Νομίζω ότι εδώ και χρόνια, ο πολυοργανίστας Bob Katsionis, είναι στην πεντάδα των πιο αναγνωρίσιμων Ελλήνων μουσικών στο heavy metal σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μοναδική του ικανότητα να παίζει κιθάρα και πλήκτρα (ή το αντίστροφο, όπως προτιμάτε), τον καθιστά υπερπολύτιμο για συγκροτήματα (όπως οι FIREWIND, OUTLOUD και οι SERIOUS BLACK) που παίζει, αλλά και οι συνθετικές του ικανότητες δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες, κάνοντας γκρουπ όπως οι KAMELOT και οι EPICA να του εμπιστευτούν κομμάτια τους (πέρα φυσικά από τα σχήματα που παίζει σαν full μέλος). Η μαγκιά του είναι για μένα όμως, ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα, κυκλοφορεί instrumental δίσκους, ώστε να εξωτερικεύει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες που δεν μπορεί να τις εκφράσει μέσα από τα γκρουπ που παίζει.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ήμουν μανιακός με τους instrumental δίσκους, στην πορεία όμως, πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων, φρόντιζα να τους αποφεύγω, διότι δεν πρόσθεταν τίποτα ουσιαστικό, πέραν της ωμής επιδείξεως των ικανοτήτων του εκάστοτε μουσικού. Ο Bob Katsionis, εκτιμούσα ανέκαθεν ότι κυκλοφορούσε instrumental δίσκους όποτε εκείνος πίστευε πως είχε κάτι καινούργιο να καταθέσει. Το “Noemon” βγήκε το 2008, το “Rest in keys” το 2012 και στις αρχές του 2018 το “Prognosis & synopsis”. Στο “Rest in keys”, αποφάσισε να φωνάξει αρκετούς καλεσμένους, να κάνει τραγούδια με φωνητικά και να κλείσει το άλμπουμ με 12λεπτο πιανιστικό κομμάτι εμπνευσμένο από τον Vivaldi. Τώρα κάνει αυτό που φανερώνει ο τίτλος του: Μία σύνοψή της μέχρι τώρα καριέρας του, αλλά και μία «πρόγνωση» ίσως, για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει. Δηλαδή, έχουμε τη βάση του δίσκου, που είναι βιρτουόζικα power/progressive κομμάτια, με τις δύο βασικές επιρροές του καλλιτέχνη, DREAM THEATER και STRATOVARIUS (δηλαδή Kevin Moore και Jens Johansson, όπως θέλετε πείτε το), αλλά όλο το ζουμί του δίσκου είναι τα “Dark matter”, “The messenger” και “Amnesia” που ακολουθούν ένα στυλ soundtrack ταινιών όπως το “Bladerunner”, με πολύ Jean Michele Jarre, Yanni, Vangelis, τίγκα στην ατμόσφαιρα, που με κάνει να υποθέσω πως αυτά τα τραγούδια αποτέλεσαν τη βάση και την αφορμή να ηχογραφηθεί το “Prognosis & synopsis”.
Είναι πολύ σημαντικό ότι η δουλειά αυτή βγαίνει από τη νεοσύστατη εταιρία του Κατσιώνη, τη Symmetric Records και θα υπάρχει και στο επαναστατικό format που λανσάρει, το Icon-Disc. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως, είναι ότι δεν ενισχύεις απλά και απρόσωπα έναν συμπατριώτη μας καλλιτέχνη. Είναι ότι επενδύεις σε μία δουλειά που εμένα προσωπικά, μου κράτησε συντροφιά για πάρα πολλές ώρες, κάτι που είχε αμέτρητα χρόνια να μου συμβεί με instrumental δίσκο. Στηρίζω το ποιοτικό, στηρίζω το καλό κι ας βγάλει τον επόμενο σόλο δίσκο του σε δέκα χρόνια, αν τότε νιώθει ότι έχει να κάνει μία αξιόλογη πρόταση. Βαρέθηκα τα αναμασήματα και ο Κατσιώνης, μας χαρίζει –αν μη τι άλλο- κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που μας είχε συνηθίσει, πάντα όμως με τις δόσεις της μουσικής που τον ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
