ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Somewhere In Time” – IRON MAIDEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1986
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: EMI
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Martin Birch
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bruce Dickinson
Κιθάρες – Adrian Smith, Dave Murray
Μπάσο – Steve Harris
Drums – Nicko McBrain
Το ξεκίνημα του 1986, βρίσκει τους τιτάνες της heavy metal, IRON MAIDEN, να βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους, στην κορυφή της metal σκηνής και από εκεί απλά να απολαμβάνουν την πρωτιά τους. Έχει προηγηθεί μια επική περιοδεία, το “World Slavery Tour”, όπου και ηχογραφήθηκε το “Live after death”, που έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της και κατά την οποία τα μέλη της μπάντας εκτός από την αποθέωση, έχουν γνωρίσει και την εξόντωση, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έφτασαν πάρα πολύ κοντά στη διάλυση!
Ο Dickinson μάλιστα, είχε αγγίξει τα όρια του και αναρωτιόταν για το αν θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη μουσική, κυρίως για το καλό της ψυχικής του υγείας. Μετά από ένα αναγκαίο διάλειμμα, διάρκειας έξι μηνών, για πρώτη φορά στην καριέρα τους και την απόφασή τους να μην ξαναπεριοδεύσουν τόσο εκτεταμένα, έρχεται η επιστροφή στο στούντιο για τη δημιουργία ενός ακόμα τεράστιου, όπως αποδείχθηκε, δίσκου, του “Somewhere in Time.”
Αυτή τη φορά, οι Μπαχάμες απορρίπτονται (ο Harris έλεγε πως εκεί ένιωθαν σαν Μεξικανοί σε σιέστα!) και επιλέγουν να δουλέψουν στην Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Νέα Υόρκη
Για την έκτη δουλειά τους, οι Βρετανοί αποφασίζουν να εξερευνήσουν νέα μουσικά εδάφη και να αλλάξουν μουσικό προσανατολισμό. Χρησιμοποιούν τα πιο εξελιγμένα στούντιο της εποχής προσπαθώντας να αγγίξουν την τελειότητα στον ήχο τους. Βασική διαφορά σε σχέση με πριν είναι οι πειραματισμοί με διάφορους synth ήχους και η χρήση synth μπάσου και κιθάρας, με τα οποία γεμίζουν περισσότερο τον ήχο τους.
Σύμφωνα με τον Harris, πρόκειται για ό,τι πιο σύνθετο και περίπλοκο είχε κάνει ποτέ το συγκρότημα ως τότε. Βασικό θέμα του δίσκου, είναι η έννοια του χώρου και πρωτίστως αυτή του χρόνου, κάτι που φαίνεται και στους στίχους αλλά και στο χαρακτηριστικό εξώφυλλο με τον άκρως φουτουριστικό Eddie. Η θρυλική μασκότ αλλάζει. Από τα ταξίδια του στην καθημερινότητα, στα ψυχιατρεία ή στους πολέμους στο παρελθόν, ταξιδεύει στο μέλλον. Γίνεται cyborg και απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Ουσιαστικά το μήνυμα που στέλνει είναι πως «είμαστε εδώ, αλλά προσέξτε καλά, γιατί εδώ θα είμαστε και στο μέλλον».
Στη σύνθεση των κομματιών ο Dickinson αυτή τη φορά δε συμμετείχε, κάτι που έχει χαρακτηρίσει ως συνειδητή αντίδραση αφού αφενός είχε άλλο όραμα για τη μπάντα, θεωρώντας πως έπρεπε να δημιουργήσουν κάτι ανάλογο του “Physical Graffiti” ή του “Led Zeppelin IV”, αφετέρου όμως δεν τα είχε καλά με τον εαυτό του, όπως έχει δηλώσει. Ο χαρακτηριστικός ήχος των Maiden, παρά τις όποιες αλλαγές, είναι παρών, οι μελωδίες βομβαρδίζουν από παντού, τα riff αιχμαλωτίζουν, ο ρυθμός είναι ξεσηκωτικός και τα κομμάτια σφηνώνουν στο μυαλό.
Και μπορεί σε μια πρώτη αντίδραση οι οπαδοί της μπάντας να άρχισαν τσινάνε, κάνοντας λόγο για εμπορική στροφή, με τον καιρό όμως ο δίσκος καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των οπαδών, ως ένας απ’ τους καλύτερους τους και ταυτόχρονα αποτέλεσε την απαρχή της «πειραματικής περιόδου» του σχήματος, η οποία ολοκληρώθηκε με το “Seventh son of a seventh son”.
Οι δε Έλληνες, λάτρεις του σχήματος, θυμούνται ακόμα περισσότερο το άλμπουμ λόγω του “Alexander the Great” (το οποίο ουδέποτε έχουν παίξει live, και κάθε φορά που έρχονται στη χώρα μας υπόσχονται να την παίξουν την επόμενη, εμπαίζοντας μας λίγο – πολύ).
Γενικότερα πάντως, ακούγοντας τα κομμάτια αυτού του δίσκου, 30 χρόνια μετά, μπορεί να καταλάβει ακόμα και ο πιο επιδερμικός ακροατής του σχήματος και του metal εν γένει, το μεγαλείο του σχήματος που πίσω στα 80’s έδειχνε ανεξάντλητο και μεγαλειώδες, διαθέτοντας την ικανότητα να παρουσιάζει κάθε φορά από ένα αριστούργημα.
Γι’ αυτό και το “Somewhere In Time” θεωρείται ένα ακόμη διαμάντι της συλλογής των IRON MAIDEN, που η λάμψη του μένει αξεθώριαστη όσες δεκαετίες κι αν περάσουν!
ΠΩΛΗΣΕΙΣ: Μόνο στην Αμερική έχει πουλήσει περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα
Did you know that:
– Όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε στη χώρα μας, οι τίτλοι των κομματιών αναγράφονταν στα ελληνικά, ευτυχώς μόνο στο οπισθόφυλλο του δίσκου και όχι μέσα στο ένθετο με τους στίχους. Αυτό έγινε λόγω ενός προστίμου που είχε επιβληθεί στην Ελληνική EMI, υποχρεώνοντας τους να τυπώσουν έτσι το συγκεκριμένο άλμπουμ αλλά μερικά ακόμα εκείνης της εποχής.
– Στο εξώφυλλο του δίσκου, αριστερά από τον Eddie, μπορεί να διαβάσει κανείς (ανάποδα!!) μια επιγραφή του Derek Riggs, υπεύθυνου – για μια ακόμη φορά – γι’ αυτήν την εξοργιστικά λεπτομερή κι εντυπωσιακή δουλειά: “This is a very boring painting”.
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
