a
Τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “Fallen empires”, οι Αθηναίοι DIVINER επιστρέφουν με το δεύτερό τους άλμπουμ, φιλοδοξώντας από την μια να καθιερώσουν ένα status πολύ καλής μπάντας που να την εμπιστεύεσαι ηχητικά και από την άλλη να κάνουν το break στο δεύτερο κρίσιμο (αλλά όχι κρισιμότερο, αυτό είναι πάντα το τρίτο) άλμπουμ. Το “Fallen empires” μου άρεσε. Ήταν ένα ολόσωστο πρώτο βήμα, που, μπορεί να είχε μεν κάποιες αδυναμίες, έβλεπες όμως πως υπήρχε δυναμική και πως το μέλλον προδιαγράφεται ευοίωνο. Βεβαίως και συνηγορούσαν σε αυτό τα μπόλικα ένσημα και παράσημα των συντελεστών του, αλλά κακά τα ψέματα, αυτό δεν αποτελεί πάντα κριτήριο. Έχουμε δει και βετεράνους να τα κάνουν ρόιδο, ας μην κρυβόμαστε. Εγώ λοιπόν κράτησα το, σε γενικές γραμμές, υψηλό συνθετικό επίπεδο, και 2-3 συνθετικές στιγμές που πραγματικά ήταν χάρμα ώτων.
Και ερχόμαστε στο 2019, και το “Realms of time”. Σας είχα κάνει μια πρώτη αναφορά στην προακρόαση του άλμπουμ, έχετε και σεις ακούσει τρία κομμάτια που κυκλοφορούν στο internet εδώ και καιρό, οπότε τούτο δω το κείμενο σίγουρα δεν έρχεται από το πουθενά. Ό,τι ακριβώς ίσχυε στην προακρόαση, ισχύει και εδώ. Ακρόαση με την ακρόαση, όχι μόνο δεν «ξεθωριάζει» το άλμπουμ μπροστά μου, αντίθετα τα χρώματα είναι πιο λαμπερά! Δεν μου αρέσει να κρύβομαι. Ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα του “Realms of time”, είναι οι επιρροές του, οι οποίες με καλύπτουν στον απόλυτο βαθμό. Από τους ομόσταυλους INNERWISH στους BRAINSTORM, από τους METAL CHURCH στους NEVERMORE, από το τεχνικότατο power/prog των SYMPHONY X, στο power/thrash των HERETIC και HADES. Και όλα αυτά, υπό την υψηλή εποπτεία των Rob Halford και Bruce Dickinson στις solo καριέρες τους. Τι άλλο να ζητήσω;
Επιθετικές mid και up tempo συνθέσεις συνυπάρχουν με πανέμορφες μελωδικές στιγμές. Ο έντονος λυρισμός και το επικό συναίσθημα εκφράζεται με ογκώδεις κιθάρες, τραχιά φωνητικά με έφεση στις δυναμικότατες μεσαίες οκτάβες, ωραίες διπλές αρμονίες. Επιπροσθέτως δε, όλο αυτό το εξαιρετικό μείγμα, διανθίζεται με υπέροχα χορωδιακά σημεία και απόλυτα ταιριαστές ατμοσφαιρικές ακουστικές κιθάρες. Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ιδιαίτερα κάποια σύνθεση, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα το πόσο «συμπαγής» είναι συνθετικά ο δίσκος αυτός. Ίσως, ΙΣΩΣ, το “The Earth, the Moon, the Sun”, το “Cast down in fire” και το καταληκτικό “Stargate”. Power metal λοιπόν από, και για τον 21ο αιώνα από τους DIVINER. Με άψογη παραγωγή και επαγγελματισμό από το εξώφυλλο ως την τελευταία νότα. Ραντεβού τώρα, σε κάποια συναυλία. Τα σέβη μου κύριοι. «Καλοτάξιδο».
8,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
