Όνομα άλμπουμ: “Johnny the fox”– THIN LIZZY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1976
ΕΤΑΙΡΙΑ – Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – John Alcock
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/μπάσο – Phil Lynott
Κιθάρες – Scott Gorham
Κιθάρες – Brian Robertson
Τύμπανα – Brian Downey
Η επιτυχία επέλεξε να χτυπήσει την πόρτα των THIN LIZZY σχετικά αργά και μετά από πολύ προσπάθεια και ακόμα περισσότερες απογοητεύσεις. Όμως ο ευαίσθητος Ιρλανδός μιγάς μπασίστας, θα γνωρίσει την καταξίωση μέσα από μια σειρά άλμπουμ ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το “Johnny The Fox” αν και είχε την ατυχία να ακολουθήσει το “Jailbreak”. Το “JTF” ήταν το έβδομο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ των THIN LIZZY. Γραμμένο κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης του Lynott από ηπατίτιδα, περιέχει κάποιες χαρακτηριστικές συνθέσεις, που θα συνεισφέρουν στον θρύλο των Ιρλανδών rockers. Τραγούδια σαν το ομώνυμο, το “Don’t believe a word”, “Massacre”, παρέμειναν κλασικά. Από την άλλη η σύνθεση του άλμπουμ δημιούργησε τριβές ανάμεσα στον Lynott και τον Robertson που οδήγησαν, τον τελευταίο στην έξοδο, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο χέρι, σε ένα καβγά σε μπαρ, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ.
Η μελωδία αλλά και οι διαφορετικοί, έξω από τους περιορισμούς του hard rock ρυθμοί σηματοδοτούν κι αυτό το άλμπουμ των THIN LIZZY. Το “Boogie woogie dance” αποτελεί καλό παράδειγμα. Το “Fools gold” εμπνεύστηκε από τον μεγάλο λιμό της Ιρλανδίας του 1845-52, ενώ μουσικά ξεχωρίζει και το “Borderline” και η πρωτόλεια προσπάθεια του Lynott να «ραπάρει» στο “Johnny the fox, meets Jimmy the weed”. Για ακόμα μια φορά οι θρυλικές δισολίες ενός δίδυμου από τα κορυφαία στην ιστορία του hard rock αλλά και ο κέλτικος ψυχισμός του Lynott, γεμίζουν το άλμπουμ Στιχουργικά σπιρτόζικο, με το “Don’t believe a word” να περιγράφει ακόμα μια φορά τον άστατο αλλά συνάμα ευαίσθητο χαρακτήρα του Lynott, το “Johnny the fox” είναι ένα άλμπουμ, μπερδεμένο όπως το εξώφυλλο του, γεμάτο χρώματα, μελωδίες, ευαισθησία, δυναμικό hard rock, όλα περασμένα από το φίλτρο ενός σχήματος που βουτά όλο και περισσότερο στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Η συμμετοχή του Phil Collins, μετά από πρόσκληση του Lynott, είναι ένα ακόμη από τα παράδοξα των συνεργασιών που ανά καιρούς θα έκανε ο ηγέτης των THIN LIZZY. Ποικιλομορφία, δυναμική και ποιοτικό hard rock αλλά και λίγα «γεμίσματα» που θα το κάνουν ένα ακόμα άλμπουμ που θα ενισχύσει τον θρύλο των THIN LIZZY, χωρίς ποτέ να γίνει αναντικατάστατο. Πάντα όμως απαιτώντας και κερδίζοντας τον χρόνο του ακροατή.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
