Για τους IF THESE TREES COULD TALK είχαμε μιλήσει ξανά, στην επανακυκλοφορία του ντεμπούτου τους, “Above the earth, below the sky” από την Metal Blade, πριν από έναν περίπου χρόνο, μιας και η αρχική κυκλοφορία το 2009 είχε γίνει από το ίδιο το συγκρότημα.
Το “The bones of a dying world”, έρχεται σε μία χρονιά όπου το post ιδίωμα μετράει πολλές καλές κυκλοφορίες. Όπως είπαμε και σε άλλο κείμενο, αυτές που ξεχωρίζουν είναι των YNDI HALDA, EXPLOSIONS IN THE SKY και TIDES FROM NEBULA, ενώ περιμένουμε αγωνιωδώς και το νέο πόνημα των RUSSIAN CIRCLES. Έχω την εντύπωση, ότι από την παραπάνω λίστα, το όνομα των ITTCT θα κάνει την έκπληξη στο τέλος του χρόνου και θα πλασαριστεί σε ιδιαίτερα υψηλή θέση.
Ο νέος δίσκος των ITTCT, θα τολμήσω να πω ότι φέρνει έναν αέρα ανανέωσης στο χώρο της post σκηνής και το κάνει με τρόπο δροσερό και ανάλαφρο, μακριά από την πνιγηρή ατμόσφαιρα του πειραματισμού και της εσωστρέφειας που πολλάκις χρησιμοποιείται. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση, θα νιώσει κανείς ότι εδώ συντελείται κάτι μεγαλύτερο από ότι αρχικά περίμενε. Γιατί, κακά τα ψέματα, το κουιντέτο από το Οχάιο δεν παύει να είναι ένα underground σχήμα, που αν και έχει δείξει την ποιότητά του στο παρελθόν, μόλις σε αυτόν το δίσκο επιχειρεί να κάνει το μεγάλο άλμα προς την διεθνή σκηνή.
Κρατώντας λοιπόν την εξαιρετική συνθετική προσέγγιση του “Red forest” (2012), κινούνται σε πιο mainstream ηχητικά μονοπάτια, καταφέρνοντας παράλληλα να ενώσουν δύο όχι και τόσο ετερόκλητους κόσμους. Μέσα στο “The bones of a dying world”, θα ανακαλύψουμε πολλά ψυχεδελικά περάσματα, που η αλήθεια είναι ότι δε γίνονται αντιληπτά με το πρώτο άκουσμα. Χωρίς να ξεστρατίζουν ούτε στιγμή από την post ρότα τους, θα ακούσουμε σε πολλά σημεία να χρησιμοποιούνται πιο “southern” κλίμακες, ενώ οι νέες συνθέσεις σπάνε τον φαύλο κύκλο που βαθμιαίου χτισίματος των κομματιών και δημιουργούν μια πιο jam ατμόσφαιρα. Αλλά επαναλαμβάνω, όλα αυτά επιτυγχάνονται με ανεπαίσθητο τρόπο. Να μην περιμένει κανείς να ακούσει τους νέους MONKEY3.
Ελεύθερο από τα δεσμά που ορίζει είτε η μία είτε η άλλη μουσική σκηνή, το “The bones of a dying world” πλέει ξέγνοιαστο προς άγνωστη κατεύθυνση, με μοναδική πυξίδα τις ξεχωριστές μουσικές προσλαμβάνουσες που φέρει ο καθένας και φυσικά την εκάστοτε ψυχολογική κατάσταση. Άνετο άκουσμα, που ταιριάζει γάντι με τον ηλιόλουστο καιρό και την καλοκαιρινή διάθεση.
8.5/10
Νίκος Ζέρης
