a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Black sabbath” – BLACK SABBATH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1970
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rodger Bain
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Ozzy Osbourne
Κιθάρα – Tony Iommi
Μπάσο – Geezer Butler
Drums – Bill Ward
Η αρχή των πάντων. Σημείο μηδέν. Ακρογωνιαίος λίθος. Όποια μα όποια έκφραση κι αν επιλέξετε, θα είναι εύστοχη, γι αυτό εδώ το άλμπουμ που πρόκειται να αποπειραθώ να περιγράψω στις ακόλουθες γραμμές. Άλλωστε, ποιος είμαι εγώ για να πω το οτιδήποτε για το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ των BLACK SABBATH; Αυτό τα ξεκίνησε όλα, 50 ολόκληρα χρόνια πριν. Δίσκοι που σε κρίνουν, δε τους κρίνεις. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Το 1968, στο βιομηχανικό Birmingham της Αγγλίας, 4 λαϊκά παιδαρέλια, θα έφτιαχναν τους POLKA TULK (που είχαν μέχρι και σαξοφωνίστα πέρα από slide κιθαρίστα). Σύντομα, το όνομα άλλαξε σε EARTH, και για λόγους δικαιωμάτων, το όνομα το 1969, θα άλλαζε σε ένα από τα πιο ισχυρά σημεία αναφοράς του σκληρού ήχου: BLACK SABBATH. Πρώτο single μέσω της Phillips records, τον Ιανουάριο του 1970, το “Evil woman (don’t you play your games with me)”, με το ομώνυμο κομμάτι να αποτελεί διασκευή στο blues συγκρότημα CROW, και το b-side του να είναι το “Wicked world”, από τα σπουδαία “κρυμμένα διαμαντάκια” της δισκογραφίας των BLACK SABBATH. Το παίξιμο ενός αριστερόχειρα κιθαρίστα, που το μεσαίο και το παράμεσο δάχτυλο, κόπηκαν στις άκρες τους από έναν επεξεργαστή μετάλλου στο εργοστάσιο που δούλευε, έμοιαζε παράξενο και παράδοξο για την εποχή του. Όπως και το ότι κούρδισε, μισό τόνο χαμηλότερα, για να μη πιέζονται τα δάχτυλα του παραπάνω. Από πάνω έχουμε μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές όλων των εποχών, τον Ozzy Osbourne, με τους Geezer Butler στο μπάσο και Bill Ward στα τύμπανα, να δημιουργούν ένα από τα κλασσικότερα rhythm sections που έχει δει ποτέ ο σκληρός ήχος.
Φτάνουμε λοιπόν, στην ημέρα εκείνη. (Παρασκευή και) 13 Φεβρουαρίου 1970. Κυκλοφορεί ο πρώτος τους δίσκος για λογαριασμό της Vertigo. “Black sabbath”. To εξώφυλλο, μυστηριώδες ως και σήμερα, με την αινιγματική γυναικεία παρουσία μπροστά από την εκκλησία. Η τοποθεσία από μόνη της, το ίδιο. Βάζεις το δίσκο στο πικάπ, ακούς τα πρώτα σημάδια, ότι κάτι πάει να αλλάξει εδώ. Κάτι δεν είναι όπως πριν. Κάτι έρχεται κατά πάνω μου. Πένθιμες καμπάντες, βροχερός καιρός, και κάπου εκεί, σκάει ΤΟ RIFF. Το riff – πατέρας όλων των doom metal riffs, και μη πω πατέρας όλων των metal riffs γενικότερα. “What is this, that stands before me?”. Αυτό ακριβώς αναρωτιέται ο ακροατής, καθώς οι BLACK SABBATH, έχουν μπλέξει μια εντελώς occult αισθητική στο παίξιμο και στην εμφάνιση τους, που τους ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα, από τους πάντες τριγύρω τους. Οι μόνοι που τους κόντραραν τότε, ήταν μόνο οι LED ZEPPELIN (όλως τυχαίως, και αυτοί συνέδεσαν το όνομα τους με το occult στοιχείο). “The wizard” εν συνεχεία με τη πανέξυπνη φυσαρμόνικα του και “Behind the walls of sleep”, και μόλις έπεσαν τα πρώτα θεμέλια γι αυτό που 2 και πλέον δεκαετίες μετά θα λέγαμε desert/southern/stoner rock. Θεόρατα bluesy riffs και μοτίβα, που παίζονται πιο βαριά, πιο παθιασμένα, πιο….αλλιώτικα. Έτσι, φτιάξανε άθελα τους, ένα άλλο θηρίο. Η πρώτη ”πλευρά” κλείνει με το μεγάλο Geezer να στέλνει κόσμο για εκμάθηση μπάσου, με την πιο μαγκιόρικη μπασογραμμή που έχει γράψει ποτέ άνθρωπος. “N.I.B.”. “Look into my eyes, you’ll see who I am. My name is Lucifer please take my hand”. Το μεσαίο μέρος δείχνει τον όποιο λυρισμό θα μπορούσε ποτέ να έχει η φωνή του Ozzy, κλείνοντας το μάτι στο μελλοντικό άνοιγμα της βεντάλιας από τους BLACK SABBATH.
Άνοιγμα της δεύτερης “πλευράς”, με το πρώτο single “Evil woman (don’t you play your games with me)” των CROW, αγκαζέ με το “Warning” των AYNSLEY DUNBAR RETALIATION οι 2 blues διασκευές των SABBATH, οι οποίες καθιστούν σαφές το από που προέρχονται. Και επίσης, ποια είναι η δική τους εκδοχή αυτών των κομματιών. Μια σαρκαστική εκτέλεση, που κλείνει μια για πάντα τα 60’s στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με ότι αυτά συνεπάγονται, και ανοίγει μια νέα, αστική και δυσοίωνη εποχή για τον σκληρό ήχο. Ενδιαμέσως, έχουμε το “Sleeping village”, άλλη μια προσπάθεια λυρισμού από τους BLACK SABBATH και πρωτίστως από τον Ozzy, σε ένα απίστευτα ατμοσφαιρικό μπάσιμο. Κρυφό χαρτί του δίσκου, και άκρως επιδραστικό. Αν δε με πιστεύετε, ακούστε κομμάτια όπως το “Dreamer deceiver” των JUDAS PRIEST και θα καταλάβετε πολλά. Το απίστευτο είναι ότι αυτός ο δίσκος αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τον τότε τύπο, αλλά ο κόσμος γούσταρε τόσο πολύ που αργότερα εντός της χρονιάς θα ακολουθήσει το έτερο μνημείο επ’ ονόματι “Paranoid”. Η συνέχεια επί εκείνου του κειμένου. Μέχρι τότε, χρόνια πολλά “Black sabbath”, χρόνια πολλά metal. Σας ευχαριστούμε για όλα.
Did you know that?
– Επειδή τους προσέγγιζαν συχνά από occult οργανώσεις, έπρεπε να φοράνε μενταγιόν με σταυρούς για να μη τους ενοχλούν ή να τους περνάνε για Σατανιστές.
– Η φωτογραφία πάρθηκε μπροστά από το Mapledurham Watermill στο Oxfordshire
– Ο μύθος θέλει τα αρχικά N.I.B. να σημαίνουν Nativity In Black. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο αστεία. Ήταν αστείο για τα μούσια του μεγάλου Geezer Butler, που ήταν σαν άκρη από συγγραφική πένα (pen nib). Αθάνατο Βρετανικό χιούμορ…
Γιάννης Σαββίδης
