ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fighting the world” – MANOWAR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1987
ΕΤΑΙΡΙΑ: ATCO
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ΜΑΝΟWAR, Jason Flom
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mπάσο: Joey DeMaio
Φωνητικά: Eric Adams
Κιθάρα: Ross “the Boss”
Τύμπανα: Scott Columbus
Οι MANOWAR είναι μία από τις λίγες μπάντες που στην δεκαετία του ‘80 και μέχρι αρχές της δεκαετίας του ’90 κυκλοφόρησαν δίσκους “ΜΝΗΜΕΙΑ”. Ελάχιστες μπάντες κατάφεραν να κυκλοφορήσουν 4-5 δίσκους σερί σε τέτοιο επίπεδο και επομένως όχι άδικα, θεωρούνται ανάμεσα στις κορυφαίες και επιδραστικές μπάντες του χώρου. Μετά από μία σειρά αριστουργηματικών δίσκων στο heavy metal και συγκεκριμένα μετά τον “Sign of the Hammer”, επανήλθαν το 1987 με τον “Fighting the World”. Ο δίσκος αυτός ήταν μία απόπειρα των MANOWAR να στραφούν μουσικά σε μία πιο εμπορική κατεύθυνση, χωρίς αυτό να είναι μεμπτό φυσικά για έναν καλλιτέχνη. Οι MANOWAR πορευόντουσαν όλα αυτά τα χρόνια με το «μότο» “Death to False Metal” (υπάρχει και στο οπισθόφυλλο του δίσκου “Fighting The World”), και έτσι ενώ ο δίσκος αυτός βοήθησε την μπάντα να κερδίσει πολλούς νέους οπαδούς, στους σκληροπυρηνικούς fans που είχαν πάρει το «μότο» αυτό περισσότερο σοβαρά από τους ίδιους τους MANOWAR, μάλλον είχε ως αποτέλεσμα να διχαστούν στο άκουσμα του δίσκου.
Από την ωμή παραγωγή του “Sign of the hammer”, ακολούθησε η καλογυαλισμένη παραγωγή με τα MTV/Radio friendly τραγούδια όπως τα “Blow your speakers”, το ομώνυμο ή ειδικά το “Carry on” που δεν θύμιζε σε τίποτα, με ότι είχαν κυκλοφορήσει οι MANOWAR στο παρελθόν. Στο μισό της πρώτης πλευράς είναι εμφανές το άνοιγμα που κάνουν σε νέο κοινό και προσωπικά τα τραγούδια αυτά τα ακούω ευχάριστα, χωρίς όμως να “κερδίζουν” τον ήδη fan της μπάντας ως εκείνο το σημείο. Όσοι απορρίπτουν τον δίσκο αυτό και τον «ταμπελιάζουν» ως εμπορικό απλά ή «ξεπούλημα» των MANOWAR, μάλλον δεν προχώρησαν στο άκουσμα των υπολοίπων τραγουδιών. Πριν τελειώσει η πρώτη μεριά του δίσκου ξεκινάνε μία «αντεπίθεση» με το ωμό και οργισμένο “Violence & Bloodshed” που με τα καταιγιστικά riff του Ross «the Boss» και τα άκρως επιθετικά lyrics του Eric Adams, επανέφεραν τα χαμόγελα στους σκληροπυρηνικούς fans και έδωσαν μία αίσθηση στους νέους, στο τι θα ακούσουν αν ψάξουν την δισκογραφία τους.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, και ένα από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί ποτέ στο metal, το “Defender”. Η αφήγηση του τεράστιου George Orson Welles, σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Eric Adams δημιουργούν μία ατμόσφαιρα που είναι το ίδιο ανατριχιαστική, όσες φορές και να το ακούσεις, σε ότι φάση και αν βρίσκεσαι. Η συνέχεια με το δυνατό “Holy Wars” και το επιβλητικό “Black Wind, Fire & Steel”, καταφέρνουν να μην σου κάνουν αισθητό, το ότι είναι μόνο τρία τα full length τραγούδια της δεύτερης μεριάς, καθώς τα “master of revenge” και το “Drums of doom” αποτελούν εισαγωγικά θέματα των προαναφερθέντων. Το “Black Wind, Fire & Steel” είναι το προσωπικά αγαπημένο μου τραγούδι από την δισκογραφία τους και η έμπνευση του Joey De Maio με το καταιγιστικό Bass-Intro, τα γεμάτα οργή λόγια του Eric Adams, το στιβαρό παίξιμο του αείμνηστου Scott Columbus και οι λυσσαλέες πινελιές του Ross the Boss, κλείνουν τον δίσκο ιδανικά και με υπόσχεση για το τι θα περιμέναμε στο μέλλον. Υπόσχεση την οποία τήρησαν με τις επόμενες κυκλοφορίες τους λίγα χρόνια αργότερα.
Το «κρίμα» με αυτό το δίσκο είναι ότι έχει μείνει στην ιστορία ως το άλμπουμ που ήταν η απόπειρα για στροφή των MANOWAR στην εμπορικότητα ή που δίχασε τους οπαδούς της μπάντας. Ουσιαστικά δεν έχει κριθεί ο δίσκος για τα τραγούδια του. Πράγματι είναι αλήθεια ότι δίχασε και ότι έγινε μια απόπειρα των μουσικών αυτής της μπάντας να εξερευνήσουν πιο εμπορικά μουσικά μονοπάτια, αλλά όλα αυτά έγιναν χωρίς να χάσουν από το επικό feeling που μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν (αν δεν το νιώσατε αυτό το feeling, ξανακούστε το “Black Wind, Fire & Steel” ή το “Defender”, κάτι σας ξέφυγε). Γεγονός επίσης είναι πως οποιαδήποτε άλλη μπάντα στα 80s, είχε βγάλει αυτό το δίσκο με τραγούδια όπως τα “Black Wind, Fire & Steel”, “Defender”, “Holy Wars”, το “Fighting the World”, ακόμα και το “Blow your speakers”, θα έμενε στην συνείδηση του κόσμου ως ένας πολύ καλός δίσκος και δεν θα είχε αυτή την αυστηρή κριτική που δέχτηκε όταν κυκλοφόρησε. Προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους καλούς δίσκους που κυκλοφόρησαν γενικότερα την δεκαετία του 80’. Ο “Fighting the World” μπορεί να μην έπιασε στο σύνολο των συνθέσεων του, τα standards όλων των προηγούμενων κυκλοφοριών τους αλλά η στροφή αυτή σε νέα μονοπάτια (χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους ως MANOWAR), φάνηκε ότι ήταν απαραίτητη για να ωριμάσουν ακόμα περισσότερο ως μουσικοί και να μας προσφέρουν στην συνέχεια, τους κορυφαίους δίσκους “Kings of Metal” και “Triumph of Steel”.
Did You Know That:
– Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1987, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του τεράστιου George Orson Welles. Τα φωνητικά του στο τραγούδι “Defender”, τα χρησιμοποίησαν οι MANOWAR από ένα demo τους που είχε αυθεντικά ηχογραφηθεί το 1982.
– Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε από τον Ken Kelly, γνωστό από την συνεργασία του με τους ΚΙSS. Ο Joey De Maio, ο οποίος έχει δηλώσει μεγάλος fan των KISS, ήταν για αυτόν ένα επιπλέον κίνητρο για να συνεργαστεί μαζί του, πέρα από τα εξαιρετικά εξώφυλλα που έχει φτιάξει. Στο συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι αισθητές οι ομοιότητες με τον αντίστοιχο δίσκο των KISS, “Destroyer”. Η συνεργασία των MANOWAR με τον Ken Kelly κρατάει ακόμα μέχρι τις μέρες μας.
– Το τραγούδι “Blow Your Speakers” γυρίστηκε και σε videoclip και ήταν το πρώτο τους videoclip που παίχτηκε από το MTV.
– Το τραγούδι “Defender” είχε κυκλοφορήσει το 1983 σε ένα EP με τον ίδιο τίτλο “Defender”. Η εκτέλεση του τραγουδιού στο EP είναι διαφορετική, από αυτή του “Fighting the world”. Και σε εκείνη την εκτέλεση υπάρχει η αφήγηση του George Orson Welles.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
