Ναι, εντάξει. Δεν υπάρχει κάτι πιο σοβαρό και πολυαναμενόμενο, όσον αφορά τους HELLOWEEN, αλλά και το ευρωπαϊκό power metal γενικότερα, από την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ. Και φυσικό και επόμενο είναι, όταν μιλάμε για δίσκο που γράφτηκε και θα κυκλοφορήσει, με το υπάρχον lineup της μπάντας, αυτό του reunion. Βλέπετε, για όσους δεν το ζήσαμε (ακόμα) ζωντανά, το “United alive” ήταν αρκετό για να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες ή δυσπιστίες και να κάνει την προσμονή να χτυπήσει κόκκινο.
Η πανδημία όμως, φυσικά και επηρέασε και τους HELLOWEEN, αναγκάζοντας την κυκλοφορία του δίσκου (όπως και την περιοδεία που θα περνούσε από Αθήνα) να αναβληθούν. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2021, σπάζοντας ένα άτυπο ρεκόρ, αφού θα σημάνει 6 χρόνια απόστασης από το τελευταίο τους άλμπουμ, το “My God-Given right”. Τεράστιο κενό, όταν μιλάμε για μία μπάντα που έβγαζε δίσκο το πολύ κάθε 3 χρόνια (και που ζει από αυτό), αλλά με τα όσα έγιναν με το reunion, έχει λογική. Πως να καλύψουμε το κενό λοιπόν σαν Nuclear Blast; Με επανακυκλοφορίες φυσικά. Remastered. Ούτως ή άλλως είχε ήδη αρχίσει αυτό το σερί, οπότε με όλα αυτά που γίνονται, ήταν και η κατάλληλη στιγμή για τη νέα τριάδα, αυτήν τη φορά των “Unarmed”, “7 sinners” και “Straight out of hell”. Πάμε να τα δούμε ξεχωριστά με λίγα λόγια, αφού πέραν του remastering, δεν υπάρχει κάτι συνταρακτικό σε αυτές τις επανακυκλοφορίες.
“Unarmed”
Αυτό εδώ είναι κρυφό διαμαντάκι, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη. Όταν είχε πέσει στα χέρια μου το “Unarmed” για την τότε παρουσιάσή του στο έντυπο ακόμα Rock Hard, το είχα λατρέψει. Κυριολεκτικά. Και 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη και να επισκέπτεται συχνά το στερεοφωνικό μου. Πολλά κάκαλα για να βγάλεις ένα τέτοιο άλμπουμ. Να πάρεις τα κομμάτια σου και να τα ξεχειλώσεις, να τα ξεγυμνώσεις και να τα παρουσιάσεις τελείως μα τελείως διαφορετικά από τον τρόπο που σε έκαναν διάσημο και τεράστιο. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι επετειακό άλμπουμ για τα 25 χρόνια παρουσίας σου και παρουσιάζεται σαν best-of. Και οι HELLOWEEN το κατάφεραν εξαιρετικά.
Για όσους δεν έχουν επαφή με το δίσκο, εδώ οι Γερμανοί έχουν πάρει 11 τραγούδια τους και τα έχουν διασκευάσει χωρίς ηλεκτρικά όργανα, χωρίς παραμόρφωση και δίνοντάς του μία νέα οντότητα. Βασικά τα έχουν κάνει άλλα τραγούδια τελείως. Τους έχουν αλλάξει τα πάντα, πλην των μελωδιών. Αν σου αρέσουν τέτοιες κινήσεις, αποκλείεται να μην γουστάρεις αυτό το άλμπουμ λοιπόν, αφού η δουλειά που έχει γίνει είναι super. Και πιστεύω ότι και η μπάντα πέρασε πραγματικά υπέροχα δημιουργώντας το.
Τι μας προσφέρει η remastered έκδοση; Ελαφρώς βελτιωμένο ήχο και σαν εξτραδάκι το bonus τραγούδι που είχε η έκδοση τoυ iTunes, το “Why?”, από το “Master of the rings”. Είναι καλό; Ε ναι. Με τον διαφορετικό πλέον χαρακτήρα του. Έχει νόημα η κυκλοφορία; Εξαρτάται πόσο καμμένος κολοκυθοπαδός είσαι, γιατί αν το έχεις ήδη, ο μόνος λόγος να το ξαναπάρεις, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι η έκδοση gatefold splatter βινυλίου της Blast.
“7 sinners”
Μετά το υπερέπος που ακούει στο όνομα “The dark ride” (το σωστό άλμπουμ που θα δικαιούταν τον τίτλο “Keeper of the seven keys III”), οι HELLOWEEN έχουν βγάλει 6 άλμπουμ. Ε το “7 sinners” είναι το καλύτερο από αυτά (με το “Gambling with the devil” να ακολουθεί). Μιλάμε για ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, γεμάτο πολλά ωραία τραγούδια που δείχνει τους Γερμανούς σε φόρμα.
O δίσκος βγήκε την ίδια χρονιά με το “Unarmed”, το 2010 και το καλό είναι ότι έχει πλέον κατασταλλάξει στη συνείδηση των περισσότερων κολοκυθοπαδών σαν ένα σπουδαίο άλμπουμ της νεότερης εποχής τους. Το είχαμε βάλει και στη θέση Νο 13 των ελληνικών charts όταν κυκλοφόρησε. Και τότε, που είχε βγει μετά το “Gambling with the devil”, δημιουργώντας μία πολύ δυνατή δυάδα, η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε ακόμα περισσότερα από ότι στη συνέχεια. Αλλά ίσως μας τα έχουν κρατήσει για το 2021.
Να πω την αμαρτία μου, το “Are you metal?”, ακόμα δεν το χωνεύω. Αλλά δεν έχει να λέει και κάτι, όταν στο δίσκο έχεις τον κόμματο “If a mountain could talk”, έχεις “World of fantasy”, έχεις “Long live the king”, “The smile of the sun” και “Who is mr. Madman?”, για να πούμε κάποια χαρακτηριστικά.
Τι μας προσφέρει η remastered έκδοση; Και πάλι ελαφρώς καλύτερο ήχο (όχι κάτι το συνταρακτικό) και τα 3 bonus κομμάτια που δεν υπήρχαν στην κανονική έκδοση. Το “I’m free” από την deluxe edition και τα “Faster we fall” και “Aiming high” από την Ιαπωνική έκδοση. Γιατί δεν μπήκαν στην κανονική έκδοση τότε; Μάλλον το γεγονός ότι και τα τρία είναι κομμάτια του Grosskopf να είναι η απάντηση! Η κανονική έκδοση έχει 13 τραγούδια, εκ των οποίων τα 6 είναι του Deris, τα 3 του Gerstner, τα 2 του Grosskopf και τα άλλα 2 του Weikath. Ο Grosskopf, που ούτως ή άλλως συνηθίζει να βλέπει κομμάτια του να καταλήγουν bonus στους HELLOWEEN, μάλλον αδικήθηκε εδώ και αρκετά. Γιατί ειδικά το “Aiming high”, μπορούσε να πάρει τη θέση κάποιου άλλου, αλλά αυτά είναι για να γίνονται κουβέντες και τίποτα παραπάνω στο τέλος. Τώρα, μπορεί κάποιος να τα έχει όλα, μαζεμένα, σε μία από τις εκδόσεις gatefold βινυλίου της Blast.
“Straight out of hell”
Το άλμπουμ που κλείνει την τριάδα των τωρινών επανακυκλοφοριών της Blast.
Έκατσα να διαβάσω την παρουσίαση που είχα κάνει τότε στο δίσκο και νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει κάτι και τώρα στην άποψή μου, που ξανάκουσα το δίσκο στη remastered εκδοχή του.
Δεν είναι “Gambling with the devil”, σίγουρα δεν είναι “7 sinners”, αλλά, όπως είχα γράψει και τότε, σίγουρα δεν είναι και “Rabbits don’t come easy”. Ο λόγος που αναφέρω το τελευταίο είναι ότι εκείνο διαδέχθηκε το “The dark ride” και το “Straight out of hell” διαδέχτηκε το καλύτερο (όπως είπαμε και πριν) άλμπουμ της μπάντας στη μετα-”Dark ride” εποχή. Αλλά ευτυχώς στάθηκε άξιο. Ναι, δεν είναι στο επίπεδο των δύο προκατόχων του, αλλά είναι ένα τίμιο άλμπουμ, με μερικά πολύ καλά τραγούδια μέσα.
Και εδώ, έχουμε μία από τα ακριβώς ίδια, όσον αφορά την αξία των remastered εκδόσεων. Τα bonus κομμάτια, όλα, μαζεμένα και νοικοκυρεμένα και ωραίες gatefold εκδόσεις βινυλίου.
Είναι αρκετά αυτά που προσφέρουν αυτές οι νέες εκδόσεις για να ξοδέψει κάποιος τα χρήματά του; Αυτό το κρίνει το εκάστοτε Helloween-όμετρο του καθενός φυσικά. Από τα τρία άλμπουμ αυτής της ομάδας επανακυκλοφοριών πάντως, προσωπικά, το “Straight out of hell” είναι το τρίτο στη σειρά. Αλλά γούστα είναι αυτά!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
