ΟΝΟΜΑ ALBUM: “A Momentary Lapse Of Reason” – PINK FLOYD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1987
ΕΤΑΙΡΙΑ: EMI
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bob Ezrin – David Gilmour
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα/Φωνητικά: David Gilmour
Τύμπανα: Nick Mason
Πλήκτρα: Richard Wright/Bob Ezrin
Μπάσο: Tony Levin
20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού ψυχεδελικού ντεμπούτου τους “The Piper At The Gates of Dawn” και 10 χρόνια από την κυκλοφορία του κορυφαίου “Animals”, οι PINK FLOYD ή πιο σωστά ο David Gilmour κάτω από την σκέπη του ονόματος PINK FLOYD, κυκλοφορεί το “A Momentary Lapse Of Reason”. Ένας δίσκος που για να βγει προηγήθηκαν πολλά, σε μια περίοδο που οι οπαδοί της μπάντας διχάστηκαν και θα την μνημονεύουν πιο πολύ για την δικαστική κόντρα μεταξύ Waters και Gilmour για τη χρήση του ονόματος “PINK FLOYD” παρά για τον ίδιο τον δίσκο. Ο David Gilmour μετά την παραίτηση του Roger Waters (Δεκέμβριο του 1985) από την μπάντα, ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο να ηγηθεί της κορυφαίας αυτής μπάντας. Και λέω «δύσκολο» γιατί αν και ως κιθαρίστας/καλλιτέχνης τον θεωρώ κορυφαίο, στους PINK FLOYD τα ηνία όλα αυτά τα χρόνια τα κρατούσε ο Roger Waters. Μετά την φυγή του Syd Barrett, ο Roger Waters χάραξε την δική του ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ πορεία για την μπάντα με δίσκους που βρίσκονται στο πάνθεον της Rock μουσικής. Δίσκοι που είχαν το δικό του στίγμα κατά κανόνα, καθώς θεωρούσε πιο σημαντικό να περνάει δυνατά μηνύματα μέσω των στίχων και να «ντύνει» τα concept albums των PINK FLOYD, με εξαιρετική μουσική με την συνεισφορά των υπολοίπων κορυφαίων μουσικών.
Όμως από την περιοδεία του “The Wall” οι σχέσεις της μπάντας ήταν σε τραγικό επίπεδο, σε βαθμό που σχεδόν δεν μιλούσαν μεταξύ τους. Εκεί ήρθε αρχικά η απόλυση του Richard Wright όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της περιοδείας. Στην συνέχεια ο δίσκος “The Final Cut” όπου χαρακτηρίζεται «ειρωνικά» ως solo project του Roger Waters καθώς τα υπόλοιπα μέλη δεν είχαν καμία συνεισφορά ή οι όποιες ιδέες τους δεν εισακούονταν, με αποτέλεσμα να έχουν και την σχετική αδιαφορία για το άλμπουμ αυτό. Ο David Gilmour το είχε αποκαλέσει ως “filler” δίσκο και «σκουπίδι». Η παραίτηση του Waters, βρίσκει τα εναπομείναντα μέλη να ασχολούνται με solo δουλειές ή με τα hobbies τους (συλλογές αυτοκινήτων, πτήσης με μονοθέσια κτλ.). Οι περιοδείες για τους solo δίσκους δεν είχαν φυσικά την επιτυχία που είχαν οι περιοδείες των PINK FLOYD και μάλιστα ο David Gilmour είχε ακυρώσει συναυλίες στην Αμερική λόγω χαμηλής προπώλησης στην solo περιοδεία για τον δίσκο “About Face”.
Ο Gilmour ενώ έχει ετοιμάσει αρκετά τραγούδια για τον τρίτο solo δίσκο του, κατόπιν πίεσης της δισκογραφικής του, καταλήγει να τα ετοιμάζει για τον 13ο δίσκο των PINK FLOYD. Οι ηχογραφήσεις ήταν δύσκολες καθώς προσπάθησε να γράψει πάνω στις δομές που έγραφαν οι PINK FLOYD αλλά όπως διεμήνυσε ο ίδιος στην δισκογραφική του, ήταν αδύνατο να γράψει concept album. Ήταν εκτός της λογικής του και συμφωνήθηκε να προχωρήσουν με αυτά που είχε γράψει τα οποία δεν είχαν κάποια κεντρική θεματική ενότητα. Με δεξί χέρι και παραγωγό τον Bob Ezrin (παραγωγό και στο «The Wall”), ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις με πολλούς μουσικούς να συμμετέχουν, όπως και αρκετούς drummer, καθώς ο Nick Mason ήταν «εκτός φόρμας», αφού είχε καιρό να παίξει drums. Ο Richard Wright ζήτησε να επιστρέψει αλλά λόγω συμβολαίων και δικαστικών εκκρεμοτήτων, δεν αναφέρθηκε το όνομα του στα μέλη της μπάντας, αν και η συμμετοχή του ήταν πολύ μικρή καθώς είχαν γραφτεί ήδη τα περισσότερα τραγούδια. Η συμμετοχή του έγινε δεκτή στην παρούσα φάση, γιατί ο Gilmour θεωρούσε ότι θα ενισχυθούν νομικά και ηθικά οι δικαστικές τους μάχες ως PINK FLOYD κόντρα στον Waters, παρά για να συνεισφέρει μουσικά.
Με την αναγγελία ετοιμασίας του 13ου δίσκου των PINK FLOYD ξεκίνησαν και οι δικαστικές διαμάχες καθώς ενώ ο David Gilmour του είχε διαμηνύσει ότι θα συνεχίσουν αν τα παρατήσει, ο Waters είχε απαντήσει ότι δεν πρόκειται να τον κάνουν χωρίς αυτόν. Ο δίσκος εν τέλει κυκλοφόρησε 7 Σεπτέμβρη του 1987 με τεράστια εμπορική επιτυχία και με μια περιοδεία που ήταν σχεδόν sold out. Παρ ’όλα αυτά τα τραγούδια δεν είχαν το βάρος και την δυναμική όπως παλιότερες κυκλοφορίες και η απώλεια του «μυαλού» της μπάντας ήταν εμφανέστατη και στιχουργικά αλλά και ως δομή τραγουδιών. Ο δίσκος ενώ έχει τραγούδια ωραία όπως το βαρύ “Sorrow”, το hit του δίσκου “Learning To Fly”, ακόμα και το “On The Turning Away”, τα υπόλοιπα είναι μετρίου επιπέδου για PINK FLOYD με έντονους τους New Wave 80s pop σκουπιδόsynths ήχους που δεν συμπάθησα ποτέ ιδιαίτερα. Οι διαφορές τελικά λυθήκαν εξωδικαστικά 2 μήνες μετά την κυκλοφορία του “A Momentary Lapse Of Reason” με εκατέρωθεν υποχωρήσεις.
Γεγονός είναι ότι αν ο David Gilmour είχε τον χρόνο και την άνεση να γράψει όταν αυτός επιθυμούσε ως PINK FLOYD σίγουρα δεν θα κυκλοφορούσε αυτόν τον δίσκο. Η διαφορά φάνηκε κάποια χρόνια αργότερα με το “The Division Bell” που θεωρώ δισκάρα και μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες των PINK FLOYD. Ο δίσκος δεν ήταν concept αλλά είχε εξαιρετικούς στίχους, άψογα δομημένα τραγούδια που καταλάβαινες ότι είναι PINK FLOYD από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Το “A Momentary Lapse Of Reason” θα ήταν μία καλή δουλειά για την solo καριέρα του, αλλά ως PINK FLOYD ήταν ένας μέτριος και ελλιπής δίσκος όπως και ο “The Final Cut” από την ανάποδη, πριν κάποια χρόνια. Όπως και να έχει, στην συνείδηση μου η περίοδος αυτή του “A Momentary Lapse Of Reason” δεν είναι ταυτισμένη ούτε με την κυκλοφορία του δίσκου αλλά ούτε με το ποιος είχε δίκιο ή άδικο σε αυτή την κόντρα. Έχει ταυτιστεί με το τέλος μιας συνεργασίας κορυφαίων μουσικών/προσωπικοτήτων που είχαν την τύχη να βρεθούν ο ένας στον δρόμο του άλλου και εμείς την ευλογία να ακούμε τραγούδια τους που τα ταυτίσαμε και τα ταυτίζουμε με μικρές και μεγάλες στιγμές της δικής μας ζωής και την πίκρα που δεν θα τους ξαναδούμε μαζί να δημιουργούν αντίστοιχα έπη του παρελθόντος.
Did you know that:
– Ο δίσκος έφτασε στο No.3 στα US Billboard200 και στην θέση No.3 στα UK Charts, κάτω από τον “BAD” του MICHAEL JACKSON και τον ομώνυμο δίσκο των WHITESNAKE.
– H Παγκόσμια περιοδεία “Another Lapse of Reason” όπου πέρασε και από τα μέρη μας (Αθήνα, 31/5/1989) ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη καθώς σε 200 εμφανίσεις στα 2 χρόνια που διήρκησε, η μπάντα είχε έσοδα κοντά στα 135 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς να συνυπολογιστούν τα έσοδα από το merch της μπάντας και τους παρακολούθησαν 4.5 εκατομμύρια θεατές.
– Μέχρι να επιδικαστεί η κόντρα ανάμεσα στον Roger Water και τα εναπομείναντα μέλη, ένα από τα απαιτούμενα της μεριάς Waters ήταν να μην χρησιμοποιούν το ιπτάμενο γουρούνι στις συναυλίες τους οι PINK FLOYD καθώς ήταν δικιά του ιδέα. Αυτοί για να διαφοροποιήσουν το Copyright του Waters, πρόσθεσαν απλά τεράστια γεννητικά όργανα στο ιπτάμενο γουρούνι και κάπου εκεί έληξε (αστεία) η κόντρα για το ζήτημα «ιπτάμενο γουρούνι».
– Ο Roger Waters ρωτήθηκε αν του άρεσε ο δίσκος και αποκάλεσε τους PINK FLOYD πλέον , μπάντα «τρίτης κατηγορίας» και ότι δεν θα ξαναγίνουν ποτέ αυτό που ήταν με αυτόν στα ηνία. Ο Richard Wright επιβεβαίωσε εν μέρει τον Waters υποστηρίζοντας ότι ήταν ένας μέτριος σόλο δίσκος καθώς δεν υπήρχε ομαδική δουλειά κατά την δημιουργία του.
– Ο Storm Thorgeson ανέλαβε 10 χρόνια μετά τον δίσκο “Animals”, ξανά την δημιουργία του εξωφύλλου του δίσκου. Η ιδέα του ήταν να δημιουργήσει ένα «ποτάμι» από κρεβάτια νοσοκομείου (δεν υπήρχε τότε photoshop φυσικά) εμπνευσμένο από στίχο του τραγουδιού “Yet Another Movie”. Η ιδέα έγινε πράξη στην παραλία Saunton Sands στο Devon της Αγγλίας.
– Στο εσωτερικό του Gatefold δίσκου θα υπάρξει φωτογραφία μελών της μπάντας (Gilmour/Mason) μετά από 16 χρόνια. Τελευταία φορά είχε χρησιμοποιηθεί φωτογραφία όλων των τότε μελών της μπάντας, στον δίσκο “Meddle” του 1971.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
