ΟΝΟΜΑ ALBUM: ‘To Mega Therion‘ – CELTIC FROST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΙΑ: Noise
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Horst Muller
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Κιθάρες – Tomas Gabriel Fischer
Μπάσο – Dominic Steiner
Τύμπανα/Κρουστά – Reed St. Mark
Υπάρχουν μπάντες που έχουν καταφέρει μέσα από δουλειές τους να αφήσουν το σημάδι και το στίγμα τους βαθιά στο metal, άλλοτε με κάτι νέο και καινοτόμο και άλλοτε με κάτι ιστορικό και άκρως επιδραστικό.
Κάποιες εξ αυτών δε, εισέπραξαν αμέσως την αναγνώριση και απλά αυτή γιγαντώθηκε με τα χρόνια, ενώ άλλες άργησαν πολύ να φτάσουν στην επιθυμητή καθολική αποδοχή.
Στην περίπτωση των Ελβετών CELTIC FROST, η αναγνώριση ήρθε ελαφρώς ετεροχρονισμένα, παρ’ όλα αυτά άπαντες υποκλίθηκαν σε τουλάχιστον τρεις δουλειές τους (αν προσθέσουμε και το mini LP “Morbid Tales”). Ασφαλώς και αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν άξιες αναφοράς και εξαιρετικούς επιπέδου οι άλλες τρεις, απ’ τις συνολικά πέντε που έχουν στον ενεργητικό τους, όπως και να το κάνουμε όμως, τα “To Mega Therion” και “Into the Pandedmonium” υπήρξαν αξεπέραστα και άκρως καινοτόμα.
Το πρώτο εξ’ αυτών λοιπόν, συμπληρώνει 30 χρόνια απ’ την κυκλοφορία του και ακόμα και σήμερα μπορεί κάποιος να πει πως πρόκειται για ένα ανυπέρβλητο άλμπουμ, από αυτά που κάποιος μπορεί χωρίς να υπερβάλει να χαρακτηρίσει ως «μεγαθήριο» (δανειζόμενοι και λίγο από τον τίτλο), μιας και έβαλε τη δική του σφραγίδα στη διαμόρφωση τόσο του black όσο και του death είδους μέσα από τις επιρροές που άσκησε.
Οι Ελβετοί βέβαια είχαν δείξει κάποιες από τις προθέσεις τους, πριν από το πραγματικό αυτό ντεμπούτο τους, μέσα από το mini LP “Morbid Tales” που προηγήθηκε, αλλά το τι είχαν στο μυαλό τους πραγματικά δεν ήταν εύκολο να προβλεφθεί τελικά.
Τι να πρώτο-αναφερθεί για τις 10 εξαιρετικές συνθέσεις; Ο καταιγισμός δυνατών και ογκοδέστατων riff, η black metal πανδαισία με τις ισάξιες και σχεδόν ισόποσες δόσεις από death, οι thrash πινελιές (κάτι που έγινε η βάση τους στο “Vanity/Nemesis” μετά από πέντε χρόνια), καθώς και κάποια διάσπαρτα gothic και avant – garde στοιχεία σε πολύ πρώιμο στάδιο ακόμα (άλλη μια ματιά στο μέλλον αφού το “Into The Pandemonium” θα είναι επιτομή στην μουσική που κινείται με βάση σε αυτά τα δυο στοιχεία).
Ακόμα υπάρχει η καινοτομία να εισάγουν, για πρώτη φορά στα χρονικά, γυναικεία φωνητικά στο συγκεκριμένο είδος μουσικής, με την soprano Claudia-Maria Mokri να τους δανείζει την φωνή της, αλλά και μια δεύτερη, την προσθήκη kettle drums, τυμπάνων που χαρακτηρίζονται για το βαθύ τους ήχο. Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν το σκηνικό ενός δίσκου που έμελλε να γράψει ιστορία αλλά και θέτουν τις βάσεις για τη μουσική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει στο μέλλον το συγκρότημα. Η μπάντα, προεξάρχοντος του ηγέτη της, Thomas G, Warrior, που είναι υπεύθυνος τόσο για τους στίχους όσο και για τη μουσική, συνεργάζεται άψογα και καταφέρνει να μας ταξιδέψει μέσα στην σκοτεινή, ζοφερή και απόκοσμη ατμόσφαιρα του άλμπουμ που σε πολλές στιγμές του εκπέμπει κάτι το βίαιο και άγριο. Το μεγαλύτερο προσόν αυτής της δουλειάς των Ελβετών είναι πως σε αντίθεση με αρκετά άλμπουμ αυτού του είδους, η συγκεκριμένη δε γίνεται ποτέ επαναλαμβανόμενη χάρη στις έντονες διακυμάνσεις αλλά και τις εναλλαγές του ρυθμού.
Η παραγωγή του Horst Muller, στέκει αρωγός στο όλο εγχείρημα και το βοηθάει τα μέγιστα, ενώ το πολύ ιδιαίτερο και εξαιρετικό εξώφυλλο, που είναι ένας πίνακας του ζωγράφου και γλύπτη H.R. Giger (πέθανε πέρσι τον Μάιο), με τον τίτλο “Satan I” δίνει ένα ακόμα credit στο ιστορικό αυτό δημιούργημα.
Όπως εύκολα συμπεραίνει κανείς, το “To Mega Therion” εκτός από ένα εκπληκτικό άλμπουμ, από τα καλύτερα στη δισκογραφία των CELTIC FROST, αποτελεί και έναν πολύτιμο λίθο της συλλογής του extreme metal, ενώ έχει ασκήσει σημαντική επιρροή σε πλήθος συγκροτημάτων του χώρου και όχι μόνο όπως οι NILE, οι DIMMU BORGIR, οι THERION (από εδώ άλλωστε πήραν και το όνομα τους) αλλά και πολλοί άλλοι.
Did you know that:
– Η soprano Claudia-Maria Mokri θα κάνει κάποια φωνητικά και στο Into The Pandemonium, ενώ θα συμμετέχει και στο τέταρτο άλμπουμ των THERION, Lepaca Kliffoth.
– Η φράση To Mega Therion, εκτός του ότι είναι δανεισμένη από τα Ελληνικά όπου φυσικά σημαίνει ‘το Μεγάλο Θηρίο’ ήταν και ένα από τα μαγικά ονόματα που χρησιμοποιούσε ο Aleister Crowley.
– Ο μακαρίτης H.R. Giger μέσα στα διάφορα έργα που έχει φιλοτεχνήσει, είναι και άλμπουμ καλλιτεχνών όπως οι Emerson Lake & Palmer, CARCASS, Deborah Harris, CELTI FROST, TRIPTYKON κ.α., ενώ είναι πασίγνωστος για τον σχεδιασμό των πλασμάτων ALIEN από την ομότιτλη ταινία(εμπνεύστηκε για αυτό από δικό του πίνακα με τον τίτλο Necronom IV αξίζει να τον δει κανείς) μέσω της οποίας κέρδισε και το όσκαρ στην αντίστοιχη κατηγορία με την ομάδα σχεδιασμού της ταινίας. Το 2013 κέρδισε και μια θέση στο Science Fiction and Fantasy Hall of Fame.
– Ο μπασίστας Dominic Steiner για το To Mega Therion πήρε τη θέση του Martin Eric Ain που αμέσως μετά το άλμπουμ επέστρεψε στην θέση του. Επίσης μετά από αυτό το άλμπουμ αγνοείται η τύχη του και η ύπαρξη του.
OΝΟΜΑ ALBUM: “Power windows” – RUSH
ETΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΙΑ: Vertigo (Ευρώπη)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Peter Collins
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα – Alex Lifeson
Μπάσο, πλήκτρα, φωνή – Geddy Lee
Τύμπανα – Neil Peart
Με πορεία που γιορτάζει τα 40 έτη φέτος και είναι έτοιμη να μπει στην 5η δεκαετία της, οι RUSH έχουν δει πολλές αλλαγές στον ήχο τους και εν έτη 1985, έχοντας ήδη την 11η κυκλοφορία τους έτοιμη, πάλευαν με την ταυτότητά τους, αφού οι απλοποιημένες συνθέσεις με τον πολύ ευκολοχώενευτο και άκρως ραδιοφωνικό ήχο της εποχής, είχαν ξενίσει αρκετό από σκλυροπηρυνικό κοινό τους. “Ήμασσταν κολλημένοι με τον μεγάλο techno-pop ήχο” δήλωνε ο Geddy Lee αναφερόμενος στο προηγούμενο “Grace under pressure”, φροντίζοντας να εξηγήσει “κρατήσαμε κάποια από τα στοιχεία που μας άρεσαν και ξανακάναμε υπερκινητικό το rhythm section μας”.
Το “Power windows” είναι διαμάντι στην γεμάτη καριέρα τους. Οι Καναδοί με τραγούδια όπως τα “Big money”, “Mystic rhythms”, “Marathon” “Manhattan project” δείχνουν σε απίστευτγ φόρμα και εκτινάσσουν ξανά την φήμη τους, κάτι που δεν έχει σταματήσει να μεγαλώνει σταθερά εδώ και 40 χρόνια!
Στην ίδια συνέντευξη στο Guitar world ο μπασίστας υσχιρίζεται πως θέλανε να ροκάρουν με αυτό το άλμπουμ, κρατώντας βέβαια αρκετά από τα πλεονεκτήματα της σύγχρονης – για την εποχή – τεχνολογίας. Σε αυτό το τελευταίο συνέβαλλαν και δυο κύριοι που έμελλε να γίνουν σταθεροί συντελεστές στην μετέπειτα ιστορία των RUSH. Ο παραγωγός Peter Collins, που μάλιστα πρότεινε και τον μηχανικό ήχου James “Jimbo” Burton. Έτσι κατάφεραν να μας παρουσιάσουν μια εξαιρετική σύζευξη μελωδίας, τεχνικής, pop αισθητικής και έντονης Floyd-ικής επηρροής σε σαμπλαρισμένους ήχους.
Σίγουρα είναι όμως ένας δίσκος που εύκολα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο πιο ψυχρός, λόγω των ίδιων λόγων (κάτι που αποδόθηκε κυρίως στην αίσθηση του Burton για λεπτές χορδές στο μπάσο και καθαρό ήχο στις κιθάρες) και αποτελεί ίσως ηχητικό πακέτο μαζί με τον ακόλουθο “Hold your fire”, με τους ίδιους συντελεστές αλλά και το ίδιο στούντιο στο Λονδίνο, αλλά και τον Hugh Syme στην καλλιτεχνική επιμέλεια.
Κατάφερα να γράψω ολόκληρο κείμενο για τους RUSH δίχως να εξυμνήσω την συνθετική διαύγεια του Alex Lifeson, που έχει κι ένα από τα αγαπημένα μου σημεία στο “Territories”, αλλά και την παρανοϊκή ιδιοφυία του Neil Peart τόσο στους στίχους, όσο και στα τύμπανα. Για όσους συμμερίζονται την άποψή μου, πιστεύω πως καταλαβαίνουν τι εννοώ κι έχουν λιώσει το “Power windows”. Οι υπόλοιποι έχουν βέβαια το δικαίωμα να διαφωνούν, αλλά. απλά δεν ξέρουν τι λένε (μη γελάτε). Το άλμπουμ ήταν άλλη μια τεράστια εμπορική επιτυχία της μπάντας (ευχαριστούμε το MTV), παρότι οι προχωρημένοι στίχοι και η σκεπτόμενη τεχνική τους δεν συνηθιζόταν στα charts τόσο πολύ.
Τριάντα χρόνια αργότερα, ακόμα λατρεύεται και δεν θα σταματήσει ποτέ να ακούγεται ευχάριστα, όσο κι αν είναι έκδηλη η ηχητική τάση εκείνης της εποχής.
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
Κείμενο RUSH: Γιώργος Κουκουλάκης
