσωπική, έστω και έχει μεγάλες αδυναμίες σαν άλμπουμ… Άλλωστε αρχή ήταν ακόμα!

 

 

tales“Tales from the thousand lakes” (1994, Relapse Records)

Εδώ τα λόγια είναι περιττά! Το έπος των AMORPHIS, το σημαντικότερο και καλύτερο άλμπουμ της ιστορίας τους και ο δίσκος που κάθε κομμάτι του ακόμα και σήμερα στα live προκαλεί τον πανικό! Με αυτό το δίσκο ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη μπάντα, αγοράζοντάς τον από καθαρή περιέργεια λόγω του εξωφύλλου μετά από βόλτα στα δισκάδικα της εποχής (ωραία χρόνια… Να κάνουμε καμιά βόλτα και στα torrent-άδικα τώρα;) και το μικρόβιο είχε μπεί για καλά στον οργανισμό μου.

Έχοντας προσθέσει στις τάξεις τους έναν πληκτρά, ονόματι Kasper Martenson, οι AMORPHIS αποφάσισαν να πειραματιστούν και ως αποτέλεσμα είχαμε ένα μελωδικό doom/death metal άλμπουμ που επηρέασε τη σκηνή σε μεγάλο βαθμό. Η χρήση των πλήκτρων και των λίγων τότε καθαρών φωνητικών, έδεσε υπέροχα με τον πιο λυρικό ρόλο που είχαν πλέον οι κιθάρες στη μπάντα και δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που δύσκολα ξεπερνιέται. Για πρώτη φορά θα έρθουμε εδώ σε επαφή με το Kalevala, τη μυθολογία ουσιαστικά της Φιλανδίας, το οποίο και θα αποτελεί πλέον την κύρια στιχουργική έμπνευση της μπάντας στα καλύτερα άλμπουμ της… Και δεν είναι τυχαία η διατύπωση.

Οι επιρροές τους από PENTAGRAM κυρίως είναι εμφανής, όμως το “Tales…” είναι κάτι το τόσο ιδιαίτερο, τόσο προσωπικό και για την εποχή του ειδικά τόσο μοναδικό που τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Με τα κομμάτια να είναι ένας προς ένα ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ, το “Black winter day” να γίνεται το πρώτο τεράστιο hit της μπάντας, το πρώτο της βίντεο και αυτό που της άνοιξε την πόρτα για την ευρύτερη αναγνώριση και το “The castaway” να αποτελεί ΥΜΝΟ του doom/death ιδιώματος, το “Tales…” ήταν, είναι και θα παραμείνει το απόλυτο AMORPHIS άλμπουμ. Το άλμπουμ που όλα τα στοιχεία της μπάντας, πρώιμα και μεταγενέστερα, συναντήθηκαν και δημιούργησαν το ιδανικό μουσικό συνοδοιπόρο οποιουδήποτε θέλει να κάνει έστω και νοητά ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο των χιλίων Φιλανδικών λιμνών.

 

 

Elegy“Elegy” (1996, Relapse Records)

Στην αρχή ειδικά της καριέρας τους, σε κάθε άλμπουμ οι AMORPHIS είχαν και κάτι το (πολύ) διαφορετικό. Και αυτό οφειλόταν και στις προσθήκες μελών. Όπως έγινε και στο “Elegy”, το οποίο είναι το δισκογραφικό ντεμπούτο του τραγουδιστή Pasi Koskinen, του πληκτρά Kim Rantala (στη θέση του Martenson) και του drummer Pekka Kasari (στη θέση του Rechberger).

Έχοντας την ώθηση που τους έδωσε το έπος του “Tales…”, δύο χρόνια μετά, το “Elegy” έρχεται να παρουσιάσει ακόμα μια διαφορετική πτυχή της μπάντας. Η μαγευτική, σκοτεινή ατμόσφαιρα του “Tales…” μπορεί να μην υπάρχει και στο “Elegy”, όμως υπάρχουν άλλα πράγματα που το κάνουν ένα σχεδόν εξίσου εξαιρετικό άλμπουμ με τον προκάτοχό του.

Το άλμπουμ έχει αρκετές folk επιρροές, κυρίως από παραδοσιακά κομμάτια/σημεία της Φιλανδίας, κρατάει τον melodic doom/death χαρακτήρα του ως ένα βαθμό, αλλά προσεγγίζει και το progressive metal αλλά και τον πιο heavy ήχο. Και αν αυτό φαίνεται κάπως, απλά ακούστε το άλμπουμ και θα δείτε τις διαφορές από κομμάτι σε κομμάτι.

Για δεύτερο σερί δίσκο, δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι που να είναι κατώτερο από τα υπόλοιπα και υπάρχουν κομμάτια που ακόμα και σήμερα αποτελούν σημείο αναφοράς όταν παίζονται live. “Against widows” (το δεύτερο βίντεό τους), “On rich and poor” (προσωπική αδυναμία), “Cares”, “Elegy” και φυσικά το “My Kantele” (το τρίτο βίντεο), παίρνουν από το χεράκι το “Elegy” και το τοποθετούν ταπεινά ακριβώς κάτω από το “Tales…” στην «ιεραρχία» των άλμπουμ της μπάντας.

Σε αυτό το άλμπουμ καθιερώθηκε και το μέχρι τώρα logo της μπάντας.

 

 

 

Μεσαία περίοδος: “Tuonela” / “Am universum” / “Far from the sun”

 

Tuonela“Tuonela” (1999, Relapse Records)

Το πιο κομβικό άλμπουμ της εποχής του Pasi Koskinen στη μπάντα και η αρχή μιας δεύτερης περιόδου για τους AMORPHIS με μεγάλες αλλαγές τόσο στον ήχο, όσο και στο στιχουργικό κομμάτι τους.

Ο «νέος» στο “Elegy”, αποκτάει εδώ περισσότερο χώρο, περισσότερη ελευθερία και μετατρέπει για 4η πλέον συνεχόμενη κυκλοφορία το μουσικό ύφος της μπάντας. Το “Tuonela” (που σημαίνει «Βασίλειο των νεκρών» στη Φιλανδική μυθολογία) πηγαίνει τους AMORPHIS σε πιο straight forward rock/metal μονοπάτια, με εμφανής stoner πινελιές, με το ελαφρά progressive στοιχείο να αποτελεί σταθερά πλέον, αλλά σαφώς σε μικρότερο βαθμό, κομμάτι της μουσικής τους. Για πρώτη φορά, δίσκος των AMORPHIS στηρίζεται στα καθαρά φωνητικά, με τα brutal να περιορίζονται σε τεράστιο βαθμό. Στιχουργικά παραμένουν πιστοί στο Kalevala, όμως τα πρώτα δείγματα των στίχων του Pasi κάνουν την εμφάνισή τους.

Ο δίσκος, για μένα, είναι ο καλύτερος αυτής της «μεσαίας» περιόδου της μπάντας και ο τελευταίος πραγματικά πολύ καλός μέχρι και το “Eclipse” που θα έρθει σαν λύτρωση κάποια χρόνια μετά.

Το “Divinity” γίνεται βίντεο και το όνομα των AMORPHIS αρχίζει και γίνεται ακόμα πιο γνωστό παγκοσμίως. Τα “The way”, “Greed”, “Rusty moon” και “Summer’s end” ακολουθούν και κάνουν το “Tuonela” ένα, το λιγότερο, ελκυστικότατο άλμπουμ και για αρκετό κόσμο (γούστα είναι αυτά) ένα από τα καλύτερα των AMORPHIS.

 

 

1254918122 amorphis-am-universum-2001“Am universum” (2001, Relapse Records)

Και εδώ αρχίζει ο μεγάλος πειραματισμός, που θα κορυφωθεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο επόμενο άλμπουμ της μπάντας.

Με νέο μπασίστα τον Niclas Etelavuori και νέο (σαν μόνιμο μέλος, μιας και είχε γράψει τα πλήκτρα και στο “Tuonela”) πληκτρά τον Santeri Kallio, το “Am universum” πάλι παρουσιάζει κάτι διαφορετικό μουσικά από τους AMORPHIS.

Εδώ η επίδραση του Pasi Koskinen είναι ακόμα μεγαλύτερη στη μουσική της μπάντας, αλλά και στο στιχουργικό κομμάτι. Θεματολογικά το άλμπουμ φεύγει από το Kalevala και οι στίχοι ακολουθούν το σκοτεινό ύφος του Pasi, κάτι που ποτέ δεν ταίριαξε στους AMORPHIS κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μουσικά, η μπάντα οδηγείται σε πιο progressive rock ήχους, με τα πιο metal στοιχεία να μένουν στην άκρη σε μεγάλο βαθμό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό για ένα σχήμα που πειραματίζεται και το αποδεικνύει σε κάθε του κυκλοφορία. Όμως είναι κακό όταν τα κομμάτια δεν υποστηρίζουν τόσο πολύ αυτό το εγχείρημα.

Με εξαίρεση το εξαιρετικό “Alone” (βίντεο) και τα “Goddess (of the sad man)”, “Drifting memories” και “Veil of sin”, τα υπόλοιπα κομμάτια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο και το άλμπουμ υστερεί σημαντικά με τους προκατόχους του. Χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση κακό άλμπουμ… Όπως το επόμενο.

 

 

amorphis-far-from-the-sun“Far from the sun” (2003, EMI)

Το αίσχος το ίδιο! Συγνώμη για όσους τους αρέσει, αλλά αυτό το άλμπουμ για μένα είναι το μίασμα της ιστορίας των AMORPHIS. Είναι το μόνο άλμπουμ της μπάντας το οποίο δεν καταδέχομαι να έχω ούτε σε MP3 για το γαμώτο της υπόθεσης. Το μόνο που το CD του βρέθηκε στα σκουπίδια κυριολεκτικά. Ούτε καν για σουβέρ. Τέτοια ήταν η ξενέρα και απογοήτευσή μου όταν το άκουσα και 8 χρόνια μετά, η γνώμη μου δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.

Τι κι αν γύρισε σε αυτό ο πρώτος drummer της μπάντας, Jan Rechberger… Το καλύτερο πράγμα αυτού του δίσκου είναι ότι ήταν το τελευταίο του Pasi Koskinen. Απλά τα πράγματα. Δε με ενοχλούσε σαν τραγουδιστής ο Pasi… Κάθε άλλο. Όμως η επιρροή του στη μπάντα μόνο κακό της έκανε και καλύτερη απόδειξη από τα άλμπουμ που έβγαλαν πριν και μετά από αυτόν, δεν υπάρχει. Και στο θέμα frontman (όσοι τον πρόλαβαν) ούτε καν συζήτηση και σύγκριση με τον Joutsen.

Από το τραγικό εξώφυλλο, μέχρι τα ανούσια, «κενά» κομμάτια, ο δίσκος δε μπορεί να σωθεί από πουθενά. Ένα κομμάτι που να πώ ότι μου αρέσει έστω, δεν υπάρχει. Υπερβολικός; Κακός; Κομπλεξικός; Τι να σας πώ. Κολλημένος με τη μπάντα είμαι και αυτό το άλμπουμ μακάρι να μην είχε κυκλοφορήσει ποτέ. Άλλωστε και τα ίδια τα μέλη του σχήματος αν ρωτήσετε, θα σας πούνε «τα καλύτερα»…

Δεν υπήρχε χειρότερη δυνατή αρχή για μια κίνηση που θα τους έδινε στο μέλλον άλλο αέρα. Την μεταπήδησή τους στη Nuclear Blast Records.

 

 

Νέα περίοδος: “Eclipse” / “Silent waters” / “Skyforger” / “The beginning of times”

 

amorphis - eclipse“Eclipse” (2006, Nuclear Blast)

Και εκεί που όλα ήταν μαύρα κι άραχνα, «σκάει» το “Eclipse”… Και όλα έρχονται στη θέση τους!

Η αλλαγή του Pasi Koskinen από τον (παντελώς άγνωστο τότε) Tomi Joutsen, είχε προκαλέσει ήδη ελπίδες. Η ακρόαση όμως του “Eclipse” έκανε το χαμόγελο να μη φεύγει για καμιά εβδομάδα από τα χείλη μου.

Με έναν νέο τραγουδιστή, ορκισμένο οπαδό της μπάντας και με τρελή διάθεση και όρεξη για μουσική, οι AMORPHIS κυκλοφορούν το άλμπουμ που ίσως έπρεπε να κυκλοφορήσουν μετά το “Elegy”. Επαναφέρουν με συνοπτικές διαδικασίες τα brutal φωνητικά (στο βαθμό που έπρεπε), θυμούνται την ουσιαστική παραμόρφωση στις κιθάρες τους, θυμούνται το λυρικό τους στοιχείο και στιχουργικά επιστρέφουν στο Kalevala και την ιστορία του Kullervo. Τα πάντα στη θέση τους και το κυριότερο, καθοδηγούμενα από έναν εξαιρετικό για τη μπάντα τραγουδιστή.

Το άλμπουμ αποπνέει ζωντάνια, αποπνέει «υγεία», αποπνέει φρεσκάδα και πάνω από όλα διάθεση… Φοβερή διάθεση για μουσική. Από το εναρκτήριο “Two moons” φαίνεται ότι κάτι έχει αλλάξει, για το επιβεβαιώσουν περίτρανα τα “House of sleep” (βίντεο), “Leaves scar”, “Born from fire”, “Perkele”, “The smoke” και “Brother moon”.

Το γεγονός και μόνο ότι ακούγοντας το άλμπουμ τα “Tales” και “Elegy” στριφογύριζαν στο μυαλό μου, εμένα μου λέει πολλά. Από ότι φαίνεται όμως είπε και σε πολλούς ακόμα παγκοσμίως, μιας και η απήχηση του δίσκου ήταν τρομερή. Χρυσό στη Φιλανδία και οι πόρτες είχαν ανοίξει διάπλατα.

 

 

Amorphis - Silent Waters 2007“Silent waters” (2007, Nuclear Blast Records)

Έχοντας πάρει φόρα με το “Eclipse” και διατηρώντας το ίδιο (επιτέλους) lineup, οι AMORPHIS κυκλοφορούν το όγδοο άλμπουμ τους, “Silent waters” το 2007. Μπορεί το άλμπουμ να μην είναι στο ίδιο επίπεδο με τον προκάτοχό του, όμως συνεχίζει σε πολύ υψηλά επίπεδα και δείχνει ότι οι «περίεργες» ας πούμε εποχές της μπάντας, έχουν εξαφανιστεί οριστικά.

Το “Silent waters” δεν είναι τόσο ευθύ όσο το “Eclipse”, είναι πιο πειραματικό, όμως δε ξεφεύγει από τα χαρακτηριστικά της μπάντας. Λυρικό, με πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα από τον προκάτοχό του και λιγότερα «γκάζια», δημιουργεί μια πολύ ωραία αίσθηση. Στιχουργικά και αυτό ασχολείται με το Kalevala και με την ιστορία του Lemminkainen αυτή τη φορά, ενώ το εξαιρετικό εξώφυλλο του Travis Smith, «ντύνει» το άλμπουμ ιδανικά.

Με κορυφαία του στιγμή το “Towards and against” και τα “Silent waters” (βίντεο), “I of crimson blood”, “Shaman” και “The white swan” να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής, το “Silent waters” αποτελεί ακόμα ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ για τη μπάντα που περνάει μία δεύτερη νιότη.

 

amorphisskyforger“Skyforger” (2009, Nuclear Blast Records)

Πολλοί μπορεί να διαφωνούν, το αποτέλεσμα της κυκλοφορίας του μπορεί να λέει κάτι άλλο, όμως για μένα, το “Skyforger” είναι ίσως το λιγότερο καλό άλμπουμ της εποχής του Joutsen στη μπάντα. Όταν λέω όμως το λιγότερο καλό, δεν εννοώ τίποτα κακό, παρά μόνο ότι είναι «απλά» πολύ καλός δίσκος και τίποτα παραπάνω.

Τρίτο συνεχόμενο concept εμπνευσμένο από το Kalevala λοιπόν για τους Φιλανδούς, αυτή τη φορά όμως δε διηγείται μία ιστορία, αλλά διάφορες όμως από την οπτική ενός ατόμου, του Ilmarinen. Κάτι αντίστοιχο με το “Tales…” δηλαδή.

Το “Silver bride” (βίντεο) παίζει παντού, τα “Sky is mine”, “Majestic beast”, “From earth I rose”, “My sun” και “From the heaven of my heart” προσφέρουν τα μέγιστα στην ποιότητα του άλμουμ και το αποτέλεσμα είναι και πάλι υψηλού επιπέδου.

Ίσως το ότι είναι το πιο «ασφαλές» άλμπουμ της περιόδου αυτής κατά τη γνώμη μου, να μη με άφησε να το εκτιμήσω σωστά. Όμως πιστεύω ότι το “Skyforger” είναι πραγματικά το λιγότερο καλό άλμπουμ της εποχής του Joutsen στη μπάντα. Και αυτό το λέω έχοντας περάσει κάποια χρόνια από την κυκλοφορία του και σύμφωνα με αυτό που μου άφησε τώρα και όχι τότε που βγήκε. Άλλωστε δεν είναι ψέμα ότι οι AMORPHIS πάνε πιο σταθερά και «ασφαλή» τώρα από ότι παλιότερα… Τους σώζει όμως ότι έχουν έμπνευση!

 

 

Amorphis - The Beginning Of Times cover“The beginning of times” (2011, Nuclear Blast Records)

Μπορεί να σε «παιδεύει» λίγο με το πρώτο άκουσμα, αλλά στο τέλος το αγαπάς! Ο λόγος για το “The beginning of times”, το τελευταίο και δέκατο κατά σειρά άλμπουμ των AMORPHIS.

Μπορεί πολλοί να διαφωνήσουν, αλλά εγώ πιστεύω ότι σε αυτό το άλμπουμ, οι AMORPHIS προσπάθησαν να πειραματιστούν. Προσπάθησαν να ακουστούν διαφορετικοί από ότι στα τρία προηγούμενα. Και όταν λέμε πειραματισμός και διαφορετικότητα, δεν εννούμε να γίνουν άλλη μπάντα. Φυσικά και θα υπάρχουν τα κλασικά στοιχεία τους μέσα (δίσολα, λυρισμός κλπ), φυσικά και θα πείς «αυτό είναι AMORPHIS» ακούγοντάς το. Η ίδια μπάντα είναι. Η προσέγγιση όμως των κομματιών είναι διαφορετική, όπως και να το κάνουμε. Με το πιάνο να βγαίνει μπροστά σε σημεία αλλά και κομμάτια, τα τραγούδια να έχουν μεγάλη ποικιλομορφία στο σύνολό τους, τα heavy σημεία να εναλλάσονται με πιο progressive rock στιγμές και γενικά τα περισσότερα από τα συστατικά που πρέπει να έχει ένα εξαιρετικό άλμπουμ των AMORPHIS να είναι παρόντα και μερικά να είναι νέα… Όπως τα γυναικεία φωνητικά ας πούμε!

Το “You I need” (βίντεο) για μένα είναι ίσως το χειρότερο τραγούδι του δίσκου, μιας και είναι απλά αυτό που έπρεπε για να τραβήξει πάνω του δημοσιότητα και νέο κόσμο στη μπάντα. Θα ήταν άδικο όμως να σταθεί κάποιος εκεί, όταν θα βρεί μέσα κομματάρες όπως τα “Mermaid”, “Three words”, “Reformation”, “Beginning of time” και “My enemy” για παράδειγμα. Θα ήταν άδικο να σταθεί εκεί, όταν ο υπόλοιπος δίσκος δεν έχει ένα κακό κομμάτι. Μπορεί να μην είναι “Tales”, μπορεί να μην είναι “Elegy”, μπορεί να μην είναι “Eclipse”, μπορεί για πολλούς να μην είναι “Tuonela”, όμως για μένα το “The beginning…” είναι ένα σκαλί πάνω από το “Skyforger” και όσο περνάει ο καιρός το γουστάρω και περισσότερο. Άλλωστε AMORPHIS ακούς για όλα όσα περνάνε μέσα στη μουσική τους, για τους ήχους, τα ηχοτόπια, τους πειραματισμούς, τα συναισθήματα που δημιουργούν και τα μέρη που σε πάνε… αν θες να κοπανηθείς χωρίς να υπάρχει αύριο, υπάρχουν χιλιάδες άλλες μπάντες! Όταν λοιπόν οι AMORPHIS πετυχαίνουν αυτά με ένα άλμπουμ τους, δε χρειάζομαι κάτι παραπάνω… το μέλλον αναμένεται το ίδιο λαμπρό!

 

Φραγκίσκος Σαμοΐλης

 

AMORPHIS interview – “Tales from the beginning of times”

By
Rock Hard
-
0

Οι ημερομηνίες για τις συναυλίες των AMORPHIS σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πλησιάζουν επικίνδυνα. Το Σαββατοκύριακο 12 και 13 Νοεμβρίου, οι Φιλανδοί metallers, μαζί με τους εκπληκτικούς Νορβηγούς LEPROUS και τους NAHEMAH, θα εισβάλλουν στις σκηνές του Block 33 και Gagarin205 αντίστοιχα, να μας γεμίσουν τις βραδιές με μεθυστικές μελωδίες και ιστορίες από τη χώρα των χιλίων λιμνών. Ο κιθαρίστας του σχήματος, Tomi Kolvusaari, ήταν στην άλλη πλευρά της γραμμής, για να μας δώσει μία ιδέα τι να περιμένουμε!!!

Amorphis2011b web

 

Το τελευταίο άλμπουμ σας, “The beginning of times”, έχει μπει στο Top 20 των γερμανικών charts για πρώτη φορά στην ιστορία σας. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για τους AMORPHIS;

Πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε περιοδεύσει πάρα πολλές φορές στη Γερμανία. Συμβαίνει και παίζουμε 6-7 φορές τουλάχιστον σ’ αυτή τη χώρα με κάθε περιοδεία μας και πάμε ολοένα και καλύτερα. Επιπλέον παίζουμε συνεχώς στα μεγάλα φεστιβάλ που γίνονται εκεί, οπότε παρότι η μουσική μας δεν είναι και η πιο εμπορική που μπορείς να βρεις εκεί έξω, έχουμε επιτυχία στα charts, η οποία και μας χαροποιεί ιδιαίτερα.

Θα έλεγα ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες στα τελευταία τέσσερα άλμπουμ σας που έχετε με τον Tomi στα φωνητικά. Τι πιστεύεις ότι είναι διαφορετικό στον πιο πρόσφατό σας δίσκο;

Βασικά, το θέμα είναι ότι περιοδεύουμε συνεχώς, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα και παίζουμε καλύτερα. Στο “Eclipse” δεν ξέραμε ο ένας τον άλλο και προσπαθούσαμε να βρούμε τη χημεία μας. Είναι σαφές πάντως ότι υπάρχει πρόοδος από τότε που ήρθε στην μπάντα ο Tomi Joutsen.

Όταν τον πρωτοείδατε τον Tomi, πως είχατε αντιδράσει; Το look του είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό…

Έχεις δίκιο. Είχαμε ξαφνιαστεί εντελώς μόλις τον είδαμε μπροστά μας με αυτά τα πάρα πολύ μακριά ράστα μαλλιά. Βέβαια όταν έπιασε το μικρόφωνο κι άρχισε να τραγουδάει, πάθαμε όλοι μεγάλη πλάκα. Σε ότι αφορά το look του, όμως, φαίνεται σπουδαίο πραγματικά και το γουστάρει ο κόσμος πολύ, οπότε και αυτό θα έλεγα ότι βοηθάει το γκρουπ.

Amorphis2011d webΟι στίχοι σας μιλούν για την “Kalevala”. Πως δουλεύετε με αυτήν την ιστορία και πόσο σημαντικοί είναι οι στίχοι για τη μουσική σας;

Να ξέρεις ότι η μουσική έρχεται πρώτα, αλλά είμαστε γνωστοί και για τους στίχους μας. Μας βοηθάει κάποιος φίλος μας, αλλά δουλεύει πολύ καλά αυτή η συνεργασία και φαίνεται ότι αρέσει πολύ αυτή η ιστορία. Πάντως, δεν βλέπουμε τους στίχους πριν γράψουμε τη μουσική.

Πως βλέπεις αυτήν τη μόδα των τελευταίων χρόνων, που ολοένα και περισσότερα σχήματα χρησιμοποιούν τη μυθολογία των Σκανδιναβικών χωρών στη θεματολογία τους;

Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλές κουλτούρες και μυθολογίες που είναι μεταξύ τους όμοιες πάνω-κάτω. Ταξιδεύοντας βλέπεις διαφορετικά πράγματα και περιοδεύοντας με τους ORPHANED LAND, διαπιστώσαμε, τσεκάροντας τα tattoo που είχαμε, ότι ήταν ίδια!!! Αυτό λοιπόν που διαπιστώνω με τα χρόνια, είναι ότι οι χαρακτήρες είναι οι ίδιοι χοντρικά και αλλάζουν τα ονόματα!

Υπάρχουν πολλοί που σας θεωρούν progressive metal συγκρότημα. Συμφωνείς μαζί τους;

Μπορεί να έχουμε κάποιες επιρροές από το συγκριμένο είδος μουσικής, αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαστε και progressive metal συγκρότημα.

Amorphis 2011bΤι πιστεύεις ότι άλλαξε όταν ήρθε ο Tomi στο συγκρότημα;

Αυτό που έφερε στα σίγουρα είναι η σταθερότητα. Ο τότε τραγουδιστής μας, Pasi Koskinen, συνήθιζε να εξαφανίζεται για μήνες και να μην έχουμε ίχνη του. Πλέον έχουμε έναν άνθρωπο στον οποίο μπορούμε να στηριχτούμε 100%, έφερε καινούργιο ενδιαφέρον στα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ κι ένα αίσθημα εμπιστοσύνης ότι μπορείς να δουλέψεις πολύ καλά μαζί του. Οι φωνητικές του δυνατότητες είναι πολύ μεγάλες και ο χαρακτήρας του πολύ προσγειωμένος.

Ποια είναι η εμπειρία σας δουλεύοντας με μία πολυεθνική εταιρία, όπως η ΕΜΙ, για το “Far from the sun”;

Ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν πολύ δύσκολος για εμάς. Στην πραγματικότητα κανείς από την εταιρία δεν ενδιαφέρθηκε για το δίσκο, παρά μόνο η ΕΜΙ Φιλανδίας. Ο Pasi Koskinen, ήταν εντελώς χάλια εκείνη την περίοδο… Εντελώς χάλια όμως… Μπορεί να κάναμε χρυσό δίσκο στη Φιλανδία, αλλά έχω την εντύπωση ότι υπήρξαν αρκετές χώρες στις οποίες δεν κυκλοφόρησε καν ο δίσκος… Να σκεφτείς ότι το “Eclipse” είχε γραφτεί για τον Pasi, αλλά με τον Tomi στα φωνητικά, το αποτέλεσμα είναι 10 φορές καλύτερο.

Πως πιστεύεις ότι έχουν αντιδράσει οι οπαδοί των AMORPHIS από την εποχή του “Tales…” απέναντι στο πιο πρόσφατό σας υλικό;

Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι μας εγκατέλειψαν, ενώ σε κάποιους που μας είχαν δει και το 1995-1996 αρέσαμε ακόμα. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως, είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί νεώτεροι οπαδοί που μας ακολουθούν πιστά τα τελευταία χρόνια και μας στηρίζουν σε κάθε προσπάθειά μας.

Amorphis2011a webΠόσο σημαντικό πιστεύεις ότι είναι το folk στοιχείο για τους AMORPHIS;

Το folk στοιχείο πάντα βρισκόταν στους δίσκους των AMORPHIS, απλά σε κάποια άλμπουμ βρισκόταν περισσότερο και σε κάποια άλλα λιγότερο… Απ’ αυτό και μόνο, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι για εμάς.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των νεώτερων οπαδών των AMORPHIS στο “Magic and mayhem”, όπου είχατε επανεκτελέσει παλιά σας τραγούδια;

Είχε πλάκα, επειδή, ενώ οι νεώτεροι οπαδοί μας, έδειχναν να μην γνώριζαν τα παλιά τραγούδια μας, από τη στιγμή που βγήκε αυτός ο δίσκος, τα τραγουδούν μαζί μας στις συναυλίες!!! Νομίζω ότι ήταν πολύ επιτυχημένη κίνηση.

Για το τέλος, τι περιμένεις από τις συναυλίες στην Ελλάδα;

Πάντα περνούσαμε τέλεια στην Ελλάδα και με πάρα πολύ ποτό!!! (γέλια) Τώρα μάλιστα που αρχίζουν τα κρύα, αγαπάμε την Ελλάδα ακόμα περισσότερο!!! Νομίζω ότι θα περάσουμε δύο εξαιρετικές βραδιές και τα support σχήματα που έχουμε μαζί μας, οι LEPROUS και οι NAHEMAH, είναι πραγματικά πάρα πολύ καλά!

Σάκης Φράγκος

 

www.amorphis.net

 

Line-up

Tomi Joutsen – φωνητικά
Esa Holopainen – κιθάρα
Tomi Kolvusaari – κιθάρα
Niclas Etelävuori – μπάσο
Santeri Kallio – πλήκτρα
Jan Rechberger – ντραμς

 

Δισκογραφία (studio άλμπουμ):

“The Karelia isthmus” (1993)

“Tales from the thousand lakes” (1995)

“Elegy” (1996)

“Tuonela” (1999)

“Am universum” (2001)

“Far from the sun” (2003)

“Eclipse” (2006)

“Silent waters” (2007)

“Skyforger” (2009)

“Magic and mayhem: Tales from the early years” (2010)

“The beginning of times” (2011)

INTERVIEW ALMAH – “Mr. Ego (Take me down)”

By
Rock Hard
-
0

Ξεκίνησε σαν η solo δουλειά του τραγουδιστή των ANGRA. Κατέληξε στο τρίτο άλμπουμ να αποτελεί την προτεραιότητά του. Οι ALMAH κυκλοφόρησαν την καλύτερή τους δουλειά ως σήμερα και ο λαλίστατος Edu Falaschi, από το Αμβούργο, είχε όρεξη να μιλήσει για τα πάντα. Ακόμα και τα σύννεφα στον ουρανό των ANGRA.

Almah - Band 02

 

Καλωσήρθες στην Ευρώπη. Η πρώτη φορά που μιλήσαμε ήταν για την πρώτη σου απόπειρα με τους ALMAH. Πολλά έχουν συμβεί και πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Το πιο σημαντικό για μένα είναι την μεγάλη αλλαγή στην μουσική σας. Ιδιαίτερα με το “Motion” που κυκλοφορεί σύντομα που για μένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι. Θέλαμε πολύ να βάλουμε το δικό μας στίγμα στο power metal πλέον και αφού αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος στον οποίο δουλεύουμε μαζί, ήταν η σωστή στιγμή. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και το αμφίβολο μέλλον των ANGRA O Felippe (Andreoli) κι εγώ θέλαμε να απομακρυνθούμε από τις συγκρίσεις με το άλλο μας συγκρότημα και να γράψουμε μαζί με τα άλλα παιδιά την μουσική που μας ταιριάζει περισσότερο. Ήταν κάτι που αποφασίσαμε πριν βρεθούμε με τους υπόλοιπους.

IMG 9851 by Alex MilesiΓια πρώτη φορά, οι ALMAH παρουσιάζονται περισσότερο ως συγκρότημα, παρά ως η παράλληλη προσωπική σου ασχολία. Αυτό πόσο ρόλο έπαιξε στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του “Motion”?

Είναι το πιο σημαντικό για μένα, αφού προτιμώ να δουλεύω με ομάδα, παρά μόνος μου. Θα πρέπει να σου εξηγήσω πώς είχαν τα πράγματα. Αρχικά αποφάσισα να κάνω τον πρώτο σόλο δίσκο, επειδή οι ANGRA ήταν σε μια δύσκολη και περίεργη κατάσταση με πολλά εσωτερικά προβλήματα, οπότε μέχρι να διαλευκανθεί, εγώ αφοσιώθηκα στην μουσική. Μετά επιστρέψαμε με τους ANGRA και παρότι ευχαριστήθηκα το “Temple of shadows”, οι σκιές άρχισαν να επιστρέφουν και η χαρά του να βρίσκεσαι σε ένα συγκρότημα εξαφανίζεται γρήγορα σε τέτοιες περιπτώσεις. Με το δεύτερο διάλειμμα, αποφάσισα να κάνω τους ALMAH συγκρότημα, αφού το μέλλον των ANGRA ήταν αμφίβολο και έτσι IMG 9860 by Alex Milesi b wπροέκυψε το “Fragile equality” και η μπάντα με τα άλλα παιδιά. Όπως ξέρεις, οι ANGRA επέστρεψαν και για ακόμα μια φορά οι εγωισμοί δεν έλειπαν. Όσο κι αν μου αρέσουν οι δίσκοι που κάναμε, η μουσική που γράφουμε, η παρέα με τους υπόλοιπους είναι δύσκολη. Εγώ είμαι πάντα αισιόδοξος και πιστεύω ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά πλέον με τους ANGRA θα κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα και μετά την εμφάνισή μας στο Rock in Rio (σ.σ. μόλις πραγματοποιήθηκε), θα ξαναβρεθούμε τον Ιανουάριο για να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Αυτό είναι κάτι που γνώριζα από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, οπότε και αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με τους ALMAH, γιατί θέλω η προσοχή μου να είναι στραμμένη στην μουσική. Η μπάντα είναι χαρούμενη κι αυτή η θετική ενέργεια βγαίνει πιστεύω και προς τα έξω. Μάλλον το “Motion” είναι και ο πιο άρτιος δίσκος μου οπότε και προσβλέπω για πολύ θετικά αποτελέσματα. Άλλωστε αυτό που ακούς εδώ, είναι αυτό που με αντιπροσωπεύει περισσότερο μουσικά.

Είναι στενάχωρο να βλέπεις μια μεγάλη μπάντα να καταρρέει.

Έχεις δίκιο, αλλά δεν είμαι εδώ για να κρυφτώ πλέον ή να προσποιούμαι. Δεν κατηγορώ κανένα και δεν θα πω κάτι αρνητικό για κανένα άτομο, όμως η κατάσταση στους ANGRA δεν είναι καλή. Από την πλευρά μου υπόσχομαι ότι όταν έρθει η στιγμή, θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να επανέλθει η θετική ενέργεια στην μπάντα, αλλά θα είναι και η τελευταία απόπειρα από μέρους μου. Έτσι τώρα αφοσιώνομαι στους ALMAH κι εύχομαι για ένα καλό μέλλον.

IMG 0018 by Alex MilesiΠόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε η ανάμιξη του Jacobs (TEXTURES) στο τελικό αποτέλεσμα;

Σε ένα φεστιβάλ που έπαιζαν οι ANGRA στη Βραζιλία, ο Felippe (σ.σ Andreoli –μπάσο σε ANGRA και ALMAH), είδαμε τους TEXTURES, και μας άρεσε πολύ η μπάντα, ο ήχος τους και η παρουσία τους. Τους ψάξαμε παραπάνω και όταν έφτασε η στιγμή να κάνουμε το νέο δίσκο, με πιο σύγχρονο ήχο και παραγωγή, το πρώτο όνομα που σκεφτήκαμε ήταν το δικό του. Σίγουρα ήταν η κατάλληλη επιλογή.

Πόσο μεγάλη ανάμιξη είχε ο ίδιος;

Ο Johan έλαβε τις ηχογραφήσεις ολοκληρωμένες και η δουλειά του ήταν να τις μιξάρει και να κάνει το mastering. Όμως από την αρχή του ζητήσαμε να βάλει και την δική του υπογραφή στο τελικό αποτέλεσμα. Του δώσαμε την ελευθερία να προσθέσει ή να αφαιρέσει ό,τι πιστεύει σαν να είναι μέλος της μπάντας και πίστεψέ με, εν τέλει δεν αλλάξαμε τίποτα από αυτά που έκανε. Ενθουσιαστήκαμε από την αρχή και μέχρι σήμερα μας αρέσει αυτό που έκανε από όλες τις πλευρές.

Ξεχωρίζει για μένα και η ποικιλία στον δίσκο. Διαφορετικές δομές, επιρροές και αρκετές τεχνικές αλλαγές και με ικανοποιεί το εύρος των συνθέσεων.

Βασικό ρόλο όμως παίζουν οι μελωδίες. Χαίρομαι που σου άρεσε. Δεν θέλαμε να υπάρχουν επαναλήψεις και οι ALMAH μας δίνουν την ευχέρεια να επεκταθούμε μουσικά. Υπάρχουν thrash στιγμές, βαριά riff, αρκετές μελωδίες και μετά μια όμορφη μπαλάντα. Ό,τι μας αρέσει μπορεί να χωρέσει εδώ και παράλληλα να χαρακτηρίζει την μπάντα.

IMG 9854 by Alex MilesiΔεν αναρωτηθήκατε όμως, αν αυτή η μεγάλη αλλαγή θα ξενίσει το κοινό στο οποίο άρεσαν τα δυο προηγούμενα ή η πορεία σου στους ANGRA;

Καλή ερώτηση. Δεν ανησυχήσαμε καθόλου. Το σκεφτήκαμε, αλλά δεν θέλαμε να επαναλάβουμε κάτι από το παρελθόν. Νοιώθουμε την ανάγκη να εξελιχτούμε και πιστεύω ότι το καταφέραμε πολύ καλά κρατώντας και κάποια από τα στοιχεία μας.

Για πρώτη φορά νιώθω ότι σε ακούω να τραγουδάς τόσο άνετα και τόσο φυσικά.

(γέλια) Μου αρέσουν τα σχόλιά σου γιατί έπιασες το νόημα.

Κοίτα, θέλω να είμαι ειλικρινής. Σε είδα δυο φορές ζωντανά με τους ANGRA και δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι δυσκολευόσουν τόσο πολύ να αποδώσεις τα τραγούδια. Όσο κι αν μου αρέσει η φωνή του Matos, άλλο τόσο μου άρεσαν οι δουλειές των ANGRA με εσένα. Να πιστέψω τότε ότι η δυσκολία ήταν μόνο από την κούραση; Για μένα ήταν κάπως απογοητευτικό.

Κοίτα, έχεις δίκιο γιατί δυσκολεύομαι. Είναι φυσικό, γιατί το εύρος της φωνής μου δεν είναι για τους ANGRA (σ.σ. !!!???!!!). Λόγω του παρελθόντος των ANGRA, είναι σχεδόν αδύνατο να το ακολουθήσω. Η μπάντα ήθελε από την αρχή να συνεχίσουμε στο ίδιο ύφος, κάτι που είναι ανθρωπίνως αδύνατο για μένα να αναπαράγω στην περιοδεία. Ζήτησα ξανά και ξανά να γράψουν πιο κοντά στην δική μου φωνή, αλλά ακόμα και στο “Temple of shadows” όταν επιστρέψαμε, τα τραγούδια που έφεραν ήταν με ψηλές μελωδίες. Ο συνδυασμός αυτού αλλά και της δικής μου απογοήτευσης με την άσχημη κατάσταση στο εσωτερικό της μπάντας, είχε ως αποτέλεσμα να καταστρέψω τη φωνή μου. Για χρόνια είχα χάσει το εύρος μου και τις ψηλές, καθαρές μου νότες. Πήγα σε αρκετούς γιατρούς, έκανα θεραπείες και τελικά, μόνο στα τελευταία είμαι ο πραγματικός εαυτός μου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που με βρίσκεις τόσο άνετο και φυσικό στο “Motion”, ακόμα κι όταν ανεβαίνω ψηλά.

IMG 9844 by Alex MilesiΆρα κινδύνευσε η καριέρα σου, έτσι;

Σίγουρα. Αν με έβλεπες στις φετινές μου συναυλίες θα καταλάβαινες πόσο καλύτερα ακούγομαι πλέον. Επέμεινα στους ANGRA, οτι δεν μπορώ να καταστραφώ και γι’ αυτό πλέον τραγουδάω όπως μου ταιριάζει. Ακόμα και σε κομμάτια όπως το “Carry on”.

Καιρός δεν ήταν; Είσαι με το συγκρότημα για 10 χρόνια, όσο και προκάτοχός σου.

Το προσωπικό μου ύφος είναι πιο σκοτεινό και επιθετικό.

Αν κάποιος ακούσει το “Hypnotize” δε θα σε αναγνώριζε.

(Γέλια) ναι ίσως, αλλά είναι πιο κοντά στο δικό μου ύφος.

Στιχουργικά μπορείς να μας δώσεις μια ιδέα για τα θέματα;

Κουράστηκα να γράφω και να τραγουδάω concepts και φανταστικές ιστορίες. Πιστεύω ότι η μουσική έχει μεγάλη δύναμη και προτιμώ να την χρησιμοποιήσω για να μιλήσω στον κόσμο για πιο ρεαλιστικά θέματα. Αναφέρομαι εδώ για τα ΜΜΕ και την δύναμη της τηλεόρασης. Το “Bullets on the Altar” μιλάει για μια πραγματική ιστορία, που πρόσφατα διαδραματίστηκε στην Βραζιλία, με έναν που σκότωσε 12 κορίτσια σε ένα σχολείο επειδή ήταν παρθένες, ώστε αυτά να πάνε στον Παράδεισο! Δεν κατακρίνω τη θρησκεία, αλλά θέτω το ερώτημα του τι είναι καλό και που υπάρχει η γραμμή μεταξύ καλού και τρέλας.

Almah - Band 01Με τον τίτλο “Zombie dictators” δυσκολεύομαι να μαντέψω ότι αναφέρεσαι στην πραγματικότητα (γέλια);

Κι όμως (γέλια). Μιλάμε για τους σύγχρονους δικτάτορες, αυτούς που μας επιβάλλονται από τα ΜΜΕ. Πώς γίνεται να δεχόμαστε έμμεσες δικτατορίες το 2011;

Για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο σου, επειδή είμαστε πιο υπνωτισμένοι (“Hypnotized”) από ποτέ.

(γέλια) Ακριβώς. Η δύναμη των μέσων είναι τρομακτική. Με αυτά καταπιαστήκαμε. Οι νέοι δεν σκέπτονται αρκετά για το τι συμβαίνει γύρω τους, την πραγματικότητα στην οποία ζουν.

Πες μου και για το “Late night in ‘85”; Τι έγινε τότε;

Είναι ένα προσωπικό τραγούδι αυτό. Τότε πέθανε ο πατέρας μου, αλλά αντί να γράψω ένα πένθιμο τραγούδι, προτίμησα να γράψω για την δύναμη που μπορείς να αντλήσεις, όταν χάνεις ένα πρόσωπο που αγαπάς πολύ.

Almah - Band Montage 03Πρέπει να σε ρωτήσω για το “Living and drifting”, μου θύμισε η πρώτη στροφή το “Living for the night” των VIPER (Βραζιλιάνικη μπάντα, με τον Matos στα φωνητικά πριν ξεκινήσουν οι ANGRA)

Αν και ξέρω τους VIPER, επειδή τραγουδούσε ο Andre Matos νομίζω ότι το κομμάτι που μου αναφέρεις είναι μπαλάντα.

Ναι, έτσι ξεκινά, αλλά αν προσέξεις όταν επαναλαμβάνει ο Matos την πρώτη στροφή, τραγουδά όπως εσένα στο “Living and drifting”.

Θα το κοιτάξω, μου κέντρισες το ενδιαφέρον γιατί δεν μου το έχουν ξαναπεί. Ίσως ήρθε ως μια επιρροή. Η μπάντα πάντως ήταν φοβερή.

Πόσο συνεισφέρουν τα υπόλοιπα μέλη;

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι όλοι φέραμε τις ιδέες μας και τις δουλέψαμε όλοι μαζί. Δεν βάλαμε κανένα εγωισμό, δουλέψαμε απελευθερωμένοι και σαν ομάδα. Αυτό είναι που μου αρέσει τόσο.

IMG 9854 by Alex Milesi b wΆρα οι ALMAH είναι πιο… μπάντα από ποτέ.

Ιδιαίτερα αφού θα σταματήσουμε για λίγο με τους ANGRA, σίγουρα οι ALMAH είναι η προτεραιότητά μου αυτή την στιγμή. Δεν είναι πλέον αυτό που ξεκίνησα ως ένα μέσω για να εκφραστώ σε προσωπικό επίπεδο, αλλά ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα.

Πιστεύεις πλέον ότι κουβαλάς την εμπειρία για να κάνεις τους ALMAH επιτυχημένους; Και τι φέρνουν οι υπόλοιποι στο συγκρότημα;

Ναι πλέον. Εγώ ο Marcelo κι ο Felippe γυρνάμε τον κόσμο για να προωθήσουμε το νέο άλμπουμ, ενώ οι άλλοι στην Βραζιλία, ασχολούνται με την περιοδεία, τα βίντεο και πολλά άλλα διαδικαστικά. Έχουμε όλοι μεγάλη συμβολή σε αυτό που λέγεται ALMAH. Πιστεύουμε στο συγκρότημα και βάζουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτό.

Υπάρχει και σημαντική στήριξη από την AFM.

Μας υποστήριξαν από την αρχή. Πιστεύουμε όμως ότι η στήριξη οφείλεται και στο ότι η μουσική μας είναι δυνατή και έχει προοπτικές. Δείχνουν να μας πιστεύουν και έχουμε δώσει ένα τόνο συνεντεύξεις, επισκεφτήκαμε την Ιαπωνία, τη Γαλλία και τώρα σου μιλάω από την Γερμανία και η ανταπόκριση που δεχόμαστε είναι ενθαρρυντική. Αν το άλμπουμ δεν ήταν τόσο καλό, δεν πιστεύω πως θα είχαμε την ίδια αντίδραση. Ο κόσμος νιώθει πως αυτό που κάνουμε είναι αληθινό. Είμαστε παραγωγικοί και όλα συμβαίνουν γρήγορα.

Θέλω να κλείσουμε το κεφάλαιο ANGRA, θα ήθελα να μας δώσεις μερικές λεπτομέρειες. Η απραξία μετά το τελευταίο άλμπουμ, το “Aqua”, οφείλεται καθόλου στην SPV;

Ίσως, αλλά δεν γνωρίζω. Περιμέναμε να πάει καλύτερα γιατί τα κομμάτια είναι δυνατά. Μου αρέσει το άλμπουμ. Ίσως προς τα έξω όμως βγαίνει η άσχημη κατάσταση που επικρατεί στο συγκρότημα. Τι να πω;

IMG 0007 by Alex MilesiΑυτό που επισήμως βγήκε προς τα έξω, είναι πως το συγκρότημα είχε προβλήματα με το management. Τελικά όμως καταλαβαίνω ότι περισσότερο είχε να κάνει με τις διαπροσωπικές σας σχέσεις, σωστά;

Ναι, όπως σου είπα. Υπήρχαν μουσικές διαφορές, αλλά κυρίως οι διαφορές μας ήταν προσωπικές. Δεν ξέρω ποιο ήταν το κομβικό σημείο, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι το συγκρότημα έχει καταστραφεί από τον εγωισμό και τη απληστία κάποιων. Κυρίως την απληστία. Είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη, αλλά θα προσπαθήσουμε γιατί η ιστορία των ANGRA το απαιτεί. Δεν αναφέρομαι μόνο στην δική μου περίοδο αλλά και παλαιότερα. Ο Rafael (σ.σ. Bittencourt ) είναι ιδιοφυία στην κιθάρα με τον τρόπο που αναμιγνύει τα διάφορα μουσικά είδη. Ο Kiko (σ.σ. Loureiro) είναι καταπληκτικός κιθαρίστας και ο καθένας ξεχωριστά προσδίδει στην ταυτότητα της μπάντας, όμως πρέπει να συγκεντρωθούμε στην μουσική, δίχως εγωισμούς. Για το ποιο ασήμαντο πράγμα, στους ANGRA χρειάζεται να ανταλλάξουμε 40 μηνύματα. Μέχρι να αποφασίσουμε πού θα βρεθούμε για να κάνουμε πρόβες, πρέπει να μας πάρει ένα μήνα. Αντί να σκεφτόμαστε το συμφέρον της μπάντας, ο καθένας μας βλέπει το προσωπικό του συμφέρον.

AL M-C smallΓια να υπάρξει συνέχεια με τους ANGRA τι πρέπει να συμβεί όταν ξαναβρεθείτε λοιπόν;

Ας ξεκινήσουμε με τον σεβασμό. Οφείλουμε να επανέλθουμε και να μιλήσουμε για μουσική, όχι για εγωισμούς, λεφτά και ποσοστά. Το παρελθόν είναι όμορφο και πρέπει να βασιστούμε στην μουσική μας. Μόνο έτσι θα συνεχίσουμε.

Ευχαριστώ για την ειλικρίνειά σου και για τις πληροφορίες. Εύχομαι ό,τι καλύτερο σε σένα προσωπικά, στους ANGRA αλλά και στους ALMAH.

Κι εγώ σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη, αλλά και για την ευκαιρία που μου έδωσες να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα στους φίλους των ANGRA, για την αλήθεια που κρύβαμε. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανένα, αλλά ήταν σημαντικό που μπόρεσα να ανοίξω την καρδιά μου. Σε ευχαριστώ.

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

Συνέντευξη SYMPHONY X: “Their moment in the spotlight”

By
Rock Hard
-
0

 

Από το “Paradise lost” φάνηκε ότι οι SYMPHONY X είχαν επιστρέψει για τα καλά στο προσκήνιο του progressive metal. Το “Iconoclast” απλά επιβεβαιώνει αυτό που φαινόταν και μας παρουσιάζει τους Αμερικανούς progsters στο απόγειο (μέχρι στιγμής;) της καριέρας τους. Μία απο τις μεγαλύτερες φωνές του metal, o sir Russell Allen, μας μιλάει τόσο για τους SYMPHONY X, όσο και για τα πολλά και διάφορα project του και φυσικά για την πολυαναμενόμενη, πρώτη εμφάνισή τους στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου στο Gagarin205…

SymphonyX.2011 s web

 

Russell φαίνεται ότι τα καταφέρατε και πάλι!

Ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου!

Δεν ήξερα τι να περιμένω απο το “Iconoclast” μετά και το τρομακτικό “Paradise lost”, αλλά δείξατε ότι βρίσκεστε σε φοβερή συνθετική κατάσταση.

Αυτό νομίζω κι εγώ. Καταφέραμε και βγάλαμε 2 συνεχόμενα πάρα πολύ καλά άλμπουμ, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, και την κατάλληλη στιγμή αν θες.

Για να είμαι ειλικρινής, το “Paradise lost” για μένα, είναι καλύτερο σαν άλμπουμ, όμως το “Iconoclast” είναι σίγουρα αντάξιος διάδοχός του και εξαιρετικό με τη σειρά του.

Σίγουρα, αυτό είναι και θέμα γούστου. Καταλαβαίνω και σέβομαι αυτό που λες. Για μένα σημαντικότερο είναι αυτό που είπες στο τέλος. Ότι και αυτό το άλμπουμ, στα αυτιά σου και στα αυτιά του κόσμου, είναι επίσης εξαιρετικό.

SymphonyX.2011m webΗ σύνθεση του “Iconoclast” μήπως ήταν λίγο δυσκολότερη για εσάς; Εννοώ ότι μετά την τρομερή επιτυχία του “Paradise lost”, είχατε περισσότερο άγχος για το αποτέλεσμα του νέου σας δίσκου;

Η αλήθεια είναι ότι είχε επιρροή στο ότι κάναμε. Το “Paradise lost” ήταν ένα όντως πολύ πετυχημένο άλμπουμ. Και έτσι θέλαμε να έχουμε αν όχι την ίδια, παρόμοια επιτυχία και στο νέο μας αλμπουμ. Δε θέλαμε να αντιγράψουμε το “Paradise lost” μουσικά, αλλά μας έθεσε κατα κάποιο τρόπο το στόχο για το “Iconoclast”. Να είναι ένα heavy, μελωδικό, με groovy riffs άλμπουμ, με μελωδικά ρεφρέν στα περισσότερα κομμάτια και με εκτενέστερες συνθέσεις. Τον ήχο όμως θέλαμε να τον κρατήσουμε «σφιχτό» όπως και στο “Paradise lost” και δουλέψαμε πολύ πάνω σε αυτό στο στούντιο. Ειδικά πάνω στις κιθάρες. Ηχητικά ειδικά, τα τύμπανα, η φωνή και οι κιθάρες κυρίως είναι βασισμένα στο “Paradise lost”.

Στο “Iconoclast” νομίζω ότι έχετε επικεντρωθεί περισσότερο στην progressive μεριά σας και όχι τόσο στην heavy/power που είχατε στο “Paradise lost”. Ήταν κάτι που έγινε σκόπιμα με σκοπό να αποφύγετε την αντιγραφή κατά κάποιο τρόπο;

Σίγουρα! Δε θέλαμε για κανένα λόγο να αντιγράψουμε το “Paradise lost”. Για αυτό και έχουμε περισσότερα progressive στοιχεία, όπως έχουμε ακόμα και αρκετά RUSH στοιχεία σε αυτό το δίσκο. Υπάρχουν πολλές επιρροές απο πιο παραδοσιακά metal ακούσματα και καταφέραμε να ακούγεται διαφορετικό, έχοντας όμως τη δύναμη και τον αντίκτυπο του προηγούμενου δίσκου μας.

SymphonyX.2011h webΠιστεύεις ότι αυτή είναι η στιγμή των SYMPHONY X που βρίσκονται στο προσκήνιο όσο ποτέ και πρέπει να την εκμεταλλευτούν στο έπακρο;

Το πιστεύω, ναι. Όλα έχουν να κάνουν με εμάς και την εταιρία. Η Nuclear Blast κάνει και αυτή απο τη μεριά της ό,τι μπορεί φυσικά. Αλλά ναι, το πιστεύω ότι τώρα είναι η στιγμή της μπάντας. Τα άλμπουμ μιλάνε απο μόνα τους, τα τραγούδια μεμονωμένα επίσης και δε χρειαζόμαστε κάποιους να μας βάλουν στο επίκεντρο. Εμείς και η εταιρία μας το καταφέρνουμε αυτό. Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το πρόγραμμα της περιοδείας μας και να φέρουμε μια καλύτερη παραγωγή και ένα καλύτερο stage show στους οπαδούς μας. Και φυσικά ελπίζουμε να αυξήσουμε τα πάντα ουσιαστικά… Τόσο τις εμφανίσεις και την ποιότητά τους όπως σου είπα, αλλά και τον κόσμο που θα μας ακούσει και θα έρθει να μας δεί. Και ναι, πιστεύω ότι αυτό είναι το άλμπουμ το οποίο θα μας τα δώσει όλα αυτά.

Επομένως κι εμείς δε θα χρειαστεί να περιμένουμε ακόμα 4-5 χρόνια για το νέο δίσκο. Γιατί αυτή η στιγμή θα έχει χαθεί μέχρι τότε.

Κι εγώ ελπίζω πως όχι. Βέβαια νομίζω ότι αποδεικνύουμε πλέον ότι έχουμε τη δύναμη να είμαστε σταθεροί και ότι δεν πάμε πουθενά. Σίγουρα τα κενά μεταξύ των δίσκων κάνει τον κόσμο να αναζητά τη μπάντα, αλλά αυτό δεν το βλέπω σαν πρόβλημα. Μόλις τελειώσουμε και την περιοδεία όσο συντομότερα μπορούμε, με έναν καλό προγραμματισμό, θα μπορούμε να αφοσιωθούμε ακόμα πιο γρήγορα στο επόμενο άλμπουμ μας.

SymphonyX.2011g webΠριν την κυκλοφορία του “Paradise lost” είχατε προλάβει να κυκλοφορήσετε 6 άλμπουμ σε διάστημα 9 σχεδόν χρόνων. Μήπως τελικά εκείνο το κενό μέχρι την κυκλοφορία του “Paradise lost” βοήθησε τη μπάντα και γι’ αυτό το αποτέλεσμα ήταν τόσο εντυπωσιακό;

Θα έλεγα ότι σίγουρα απέδειξε το νόημα. Ότι η μπάντα είναι αξιόπιστη πλέον, ανεξαρτήτως του χρόνου. Αν η μουσική είναι καλή, δεν έχει σημασία το πόσο καιρό κάνεις να κυκλοφορήσεις το άλμπουμ. Νομίζω πάντως ότι το κενό βοήθησε τη μπάντα να πάρει μια νέα κατεύθυνση, να ξεφύγει λίγο απο αυτά που είχε δημιουργήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και να πετύχει κάτι νέο, κάτι φρέσκο. Και αυτό ήταν το “Paradise lost”. Άρα νομίζω κι εγώ ότι ήταν καλό τελικά αυτό το κενό. Απο την άλλη όμως, δεν ήταν τόσο καλό για εμένα τουλάχιστον το κενό μεταξύ του “Paradise lost” και του “Iconoclast”. Γιατί κι αυτό ήταν περίπου στα ίδια χρόνια. Έγιναν διάφορα πράγματα, όλα για κάποιον λόγο βέβαια, αλλά ήταν ένας πάρα πολύ δύσκολος δίσκος για να τον τελειώσουμε. Άξιζε βέβαια, αλλά ελπίζω ότι στον επόμενο να κυλήσουν πιο ομαλά τα πράγματα. Και φυσικά ελπίζω να ακούγεται το ίδιο καλός!

SymphonyX.2011e webΕπομένως το κενό μεταξύ του “Paradise lost” και του “Odyssey” είχε να κάνει καθαρά με εσάς και μουσικούς λόγους, όπως πχ η συνθετική διαδικασία.

Πάνω κάτω ναι. Είχαμε ευκαιρίες που έπρεπε να αρπάξουμε, ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά και σαν μπάντα. Δεν ήμασταν ποτέ και η μπάντα που περιόδευε όπως ξέρεις. Πρώτη μας περιοδεία ουσιαστικά έγινε μετά το τέταρτο άλμπουμ μας. Πολλά έπαιξαν το ρόλο τους τότε. Άλλα σημαντικά, άλλα όχι. Ήταν μια περίεργη περίοδος για τη μπάντα.

Πιστεύεις ότι το γεγονός πως δεν περιοδεύατε, επηρέασε αρνητικά τη δημοτικότητα της μπάντας;

Σίγουρα! Αν είχαμε περιοδεύσει τότε που έπρεπε να είχαμε περιοδεύσει περισσότερο, θα είχαμε σίγουρα μεγαλύτερο fan base και περισσότερος κόσμος θα ήξερε γενικότερα τους SYMPHONY X. Το internet δεν υπήρχε ουσιαστικά όταν ξεκινούσαμε και έπρεπε να το κάνουμε κανονικά με τον κλασικό τρόπο… Περιοδείες και συναυλίες. Όμως δεν το κάναμε και γιατί η εταιρία που είχαμε τότε, δεν ενδιαφερόταν για αυτό. Την ενδιέφερε η μπάντα να βγάζει πολλούς δίσκους, γιατί δεν είχε και τα χρήματα να μας βγάλει περιοδεία. Κατά κάποιο τρόπο εξαναγκαστήκαμε να κάνουμε ό,τι κάναμε, μιας και δεν υπήρχε και η αγορά εκείνη την περίοδο για το progressive metal, με εξαίρεση λίγες χώρες στη Νότιο Αμερικη, την Ιαπωνία και τα Νότια της Ευρώπης. Τελικά ήταν κάτι που έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας και χωρίς τη βοήθεια κανενός για να γίνει. Ό,τι κατάφερε αυτή η μπάντα το έχει καταφέρει με τα δικά της χέρια και τους δικούς της κόπους. Είναι πραγματικά η πρώτη φορά που βρισκόμαστε σε μια εταιρία που νιώθουμε και βλέπουμε ότι μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Μπορεί και κάνει τους SYMPHONY X πιο πετυχημένους και πιο γνωστούς. Καμία σχέση με το παρελθόν μας. Είχαμε και κάποιες κακοτυχίες, όπως για παράδειγμα μια τεράστια Ευρωπαϊκή περιοδεία που θα παίζαμε μαζί με τους SAVATAGE, αλλά έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου και αυτό μας πήγε πίσω την περιοδεία αρχικά και τελικά την κατέστρεψε μιας και δε πήγαμε πουθενά, δε θέλαμε.

SymphonyX.2011d webΠιστεύεις λοιπόν ότι τώρα πλέον έφτασε η ώρα σας; Γιατί, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα, οι SYMPHONY X είναι η καλύτερη prog metal μπάντα των τελευταίων 5 ετών.

Πιστεύω ότι σίγουρα είναι η στιγμή μας! Καθώς μιλάμε, πιάνουμε τον ταύρο απο τα κέρατα και δεν μα*****όμαστε πλέον. Η μπάντα είναι αυτή, αυτή είναι και η μουσική της, έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε και θέλουμε να τα καταφέρουμε! Θέλω να σε ευχαριστήσω για το κομπλιμέντο σου και να πώ ότι ναι, SYMPHONY X is really kicking ass right now! Νιώθω ότι είμαστε απο τις πιο σημαντικές μπάντες του χώρου και θέλουμε να το διατηρήσουμε αυτό. Πιστεύω ότι τώρα είναι ο καιρός μας και νιώθω ότι θα κάνουμε σπουδαία πράγματα, αρκεί να συνεχίσουμε να ρολάρουμε και να μην έχουμε πάλι μεγάλα κενά. Εγώ προσωπικά δεν πολυγουστάρω τα κενά, και κάνω και πολλά προσωπικά πράγματα τελευταία. Αλλά πιστεύω ότι οι SYMPHONY X δε θα έχουν μεγάλα κενά και θα συνεχίσουν να παράγουν σπουδαίους δίσκους. Σαν αυτόν που έχουμε τώρα. Θα περιοδεύσουμε για αυτό το δίσκο και εύχομαι να έχουμε όσο περισσότερες ευκαιρίες μπορούμε για αυτό το δίσκο, γιατί πιστεύω ότι αξίζει να ακουστεί. Και η μπάντα είναι έτοιμη να τον υποστηρίξει, αλλά και να επωφεληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο απο αυτόν!

Η αλλαγή του ήχου σας σε πιο βαρύ και μοντέρνο, πιστεύω ότι ήταν ευεργητική. Και ειδκά στην εποχή μας, όπου τη μεγαλύτερη δημοτικότητα έχουν πιο extreme κατα κάποιο τρόπο μπάντες και ακούσματα, εσείς γίνατε με το δικό σας τρόπο και στο δικό σας βαθμό βέβαια, πιο extreme απο ότι στο παρελθόν. Περισσότερα δίκασα, tutties, σκληρότερος ήχος, riffing… Πιστεύεις ότι βοήθησε η αλλαγή;

SymphonyX.2011b webΠροφανώς! Μια μπάντα πρέπει να ακούγεται όπως πρέπει στην εποχή της και να έχει τον ήχο και τον αντίκτυπο που χρειάζεται. Πρέπει να έχει κάτι να πει. Αυτός είναι ο τρόπος της μοντέρνας μουσικής. Έπρεπε να προχωρήσουμε μπροστά. Το κάναμε κατά κάποιο τρόπο, αλλάζοντας μεν κάπως τον ήχο μας, όχι όμως τόσο ώστε να μην αρέσει σε εμάς τους ίδιους. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα προτιμούν αυτά που έκανες πριν και άλλοι αυτά που κάνεις τώρα, έτσι είναι η ζωή απλά. Εγώ πιστεύω ότι αυτή η αλλαγή και ο πιο βαρύς ήχος, μας έφερε περισσότερο νεανικό κοινό, απ’ όσο βλέπω τουλάχιστον. Αυτό είναι υπέροχο. Δεν είμαστε σίγουρα γέροι, αλλά ούτε και παιδιά. Είναι υπέροχο όμως το ότι ακόμα βγάζουμε progressive μουσική που την παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά και τόσο νεότεροι, όσο και μεγαλύτεροι την απολαμβάνουν. Και σε αυτό έπαιξε ρόλο το ότι στα νέα κομμάτια ο αντίκτυπος είναι μεγαλύτερος. Και είναι και ένας άλλος συνδυασμός νομίζω. Οι αποκαλυπτικοί στίχοι και τα φουτιριστικά στοιχεία μέσα απο ένα πιο βαρύ και σύγχρονο ήχο, πιάνουν τον ακροατή και τον χτυπάνε στο πρόσωπο απευθείας! Νομίζω ότι η μπάντα σίγουρα πέτυχε περισότερα με τον τωρινό της ήχο!

Δε μπορώ να μη σε ρωτήσω για ένα συγκεκριμένο κομμάτι στο δίσκο. Και αυτό είναι το “When all is gone”. Για μένα είναι η καλύτερη power ballad που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια τόσο μουσικά, αλλά όσο και στιχουργικά. Αυτό κι αν ήταν έμπνευση!

(γέλια) Κοίτα, θέλαμε απλά κάτι να αποβάλλει κατα κάποιο τρόπο τη σκληρότητα του δίσκου. Άλλωστε τώρα λέγαμε για το πόσο επιθετικός είναι και σε συνδυασμό με τους στίχους για όλα τα κακά του μέλλοντος και τις παγίδες της τεχνολογίας, είχαν δημιουργήσει ένα περιβάλλον που χρειαζόταν και κάτι πιο ανθρώπινο… Κάτι που να αγγίζει περισσότερο την καρδιά. Εξαιτίας της τραγικής φύσεως του δίσκου, αυτό το κομμάτι νομίζω ότι έκανε ακόμα περισσότερη εντύπωση.

SymphonyX.2011a webΥπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία πίσω από τους στίχους;

Όχι ιδιαίτερα. Είναι περισσότερο κάτι σαν σχολιασμός για το άλμπουμ, σαν σύνολο. Ένας σχολιασμός για το status του κόσμου. Του πού βρισκόμαστε αυτήν την περίοδο.

Μιας και μιλάμε για στίχους, πολλά κομμάτια σας, αλλά και ολόκληρα άλμπουμ, αναφέρονται στην Ελλάδα και τη μυθολογία της. “Prometheus”, “Odyssey”, “Twilight in Olympus” για παράδειγμα.

Εδώ θα πρέπει να μιλήσεις με τον Michael Romeo. Έχει μια τρελή αγάπη και κόλλημα με την Ελληνική μυθολογία. Έτσι, περνάει πολλά απο αυτά τα πράγματα μέσα στα κομμάτια. Λάτρεψα την ιδέα, τη βρήκα σπουδαία. Το να προσθέτεις ιστορία και μυθολογία μέσα στη μουσική, είναι κάτι που με συναρπάζει. Αυτός είναι περισσότερο οπαδός της δικής σας μυθολογίας και ιστορίας, εγώ είμαι περισσότερο οπαδός του Μεσαίωνα. Αυτή η ιδέα της ένωσης φουτουριστικών και αρχαίων στοιχείων, με κάνει να σκέφτομαι αρχαίους εξωγήινους! (γέλια) Με κάνει να σκέφτομαι την ένωση μεταξύ των αρχαίων μύθων και της τεχνολογίας και της εξέλιξής της στον πολιτισμό μας. Πολλές φορές πιάνουμε ένα μύθο και φέρνουμε το θέμα του στο σήμερα. Για παράδειγμα το “Prometheus” είναι σαν τον Frankenstein. Είναι τέλειο όταν δημιουργείς ένα τέρας και είναι το τέλειο όνομα για το κομμάτι. Και έχει την επιρροή της Ελληνικής μυθολογίας σε μια μοντέρνα ιστορία που λέγαμε. Μου αρέσει η ιδέα των παλιών Θεών να επανέρονται με διάφορους τρόπους. Πάντως ο Michael Romeo έχει εντριφύσει πολύ περισσότερο στην Ελληνική μυθολογία. Πολύ περισσότερο από εμένα.

SymphonyX.2010b webΉρθε λοιπόν ο καιρός να σας θαυμάσουμε κι εμείς στην Ελλάδα ζωντανά, στις 28 Οκτωβρίου. Σας πήρε πολλά χρόνια να έρθετε, αλλά τα καταφέρατε τελικά. Μήπως να περιμένουμε τίποτα ιδιαίτερο στο set list;

Δε ξέρω σίγουρα αν θα κάνουμε κάτι ιδιαίτερο στην Ελλάδα. Δε λέω πως δε θα κάνουμε. Απλά είναι κάτι για το οποίο πραγματικά δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Δε ξέρω αν τα παιδιά το έχουν σκεφτεί. Εγώ προσωπικά τα σκέφτομαι αυτά τα πράγματα. Και τόσο λόγω της ιστορίας της μπάντας εκεί, όσο και για το πόσο η Ελλάδα έχει επηρεάσει τα κομμάτια και τους δίσκους της μπάντας, φαντάζομαι ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι special. Δεν μπορώ σου λέω να σου πω από τώρα αν και τί θα είναι αυτό. Προς το παρόν είμαστε πλήρως απασχολημένοι με το “Iconoclast” και τα σόου αυτά. Δεν έχουμε προβάρει τα πάντα, αλλά απο την άλλη βγήκαμε και απο μια περιοδεία που παίζαμε πολύ υλικό, άρα δεν έχουμε πρόβλημα. Δε θα προδώσω τίποτα, ούτε θα σου δώσω καμία υπόσχεση, αλλά θα σου υποσχεθώ αυτό… Σίγουρα θα σας κόψουμε τους κώλους! (γέλια)

Αυτό ευχόμαστε κι εμείς!

(γέλια)

Μπορώ να σε ρωτήσω λίγα πράγματα για τα προσωπικά σου project;

Φυσικά, κανένα πρόβλημα!

SymphonyX.2011c webΠώς είναι η κατάσταση στο στρατόπεδο Allen/Lande; Σα να μην υπάρχει ζωή εκεί…

Κάπως έτσι είναι. Μετά τον τελευταίο δίσκο δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Δε συζητήσαμε για επόμενο άλμπουμ, ούτε έγινε καμία προσέγγιση προς το μέρος μου. Τίποτα απολύτως. Οπότε αυτό ήταν ουσιαστικά το τελευταίο άλμπουμ από εμάς και προσωπικά δεν έχω κανένα πλάνο να κάνω κι άλλο δίσκο με τον Jorn στο μέλλον… Τουλάχιστον σύντομα.

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος πίσω από αυτό;

Όχι, δε νομίζω ότι υπάρχει. Απλά αυτό το project έκανε τον κύκλο του. Εμείς στην ουσία κάναμε τα τρία άλμπουμ του συμβολαίου μας, αν και η Frontiers θέλει να κάνουμε κι άλλο δίσκο. Εγώ δεν έχω μεν πρόβλημα να γίνει, αλλά απο τη στιγμή που ούτε έχω ακούσει κάτι σχετικό, ούτε έχει επικοινωνήσει κάποιος μαζί μου, τότε…

Οι ATOMIC SOUL; Έβγαλες ένα άλμπουμ και τέλος;

Εκεί όχι. Τώρα δουλεύω πάνω στο δεύτερο άλμπουμ. Το κάνω για αρκετά χρόνια, αλλά προφανώς με τόσα που έχω να κάνω, δεν έχω προλάβει να το τελειώσω, γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Πάντως σίγουρα θα το ολοκληρώσω φέτος και θα είναι στο χέρι της εταιρίας το πότε θα το βγάλει. Δε θα είναι blues/rock όπως ήταν το πρώτο, αλλά θα είναι και αυτό στον κλασικό ήχο. Μου αρέσει αυτός ο early 80’s, late 70’s ήχος και σ’ αυτό το πνεύμα κινείται και αυτός ο δίσκος.

SymphonyX.2010c webΤο 2010 ήταν ένα αρκετά πολυάσχολο έτος για σένα. Βγάλατε το ALLEN/LANDE άλμπουμ, συμμετείχες σε ένα σωρό άλλα άλμπουμ, όπως των STAR ONE, AVANTASIA, RE–VAMP… Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι SYMPHONY X δε σε καλύπτουν απόλυτα σα μουσικό;

Αυτή θα ήταν μία εξήγηση όλων αυτών που κάνω. Ειλικρινά, είμαι ένας ικανός τραγουδιστής, ο οποίος γουστάρει πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Οι SYMPHONY X βγάζουν ένα άλμπουμ κάθε 4-5 χρόνια τον τελευταίο καιρό, οπότε μου μένει αρκετός καιρός για να μπορέσω να ασχοληθώ και με άλλα είδη μουσικής που αγαπάω. Και εκτός αυτού, με χαροποιεί πάρα πολύ όταν οι φίλοι μου με παίρνουν τηλέφωνο και μου ζητάνε να τραγουδήσω σε κάποια δουλειά τους. Απλά έτυχε να γίνουν όλα τον ίδιο καιρό, αλλά λειτούργησαν μια χαρά. Ξέρεις, είχα τελειώσει με τα φωνητικά για τους SYMPHONY X πριν ένα χρόνο, έκανα τη δουλειά με τους RE-VAMP, μετά αυτό ήταν το STAR ONE… Πολλοί πρέπει να πιστεύουν ότι ξοδεύω πάρα πολύ χρόνο σε όλα αυτά, αλλά η απλή αλήθεια είναι πως όχι! (γέλια) Παίρνω τη μουσική, μπαίνω σε ένα στούντιο και αυτό ήταν. Βγαίνει πολύ εύκολα, γιατί δεν είναι η δική μου μουσική, είναι κάποιου άλλου. Στη δική μου μουσική έχω την ευθύνη για πολλά περισσότερα πράγματα. Τύμπανα, κιθάρες, ενορχηστρώσεις… Καμία σχέση! Εκεί ναι, μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο.

SymphonyX.2010d webΞέρουμε ότι είσαι σπουδαίος τραγουδιστής και για μένα μία απο τις 5 καλύτερες φωνές αυτή τη στιγμή στο heavy metal. Πολλοί όμως λένε ότι είσαι και ο απόλυτος Dio τραγουδιστής… Συμφωνείς με αυτό; Και η διασκευή που κάνατε με τους ADRENALINE MOB έγινε επι τούτου;

Βασικά, ναι, η διασκευή έγινε επίτηδες. Τόσο λόγω του ονόματος της μπάντας, όσο και για την αγάπη μου προς το Ronnie. Ήταν μια τεράστια επιρροή για μένα. Σίγουρα λατρεύω να διασκευάζω Dio. Δεν είχα κάνει επιλογές σε δίσκο και πέρασα υπέροχα με τους ADRENALINE MOB διασκευάζοντας Dio. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να το κάνουμε αυτό. Απολαμβάνω το hard rock και το heavy metal και ο Dio ήταν ένας απο τους αγαπημένους μου τραγουδιστές όλων των εποχών. Και το να είμαι σε μία μπάντα που γουστάρει να τα παίζει αυτά, είναι δωράκι για μένα! (γέλια)

symphony-x-iconoclastΠριν κάποια χρόνια είχατε περιοδεύσει σαν SYMPHONY X με τους DREAM THEATER και τώρα ο Mike Portnoy είναι ο ντράμερ σου στους ADRENALINE MOB. Μικρός κόσμος τελικά! Και τα πράγματα στη μπάντα σας δείχνουν να πηγαίνουν μια χαρά…

(γέλια) Όντως είναι πολύ μικρός ο κόσμος μας! Ναι, τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά στους ADRENALINE MOB. Είναι ένα διαφορετικό είδος κτήνους… Πιο straight rock/metal μπάντα, απλές ενορχηστρώσεις, καλά κομμάτια… Απλά κρέας και πατάτες… Όσα χρειάζεσαι! (γέλια) Είναι ένα διαφορετικό είδος μπάντας. Όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια εκεί. Είναι η μπάντα με την περισσότερη ενέργεια άπο όσες έχω υπάρξει ποτέ! Όλοι στη μπάντα έχουν φυσικό ταλέντο και είναι και διασκεδαστές ταυτόχρονα… Σα να έχουμε 5 frontmen! (γέλια) Είναι κάτι τελείως διαφορετικό απο τους SYMPHONY X και έχει πολύ πλάκα να κάνεις αυτού του είδους τη μουσική. Περνάμε πραγματικά υπέροχα! Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε σκληρά για τα κομμάτια… Απλά παίζουμε και περνάμε τέλεια. Και νομίζω ότι αυτό είναι καλό και για εμένα, αλλά και για τον Mike, γιατί τόσα χρόνια στο progressive χώρο ακούγαμε κριτικές και κριτικές και όλοι περίμεναν το πως θα παίξεις, πώς θα τραγουδήσεις, τί θα κάνεις κλπ… Είναι πραγματικά ανακούφιση να βγαίνεις απλά στη σκηνή και να ροκάρεις και να τα δίνεις όλα! Λατρεύω αυτό που κάνω με τους SYMPHONY X, είμαι σίγουρος ότι και ο Mike γουστάρει ότι κάνει, αλλά πραγματικά περνάμε πάρα πολύ καλά με τους ADRENALINE MOB και βγαίνει τόσο φυσικά και τόσο όμορφα που το νιώθεις. Έχει πολύ πλάκα. Είναι καλό για εμάς που μπορούμε και κάνουμε πράγματα που δεν είχαμε κάνει στο παρελθόν… Μας κάνει καλύτερους καλλιτέχνες. Και περνάμε ξαναλέω και καλά!

SX-NULOGO RGB smallΗ τρελή δημοσιότητα που πήρε το «διαζύγιο» των DREAM THEATER με τον Mike Portnoy, επηρέασε τους ADREΝΑLINE MOB;

Δε νομίζω. Όσοι γουστάρουν τους ADRENALINE MOB δε γουστάρουν τον Mike επειδή ήταν στους DT, αλλά επειδή είναι ο Mike. Οι περισσότεροι οπαδοί των ADRENALINE MOB άλλωστε είναι από άλλο μουσικό κόσμο. Δε ξέρουν πραγματικά οι περισσότεροι ποιοί είμαστε! Μόλις γυρίσαμε απο μια περιοδεία στην Αμερική με τους GODSMACK, παίζοντας σε αρένες και φεστιβαλ, μπροστά σε ένα κοινό που δεν ήξερε ούτε τους DREAM THEATER, ούτε τους SYMPHONY X. Και δεν τους ένοιαζε εννοείται. Είναι πολύ ωραίο να παίζεις μπροστά σε νέο κοινό, κοινό που δε σε ξέρει, και να τους βλέπεις να περνάνε καλά. Σου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση και λες “το έχουμε ακόμα”. Δεν στηριζόμαστε στην μέχρι τώρα καριέρα και φήμη μας. Κι αυτό είναι που με συναρπάζει και είναι φοβερό με τους MOB. Οπότε, δε νομίζω ότι επηρεάζει το κοινό απέναντί μας. Σίγουρα δίνει λίγο «θόρυβο» γύρω απο το όνομα και είναι λογικό, αλλά παίζουμε μπροστά σε κόσμο που δε μας ξέρει.

Έχω ακόμα μία και τελευταία ερώτηση. Γιατί σε λένε “sir”;

(γέλια) Αυτό το έβγαλε ο Arjen Lucassen πριν πολλά χρόνια όταν δούλευα σε ένα μεσαιωνικό σόου στην Αμερική που λεγόταν “Medieval times”. Έκανα αγώνες με ακόντιο πάνω σε άλογα και μάχες με σπαθιά για τον κόσμο, ο οποίος έτρωγε ας πούμε φαγητό με τα χέρια. Ήταν ένα καθαρά μεσαιωνικό σόου και ο Arjen με έλεγε “sir Russell”. Έπαιζα το ρόλο του ιππότη για περίπου 10 χρόνια, οπότε καταλαβαίνεις. Πάντως θα σου πώ ένα πράγμα… Είμαι σίγουρα περισσότερο ιππότης απο τον Paul McCartney! (γέλια) Αυτός έχει τον πραγματικό τίτλο, εμένα απλά μου κόλλησε το παρατσούκλι. Φαντάσου το έκανα ακόμα και σε ταινίες, κάτι b-movies. Ακόμα έχω επαφές με τον κόσμο της βιομηχανίας του σινεμά. Πολλοί απο τους καλύτερους φίλους μου είναι απο αυτό το χώρο και ακόμα κρατάτω επαφές μαζί τους. Και πίστεψέ με είναι ξεκαρδιστικό γι’ αυτούς το ότι στη μουσική βιομηχανία με φωνάζουν “sir Russell”! (γέλια)

Εντάξει λοιπόν sir Russell… Ήταν τιμή μου που μίλησα μαζί σου! Σε ευχαριστώ πολύ και ανυπομονώ για το σόου σας στην Αθήνα.

(γέλια) Να ‘σαι καλά παιδί μου! (γέλια) Ανυπομονώ κι εγώ για το σόου και πες στους οπαδούς μας ότι τους αγαπάμε!

 

Φραγκίσκος Σαμοΐλης

 

Site:

http://www.symphonyx.com

 

Discography:

1994 – Symphony X

1995 – The damnation game

1997 – The divine wings of tragedy

1998 – Twilight in Olympus

2000 – V: The new mythology suite

2002 – The odyssey

2007 – Paradise lost

2011 – Iconoclast

 

Line up:

Russell Allen: φωνητικά

Michael Romeo: κιθάρα, δεύτερα φωνητικά

Michael Pinnella: πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά

Michael Lepond: μπάσο, δεύτερα φωνητικά

Jason Rullo: τύμπανα

 

INSOMNIUM interview: “One for sorrow”

By
Rock Hard
-
0

Οι Φιλανδοί INSOMNIUM έχουν μια σταθερή ανοδική πορεία με εξαιρετικές δουλειές στο μελωδικό death metal, καταφέρνοντας σε κάθε κυκλοφορία τους να μην μένουν στάσιμοι. Η νέα τους δουλειά “One for sorrow” είναι σίγουρα μέσα στις καλύτερες της χρονιάς. Ο βασικός συνθέτης του συγκροτήματος Ville Friman (κιθάρες) ήταν ευγενικότατος, πρόσχαρος, μας απάντησε σε ερωτήσεις γύρω από την μουσική τους, την σκηνή της χώρας τους, ποιους δίσκους θεωρεί σημαντικούς για την εξέλιξη της μουσικής σκηνής τους, ενώ δεν δίστασε να πει την γνώμη του ακόμα και για τις δηλώσεις του γελοίου Φιλανδού πρωθυπουργού. Ας τον απολαύσουμε!!!

 

press pic 5Καλησπέρα Ville, θέλω να μπω κατευθείαν στο θέμα και να μου απαντήσεις πόσο περήφανος είσαι για το νέο σας δίσκο “One for sorrow”;

Σου άρεσε;

Τον βρήκα πάρα πολύ καλό και σε ποιότητα τον συγκρίνω με το εκπληκτικό ντεμπούτο σας “In the halls of the awaiting”.

Οι συνθήκες ήταν ιδανικές κατά την ηχογράφηση του δίσκου, είχαμε άριστη επικοινωνία, άνεση και χρόνο τόσο να συνθέσουμε όσο και να δουλέψουμε τα τραγούδια μας. Ακόμα και στο τομέα των ηχογραφήσεων και παραγωγής δεν πιεστήκαμε σε κανένα σημείο. Όλα τα παραπάνω βοήθησαν στο τελικό αποτέλεσμα του “One for sorrow”.

Ακούγοντας το “One for sorrow” και τον προηγούμενο δίσκο σας “Across the dark” βρήκα αρκετές διαφορές στον ήχο σας, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τα νέα σας τραγούδια έχουν περισσότερη ποικιλία.

Θέλουμε με κάθε μας δίσκο να προχωράμε μπροστά και να μην μένουμε στάσιμοι. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν θέλουμε να αλλοιώσουμε και τον προσωπικό μας ήχο. Οι εμπειρίες που αποκτάμε καθώς μεγαλώνουμε, καθώς και τα μουσικά μας ακούσματα βοηθούν να εξελίξουμε τον ήχο μας. Στο “One for sorrow” μας βγήκε φυσιολογικά μια πιο progressive πλευρά. Συνθέσαμε μεγάλα τραγούδια σε διάρκεια, προσπαθώντας να μην βασίζεται σε 1-2 riffs. Θα ακούσετε γρήγορα riffs, ακουστικά «περάσματα» και mid tempo ρυθμούς στο ίδιο τραγούδι.

Όπως στο καλύτερο σας τραγούδι, κατά την προσωπική μου άποψη, “Lay the ghost to rest”.

Ακριβώς. Το να συνθέσεις ένα, μεγάλο σε διάρκεια, τραγούδι δεν είναι δύσκολο. Το δύσκολο είναι να κρατήσεις το ενδιαφέρον του ακροατή καθ’ όλη τη διάρκεια. Όμως τονίζω ότι δεν είχαμε προσχεδιάσει κάτι. Απλά αυθόρμητα.

press pic 1Παρακολουθώντας την πορεία σας από το 2002 με το “In the halls of awaiting” παρατηρώ ότι δίσκο με δίσκο εισάγετε μια πιο μελαγχολική ατμόσφαιρα, αλλά όχι καταθλιπτική, περισσότερο μια γλυκιά μελαγχολία. Έχοντας και το εξώφυλλο του “One for sorrow” μπορώ να πω ότι ο δίσκος σας είναι το soundtrack του φθινοπώρου.

Πραγματικά η εποχή που επέλεξες να παρομοιάσεις το δίσκο μας ταιριάζει απόλυτα. Η μελαγχολία είναι αποτέλεσμα, όπως σου ανέφερα παραπάνω, των εμπειριών που αποκτούμε σαν άνθρωποι, καθώς μεγαλώνουμε. Δει είναι ειδυλλιακά τα πράγματα, ειδικά οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που δεν θεωρώ ότι είμαι χαρούμενος κι αυτό εμφανίζεται μέσα από την μουσική που συνθέτω. Όλοι περνάμε δύσκολες στιγμές που μας ρίχνουν την ψυχολογία. Όμως όπως σωστά ανέφερες δεν έχει να κάνει με κατάθλιψη. Παλεύεις την κάθε αναποδιά και προσπαθείς να ατενίσεις με αισιοδοξία το μέλλον. Πάντως στην παρούσα φάση η ατμόσφαιρα του φθινοπώρου μου ταιριάζει (γέλια).

Όλες οι συνθέσεις του “One for sorrow” έχουν μια συνοχή μεταξύ τους με μοναδική εξαίρεση το “Regain the fire”. Μουσικά δεν ταιριάζει με την όλη ατμόσφαιρα του δίσκου.

Μας άρεσε σαν τραγούδι και θέλαμε να το συμπεριλάβουμε στο δίσκο. Εξάλλου για μένα το “Decoherence” είναι μια πιο περίεργη σύνθεση σε σύγκριση με ότι έχουν συνηθίσει οι θαυμαστές μας. Απλά μας άρεσε σαν τραγούδι και το συμπεριλάβαμε.

coverΠριν λίγους μήνες κυκλοφορήσατε ένα single, το “Weather the storm” με δύο ολοκαίνουργια τραγούδια, το ομώνυμο και το “Beyond the horizon”. Μου έκανε μεγάλη έκπληξη που κανένα από τα δύο τραγούδια δεν ήταν στο track list του δίσκου.

Θα τα έχουμε στη special edition του δίσκου που θα κυκλοφορήσει περίπου την ίδια περίοδο. Γενικά είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την προώθηση που μας κάνει η νέα δισκογραφική μας, Century Media. Βγάλαμε το single με την συμμετοχή του Mikael Stanne (DARK TRANQUILLITY) στο τραγούδι “Weather the storm”. Όσοι δεν το έχουν ακούσει θα έχουν την δυνατότητα μέσω της special edition.

Θα υπάρξουν και άλλα νέα τραγούδια στη special edition;

Δεν νομίζω. Θα δούμε πως τα πηγαίνει ο δίσκος “One for sorrow”, ποια είναι η αντίδραση του κόσμου και μετά θα κινηθούμε ανάλογα. Αν πάνε όλα καλά ίσως κυκλοφορήσουμε και ένα EP.

Βοηθάει να ανήκεις σε μια μεγάλη εταιρία όπως η Century Media;

Βέβαια!!! Δεν θέλω να αδικήσω την Candlelight Records, που έκανε σπουδαία δουλειά, μας υποστήριξε και το βασικότερο μας έδωσε την ευκαιρία να ξεχωρίσουμε, να δημιουργήσουμε καλούς δίσκους. Όμως μια εταιρία σαν την Century Media, σου προσφέρει πολλές επιλογές στο τρόπο που θα προωθήσεις τη δουλειά σου. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στις μέρες μας.

press pic 2Ιδιαίτερη εντύπωση μου έχει προκαλέσει το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Είναι απίστευτα δυνατό σε συναίσθημα και ταιριάζει απόλυτα με το εξώφυλλο του δίσκου.

Το “One for sorrow” το ξεκινήσαμε σαν μια μπαλάντα αλλά κάθε φορά που το προβάραμε προσθέταμε και κάτι ακόμα. Είναι ίσως το πιο μελαγχολικό τραγούδι του δίσκου και αντιπροσωπεύει την πρόοδο που θέλουμε να κάνουμε στην μουσική μας. Τα καθαρά φωνητικά παρουσιάζονται περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Η ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα που υπάρχουν αποτελούν την κεντρική ιδέα του εξωφύλλου, έργο του ίδιου καλλιτέχνη που δημιούργησε και το εξώφυλλο στον νέο δίσκο των συμπατριωτών σας GHOST BRIGADE.

Θα ήθελα να αλλάξουμε λίγο το θέμα της κουβέντας μας. Την κριτική μου για το δίσκο σας την ξεκίνησα γράφοντας ότι προσπαθώ τα τελευταία χρόνια να βρω κάποιο μειονέκτημα στο σύνολο της φιλανδικής σκηνής και δεν μπορώ. Κάθε χρόνο ακούμε πολύ καλές δουλειές.

(Γέλια). Ειλικρινά κάθε νέο συγκρότημα όταν ξεκινά βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση εξαιτίας της φήμης που έχει αποκτήσει η σκηνή μας. Θυμάμαι πριν χρόνια το metal να αποτελεί καθαρά ένα underground κομμάτι της γενικότερης μουσικής μας. Δεν είχε μεγάλο κοινό και μηδαμινή προβολή. Ξαφνικά μέσα σε μια πενταετία γνώρισε μεγάλη φήμη και κέρδιζε ολοένα περισσότερους θαυμαστές. Οι metal μουσικοί έδωσαν βάση στη μουσική τους παιδεία και εξασκήθηκαν στα όργανα και στον τομέα της παραγωγής. Το αποτέλεσμα ήταν καλές δουλειές. Τέλος θα έλεγα ότι αν δεν έχεις πολλές μέρες του χρόνου ήλιο, πρέπει να βρεις κάτι να ασχολείσαι μέσα στο σπίτι (γέλια).

press pic 4Ποιους δίσκους θεωρείς ότι βοήθησαν ώστε να δημιουργηθεί η καλή εικόνα και «άνοιξαν» τα σύνορα και για τα υπόλοιπα συγκροτήματα.

Σίγουρα το “Elegy” των AMORPHIS, εκπληκτικός δίσκος, φοβερές συνθέσεις και άψογη παραγωγή (σ.σ. ποιος ακούει τον Σαμοΐλη, δεν θα έχουν τελειωμό τα σχόλια του). Επίσης και οι SENTENCED με το “Amok” ήταν ένα σημαντικό κεφάλαιο. Όταν τον άκουσα πρώτη φορά το δίσκο δεν πίστευα ότι ένα φιλανδικό συγκρότημα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τόσο ποιοτικό δίσκο. Από εκεί και πέρα σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν οι STRATOVARIUS με το “Episode”, οι CHILDREN OF BODOM με το ντεμπούτο τους “Something wild” και φυσικά οι NIGHTWISH με το σύνολο της δισκογραφίας τους. Ελπίζω με τις δικές μας δουλειές να καταφέρουμε να κρατήσουμε το επίπεδο της φιλανδικής σκηνής ψηλά (γέλια).

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολλά συγκροτήματα, ανεξαρτήτου είδος, να προσθέτουν συμφωνικά και ορχηστρικά μέρη στην μουσικής με την βοήθεια κλασσικών ορχηστρών. Θα το δοκιμάζατε;

Αν πιστεύω ότι θα μας βοηθούσε να εξελιχθούμε θα το δοκίμαζα, δεν είμαι αρνητικός. Δεν θα το έκανα όμως με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι. Θα ήθελα να δέσει απόλυτα με την μουσική μας προσωπικότητα, να μην δημιουργήσουμε κάτι τελείως διαφορετικό.

Γυρνώντας στο “One for sorrow” αν ο δίσκος σας προοριζόταν για soundtrack μιας ταινίας, ποια θα ήταν αυτή;

Δύσκολη ερώτηση και να φανταστείς βλέπω αρκετές ταινίες. Ίσως θα προτιμούσα μια ταινία σε στυλ “Last of the Mohicans” και “Braveheart”. Ειδικά στους δυνατούς συναισθηματικούς επιλόγους θα ταίριαζε η μουσικής μας απόλυτα. Ίσως, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, θα χρησιμοποιούσα την ορχήστρα για να προσφέρει ένα πιο soundtrack ήχο στη μουσική μας.

Γνωρίζεις φυσικά ότι στην Ελλάδα βιώνουμε σκληρή οικονομική πολιτική και η αγορά δίσκων βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Γιατί οι Έλληνες θα πρέπει να αγοράσουν το “One for sorrow” ανάμεσα στις τόσες κυκλοφορίες που έχουμε κάθε χρόνο;

Γενικά η εποχή μας είναι πάρα πολύ δύσκολη και η διάθεσή μας δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Πάντα βρίσκω διέξοδο στη μουσική, με χαλαρώνει και μου φτιάχνει τη διάθεση. Πιστεύω ότι το “One for sorrow” μπορεί να προσφέρει μια διέξοδο. Έχει ποικιλία, καλές μελωδίες και είναι ένας δίσκος μέσα από την καρδιά μας. Όσο δύσκολα είναι για εσάς, μην το βάζετε κάτω.

logo

Ο πρωθυπουργός της χώρας σε ένα απίστευτο, γελοίο, κρεσέντο δήλωσε ότι σαν ενέχυρο για τα δάνεια που παίρνουμε θα πρέπει να βάλουμε τον Παρθενώνα. Ποια είναι η γνώμη σου;

Αποφεύγω τους πολιτικούς, όχι την πολιτική, καθώς με χαλάνε τη διάθεση. Δυστυχώς έχουμε πλέον στην πλειοψηφία ανθρώπους στην πολιτική που είναι απλά ηλίθιοι. Η δήλωση του πρωθυπουργού μας απλά τον κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία. Θαυμάζω τους Έλληνες και όποτε έχω επισκεφτεί τη χώρα σας έχω περάσει υπέροχα. Είστε ένας γελαστός και φιλόξενος λαός που δεν πρέπει να σας καταβάλουν οι δυσκολίες που περνάτε. Πρέπει να το παλέψετε. Όλοι οι λαοί πρέπει να το παλέψουν, καθώς πλέον δεν έχουμε πολιτικούς αλλά υπερασπιστές συμφερόντων των τραπεζών και μεγάλων εταιριών.

Θα σας περιμένουμε καθόλου από την χώρα μας κατά την ευρωπαϊκή σας περιοδείας σας;

Μακάρι να καταφέρουμε να περάσουμε. Ξεκινάμε Νοέμβρη σαν headliners και είμαστε πολύ χαρούμενοι.

Πιστεύω ότι λόγω της ποιότητας του “One for sorrow” η περιοδεία σας θα είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια, συγκριτικά με παλιές σας περιοδείες.

Το ελπίζω. Επικοινωνούμε καθημερινά με τους ανθρώπους της εταιρίας μας ώστε να κανονίσουμε το καλύτερο δυνατό tour. Όταν έρθουμε στη χώρα σας, θα πιούμε πολλές μπύρες Πάνο (γέλια)

Μα μπύρες πίνεις και στη χώρα σου!!! Εδώ θα πιούμε ούζο!!!

(Γέλια). Ακόμα καλύτερα!!! Εύχομαι ότι καλύτερο για το λαό σου και ακούστε το “One for sorrow”. Αξίζει!!

 

Παναγιώτης Δημητρόπουλος

 

Δισκογραφία:

“In the halls of awaiting” (2002)

“Since the day it all came down” (2004)

“Above the weeping world” (2006)

“Across the dark” (2009)

“One for sorrow” (2011)

 

Line-up:

Niilo Sevanen – φωνητικά, μπάσο

Ville Friman – κιθάρες

Ville Vanni – κιθάρες

Markus Hirvonen – ντραμς

 

www.insomnium.net

Interview: CRIMSON GLORY – “Metal dream dancers”

By
Rock Hard
-
0

CRIMSON GLORY band 1Ένα από τα πιο cult συγκροτήματα στο heavy metal, με πολλούς οπαδούς στη χώρα μας, είναι αναμφισβήτητα οι CRIMSON GLORY. Πολλά χρόνια υπήρξαν ανενεργοί, αλλά με δισκάρες όπως το “Crimson glory” και το “Transcendence”, είναι λογικό να μην ξεχαστούν ποτέ. Η ζωντανή τους εμφάνιση στο Κύτταρο, την Κυριακή 23/10, μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε με τον κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος του σχήματος, Jon Drenning, αλλά και τον νέο τους τραγουδιστή Todd LaTorre, για ΟΛΑ όσα έχουν γίνει στη μπάντα τα τελευταία χρόνια, για τον Midnight, τις διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν τα τελευταία χρόνια για τους CRIMSON GLORY, σε μία αποκαλυπτικότατη συνέντευξη που πρέπει να διαβάσετε μέχρι το τέλος.

crimson-gloryΟ Midnight υπήρξε ένας από τους πιο ξεχωριστούς metal τραγουδιστές όλων των εποχών. Χρειάστηκε να τον αντικαταστήσετε μία φορά, πολύ καλά πάντως, με τον Wade Black. Μετά το θάνατό του, γιατί επιλέξατε να πάρετε κάποιον άλλο;

JD: Αισθανθήκαμε ότι ήταν πολύ σημαντικό να έχουμε έναν τραγουδιστή που να έχει μεγαλύτερη σχέση με τη μουσική μας και το στυλ φωνητικών του Midnight. Παρότι ο Wade είχε μια δυναμική, επιθετική φωνή, δεν είχε τη λεπτότητα και τις συναισθηματικές αξίες που αισθανθήκαμε ότι χρειαζόμασταν ώστε να αποτυπώσουμε πραγματικά το πνεύμα και την ψυχή της μουσικής μας. Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά τον Todd να τραγουδά, ήξερα ότι ήταν ξεχωριστός επειδή είχε πιάσει πολλά από τα προτερήματα του Midnight στη μουσική μας. Έμοιαζε να «το έχει» από την πρώτη στιγμή, παρότι ποτέ δεν είχε προϋπάρξει lead τραγουδιστής. Ήξερα ότι ήταν μία ξεχωριστή στιγμή. Θυμάμαι που αναρωτιόμουν «Υπάρχει περίπτωση αυτός ο παντελώς άγνωστος τύπος που ήταν ντράμερ, να γίνει ο καινούργιος μας τραγουδιστής;». Ήμασταν έκπληκτοι, το λιγότερο που μπορώ να πω, αλλά όλα έμοιαζαν σωστά και ανακοινώσαμε επίσημα τον Todd σαν τον νέο μας τραγουδιστή, την ημερομηνία που θα είχε ο Midnight τα 48α γενέθλιά του, στις 29 Απριλίου 2010.

DSC 0133 copy webΠως βρήκατε τον Todd LaTorre και πως τελικά αποφασίσατε να επιλέξετε έναν πρώην ντράμερ για νέο σας τραγουδιστή;

JD: Λίγες εβδομάδες μετά το θάνατο του Midnight, με πλησίασε ο promoter του ProgPower USA σχετικά με τη διαθεσιμότητά μας να παίξουμε. Του απάντησα ότι πιθανώς να μπορούσαμε να κάνουμε ένα ακουστικό set, ώστε με κάποιο τρόπο να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Midnight. Μία εβδομάδα αργότερα, ο ίδιος διοργανωτής με ξανακάλεσε, εξηγώντας μου ότι οι headliners που είχε, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν εξαιτίας προβλημάτων με τη βίζα και τα διαβατήριά τους και μου ξαναζήτησε αυτή τη φορά να είμαστε οι headliners. Του απάντησα ότι θα ήταν μεγάλη μας τιμή, αλλά θα έπρεπε να διοργανώσουμε ολόκληρη επιχείρηση για να βρούμε τραγουδιστές να παίξουν με εμάς. Ήξερα ότι θα ήθελε ο Wade Black, αλλά ένιωσα ότι θα έπρεπε να παίξουμε πολλά από τα κλασικά τραγούδια των δύο πρώτων δίσκων, αφού εκείνα ήταν τα άλμπουμ που ο Midnight είχε βοηθήσει να γράψουμε και φυσικά τα είχε τραγουδήσει. Άρχισα να διαμορφώνω μία ιδέα ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε πολλούς από τους υπόλοιπους τραγουδιστές που θα έπαιζαν στο ProgPower με τις μπάντες τους. Εκείνη την περίοδο κάναμε πρόβες με τον Wade Black, ο οποίος είχε χάσει μερικές. Λιγότερο από μήνα πριν από τη συναυλία, ο Matt LaPorte από τη μπάντα του Jon Oliva, μας είπε ότι ήξερε έναν τύπο που μπορούσε να τραγουδήσει και μπορούσε να τον πάρει τηλέφωνο να έρθει από την Tampa της Florida (περίπου 45 λεπτά από εκεί που είμαστε εμείς). Συμφωνήσαμε και ο Todd LaTorre βρέθηκε σε μία μπάντα που δεν γνώριζε καν, να ερμηνεύει τραγούδια τα οποία δεν είχα ξανακούσει, ένα μην πριν τη συναυλία! Δεν χρειάζεται να πω ότι χειρίστηκε τον εαυτό του και την κατάσταση με εξαιρετική ισορροπία και επαγγελμαστισμό. Όταν τον ακούσαμε να τραγουδά τους πρώτους στίχους, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας σαν να λέγαμε «Θεέ μου, αυτό το παιδί το έχει». Όπως προέκυψε, ένας από τους guest τραγουδιστές μας για τη συναυλία, ο Zak Stevens (CIRCLE II CIRCLE) έπρεπε να μείνει απ’ έξω, εξαιτίας υποχρεώσεων με το σχήμα του και αποφασίσαμε αμέσως ότι αφού ο Todd μας είχε βοηθήσει τόσο πολύ στις πρόβες και μπορούσε να τραγουδήσει τόσο καλά, θα μπορούσε να ερμηνεύσει και τα μέρη του Zak στο ProgPower USA. Η ανταπόκριση ήταν απίστευτη και ξεκίνησαν οι φήμες ότι αυτός ήταν ο νέος τραγουδιστής. Πάνω-κάτω όλοι συμφωνήσαμε ότι είχε όλα τα προσόντα που θέλαμε και το γεγονός ότι ήταν από την περιοχή μας ήταν ακόμα καλύτερο. Είχαμε αρκετές προσφορές από καταξιωμένους και γνωστούς τραγουδιστές που ήθελαν να είναι μέρος στο επόμενο κεφάλαιο των CRIMSON GLORY, αλλά πραγματικά αισθανθήκαμε ότι ήταν σημαντικό να έχουμε έναν τραγουδιστή από την ίδια χώρα τουλάχιστον, χωρίς να έχει ιδέα από πριν για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα. Σε ότι αφορά το ότι είναι ντράμερ, δεν είχε να κάνει σε τίποτα απολύτως με την απόφασή μας. Παρόλα αυτά, πρέπει να ειπωθεί ότι ο Todd LaTorre είναι και φοβερός ντράμερ.

DSC 0711 copy webTodd, με δεδομένες τις εκπληκτικές σου φωνητικές ικανότητες, γιατί έπαιζες ντραμς όλα αυτά τα χρόνια;

TLT: Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω, σε ολόκληρη τη ζωή μου στην πραγματικότητα. Απλά ποτέ δεν κυνήγησα επίσημα να είμαι ο frontman σε ένα συγκρότημα. Οι ικανότητες στο ρυθμό και στο drumming πάντα μου φαίνονταν αρκετά φυσικές και αυτό ήταν που μου έδωσε την ώθηση να ασχοληθώ. Συχνά, αισθάνομαι ακόμα σαν ντράμερ στην καρδιά μου, που απλά του αρέσει να τραγουδάει.

Πρόσφατα τελειώσατε την ευρωπαϊκή σας περιοδεία για την επέτειο των 25 σας χρόνων. Μπορείς να μας δώσεις μία ανασκόπηση; Πως αντέδρασε ο κόσμος στον νέο σας τραγουδιστή;

JD: Οι οπαδοί είχαν πολύ καλή αποδοχή απέναντι στον Todd και πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος οφείλεται στο ότι ο Todd τους δίνει τα ίδια πράγματα που τους έδινε και ο Midnight: Μία πραγματική αίσθηση συναισθηματικού δεσίματος και τους όμορφους, αιθέριους και στοιχειωμένους ήχους που ήταν τόσο μοναδικοί για τον Midnight και τους CRIMSON GLORY. Νομίζω ότι έφερε την κάθαρση στους οπαδούς, επειδή μπορούν ακόμα να πιστεύουν ότι ο Midnight είναι ακόμα μαζί μας, έστω και πνευματικά. Υπήρχαν τόσοι οπαδοί που τους συναντήσαμε στην περιοδεία κι εξέφρασαν μία βαθιά αγάπη και ευγνωμοσύνη στον Todd και πιστεύω πως κι εκείνος ξαφνιάστηκε και τον τίμησε και τον κολάκευσε πολύ αυτό το ξεχείλισμα αποδοχής από τους οπαδούς ανά τον κόσμο. Αυτή η περιοδεία υπήρξε η πιο σωστή εισαγωγή του Todd και του νέου κεφαλαίου των CRIMSON GLORY και την ίδια στιγμή είναι ο καλύτερος αποχαιρετισμός για τον Midnight με όλον τον σεβασμό και την ευλάβεια που του αξίζει.

cg10 webΠαρότι έχετε μία ιστορία 25 ετών, είναι αρκετά χρόνια που δεν είστε ενεργοί. Κοιτάζοντας πίσω, ποια ήταν η σκληρότερη/δυσκολότερη περίοδος για τους CRIMSON GLORY; Εκείνη μετά το “Transcendence”, εκείνη πριν το “Astronomica” ή αυτή μετά το θάνατο του Midnight;

JD: Το “Astronomica” ήταν πολύ απογοητευτικό, επειδή όλοι περιμέναμε τον Midnight να τραγουδήσει, αλλά εκείνος ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση με την υγεία του και σε συνεχή καθοδική πορεία. Το να τον κάνουμε να αφοσιωθεί με την ενέργεια και το χρόνο που χρειαζόταν για να γράψει και να ηχογραφήσει ένα δίσκο, ήταν υπερβολικό γι’ αυτόν… Προσπαθήσαμε για αρκετές εβδομάδες να τον βοηθήσουμε και να του δώσουμε κίνητρο, αλλά αποτύχαμε παταγωδώς… Απλά δεν το είχε μέσα του. Είχαμε γράψει κάποια καλά τραγούδια, αλλά ξέραμε ότι ο δίσκος θα ήταν εντελώς διαφορετικός με έναν νέο τραγουδιστή, έτσι κάναμε ότι μπορούσαμε.

cg46 webΛίγες εβδομάδες πριν, είχαμε τον χαμό του Matt LaPorte, ο οποίος ήταν φίλος και των δύο σας και παίξατε και στη συναυλία που έγινε για αυτόν. Τι θυμάστε από τον Matt;

JD: Πρωτοσυνάντησα τον Matt στο San Francisco, όπου είμασταν co-headliners με τους JON OLIVA’S PAIN στο BARfest. Μου είπε ότι ήταν τεράστιος οπαδός των CRIMSON GLORY και μείναμε για αρκετές ώρες μετά τη συναυλία, απλά μιλώντας για το γκρουπ. Μου έκανε άπειρες ερωτήσεις σχετικά με το πώς γράφαμε τα τραγούδια μας, τι μας έδινε τις ιδέες μας, πως ήταν να δουλεύεις με τον Midnight. Μπορούσες να καταλάβεις αμέσως ότι τον ενδιέφερε πραγματικά να μάθει τα πάντα που είχαν σχέση με εμάς. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ ευχάριστος και αισιόδοξος άνθρωπος. Παρότι ήταν «βουνό», δεν θυμάμαι ποτέ να τον έχω δει θυμωμένο ή αναστατωμένο. Ήταν γενναιόδωρος και πάντα πρόθυμος να μοιράζεται τα όργανά του, τους ενισχυτές και τα πετάλια του με μένα. Διασκέδαζε πολύ να είναι μαζί μας και φαινόταν ότι ήθελε να είναι μέλος της μπάντας μας. Να σκεφτείς ότι είχε εκφράσει την επιθυμία του να είναι ο τεχνικός κιθάρας μου για τα επερχόμενα show στην Ευρώπη, αλλά του απάντησα ότι παραήταν καλός και είχε περισσότερα προσόντα από τα απαραίτητα για να κάνει κάτι σαν κι αυτό. Αγαπούσε πραγματικά τους CRIMSON GLORY και ήθελε να είναι δίπλα μας. Είχαμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον, σπάγαμε πλάκα και πιστεύω ότι αυτό που έκανε τον Matt να ξεχωρίζει, εκτός από το πολύ καλό παίξιμο της κιθάρας, ήταν η αίσθηση του χιούμορ που είχε. Θα θυμάμαι πάντα το μεγάλο του χαμόγελο, τα σπινθηροβόλα μπλε μάτια του και ότι πάντα είχε κάτι αστείο να μου πει.

cgclassic3Ο tour manager σας, Frode Johnsrud, είναι ίσως ο μεγαλύτερος οπαδός των CRIMSON GLORY στον κόσμο. Πως βλέπεις το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε τη μουσική που δημιουργήσατε είκοσι χρόνια πριν κι έχει τόση επιρροή στις ζωές τους;

JD: Ένα από τα πράγματα που κάνει τους CRIMSON GLORY να ξεχωρίζουν, είναι ότι η μουσική μας είναι πραγματικά διαχρονική. Πολύ από το υλικό μας είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρο, όπως ήταν πριν από 20 χρόνια κι επειδή ήμασταν πάντα κοντά στους οπαδούς μας, είχαμε την ευχαρίστηση να τους δούμε να μεγαλώνουν με τη μουσική μας και να την παρουσιάζουν και στα παιδιά τους. Νομίζω ότι λέει πολλά το γεγονός για εμάς σαν άνθρωποι και μουσικοί, ότι έχουμε μπορέσει να δημιουργήσουμε μερικά τραγούδια που ακόμα παραμένουν σημαντικά σε πολλούς ανθρώπους και πάντα νιώθουμε έκπληξη και τιμή να βλέπουμε πόσο σχετική συνεχίζει να είναι η μουσική μας, ακόμα και τόσα χρόνια μετά.

Παρόλα αυτά, ενώ έχετε κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ, φαίνεται να παίζετε μόνο τραγούδια από τα πρώτα δύο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν είστε ευχαριστημένοι με τα “Strange and beautiful” και “Astronomica”;

CG3JD: Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν το ξέρουν, αλλά το “Strange and beautiful” και το “Astronomica” αρχικά ήταν να κυκλοφορήσουν σαν ένα διπλό άλμπουμ. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας της ασταθούς συμπεριφοράς του Midnight και της συνεχούς χειροτέρευσης της υγείας του, δεν μπορούσε να συμβεί. Υπήρχαν τραγούδια από το “Strange and beautiful”, που δέχτηκαν τόσο άσχημα «χτυπήματα», όπως το “The chant” για παράδειγμα, το οποίο στην πραγματικότητα μας το έφερε η δισκογραφική μας εταιρία!!! Χωρίς να το σκεφτούμε όσο έπρεπε, ηχογραφήσαμε το τραγούδι και σαν αποτέλεσμα το άλμπουμ είχε πιο εμπορικό, καθαρό ήχο και image, χωρίς κανένα στοιχείο από τον σκοτεινό μυστικισμό τον οποίο περίμεναν οι οπαδοί μας. Φυσικά, αυτό δεν λειτούργησε υπέρ του δίσκου κι ως εκ τούτου το άλμπουμ ξεχάστηκε πολύ γρήγορα. Παρόλα αυτά, υπήρχαν πολλοί οπαδοί που υποστηρίζουν ακόμα αυτόν το δίσκο και για να είμαι ειλικρινής, πραγματικά διασκέδασα τη διαδικασία σύνθεσης του υλικού μαζί με τον Midnight. Νομίζω ότι ήταν το πιο κοντινό που έφτασε ποτέ ο Midnight, ώστε να ερμηνεύσει το στυλ της μουσικής που του άρεσε περισσότερο, αφού ήταν πολύ επηρεασμένος από τους LED ZEPPELIN και τους PINK FLOYD. Πάντως, τραγούδια όπως το “Star chamber”, ακόμη ενσωματώνουν πολλά από τα στοιχεία σχετικά με αυτό που ήταν οι CRIMSON GLORY και μουσικά και στιχουργικά και θεωρώ ότι οι οπαδοί μας που δεν έχουν ακούσει το δίσκο προσεκτικά, οφείλουν να τον τσεκάρουν καλύτερα. Ίσως ξαφνιαστούν ευχάριστα. Εκτός αυτού, από τη στιγμή που είναι η 25η μας επέτειος, θεωρήσαμε φρόνιμο να παίξουμε υλικό από τα δύο πρώτα άλμπουμ μας, που μας έχουν καθορίσει σαν γκρουπ και θέλουμε να δίνουμε στους οπαδούς μας πάντα αυτό που θέλουν.

band17Η περίοδος πριν το “Astronomica” ήταν γεμάτη από «μύθους και θρύλους». Ποιες είναι οι πιο ακραίες ιστορίες που έχεις ακούσει γι’ αυτήν την περίοδο και ποιες από αυτές είναι αληθινές; Υπάρχουν πολλές ιστορίες που κυκλοφορούν, ότι δηλαδή κατούρησες στα master του δίσκου, ότι πλακώθηκες στο ξύλο με άλλα μέλη της μπάντας…

JD: Χαχαχαχα! Δεν έχω ιδέα από πού προήλθαν αυτές οι ιστορίες. Αυτά τα πράγματα ποτέ δεν συνέβησαν. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε ένα ατυχές συμβάν, στο οποίο χάσαμε όλο το υλικό. Είχαμε ηχογραφήσει τα πάντα ψηφιακά και τα χάσαμε όλα όταν κράσαρε το μηχάνημα. Ο Jeff κι εγώ δουλεύαμε πάνω στο δίσκο καθημερινά και νιώσαμε εντελώς κατεστραμμένοι. Ξέραμε ότι έπρεπε να band14ξαναμαζευτούμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή, κάτι που έγινε κιόλας. Το πήραμε πάνω μας να καταβάλλουμε μία συνειδητή προσπάθεια να το κάνουμε καλύτερο απ’ ότι είχαμε κάνει την πρώτη φορά. Ήταν μία μακρά και κουραστική διαδικασία, αλλά δεν υπήρχαν τσακωμοί… Υπήρχε κάποτε και μία φήμη ότι εγώ και ο Wade Black είχαμε πιαστεί στα χέρια στην Ελβετία κατά τη διάρκεια της περιοδείας, αλλά αυτό δεν συνέβη ΠΟΤΕ. Μπορεί να είχαμε λεκτικές διαμάχες κατά καιρούς και δυνατές συζητήσεις ανάμεσά μας, όπως κάθε άλλη μπάντα, αλλά ποτέ δεν πιαστήκαμε στα χέρια, ούτε θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στο γκρουπ. Είμαστε ακόμη καλοί φίλοι και αδέρφια.

Γιατί αποφασίσατε να περιοδεύσετε με τον MIDNIGHT, την τελευταία φορά που ήρθατε στην Ελλάδα, όταν ήταν εμφανές ότι δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση και από υγεία και από φωνή… Εκείνη η συναυλία δεν είναι και ότι καλύτερο μπορούμε να θυμόμαστε από τους CRIMSON GLORY για να το θέσω κομψά…

band7JD: Νομίζω ότι όλοι ήμασταν αμφίθυμοι σχετικά με αυτό, αλλά οι οπαδοί απαιτούσαν να παίξουμε με τον Midnight στα φωνητικά. Όλοι ξέραμε λίγο-πολύ ότι δεν επρόκειτο να γίνει καλύτερα και κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε για να τον βοηθήσουμε να προετοιμαστεί για τη συναυλία. Γνωρίζαμε επίσης ότι είτε θα τα κατάφερνε καλά και όλοι μαζί θα είχαμε μία πολύ καλή εμφάνιση, είτε θα κατέρρεε. Δυστυχώς συνέβη το δεύτερο και όταν γυρίσαμε στα σπίτια μας, όλοι ξέραμε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο show που είχαμε κάνει με τον Midnight. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμασταν απόλυτα σίγουροι για το πόσο ακόμα θα ήταν ζωντανός. Ήταν πολύ καταθλιπτικό, αποκαρδιωτικό, απλά λυπηρό και όλοι νιώσαμε ότι κάτι special είχε χαθεί μετά από αυτή τη συναυλία και δεν πιστεύαμε ότι θα επέστρεφε… Δυστυχώς, είχαμε δίκιο στις υποθέσεις που κάναμε και ο Midnight πέθανε δύο χρόνια μετά…

Crimson-Glory 9298 14920 64584Έχουν γίνει μερικές επανακυκλοφορίες του υλικού σας από τη Metal Mind. Και σε ξεχωριστές κυκλοφορίες και σε box set. Έχετε δώσει την συγκατάθεσή σας γι’ αυτές τις κυκλοφορίες; Πως βλέπεις το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου bonus υλικό, παρότι έχετε πάρα πολύ στην κατοχή σας;

JD: Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο αγκάθι για εμάς εδώ και αρκετό καιρό. ΠΟΤΕ δεν δώσαμε την συγκατάθεσή μας ώστε να κυκλοφορήσει αυτό το υλικό. Στην πραγματικότητα τα δικαιώματα για το υλικό αυτό πουλήθηκαν παράνομα στη Metal Mind πριν το κυκλοφορήσουν. Ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει bonus υλικό, είναι ότι έχουμε τα δικαιώματα για το 99% του υλικού που δεν έχουν δει οι οπαδοί κι έχουμε πλάνα να κυκλοφορήσουμε πάρα πολλές συναυλίες, behind the scenes, σπάνιες συνεντεύξεις και φωτογραφίες. Στην πραγματικότητα έχουμε βγάλει ένα Δελτίο Τύπου όταν η Metal Mind ξεκίνησε να διανέμει τα box set κι εκφράσαμε ξεκάθαρα στους οπαδούς μας και τον κόσμο, ότι το υλικό δεν έχει κυκλοφορήσει με την έγκρισή μας και δεν έχουμε λάβει καθόλου χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα των πωλήσεων. Φυσικά, καταλαβαίνουμε ότι οι οπαδοί θέλουν να έχουν όσα περισσότερα πράγματα από εμάς μπορούν, έτσι δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλοί αγόρασαν αυτά τα box set, αλλά είναι απογοητευτικό το ότι πλήρωσαν για κάτι που δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι. Επιπλέον, τα “remastered” τραγούδια, δεν είναι τα πραγματικά remasters. Αυτά, τα έχω εγώ αποκλειστικά στην κατοχή μου, αφού έχω κάνει τα remasters ιδιωτικά κι αυτό το υλικό θα κυκλοφορήσει μαζί με τα bonus.

DSC 0512 4 copy webΠριν λίγα χρόνια είχατε συμφωνήσει με την ελληνική εταιρία Black Lotus για να κυκλοφορήσετε ένα δίσκο κι ένα DVD, αν θυμάμαι καλά, αλλά η εταιρία έκλεισε. Θα χρησιμοποιήσετε το υλικό που είχατε γράψει στο νέα σας άλμπουμ;

JD: Ναι, θα χρησιμοποιήσουμε υλικό από τα τελευταία 20 χρόνια, σε συνδυασμό με νέο. Γνωρίζουμε τι χρειάζεται να κατορθώσουμε με το νέο δίσκο και γνωρίζουμε τι περιμένουν οι οπαδοί μας και σχεδιάζουμε να τους το προσφέρουμε 100%. Στην πραγματικότητα, σχεδιάζουμε να υπερβούμε τις προσδοκίες όλων.

Πριν από την Black Lotus, η προηγούμενη εταιρία σας, η Rising Sun, έκλεισε σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του “Astronomica”, λίγο-πολύ κατηγορώντας σας ότι απορροφήσατε μεγάλο ποσό χρημάτων και αποτύχατε να πουλήσετε όσο περίμεναν, με αποτέλεσμα να κλείσει. Πως βλέπεις τη σχέση των CRIMSON GLORY με τις δισκογραφικές τους εταιρίες αυτά τα χρόνια;

JD: Πρέπει να βρούμε την τέλεια εταιρία να συνεργαστούμε. Αν το είχαμε κάνει παλιότερα, είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε πολύ περισσότερη παγκόσμια επιτυχία. Σε ότι αφορά τη Rising Sun, ήταν μία πολύ μικρή εταιρία, με την οποία είχαμε ένα licensing deal μόνο και δεν είχαμε υπογράψει σ’ αυτούς. Κοιτάζοντας πίσω, ήταν πάρα πολύ μικροί και δεν είχαν τα απαραίτητα κονδύλια για μία μπάντα όπως οι CRIMSON GLORY.

DSC 0757 copy webΜπορείς να μας αποκαλύψεις κάποιες λεπτομέρειες για το νέο σας άλμπουμ; Θα κυκλοφορήσει του χρόνου; Μήπως θα βγει από ελληνική εταιρία; Τίτλους τραγουδιών ή τίτλο δίσκου έχετε βρει;

JD: Έχουμε σοβαρό ενδιαφέρον από αρκετές διαφορετικές εταιρίες, αλλά δεν έχουμε φτάσει να υπογράψουμε κάποιο συμβόλαιο ή συμφωνία για license με κάποια εταιρία. Είμαστε πολύ προσεχτικοί στο να προχωρήσουμε και θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι παίρνουμε καλές αποφάσεις και δουλεύουμε μόνο με τα καλύτερα άτομα και εταιρίες στη βιομηχανία. Σε ότι αφορά τις λεπτομέρειες του άλμπουμ, όλο το περιεχόμενο το «φυλάμε» πολύ καλά, οπότε θα ζητήσω συγγνώμη, αλλά δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε οτιδήποτε! Πιστεύω ότι οι οπαδοί μας θα εντυπωσιαστούν από το νέο μας υλικό!

DSC 0053 copy webTodd, έχεις λάβει μέρος στη δημιουργική διαδικασία του δίσκου ή απλά τραγουδάς σ’ αυτόν;

TLT: Ναι, έχω γράψει ισόποσα με τους υπόλοιπους το νέο υλικό. Ήταν πολύ σημαντικό για το γκρουπ να μην έχει «απλά» έναν τραγουδιστή, αλλά κι έναν συνθέτη. Έχοντας τη δυνατότητα να παίζω κιθάρα, ντραμς και να τραγουδάω, σαφώς και μου δίνει το πλεονέκτημα με τη δημιουργική διαδικασία και μεγάλη κατανόηση σε ότι αφορά τις πολυπλοκότητες της σύνθεσης. Το drumming βοηθά με τα φωνητικά και το παίξιμο της κιθάρας βοηθά στη μελωδία. Το να είμαι ένα ενεργό μέλος του γκρουπ, μου επιτρέπει να αισθάνομαι πραγματικά τι γράφουμε, σε σύγκριση με το να τραγουδάω κάτι που ήδη έχει γραφτεί για μένα. Έχω ιδέες, κάποιες θα λειτουργήσουν, κάποιες μπορεί να μην είναι κατάλληλες για κάποιο συναίσθημα ή ήχο. Είμαι πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος. Αυτή είναι η ομορφιά της πραγματικής συνεργασίας, αλλιώς θα έβγαζα σόλο δίσκο. Ανυπομονώ να βάλω τη σφραγίδα μου στο νέο υλικό και να γεφυρώσω τα 25 χρόνια των CRIMSON GLORY στο μέλλον.

DSC 0118 copy webJon, αν ο Midnight ήταν ζωντανός, θα έκανες στούντιο άλμπουμ και περιοδεία μαζί του;

JD: Ναι, αλλά μόνο αν ήταν σε καλή ψυχική και σωματική κατάσταση. Πάντα είχα την ελπίδα ότι θα περιοδεύαμε και θα κάναμε ένα δίσκο μαζί και πάλι και ξέρω ότι και οι οπαδοί μας ήθελαν το ίδιο, αλλά απλά η μοίρα δεν το ήθελε… Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τον Todd για νέο μας τραγουδιστή τώρα, ο οποίος θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε μπροστά και να διατηρήσουμε και την κληρονομιά του Midnight.

Ποιο νομίζεις ότι είναι το στοιχείο των CRIMSON GLORY το οποίο τους κάνει τόσο ξεχωριστούς κι έχουν πολλούς οπαδούς παρότι δεν είναι και η πιο ενεργή μπάντα στον κόσμο;

JD: Όπως είπα και πριν, πιστεύω ότι η μουσική μας έχει πολλά υλικά που την κάνουν διαχρονική και ενδιαφέρουσα. Πάντα βασίζαμε το image μας, τον ήχο μας και τις συνθέσεις μας στον μυστικισμό, στις αρχαίες παραδόσεις, την αστρολογία, το σύμπαν και τα άγνωστα πεδία όσων είναι να συμβούν. Αυτά είναι όλα τα στοιχεία που μας έκαναν δημοφιλείς σε πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο και νομίζω ότι εν πολλοίς, αυτό μας κάνει μοναδικούς, διαχρονικούς και να προσφέρουμε έμπνευση.

DSC 0045 copy web

Todd, με δεδομένο ότι έχεις υπάρξει ντράμερ, πόσο δύσκολο ήταν για σένα να τραγουδάς πάνω στη σκηνή, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο από τη στιγμή που είσαι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;

TLT: Τα ντραμς μου προσφέρουν μία ασφάλεια. Το να βγαίνω μπροστά στη σκηνή δεν ήταν κάτι που επιζητούσα, αλλά από τη στιγμή που κλήθηκα να αλλάξω θέση στη σκηνή και να φύγω από το drum kit, πρέπει να πω ότι ένιωσα εντελώς φυσιολογικά. Ποτέ δεν αισθάνθηκα νευρικός όταν τραγουδούσα για τους CRIMSON GLORY. Δεν τίθεται ερώτημα ότι τα 24 και πλέον χρόνια που παίζω ντραμς live έχουν ανοίξει το δρόμο γι’ αυτό το μέρος της ζωής μου και μ’ έκανε να αισθάνομαι άνετα και σαν στο σπίτι μου. Νομίζω ότι όλοι μας κάποτε θέλουμε να είμαστε κάτω από το φως των προβολέων, αλλά αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο είχα κάποια ιδιαίτερη επιθυμία. Το να είμαι ένα κανονικό μέλος των CRIMSON GLORY, είναι κάτι που συνέβη για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω. Φαίνεται ότι συνωμότησε το σύμπαν και το σχήμα μπορεί να συνεχίσει με έναν τρόπο που φαίνεται σωστός και φυσιολογικός. Μάλλον έτσι έμελλε να γίνει…

DSC 0324 copy webTodd, σου έχει δημιουργήσει κάποια πίεση το γεγονός ότι αντικατέστησες μία θρυλική φιγούρα του heavy metal, όπως ο Midnight; Πως βρίσκεις τη δισκογραφία των CRIMSON GLORY;

TLT: Κοίτα, βέβαια υπάρχει πολύ μεγάλη πίεση στο να τραγουδήσεις τα φωνητικά του Midnight. Γι’ αυτό και ήταν σημαντικό να αποδείξω ότι μπορώ να αποδώσω τα φωνητικά σε μερικά από τα κλασικά τραγούδια των δύο πρώτων δίσκων. Νομίζω ότι οι οπαδοί το άξιζαν, χρειαζόμουν να το κάνω για τον εαυτό μου, η μπάντα το υποστήριξε και χωρίς αμφιβολία η καλύτερη απόφαση που πήραμε ήταν που ανεβάσαμε αυτά τα τραγούδια στο youtube. Σίγουρα υπήρχαν κάποιοι στους οποίους δεν άρεσε, αλλά γενικά οι αντιδράσεις ήταν καταπληκτικές. Τώρα ξέρω τι κάνω. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι δεν είμαι ο Midnight και οι φωνητικές μου χορδές δεν είναι σαν τις δικές του. Παρόλα αυτά είμαι συναισθηματικά δεμένος με το υλικό, το αισθάνομαι σαν δικό μου και νομίζω ότι περνά στους οπαδούς. Γνωρίζουν ότι το συναίσθημα είναι πραγματικό κι όχι επιτηδευμένο και ότι η καρδιά μου είναι στη σωστή θέση. Ευτυχώς οι οπαδοί με έχουν αγκαλιάσει, με νιώθουν σαν οικογένειά τους, η αγαπημένη μπάντα τους επέστρεψε και με κάνουν να νιώθω αστέρι. Δεν νιώθω λοιπόν κάποια πίεση από τους οπαδούς. Αν υπάρχει κάποια πίεση, αυτό συμβαίνει επειδή είμαι ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού μου. Σε ότι αφορά τη δισκογραφία των CRIMSON GLORY, μου αρέσει κάθε δίσκος για διαφορετικούς λόγους. Οι πρώτοι δύο είχαν παρόμοιο στυλ, το οποίο πραγματικά λατρεύω. Το “Strange and beautiful”, είχε πιο πολύ blues rock ρίζες, και είχε σίγουρα καλύτερη παραγωγή. Ο δίσκος είχε σπουδαία τραγούδια και ο Jon Drenning νομίζω ότι έπαιξε την καλύτερη κιθάρα τότε. Παρά την κριτική ότι δεν έμοιαζε με τους δύο πρώτους δίσκους, πραγματικά θα ήθελα να ενθαρρύνω τους οπαδούς να καταλάβουν ότι σαν καλλιτέχνης πρέπει να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα. Το “Astronomica” ήταν επίσης σπουδαίος δίσκος. Ο Wade Black τραγουδούσε με τσίτα τα γκάζια και οι μπασογραμμές και η heavy δομή έδινε στο δίσκο τη γροθιά που νιώθεις στο στομάχι όταν τον ακούς.

DSC 0292 copy webΟι CRIMSON GLORY έχουν παίξει δύο φορές στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι από αυτές τις συναυλίες; Τι περιμένεις από τα επερχόμενα live στη χώρα μας;

JD: Οι συναυλίες μας στην Ελλάδα ήταν καταπληκτικές. Οι οπαδοί μας είναι πολύ φανατικοί και γενναιόδωροι απέναντί μας. Έχω την αίσθηση ότι έχοντας τον Todd στο γκρουπ, θα μας δώσει την ευκαιρία να αποδώσουμε τα τραγούδια μας καλύτερα απ’ ότι στο παρελθόν, αφού ο Todd τραγουδά τα παλιά μας κομμάτια με εξαιρετική ακρίβεια και με όλο το βάθος και το πάθος που τους είχε δώσει ο Midnight.

Θα στείλεις κι ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς;

JD: Είμαστε απίστευτα ενθουσιασμένοι που θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Οι Έλληνες οπαδοί είχαν πάντα μία ειδική θέση στις καρδιές μας, αφού πάντα ήταν στην κορυφή των υποστηρικτών μας, πίστευαν στη μουσική μας και κρατούσαν την ψυχή, το πνεύμα και τη μουσική των CRIMSON GLORY ζωντανή. Πραγματικά θα είμαστε αιώνια συνδεδεμένοι με τους Έλληνες οπαδούς μας.

Σάκης Φράγκος

Live photos by Espen Bakken

CRIMSON GLORY band 2 1Line-up:

Todd La Torre – φωνητικά

Jon Drenning – lead κιθάρα

Ben Jackson – ρυθμική κιθάρα

Jeff Lords – μπάσο

Dana Burnell – ντραμς

Δισκογραφία:

“Crimson glory” (1986)

“Transcendence” (1988)

“Strange and beautiful” (1991)

“Astronomica” (1999)

1...2,6752,6762,677...2,679Page 2,676 of 2,679
©
  • https://noc.ezhellas.com:44450/live
  • Rock Hard Radio
  • rock hard greece