ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Stand up”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1969
ΕΤΑΙΡΙΑ: Chrysalis
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Terry Ellis και Ian Anderson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Ian Anderson – Φωνητικά, φλάουτο, πιάνο, ακουστικές κιθάρες
Martin Barre – Κιθάρα
Glenn Cornick – Μπάσο
Clive Bunker – τύμπανα
Οι μεγάλες μπάντες των 60s και 70s, και ειδικά οι progressive rock μπάντες στις οποίες συγκαταλέγω τους JETHRO TULL, έκαναν τη παρθενική τους εμφάνιση ως blues/rock μπάντες προτού βρουν τον τρόπο να μετουσιώσουν τις ιδιαίτερες μουσικές τους εμμονές σε δίσκους που θα άλλαζαν το ρου της ιστορίας: οι LED ZEPPELIN με το “Physical graffiti”, οι YES με το “Fragile”, οι RUSH με το “Fly by night” και οι JETHRO TULL με το “Stand up” που σήμερα κλείνει 50 χρόνια! Πολλές δεκαετίες και πολλοί οι λόγοι για να θυμηθούμε το δίσκο σταυροδρόμι των JETHRO TULL που άνοιξε το δρόμο για τα “Aqualung”, “Thick as a brick”, “The minstrel in the gallery”, “Songs from a wood” και πάει λέγοντας.
Το “This was” του 1968 ακολουθούσε το δρόμο που έπαιρναν την ίδια περίπου περίοδο οι ZEPPELIN, YARDBIRDS, JOHN MAYALL και άλλοι και ενώ άρεσε πολύ και τα πήγε πολύ καλά στην αγορά, ακολουθούσε λίγο-πολύ τη πεπατημένη που είχαν ήδη καθιερώσει με μεγάλα γράμματα οι ROLLING STONES. Το ντεμπούτο των JETHRO TULL ήταν απρόσμενα επιτυχημένο στη γενέτειρα του Ian Anderson δίνοντας του το οικονομικό κεφάλαιο και το ηθικό κίνητρο για να εργαστεί στον ακόλουθο και να εισαγάγει τις πιο ποικιλόμορφες μουσικές φόρμες που καιγόταν να μοιραστεί με το κόσμο. Ο Mick Abrahams που έπαιζε κιθάρα αντικαταστάθηκε από τον (αναντικατάστατο κατ εμέ) Martin Barre μιας και ο πρώτος είχε περιορισμένες δεξιότητες που δεν του επέτρεπαν να συνοδεύσει τις τζαζ, ethnic και κλασσικότροπες φόρμες που αναμειγνύονταν στο μυαλό του Anderson και που κρατούσε σαν άσσο στο μανίκι που θα άλλαζε το παιχνίδι για πάντα. Τα υπόλοιπα μέλη ανταποκρίθηκαν θετικά στην αλλαγή πλεύσης.
Το 1969 λοιπόν κυκλοφόρησε το “Stand up” μέσω της Chrysalis στην οποία είχαν μετακομίσει από την Island και η αλλαγή στο ύφος ήταν απόλυτα εμφανής. Για να καταλάβετε περί τίνος μιλάω, από τα κλασσικά blues «δωδεκάμετρα» του “This was” εδώ βρίσκεται η φημισμένη τζαζ διασκευή στο “Bourée” του Johan Sebastian Bach, ένα είδος χορού της μπαρόκ περιόδου. Καμία σχέση. Το εναρκτήριο “A new day yesterday” είναι ένα πιο ροκ κομμάτι, ιδανικό για οδήγηση (όπως προφανώς και το bonus track της σύγχρονης επανέκδοσης με τον ενδεικτικό τίτλο “Driving song”), αλλά τα “Look into the sun” και “Fat man” κινούνται σε ξεκάθαρα folk/ethnic μονοπάτια και το “Back to the family” αναμειγνύει όμορφα ένα πιο folk κουπλέ με ροκ ξεσπάσματα στο ρεφραίν και φυσικά σόλο του Anderson στο φλάουτο όπως εκείνος μας το χει μάθει. Κάπως έτσι κινείται ο δίσκος και κοιτώντας πίσω ήταν όντως η πρώτη απόπειρα του Anderson να βγάλει από μέσα του τις ετερόκλιτες του επιρροές (πως ειλικρινά βάζεις στο ίδιο καλάθι τον Bach με τα παραδοσιακά της Αγγλίας και άλλων χωρών όντας πρώτιστα μια ροκ μπάντα;) αλλά στις μετέπειτα κυκλοφορίες το όραμα του αποκρυσταλλώθηκε πλήρως, ειδικά στο “Aqualung” όπου όλα ενώνονται αρμονικά σ’ έναν από τους κορυφαίους progressive rock δίσκους (διότι μόνο ως progressive μπορεί να θεωρείται αυτό το μοναδικό είδος που δημιούργησαν οι JETHRO TULL).
Παρόλο το ρίσκο και τις υφολογικές καινοτομίες που ενδεχομένως θα ξένιζαν, με το “Stand up” άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες στη βρετανική και αμερικάνικη αγορά με τη μπάντα να κατακτά τη πρώτη θέση στα UK charts το καλοκαίρι του 1969. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Anderson, βρέθηκε με τον Joe Cocker στο Μανχάταν κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας ο οποίος τον ενημέρωσε πως ο δίσκος είχε ανέβει στη πρώτη θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο! Το αποτέλεσμα ήταν το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Reprise/Warner προς τη μπάντα για τα αμερικάνικα charts ενώ ακολούθησε περιοδεία support στα μεγάλα ονόματα της εποχής: arena tour με τους LED ZEPPELIN και μετέπειτα σε μικρότερους χώρους για τους MC5, GRAND FUNK RAILROAD και BLOOD SWEAT AND TEARS. Ιδανικό ξεκίνημα για μια πετυχημένη καριέρα για μια από τις σημαντικότερες και ιδιαίτερες ροκ μπάντες της ιστορίας.
Φίλιππος Φίλης
Did you know that
- Το ντεμπούτο του JOE BONAMASSA έχει το τίτλο “A new day yesterday” όπου υπάρχει και η ομώνυμη διασκευή.
- Το “Stand up” επανακυκλοφόρησε το 2001 με τέσσερα bonus tracks, συμπεριλαμβανομένων του κλασσικού “Living in the past” που γράφτηκε το 1969 στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας. Ο τότε μάνατζερ της μπάντας, Terry Ellis, επέμενε να γράψουν ένα hit single για την βρετανική αγορά. Αν και «δύσκολο» κομμάτι, γραμμένο σε 5/4 (δηλαδή odd time signature), έλαβε θετικές κριτικές.
- Το εξώφυλλο που απεικονίζει τα τέσσερα μέλη της μπάντας σαν λαξευμένες σε ξύλο είχε αρχικά βγει σε pop-out βινύλιο με τις τρισδιάστατες μορφές τους να ξεπηδάνε, πράγμα που κόστισε πολύ εκείνη την εποχή.
