ΟΝΟΜΑ AΛΜΠΟΥM: “The Atrocity Exhibition… Exhibit A” – EXODUS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Andy Sneap
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Rob Dukes
Κιθάρες – Gary Holt, Lee Altus
Μπάσο – Jack Gibson
Τύμπανα – Tom Hunting
Οι EXODUS είναι μια πολύ αγαπημένη μου μπάντα. Ηγέτες στο χώρο τους, κατάφεραν μαζί με τα άλλα συγκροτήματα του κινήματος να δώσουν πνοή στο metal των 80’s, δίνοντάς μας εξαιρετικά άλμπουμ. Βουτιά στο χρόνο και γυρνάμε 10 χρόνια πίσω όταν και κυκλοφόρησαν τον όγδοο στούντιο δίσκο τους, το “The Atrocity Exhibition… Exhibit A”.
Εμείς οι οπαδοί έχουμε θέσει πολλές φορές κάποια στάνταρ για τις μπάντες τις οποίες λατρεύουμε, καλώς ή κακώς. Οι μουσικοί έχουν κάθε δικαίωμα να τροποποιούν τη μουσική τους, δεν τους απαγορεύει κανένας νόμος να το πράξουν και οτιδήποτε άλλο είναι καθαρά προσωπικό γούστο. Το βλέπουμε και λίγο εγωιστικά καθώς θεωρούμε τους εαυτούς μας την ραχοκοκαλιά του της αγαπημένης μας μουσικής. Δεν μπορώ όμως να καταδικάσω τους EXODUS για την αλλαγή στον ήχο τους. Σε αυτό τον δίσκο οι EXODUS δεν ακολουθούν ακριβώς αυθεντικά μοτίβα thrash, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να κατηγορηθούν ότι ακούγονται και εμπορικοί. Υπεύθυνος για αυτό τον ήχο δεν είναι άλλος από τον σεσημασμένο Andy Sneap ο οποίος είναι μανούλα σε κάτι τέτοιες παραγωγές δίνοντας όγκο και ευκρίνεια στα όργανα.
Και πάμε στον δίσκο. Ο βίαιος συνδυασμός δίνει έμφαση στις καλύτερες στιγμές των τραγουδιών. Η ρομποτική ακρίβειά του, η κυνική ψυχρότητά του και η περιφρονητική του σκληρότητα προσφέρουν το σωστό περιβάλλον στον ακροατή προκειμένου να βιώσει το δίσκο στο σύνολό του. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το “Funeral Hymn” που η κιθάρες ενώ λάμπουν βγάζουν προς τα έξω και αυτή την ωμή βία που μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα. Το απρόοπτο με αυτό τον δίσκο είναι πως τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια είναι και αυτά που κάνουν τη διαφορά. Όπως το ομώνυμο κομμάτι το οποίο ύστερα από 7 λεπτά διάρκειας (10.33 ο συνολικός χρόνος του τραγουδιού) σε κάνει να προσκυνάς τον Θεό του thrash για τη riffολογία την οποία χρησιμοποίησαν οι EXODUS.
Ο δίσκος είναι δύο ταχυτήτων καθώς τα μικρά σε διάρκεια τραγούδια δεν μπορούν να φτάσουν σε ποιότητα τα μεγαλύτερα δημιουργώντας έτσι μια ανισότητα στον δίσκο. Δεν θεωρώ ότι είναι κακό άλμπουμ σε καμία περίπτωση. Κατώτερο σίγουρα από το “Tempo of the damned” αλλά σίγουρα είναι ένας δίσκος που κράτησε το όνομα των EXODUS αρκετά ψηλά στις συνειδήσεις των οπαδών τους.
Did you know that:
– Το τραγούδι “Bedlam 1-2-3” τελειώνει στα οκτώ λεπτά διάρκειας, ακολουθούμενο από δέκα λεπτά σιωπής. Στα 18:12 του κομματιού, ξεκινάει μία country εκδοχή του τραγουδιού “Bonded by Blood” από το ομώνυμο άλμπoυμ, με την ονομασία “Bonded by Banjo”.
– Το “The Atrocity Exhibition… Exhibit A” σηματοδότησε την επιστροφή του ντράμερ Tom Hunting στο συγκρότημα μετά την αποχώρηση του το 2004. Ο δίσκος πούλησε 3.600 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του. Μέχρι το Νοέμβριο του 2008, τουλάχιστον 22.000 αντίτυπα είχαν πουληθεί
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε δώσει ο Gary Holt, ιδρυτής και ιθύνων νους του συγκροτήματος, στον Ορφέα Σπηλιωτόπουλο, καθώς και η παρουσίαση που είχε κάνει στο δίσκο ο Κώστας Αλατάς στο έντυπο Rock Hard, όπως πάντα με φωτογραφίες εποχής.
EXODUS interview (Gary Holt)
“Τhe thrash exhibition”
Thrash metal = Τα σουβλάκια τίγκα στο τζατζίκι, τα 200 ραφτά απάνω στο τζιν μπουφάν, η μπύρα, τα all-starάκια, οι ηλιόσποροι, η πρώτη σου κασέτα (…) SLAYER, ο Commodore 64, τα τσιγάρα που κοστίζουν από 2 Ευρώ και κάτω, “Η νύχτα των ζωντανών νεκρών” (γεια σου ρε αθάνατε Romero), φραπές στο χέρι-παρέα-πλατεία, ο Al Bundy (“Παντρεμένοι με παιδιά”), οι κραυγές του Mille Petrozza (KREATOR)… Επ! Για στάσου μισό λεπτό! Αυτή η λίστα είναι ένα μάτσο μπούρδες δίχως τους πραγματικούς άρχοντες του thrash, τους Αμερικανούς EXODUS! Συγκρότημα που έβαλε μεγάλο θεμέλιο για αυτό που θα επακολουθούσε αργότερα στον χώρο της metal μουσικής. Συγκρότημα τρελά υποτιμημένο. Αυτό όμως ποτέ δεν τους πτόησε και γιατί άλλωστε; Εξακολουθούν να βγάζουν φοβερούς δίσκους! Και επειδή η ολοκαίνουργια κυκλοφορία τους βγάζει ήδη μάτια στα media όλου του κόσμου, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε με τον φιλικότατο Gary Holt για όλα τα νεότερα (και όχι μόνο) σχετικά με τους EXODUS.
Καταρχάς θέλω να σε ρωτήσω πόσο thrash νιώθετε τελευταία…(σ.σ.: καθότι η πρώτη ερώτηση είναι πάντοτε υψίστης σημασίας…)
Πολύ! (γέλια) Αν και αυτή τη στιγμή δε νιώθω πολύ thrash metal γιατί απλά κάθομαι σε έναν καναπέ. Συνήθως όμως όταν πρόκειται για δουλειά, είμαστε πολύ thrashy!
Φαντάζομαι ότι το κλίμα στο συγκρότημα πρέπει να είναι πολύ καλό αυτό τον καιρό, ενόψει και της καινούργιας κυκλοφορίας σας!
Όλοι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι για το νέο μας άλμπουμ και ανυπομονούμε να βγούμε σε περιοδεία. Επικρατεί ένα έντονα θετικό συναίσθημα. Θέλουμε να ανέβουμε στη σκηνή και να τα σκίσουμε όλα!
Είμαι βέβαιος! Επιστρέψατε με ένα δυναμικό άλμπουμ, το “The atrocity exhibition: Exhibit A”, και όπως αντιλαμβάνομαι, ένα “Exhibit B” δεν θα αργήσει και πάρα πολύ να κυκλοφορήσει. Πρόκειται για concept μοιρασμένο σε δύο κυκλοφορίες;
Δεν θα έλεγα πως είναι ένα concept. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποια πράγματα που θα συνδέουν τα δύο αυτά άλμπουμ, αλλά ο λόγος που καταλήξαμε να το σπάσουμε σε δύο μέρη είναι το πανέμορφο και σύνηθες δίλλημα του να έχεις πάρα πολλά τραγούδια έτοιμα και να μην ξέρεις τι να τα κάνεις. Και όλα να είναι πολύ καλά κομμάτια, ξέρεις, όχι fillers. Είχαμε δύο επιλογές. Είτε θα κυκλοφορούσαμε ένα διπλό CD, είτε θα τα βγάζαμε σε δύο μέρη. Από άποψη χρόνου, δεν προλαβαίναμε να τα χωρέσουμε όλα σε μια κυκλοφορία, άσε που αποδεδειγμένα αυτό είναι λάθος κίνηση για ένα συγκρότημα, διότι αυξάνει τρομερά το κόστος παραγωγής της κυκλοφορίας (όταν είναι διπλό CD). Θα ήταν σα να πληρώναμε για να κυκλοφορήσουμε δύο άλμπουμ και θα πληρωνόμασταν για ένα. Έτσι, κάναμε ένα ξεσκαρτάρισμα των τραγουδιών, βάλαμε στην πρώτη κυκλοφορία όσα θεωρήσαμε ότι ήταν καλά να μπουν εκεί και διαλέξαμε ποια καλά θα μπουν στο δεύτερο μέρος. Ελπίζω γύρω στο τέλος του χρόνου να μπούμε ξανά στο studio για να τελειώσουμε και το δεύτερο άλμπουμ ή τουλάχιστον να το προχωρήσουμε αισθητά.
Και πότε θα το κυκλοφορήσετε;
Σε έναν χρόνο από τώρα περίπου.
Μια ερώτηση τώρα σχετικά με τα τραγούδια των EXODUS. Πάντα ήθελα να σε ρωτήσω από πού αντλείς όλο αυτό τον θυμό όταν συνθέτεις μουσική ή γράφεις στίχους; Τι σε θυμώνει, Gary;
Τι με θυμώνει; Ο χρόνος της συνέντευξης δε θα μας έφτανε για να σου εξηγήσω πόσα πράγματα με εξοργίζουν!
Ονόμασε μου μερικά αν θες…
Τα πάντα σε σχέση με την κυβέρνησή μας, η οργανωμένη θρησκεία και πολλά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο μας σήμερα. Πολλοί με ρωτάνε πόσο εύκολα εξοργίζομαι. Η αλήθεια είναι πως είμαι το λιγότερο θυμωμένο άτομο που θα γνωρίσεις ποτέ σου! Αν δεν είχα όμως τη μουσική μου για να διοχετεύω όποιο θυμό μπορεί να έχω μέσα μου τότε θα ήμουν μάλλον σε μια μονίμως έξαλλη κατάσταση!
Συμφωνώ! Κάπως πρέπει να διοχετεύει ο καθένας τον θυμό του.
Σίγουρα. Εγώ είμαι ο τύπος που θα δεις στο party να φοράει το κάλυμμα του φωτιστικού στο κεφάλι του ενώ γελάει και χορεύει απάνω στο τραπέζι (σ.σ.: Kodak moment!). Δεν είμαι από αυτούς που θα πάνε να κάτσουνε απλά στην πιο σκοτεινή γωνία του σπιτιού με ένα μπουκάλι αλκοόλ στο χέρι. Είμαι αυτός που θα πετάξει οτιδήποτε μοντέρνο παίζει το stereo και θα βάλει U.F.O ή RAINBOW. Ειδικά το “Stargazer”! Μπορώ άνετα να το βάλω και να το ακούσω 20 φορές στη σειρά! (γέλια)
Έμπνευση λοιπόν παίρνεις, μερικώς τουλάχιστον, από το γενικότερο status του πλανήτη στις μέρες μας…
Και όχι μόνο! Καμιά φορά παίρνω έμπνευση απλά από μια πολύ βαρβάτη ταινία τρόμου! Αλλά ναι, η γενικότερη φάση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος με εκνευρίζει. Πάρε π.χ. το Ιράκ που για τη χώρα μου είναι ένα Βιετνάμ επί 1000. Δε νομίζω πως θα καταφέρουμε ποτέ να φύγουμε εύκολα από εκεί. Τα έχει κάνει σκατά η χώρα μου.
Θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά το Ιράκ…
Ακόμα και οι πιο συντηρητικοί φίλοι μου – διότι εγώ είμαι μάλλον φιλελεύθερος – οι οποίοι στην αρχή του πολέμου φώναζαν κλασικά υπέρ του Bush, πλέον παραδέχονται και οι ίδιοι ότι τα κάναμε μαντάρα. Δεν θέλουν ούτε καν να μιλάνε γι’ αυτό!
Για να αλλάξουμε τώρα λίγο θέμα, θέλω να σου παραθέσω ένα απόσπασμα από πρόσφατη δήλωση σου. Σχετικά με τη νέα κυκλοφορία, είπες “Όταν όλα θα έχουν ολοκληρωθεί, δεν θα έχει υπάρξει ποτέ ξανά κάτι τόσο brutal και καθοριστικό για το είδος του thrash metal”. Διακρίνω μια μικρή απογοήτευση σχετικά με την υπόλοιπη σκηνή του thrash των ημερών μας ή κατάλαβα λάθος;
Όχι, καμία σχέση! Δεν είμαι καθόλου απογοητευμένος από την thrash metal σκηνή των ημερών μας. Κάθε άλλο, είμαι μεγάλος οπαδός του σύγχρονου thrash! Για χρόνια με ρωτούσε πολύς κόσμος αν πίστευα ότι το thrash metal κάνει την επιστροφή του και τώρα, για πρώτη φορά στη ζωή μου μπορώ περήφανα πως ναι, πιστεύω πως επιστρέφει! Στο παρελθόν, πολύ πιθανό να σου έλεγα ότι δε θα το πιστέψω αν δεν το δω με τα ίδια μου τα μάτια. Η δήλωση μου είχε να κάνει με το πόση αυτοπεποίθηση νιώθω για το καινούργιο μου υλικό και πόσο ενθουσιασμένος είμαι! Όταν θα υπάρχουν και τα δύο άλμπουμ έξω στην αγορά, θα δεις, θα είναι τα πιο brutal, τερατώδη, κορυφαία άλμπουμ που θα έχεις συναντήσει ποτέ σου!
Με μια γρήγορη ματιά πάντως μπορεί κάποιος εύκολα να αντιληφθεί ότι όντως πρέπει να υπήρχε πολύ υλικό μαζεμένο για μια νέα κυκλοφορία – στην προκειμένη δύο! Πόσα τραγούδια είναι άνω των 8 λεπτών σε διάρκεια…
Ξέρεις ποιο είναι το αστείο όταν γράφεις τραγούδια; Ξέραμε ότι κάποια από αυτά θα ήταν μεγάλα σε διάρκεια αλλά δε γνωρίζαμε πόσο μεγάλα θα ήταν μέχρι να τα ηχογραφήσουμε. Δε μ’ αρέσει να κάθομαι από πάνω από ένα τραγούδι με χρονόμετρο όταν το γράφουμε. Υπήρξαν πολλά riffs, πολλές αλλαγές στο tempo κλπ, αλλά δε μας πείραζε γιατί δεν υπήρχαν “κανόνες” για το άλμπουμ αυτό. Δεν είναι κάτι που το προγραμματίζεις. Όπως σου βγει!
EXODUS των 80’s Vs EXODUS των 90’s Vs EXODUS των ημερών μας. Ποιος θα κέρδιζε;
Οι EXODUS του 2007 με knock out από τον πρώτο κιόλας γύρο! Η μπάντα τώρα είναι πιο δυνατή από ποτέ! Αυτό το λέω φυσικά χωρίς να υποτιμάω τη δύναμη του παρελθόντος! Απλά με τα χρόνια αποκτάς γνώση. Σίγουρα στο παρελθόν κάναμε καθοριστικά πράγματα, χωρίς αμφιβολία. Ξέρεις όμως τι μου την δίνει; Όταν έρχεται κάποιος και μου μιλάει μόνο για την “ιερή τετράδα” του thrash metal (METALLICA, SLAYER, ANTHRAX, MEGADETH) τότε εκνευρίζομαι άσχημα. Το θεωρώ προσβλητικό να υποτιμάει κάποιος τα όσα έχουμε κάνει και εμείς για το είδος αυτό. Το εφεύραμε το thrash metal μαζί με τους METALLICA! Όταν δε σε σέβονται για αυτό το πράγμα τότε τι να πω…
Θεωρείς ότι το thrash metal είναι στάση ζωής ακόμα και στις μέρες μας; Μπορεί κάποιος κατά τη γνώμη σου να ζήσει ένα thrash metal lifestyle όπως κάνανε πολλοί την δεκαετία του ‘80;
Η μόνη διαφορά με τα 80’s είναι στις ουσίες που καταναλώναμε. (γέλια) Ξέρεις, στο πόσο αλκοόλ καταναλώναμε, πόσα ναρκωτικά παίρναμε και σε πόσα πάρτυ πηγαίναμε. Στις μέρες μας προσεγγίζω τη μουσική με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχα και τότε απλά δεν έχω τις ίδιες συνήθειες με τότε. Να φανταστείς, δε μένω καν κοντά στο Bay Area! Και βγαίνω σπάνια έξω για διασκέδαση. Αν και αυτή την Πέμπτη σκοπεύω να οδηγήσω τρεις ολόκληρες ώρες για να πάω να δω τους FINNTROLL live! Σε γενικές γραμμές με το ζόρι βγαίνω έξω πλέον.
Σύντομα θα κυκλοφορήσεις, εάν δεν έχει ήδη γίνει αυτό, ένα διδακτικό DVD για κιθαρίστες ονόματι “Gary Holt’s A lesson in guitar violence”. Είδα ότι έχεις ξεκινήσει κι έναν διαγωνισμό όπου όποιος αγοράσει το υπογεγραμμένο DVD από την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος, μπαίνει αυτόματα σε κλήρωση και ο νικητής κερδίζει ένα ημίωρο μάθημα κιθάρας από εσένα προσωπικά. Πρώτη ερώτηση: Αν είχες αυτή τη στιγμή έναν νικητή δίπλα σου, τι θα του μάθαινες να παίζει; Κάποιο συγκεκριμένο riff; Κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι:
Αυτό εξαρτάται καθαρά από τι θα ήθελε εκείνος να του μάθω να παίζει. Τώρα που το σκέφτομαι, το πιο πιθανό είναι να θελήσει να του μάθω κάποιο riff από το “Bonded by blood” (1985). Αυτό το άλμπουμ έχει κάτι το περίεργο στα riffs του που πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν. Ξέρω πολύ γνωστούς κιθαρίστες που προσπάθησαν να μου παίξουν riffs από το δίσκο αυτό και τα έπαιξαν λάθος! Έχει κάτι το ξεχωριστό το άλμπουμ αυτό για την κιθάρα.
Ο διαγωνισμός ισχύει για όλο τον πλανήτη ή είναι μόνο για τους Αμερικανούς;
Ισχύει για όλους, ναι. Αν κερδίσει κάποιος, από κει και πέρα είναι δική του δουλειά να βρεθεί σε συναυλία μας έτσι ώστε να κάνουμε το μάθημα. Δεν θα του πληρώσουμε δα και τα αεροπορικά! (γέλια)
Αν μπορούσες να διαλέξεις έναν κιθαρίστα για να σου διδάξει εσένα κιθάρα για 30 δωρεάν λεπτά, ποιον θα διάλεγες;
Θα διάλεγα τον Ritchie Blackmore για να μου διδάξει το “Gates of Babylon”!
Κορυφαίος ο Blackmore αλλά πλέον δεν παίζει κιθάρα όπως θα μπορούσε να παίξει εάν “το ήθελε”, τουλάχιστον με τους BLACKMORE’S NIGHT δεν το κάνει.
Τον είχα δει πριν 2 χρόνια στο San Francisco και πίστεψέ με ήταν καταπληκτικός! Έπρεπε να ήσουν εκεί μαζί μου για να το δεις με τα ίδια σου τα μάτια, το πώς έπαιζε! Ήταν και ο Dave Meniketti (Y&T) παρών στη συναυλία και του κρέμασε το σαγόνι με αυτά που είδε – και είναι φοβερός κιθαρίστας κι αυτός οπότε φαντάσου τι παπάδες έπαιζε ο Blackmore πάνω στην άμοιρη την ακουστική!
Ποιες θα ήταν οι προτάσεις σου από νέες κυκλοφορίες στον χώρο της metal μουσικής;
Προτείνω να ακούσετε το νέο άλμπουμ από τους EVILE. Παίζουν καλό thrash! Μέχρι στιγμής τα αγαπημένα μου για το 2007 είναι το νέο NILE (“Ithyphallic”), το νέο DIMMU BORGIR (“In sorte diaboli”) και το καινούργιο FINNTROLL (“Ur Jordens djup”). Απίστευτοι δίσκοι και οι τρεις!
Ποιος είναι κατά την γνώμη σου ο δίσκος των EXODUS με τη μεγαλύτερη επιρροή στο thrash metal;
To “Bonded by blood”. Δε θα το αρνηθώ ποτέ αυτό. Πάντοτε θα με ακούσεις να λέω “αυτή είναι η καλύτερη μας κυκλοφορία μετά το “Bonded…” διότι το “Bonded…” δεν είναι απλά ένας κλασικός δίσκος, είναι δίσκος μεγάλης σημασίας για την πορεία που ακολούθησε το metal και ειδικότερα το thrash. Οτιδήποτε και να κάνουμε, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει το metal τόσο όσο το άλλαξε το “Bonded…”.
Τι θα ήθελες να πεις σε όλους τους Έλληνες thrashers;
Έχουμε πάρει όρκο να επιστρέψουμε στην Ελλάδα! Έχουμε ζήσει τέσσερις από τις καλύτερες μας συναυλίες όλων των εποχών στη χώρα σας, δύο στην Αθήνα και δύο στη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος εκεί είναι παλαβός! Γι’ αυτό και εμείς αναπνέουμε για τη στιγμή που θα επιστρέψουμε. Του χρόνου σίγουρα!
Το ελπίζω! Gary, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Εγώ ευχαριστώ!
Ορφέας Σπηλιωτόπουλος
EXODUS – “The atrocity exhibition… Exhibit A” (Nuclear Blast)
Οι EXODUS είναι η μπάντα που θα λέγαμε ότι έχει οριοθετήσει τον thrash metal ήχο. Όλοι τους οι δίσκοι ήταν 100% pure thrash και φτάνοντας στην όγδοή τους δουλειά, συνεχίζουν να ηχούν σαν λυσσασμένα σκυλιά. Με τον Gary Holt να έχει αναλάβει εξολοκλήρου τα ηνία και τον ντράμερ Tom Hunting να έχει επιστρέψει αντικαθιστώντας τον Paul Bostaph (ex-SLAYER, FORBIDDEN), το “The atrocity exhibition… Exhibit A” συνεχίζει ακριβώς από εκεί που τους είχαμε αφήσει με το “Shovel headed kill machine” δύο χρόνια πριν. Από παντού ξεπηδούν νέες thrash μπάντες είτε έχοντας νεωτεριστικό ή retro χαρακτήρα κι εκεί που πας να τους ονομάσεις ελπίδα του thrash metal ήχου, σου σκάει η νέα δουλειά των EXODUS και συνειδητοποιώντας ότι έχεις να κάνεις με τους master του ήχου, σου αλλάζει όλα τα δεδομένα και δεν θα μπορούσε φυσικά αυτή η βαριά “φανέλα” να μην επηρεάζει το όλο ηχητικό αποτέλεσμα. Το “The atrocity exhibition… Exhibit A” διατηρεί τη χαρακτηριστική τραχύτητα των EXODUS, με την παραγωγή του Andy Sneap να τους προσδίδει μια γυαλάδα κι έναν πιο καθαρό ήχο που κάποια σχήματα ίσως να τα άφηνε εκτεθειμένα, κάτι που φυσικά δεν μπορούσε να συμβεί στην αγαπημένη μας μπάντα από το Bay Area. Τα τραγούδια είναι μεγάλα σε διάρκεια, ξεπερνούν αρκετές φορές τα επτά λεπτά δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους κιθαρίστες Gary Holt και Lee Altus (HEATHEN, DIE KRUPPS) να ξεδιπλώσουν τις ιδέες τους τόσο στο ρυθμικό όσο και στον lead τομέα, προσφέροντάς μας και κάποιες μελωδίες. Γενικότερα όμως τους ακούμε να παίρνουν λιγότερα ρίσκα απ’ ότι στο “Shovel headed kill machine”, στο οποίο ακουγόντουσαν πιο ακραίοι απ’ όσο ίσως θα προτιμούσαν οι πιο παραδοσιακοί τους οπαδοί, αλλά προσωπικά τους ευχαριστήθηκα το ίδιο.
7,5 / 10
Κώστας Αλατάς
