a
ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “The answer machine?” – SKYCLAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1997
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Massacre
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Kevin Ridley
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Martin Walkyier – φωνητικά
Graeme English – μπάσο, ακουστικές κιθάρες
Steve Ramsey – κιθάρα
Georgina Biddle – βιολί, πλήκτρα
Paul A.T. Kinson – ντραμς
Οι Βρετανοί folk metallers, SKYCLAD, είχαν κατορθώσει μόλις σε έξι χρόνια καριέρας, να κυκλοφορήσουν 7 στούντιο δίσκους και μάλιστα να είναι όλοι τους σε κορυφαίο επίπεδο. Λογικό είναι από ένα σημείο και μετά να αρχίσει μία σχετική κάμψη, η οποία έχω την εντύπωση ότι άρχισε να φαίνεται στο “The answer machine?”, το όγδοο άλμπουμ τους και τελευταίο για τη Massacre (από την οποία είχαν βγάλει και το “Irrational anthems” αλλά και το “Oui avant-garde a chance” και τα δύο το 1996!!!).
Όπως πάντα, οι καυστικοί στίχοι και τίτλοι του Martin είναι παρόντες, από το εισαγωγικό “A clown of thorns” που οδηγεί στο πιο δημοφιλές (και καλύτερο) τραγούδι του δίσκου, το “Building a ruin”, ένα τραγούδι που θύμιζε τις παλαιότερες τρομερές στιγμές τους. Γενικότερα, οι SKYCLAD, μοιάζουν να ρίχνουν ταχύτητες, να προτιμούν πιο μελαγχολικές αλλά και ακουστικές folk φόρμες και αρκετά μειωμένες ταχύτητες. Και στο παρελθόν είχαν αρκετά τέτοια τραγούδια, μόνο που έχω την εντύπωση ότι ήταν καλύτερα από τα αντίστοιχα του “The answer machine?”.
Εννοείται ότι ο δίσκος δεν είναι κακός, απλώς οι SKYCLAD, για τους οποίους εκείνη την περίοδο έτρεφα λατρεία, έδειχναν κάπως κουρασμένοι από την υπερβολική παραγωγικότητα και ίσως εξαιτίας κάποιων προβλημάτων που πρέπει να είχαν αρχίσει να αχνοφαίνονται στις σχέσεις των υπολοίπων με τον Martin Walkyier. Όταν οι SKYCLAD έβγαζαν έναν απλά καλό δίσκο, υπήρχε θέμα. Τώρα αν βγαίνει ένας απλά καλός δίσκος, αποθεώνεται, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Πολύ σπουδαίες στιγμές είναι το “Single phial”, το ανατολίτικο “The thread of Evermore”, το “Helium” αλλά και το “Isle of Jura”. Υπάρχουν όμως και αρκετές μετριάτζες που μειώνουν το τελικό αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την μέτρια παραγωγή που σε σημεία «χαντακώνει» το βιολί (που πάντα υπήρξε «οδηγός» στη μουσική του γκρουπ) και κάνει τις κιθάρες να ακούγονται ολίγον τι μπουκωμένες. Ακόμα όμως και σε μέτριες στιγμές, υπάρχουν σημεία που φανερώνουν τη μεγάλη αξία του σχήματος, όπως το σόλο του “My naked I”. Βέβαια, οι επόμενοι δύο δίσκοι τους με τη Nuclear Blast, το “Vintage whine” και το “Folkemon”, ήταν αυτοί που φανέρωσαν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την κρίση στις τάξεις του συγκροτήματος, αλλά το “The answer machine?” είχε τα πρώτα δείγματα κάμψης…
Did you know that:
· Γυναικεία φωνητικά στο “The thread of Evermore”, κάνει η Yasmin Krull, αδερφή του Alex Krull, ηγέτη των ATROCITY.
· Ο δίσκος αυτός είναι ο τελευταίος που ο Kevin Ridley είναι μόνο ο παραγωγός του γκρουπ, αφού από το “Vintage whine” θα παίξει κιθάρες και αργότερα θα αναλάβει και τα φωνητικά, ύστερα από την αποχώρηση του Martin Walkyier.
Σάκης Φράγκος
