O τεράστιος μουσικός Brant Bjork εκτός τις πρωτοποριακές (και γνωστές σε όλους) δουλειές του με KYUSS και FU MANCHU, έχει προχωρήσει από τότε και έχει ήδη μία αξιομνημόνευτη και αξιοζήλευτη 18ετή σόλο καριέρα. Η συνεισφορά του στη μουσική με το χαρακτηριστικό του attitude, τον κατατάσσουν σε μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της desert rock σκηνής και όχι μόνο, καθώς όλα αυτά τα 18 χρόνια έχει καταφέρει να «ξεφύγει» από τα στενά της όρια και προσφέρει δίσκους “Must-have” όπως είναι ο “Tao Of The Devil”.
Είναι ο δεύτερος δίσκος κάτω από την σκέπη της Napalm Records μετά τον “Black Power Flower” του 2014, ο δεύτερος που τον συνοδεύουν οι μουσικοί της THE LOW DESERT PUNK BAND και ο ενδέκατος στην σόλο καριέρα του. Στην μπάντα THE LOW DESERT PUNK BAND, η μόνη αλλαγή στην σύνθεση είναι στα drums, όπου ο Ryan Güt παίρνει την θέση του Tony Tornay. Κατά τα άλλα η σύνθεση της μπάντας παραμένει η ίδια, στην κιθάρα ο Bubba DuPree και στο μπάσο ο Dave Dinsmore.
Μουσικά ο δίσκος δεν θα προκαλέσει κάποια έκπληξη καθώς ο Bjork κινείται ξανά στις φόρμες που ξέρει και που ο ίδιος έχει καταφέρει να τους δώσει την δική του χαρακτηριστική πινελιά. Στον “Tao Of The Devil” κυριαρχούν τα διαφορετικά vibes που δημιουργούνται στα τραγούδια καθώς υπάρχει μια εναλλαγή στους ήχους αλλά και τα συναισθήματα που δημιουργούνται. Το “The Gree Heen” με το οποίο ξεκινάει ο δίσκος, έχει μία ελαφρώς παραμόρφωση στην κιθάρα με τα φωνητικά να ακολουθούν το lead σημείο, μέχρι που το Iommi-κό riff προσγειώνει απότομα το τραγούδι και του δίνει μία Sabbath-ική μουντή χροιά. Το “Humble Pie” είναι σίγουρα από τα πιο εύπεπτα τραγούδια του δίσκου. Έχει μία «αραχτή» 70’s καλοκαιρινή αύρα, με το μπάσο να δίνει το ρυθμό και να «οδηγεί» το τραγούδι στην μεγαλύτερη διάρκεια του. Αντίστοιχη μουσική δομή έχει και το “Stackt”, όπου κυριαρχεί μία heavy μπασογραμμή με την φωνή του Bjork να το συνοδεύει και να δημιουργεί μία «τεμπέλικη» χαλαρωτική ατμόσφαιρα. Ίδια vibes, με μουσική που παραπέμπει σε rock των 70s έχει το “Luvin’” που κατά την προσωπική μου άποψη είναι ίσως το πιο ωραίο του δίσκου μαζί με το εννιά λεπτό “Dave’s War”.
Στο “Dave’s War” tα εφέ που χρησιμοποιεί ο Bjork μαζί με τις εναλλαγές στο τέμπο του τραγουδιού δημιουργούν μία ταξιδιάρικη εννιάλεπτη Οδύσσεια που παρακαλάς να μην τελειώσει. Αρχικά ξεκινά επιθετικά, με τον Bjork να μιλάει για πράγματα που αγαπάει και «χάνει» σιγά-σιγά, δημιουργώντας μία βαριά ατμόσφαιρα διαφορετική από τι τον έχουμε συνηθίσει και στην συνέχεια υπάρχει ένα ωραίο super ψυχεδελικό groovy jamm-άρισμα μέχρι το τέλος του τραγουδιού με τον ίδιο να τραγουδάει από πίσω και να ακούγεται αισθητά σε κάποια σημεία το “We’ll funk your world up”. O επίλογος έρχεται με το ομώνυμο, υποχθόνιο και επίσης «βαρύ» σε ατμόσφαιρα και στίχους “Tao of the Devil”. Αργό με σταθερό τέμπο και ένα επαναλαμβανόμενο riff, που όσο το ακούς, σου βγάζει feeling ότι κάτι «κακό θα συμβεί» και έτσι με αυτό το σκοτεινό attitude κλείνει ο δίσκος.
Αναμφίβολα είναι μία εξαιρετική δουλειά που σε πλημμυρίζει από συναισθήματα που εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους. Η χαλαρή, ταξιδιάρικη αύρα στα πρώτα τραγούδια του δίσκου, δίνει την θέση της σε μία πιο υποχθόνια σκοτεινή ατμόσφαιρα χωρίς να επηρεάζεται το νόημα του δίσκου που περικλείεται στον στίχο “Keep On Lovin’ Like Your Day Is Done». Η μεγάλη επιτυχία του “Tao Of The Devil” έγκειται στο ότι ενώ σου αφήνει μία φρεσκάδα όταν ακούς το δίσκο και νιώθεις την φυσική εξέλιξη του μουσικού ταξιδιού του Bjork, την ίδια στιγμή μοιάζει σαν να έχει βουτήξει σε όλες τις παλιές του δουλειές και να έχει βγάλει αυτό το αποτέλεσμα, χωρίς όμως να επαναλαμβάνεται. Είναι ένας δίσκος που έχει την σφραγίδα της μουσικής του και που μπορεί να σταθεί από μόνος του σαν άψογο χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειά του.
8 / 10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
