Αυτή η ταινία είχε λάβει υπέρμετρη δημοσιότητα πριν καλά-καλά αρχίσουν τα γυρίσματα. Ο πολιτικά ορθός λόγος; Πως είναι ένα remake/reboot μίας κλασικής ταινίας που γαλούχησε πολύ κόσμο. Ο ουσιαστικός λόγος; Μισογυνισμός και σεξισμός. Κι αυτό επειδή στους βασικούς ρόλους θα γινόταν αντιστροφή φύλου. Δηλαδή οι άντρες Ghostbusters και η γυναίκα γραμματέας του αρχικού θα ήταν γυναίκες και άντρας αντίστοιχα.
Οι αναλύσεις επί αναλύσεων που γινόντουσαν πριν βγει καν το πρώτο τρέιλερ στο γιατί η ταινία θα ήταν κακή, με την πρόφαση του remake, ήταν τόσες πολλές που είχαν κατακλύσει το διαδίκτυο. Είναι αλήθεια ότι το Hollywood δεν είναι φημισμένο για τα πετυχημένα του remake, ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια. Ελάχιστα έχουν καταφέρει να πιάσουν την αίγλη του αρχικού. Όμως ποτέ και σε κανένα άλλο δεν είχε γίνει τόσος ντόρος και δεν είχε εκφραστεί τόσο μίσος και απέχθεια, χωρίς καν κάποια βάση σε λογικά επιχειρήματα.
Τους ρόλους των τεσσάρων Ghostbusters αναλαμβάνουν οι Melissa McCarthy, Kristen Wiig, Kate McKinnon και Leslie Jones, ενώ το ρόλο του γραμματέα ο Chris Hemsworth. Η ιστορία παραμένει χοντρικά η ίδια με το πρωτότυπο: Ενώ όλων οι ζωές βαίνουν σε σχετικά φυσιολογικούς ρυθμούς, με λίγη εξωτερική βοήθεια, αρχίζουν να εμφανίζονται φαντάσματα σε διάφορα σημεία της Νέας Υόρκης και μόνο οι, αρχικά 3 και τελικά 4, Ghostbusters έχουν την τεχνογνωσία και τον εξοπλισμό να τα πιάσουν, ενώ παράλληλα διερευνούν πως ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται τόσα πολλά, μέχρι να βρούνε τελικά την πηγή του προβλήματος και να βρουν μία οριστική λύση.
Δεδομένου ότι αποτελεί remake, οι συγκρίσεις με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτες. Σε κάθε επίπεδο (σκηνοθεσία, σενάριο, εξέλιξη χαρακτήρων, αστεία) είναι υποδεέστερο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί να είναι ευχάριστο ή εποικοδομητικό σε κάποια πλαίσια. Αν και αρκετά από τα αστεία μπορούν να χαρακτηριστούν παιδικά (π.χ. fart/queef jokes ή αναφορές σε pop culture), εντούτοις μπορεί να προκαλέσει γέλιο στο θεατή, αρκεί να αρέσκεται στο επίκαιρο χιούμορ των χολιγουντιανών κωμωδιών. Αν και προσωπικά δε συγκαταλέγομαι σε αυτή την ομάδα, υπήρξαν στιγμές που γέλασα, κάτι που όμως δε με απέτρεψε από το να αναγνωρίζω τα μειονεκτήματα της ταινίας, όπως τη μέτρια σκηνοθεσία που κάνει ορισμένα άλματα στην εξέλιξη της πλοκής ή την προσπάθεια να εξηγηθεί όλη η επιστήμη πίσω από τα proton packs στα βιαστικά. Ανάμεσα στα θετικά της ταινίας είναι πως βλέπουμε μία ομάδα ετερόκλητων γυναικών που, χωρίς την ουσιαστική βοήθεια κάποιου κεντρικού αντρικού χαρακτήρα, καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που βιώνουν και να βγούνε νικήτριες. Αν και υπάρχουν αρκετές ταινίες που υπάρχει κεντρικός γυναικείος ρόλος ηρωίδας (π.χ. “Mad max: Fury road”, “Star wars: The force awakens” ή παλιότερα η σειρά “Alien”), σχεδόν πάντα είναι είτε μόνη της, είτε συνεργάζεται με κάποιο αντρικό χαρακτήρα, και σχεδόν πάντα είναι από μόνη της bad-ass, ενώ στο “Ghostbusters” βλέπουμε μία άλλη πλευρά των δυνητικών ηρωίδων που είναι απλοί άνθρωποι που πρέπει να τα βγάλουν πέρα. Επιπλέον, γίνονται cameo από αρκετούς από τους εν ζωή ηθοποιούς που έπαιξαν στο πρωτότυπο έργο, κι όχι μόνο, μεταξύ των οποίων και ο Ozzy Osbourne.
Συμπερασματικά, αμφιβάλλω αν το συγκεκριμένο remake θα αποτελέσει τόσο σημαντικό σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου ώστε να προκαλέσει παρόμοιες αντιδράσεις με αυτές που βιώσαμε φέτος, σε 30 χρόνια, από τους τότε νοσταλγούς του original remake, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Άλλωστε κι εμείς όταν πρωτοείδαμε το πρωτότυπο, ήμαστε μικρά παιδιά.
Η ταινία θα προβάλλεται από την Πέμπτη 28/07 στους κινηματογράφους από τη Feelgood entertainment.
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
