a
ΜΠΑΝΤΑ: DALI’S DILEMMA
ΑΛΜΠΟΥΜ: “Manifesto for futurism”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΙΑ: Magna Carta
ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΣΚΟΥ:
Matt Bradley – φωνητικά
Pat Reyes – κιθάρες
Jeremy Colson – ντραμς
Matt Guillory – πλήκτρα
Steve Reyes – μπάσο
Τέλος δεκαετίας του ’90 και πλησιάζαμε στο τέλος της εποχής που όλοι προσπαθούσαν να βγάλουν τους νέους DREAM THEATER, μέχρι που βγήκε το “Scenes from a memory” κι έκλεισαν τα στόματα, αφού τέθηκαν μία και καλή τα όρια του prog metal στα 90’s. Όταν η Magna Carta είχε ακόμα σφυγμό κι έβγαζε αξιόλογες κυκλοφορίες, βγήκε και το μοναδικό άλμπουμ των DALI’S DILEMMA, του πληκτρά Matt Guillory, στα πλαίσια που ακριβώς περιγράψαμε στην αρχή. Ήταν ένας δίσκος που προφανώς είχε το “Awake” σαν εικόνισμα κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους, με ολίγη από “Images and words” (60/40 η αναλογία).
Παρότι το “Manifesto for futurism”, δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, κατ’ εμέ αποτελεί από τις κορυφαίες δισκογραφικές δουλειές που προσπαθούσαν να αντιγράψουν τους DREAM THEATER και δεν ήταν για τον Καιάδα, όπως άπειροι δίσκοι της LMP, αλλά και κάποιοι της Inside Out. Παιχτικά, ο δίσκος είναι εξαιρετικός. Ο Matt Guillory, πληκτράς του σχήματος, άλλωστε, παίζει και συνθέτει εδώ και χρόνια στη σόλο μπάντα του James LaBrie κι έχει συνεργαστεί μαζί του και στους MULLMUZZLER και σε πολλά άλλα project της Magna Carta. Ο ντράμερ, Jeremy Colson, παίζει εδώ και πολλά χρόνια με τον Steve Vai (παρότι, κατά την άποψή μου, έχουν περάσει πολύ καλύτεροι ντράμερ από αυτόν, στον βιρτουόζο κιθαρίστα). «Αδύναμος» κρίκος, ίσως είναι ο τραγουδιστής Matt Bradley, ο οποίος πέθανε πριν πέντε χρόνια, σε ηλικία 48 ετών, ο οποίος δεν είχε το απαραίτητο εύρος κι εκφραστικότητα, αλλά ούτως ή άλλως οι συνθέσεις έχουν πολύ περίεργες μελωδικές γραμμές.
Κορυφαία σύνθεση είναι το “Despite the waves”, παρά το αυτούσιο μέρος του “Surrounded” και “Living in fear” παρά τις έντονες αναφορές του “Take the time”… Εντάξει, σταματάω με τις DREAM THEATER αναφορές. Ακούστε και τα “This time around” και “Within a stare” που ξεχωρίζουν. Σαφώς και άξιζαν μίας ακόμη ευκαιρίας οι DALI’S DILEMMA, με το άκρως ψυχεδελικό εξώφυλλο, ώστε να αποδείκνυαν ότι α) μπορούσαν –αν ήθελαν βέβαια- να αποτινάξουν τις τόσο έντονες DREAM THEATER επιρροές τους και β) μπορούσαν να συνθέσουν τραγούδια με μεγαλύτερη συνοχή κι όχι να ακούγονται σε κάποια σημεία σαν συρραφές instrumental ιδεών που είχαν κατά καιρούς.
Όπως και να έχει, αν γουστάρετε αυτόν τον ήχο, θα πρέπει να τους τσεκάρετε. Ούτως ή άλλως, αν αγοράζετε κιόλας, μπορείτε να το βρείτε σε πολύ χαμηλή τιμή στο internet (προσπαθώ να κοιτάζω και αυτό το κριτήριο στα άλμπουμ που προτείνω μέσα από αυτήν τη στήλη).
Σάκης Φράγκος
