ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Taking the world by storm” – DEMON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1989
ΕΤΑΙΡΙΑ: Sonic Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mike Stone
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Dave Hill
Μπάσο – Nick Bushell
Ντραμς – Scott Crawford
Κιθάρα – John Waterhouse
Κιθάρα – Steve Brookes
Στην έβδομη στούντιο δουλειά τους, οι Βρετανοί prog/NWOBHM ήρωες που ακούν στο όνομα DEMON, εκπλήσσουν. Σ’ ένα, ίσως, από τα σκληρότερα , για τα δικά τους στάνταρντ άλμπουμ, ξεκινούν με το δυναμικό, αν και μέτριο συνθετικά “Commercial dynamite” , για να ακολουθήσει το ομότιτλο τραγούδι που μας θυμίζει γιατί η Μεγάλη Βρετανία είναι η πατρίδα του Heavy metal, με την ένταση και τις μελωδίες του. Το άλμπουμ θα φτάσει στο τέταρτο τραγούδι το επικό “Remembrance day (A song for peace)” για να ξεδιπλώσουν τον λυρισμό και την μαγεία τους. Ένα τραγούδι όπως και το υπόλοιπο άλμπουμ με έντονο τον ουμανιστικό χαρακτήρα και το αντιπολεμικό αντι εμπορικό πνεύμα. Ακροβατεί ανάμεσα στις προοδευτικές φόρμες των PINK FLOYD , το επικό συναίσθημα των KANSAS και την μεταλλική ψυχή των IRON MAIDEN. Το χαρακτηρίζουν τα στοιχεία του στρατιωτικού εμβατηρίου στο άγνωστο της επόμενης, άδοξης και αναίτιας μάχης, που βρίσκονται για να θυμίζουν ότι για κάθε William Wallace, πίσω του υπάρχουν χιλιάδες αφανείς νεκροί.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το πιο ψυχεδελικό “What do you think about hell”, με τον κλειστοφοβικό χαρακτήρα του και τις αναφορές στην κινηματογραφική εταιρία Hammer και τις αντίστοιχες ποιοτικές ταινίες της τρόμου τις δεκαετίας ’60 – ‘70. Ο λυρισμός επιστρέφει στο “Blue skies in Red square” με το πολιτικό/πολεμικό στοιχείο του ψυχρού πολέμου να αναβιώνει , ειδικά με την χρήση των πλήκτρων. Το άλμπουμ θα κλείσει πανηγυρικά με το ενδεκάλεπτο “Time has come”, μια άσκηση στο progressive/pop/melodic hard rock που θα ορίσει εν μέρει και την μελλοντική πορεία τους. Πομπώδεις, αλλα σκληροί, πολιτικοποιημένοι αλλά λυρικοί, θα αποτελούν για πάντα μαζί με τους MAGNUM, τους αδικημένους της Βρετανικής σκηνής και σε μια μεταβατική στιγμή τους, όπως εδώ αποδεικνύουν, πόσο μπροστά από την εποχή τους βρίσκονταν, μουσικά τουλάχιστον.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
