Γυρνάμε το χρόνο 31 χρόνια πριν και βρίσκουμε τους DIO να διανύουν τις πιο ένδοξες μέρες της πορείας τους, με τη δημοτικότητα τους να έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα επίπεδα, έχοντας κυκλοφορήσει δύο κολοσσιαία άλμπουμ, τα “Holy Diver” και “The last in line”, σε συνδυασμό και με το περίφημο Hear n’ Aid.
Ως εκ τούτου είχε φτάσει η ιδανική στιγμή, για να πραγματοποιήσουν την μεγαλύτερη και πιο δαπανηρή περιοδεία που είχαν κάνει ποτέ ως συγκρότημα, η οποία ήταν και η πλέον επιτυχημένη σε προσέλευση κοινού.
Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται πως απουσίαζαν τα εσωτερικά προβλήματα για την μπάντα, αφού οι ηχογραφήσεις για το πολύ-αναμενόμενο “Sacred Heart” ήταν προβληματικές, η πίεση μεγάλη και γενικώς χάθηκε το ομαδικό πνεύμα για πολλούς λόγους, με βασικότερο το οικονομικό θέμα και τις αμοιβές που έπαιρναν τα μέλη της μπάντας σε σχέση με την επιτυχία της.
Σε όχι καλό κλίμα, η Sacred Heart Tour, ξεκινά σαν σήμερα, στις 10 Αυγούστου του 1985 από την Ιαπωνία, με το σχήμα να παίζει στο επονομαζόμενο Super Rock Festival του Τόκυο, μπροστά σε 25.000 κόσμο μαζί με τον Sting και τους FOREIGNER.
Ο ίδιος ο Dio, παρά τις προβληματικές συνθήκες, αποφάσισε να κάνει το πιο ακριβό stage show της εποχής, στη λογική των αντίστοιχων των JUDAS PRIEST και IRON MAIDEN. Μετά την πυραμίδα και το αιγυπτιακό στήσιμο της σκηνής για την “Last in line tour”, σειρά είχε το concept του δράκου που κοσμούσε το εξώφυλλο του δίσκου.
Σε μια σκηνή 60×40 ποδιών, στήθηκε ένας τεράστιος μηχανικός δράκος δεκαοχτώ ποδιών με άνοιγμα φτερών 35 ποδιών! Το όλο σκηνικό περιβαλλόταν από κάστρο με πολεμίστρες, ακτίνες λέιζερ, μια τεράστια κρυστάλλινη σφαίρα, συστήματα καπνού και 486 φωτιστικά και προβολείς αεροσκαφών (!) τα οποία για να λειτουργήσουν χρειάζονταν 500.000 watts κάθε βράδυ! Μιλάμε για κόστος μισού εκατομμυρίου δολαρίων ενώ χρειαζόντουσαν πέντε νταλίκες για τη μεταφορά του και άλλα τρία πούλμαν για τις μετακινήσεις της μπάντας!
Εν συνεχεία, η περιοδεία μεταφέρθηκε στη Β. Αμερική με ενενήντα ημερομηνίες, έχοντας μαζί του τους ROUGH CUTT και προς το τέλος τον Yngwie Malmsteen, ο οποίος αρχικά είχε αρνηθεί την πρόταση του Dio να μπει στην μπάντα όταν την πρωτο-φόρμαρε.
Το set list ήταν μια μίξη των τριών άλμπουμ με προσθήκες από RAINBOW και BLACK SABBATH. Ήταν ένα πραγματικά χορταστικό σόου, διάρκειας μεγαλύτερης των 100 λεπτών που σε καμία περίπτωση δεν άφηνε παραπονεμένο κανέναν.
Το απρόοπτο της ιστορίας όμως, ήρθε στις 14 Απριλίου του 1986, όταν το Ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας των DIO ξεκινούσε όχι με τον Vivian Campbell στη σκηνή, αλλά τον Graig Goldy στη θέση του. Τι είχε συμβεί;
Το management του συγκροτήματος, δηλαδή η γυναίκα του Ronnie, ενώ είχε υποσχεθεί πως θα συζητούσαν το μισθολογικό θέμα όταν θα άρχιζε η Ευρωπαϊκή περιοδεία, έστειλε με ταχυδρομείο ένα συμβόλαιο ανανέωσης στον κιθαρίστα, που προέβλεπε μια αύξηση 200 ή 400 δολαρίων την εβδομάδα, ελάχιστα περισσότερο απ’ ότι έπαιρναν οι road crew εκείνη την περίοδο. Το συνοδευτικό γράμμα τόνιζε πως αν δε συμφωνούσε ο Campbell με ότι έγραφε το νέο συμβόλαιο, δεν ήταν ανάγκη να παραστεί καν στην πρώτη τους εμφάνιση στη Μ. Βρετανία. Όπως ήταν φυσικό, ο κιθαρίστας δεν υπέγραψε ποτέ. Πήρε τηλέφωνο τον Dio και του ζήτησε να τηρήσει αυτά που τους είχε υποσχεθεί εφόσον τα πρώτα άλμπουμ της μπάντας ήταν πετυχημένα. Σύμφωνα πάντα με τον Campbell ο Dio του απάντησε: «Μπορείς να φύγεις ή να μείνεις. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει κάτι.»
Έτσι το επόμενο σκέλος της Sacred Heart tour, βρίσκει τον Goldy σαν axeman των DIO. Μετά την Ευρώπη, επιστρέφουν στην Αμερική τον Ιούνιο του ’86, μαζί με τους ACCEPT αυτή τη φορά και μέχρι το τέλος της χρονιάς έχουν πάει Ιαπωνία, Αυστραλία μέχρι και Πουέρτο Ρίκο! Είχαν συμπληρώσει δεκατέσσερις μήνες στο δρόμο, σε μια εξαιρετικά πετυχημένη περιοδεία που έπαιξαν σε αίθουσες ως και 100.000 ατόμων!
Ντοκουμέντο αυτής της περιοδείας είναι το EP “Intermission” το οποίο διαρκεί όμως μόνο 35 λεπτά, αλλά είναι και το μοναδικό που περιέχει το “Time to burn”, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού!
